Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στην έκτακτη σύνοδο της 10ης Απρίλη για αναβολή του Brexit έως τις 31 Οκτώβρη 2019 αφήνει στο τραπέζι όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά, μεταξύ των οποίων είναι και η διεξαγωγή των ευρωεκλογών στο Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ).

Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, Τερέζα Μέι, ωστόσο έχει επιδοθεί σε έναν νέο αγώνα δρόμου, εντείνοντας τις διαπραγματεύσεις με τους Εργατικούς του σοσιαλδημοκράτη Τζέρεμι Κόρμπιν, με στόχο να καταλήξουν (εάν τελικά μπορέσουν) σε μία συμβιβαστική συμφωνία για τις μελλοντικές σχέσεις του ΗΒ με την ΕΕ. Στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αναφέρεται σαφώς: «Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο εξακολουθεί να αποτελεί κράτος - μέλος της ΕΕ στις 23-26 Μαΐου 2019 και εάν δεν έχει επικυρώσει τη συμφωνία για την αποχώρηση έως τις 22 Μαΐου 2019, θα υπέχει την υποχρέωση να διενεργήσει τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σύμφωνα με το δίκαιο της Ενωσης. Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο δεν τηρήσει την εν λόγω υποχρέωση, η αποχώρηση θα λάβει χώρα την 1η Ιουνίου 2019».

«Καλού - κακού» οι προετοιμασίες στο παρασκήνιο και στα επιτελεία αστικών κομμάτων της Βρετανίας έχουν ξεκινήσει, με πρώτο το νέο κόμμα Brexit του ευρωσκεπτικιστή Nάιτζελ Φάρατζ, που έφυγε τον Δεκέμβρη από το κόμμα UKIP, κρίνοντας πως τάχα πλέον δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα για Brexit.

Σε κάθε περίπτωση οι κόντρες στην ΕΕ συνεχίζονται, με τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν να ηγείται των πιο «επιφυλακτικών» για την παραπέρα παρουσία της Βρετανίας και την Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ να πρωτοστατεί στις κινήσεις για «ήπιο Brexit», ώστε να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των γερμανικών μονοπωλίων και οι μπίζνες, δεδομένου ότι η μεγαλύτερη αγορά εξαγωγών του ΗΒ παραμένουν μέχρι σήμερα οι χώρες της ΕΕ.

Ανεξάρτητα από την κατάληξη που θα έχει το «κουβάρι» του Brexit (π.χ. πρόωρες γενικές εκλογές, δεύτερο δημοψήφισμα ή ακόμη και μία νέα «μεγάλη κυβέρνηση συνασπισμού» με τη στήριξη των Εργατικών...), τα λαϊκά στρώματα είναι τα σίγουρα χαμένα.