Ο Αλ. Μαρινάκης |
Η εκδήλωση άνοιξε με ομιλία από τον Γραμματέα της ΤΕ Χανίων, Αλέκο Μαρινάκη. Ακολούθησε η μουσικοθεατρική παράσταση, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Λευτέρη Χαρωνίτη, που συγκίνησε το κατάμεστο θέατρο. Η παράσταση αυτή στάθηκε αφορμή για εκατοντάδες ανθρώπους, ιδιαίτερα για τη νέα γενιά, να μάθουν πολλές πτυχές της Ιστορίας του Κόμματος, να συνδέσουν προσωπικές ιστορίες της οικογένειάς τους με τη μεγάλη εικόνα των αγώνων και θυσιών στην 100χρονη πορεία του.
Συντελεστές της παράστασης ήταν περισσότεροι από πενήντα πανελλαδικά καταξιωμένοι επαγγελματίες καλλιτέχνες του θεάτρου, ερασιτέχνες ηθοποιοί και τεχνικοί, η θεατρική ομάδα Ηρακλείου της ΚΝΕ καθώς και πολλά μέλη και φίλοι του Κόμματος και της ΚΝΕ.
Το θέμα της παράστασης ήταν το έπος της 100χρονης Ιστορίας του Κόμματος, της Ιστορίας της ίδιας της εργατικής τάξης, του λαού. Τα υλικά που το συνέθεσαν είναι τα ιστορικά γεγονότα, μνήμες εξόριστων, φυλακισμένων αγωνιστών, ποιήματα και τραγούδια του εργατικού - λαϊκού κινήματος, που δίνονται μέσα από απαγγελίες, αφηγήσεις και κινηματογραφικές παρεμβάσεις. Η φόρμα της παράστασης δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από αυτήν του επικού αφηγηματικού λαϊκού θεάτρου που επεδίωξε να φωτίσει και τα συμπεράσματα που βγαίνουν μέσα από το καμίνι της ταξικής πάλης, να εκλαϊκεύσει τη σύγχρονη πολιτική του ΚΚΕ.
Στην εκδήλωση παραβρέθηκε ο δήμαρχος Χανίων Τάσος Βάμβουκας και πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι από τους δήμους Χανίων, Πλατανιά, Αποκόρωνα.
Οπως είπε, μεταξύ άλλων, «το ΚΚΕ παλεύοντας για τα πιο προωθημένα ιδανικά της ανθρωπότητας, έναν αιώνα τώρα, παραμένει πάντα νέο και ικανό να συγκινήσει τους ανθρώπους της Τέχνης, σε όλες τις στιγμές και με όλες τις μορφές της πάλης, ακόμα και σε φάσεις που τα πράγματα μοιάζουν ακίνητα. Αναδεικνύοντας ότι το ΚΚΕ, από τη γέννησή του είχε σταθερό προσανατολισμό στη μορφωτική, πολιτιστική και αισθητική καλλιέργεια του λαού, στάθηκε σε αυτήν την πρωτοπόρα προσπάθεια, μέσα στις συνθήκες σκληρής παρανομίας και διώξεων: Από το 1924 έως το 1974 μέσα στις φυλακές και τις εξορίες δόθηκε ένας πρωτοφανής αγώνας να μορφωθούν οι έγκλειστοι και οι εκτοπισμένοι, με την καθοδήγηση του ΚΚΕ. Η μόρφωση μέσα σε αυτές τις συνθήκες ταυτίστηκε με στάση ζωής, μέσω της οποίας ο άνθρωπος συνειδητοποιείται και αγωνίζεται να αλλάξει το υπάρχον κοινωνικό σύστημα προς όφελος όλης της ανθρωπότητας. Κι αυτό είναι το αξιοθαύμαστο και το συγκλονιστικό: ότι οι πολιτικοί κρατούμενοι ή εξόριστοι αγωνιστές, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν, μέσα σε αυτούς τους χώρους και τον αναγκαστικό περιορισμό τους, όχι απλά κατόρθωσαν να επιβιώσουν, αλλά να μετασχηματίσουν τις απάνθρωπες και εξαιρετικά επώδυνες συνθήκες της ζωής τους, σε συνθήκες δημιουργίας, ψυχικής και πνευματικής καλλιέργειας. Ακόμη κι ένα βήμα πριν το θάνατο δεν εγκατέλειπαν την προσπάθειά τους να μορφωθούν».
Στιγμιότυπο από την παράσταση |