Για μια νέα «εποχή οργής» μέσα στην επόμενη 20ετία, κατά την οποία οι ανισότητες θα ξεπερνούν εκείνες της «χρυσής εποχής» του καπιταλισμού κατά τον 19ο αιώνα, μίλησε η διευθύντρια του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, σε ομιλία της στο αμερικανικό Κογκρέσο. Πρόσθεσε μάλιστα ότι τα επόμενα χρόνια «το χάσμα ανάμεσα στις επιθυμίες και την πραγματικότητα» θα θρέφει μια εποχή «οργής και πίκρας», ενώ γιγαντιαία μονοπώλια της τεχνολογίας θα βρίσκονται αντιμέτωπα με αδύναμα κράτη και «οι προνομιούχες κατηγορίες του πληθυσμού θα μπορούν να ζουν ως τα 120», ενώ «εκατομμύρια άλλοι θα υπομένουν τη φτώχεια». Ολα αυτά για να καλέσει σε νέα «διεθνή συνεργασία», που «θα πρέπει να επινοηθεί ξανά», πάνω σε γνωστές διαχειριστικές προτάσεις, όπως να μπει τάχα φορολογικό καπίστρι στο κεφάλαιο και να παρθούν μέτρα ώστε «τα οικονομικά οφέλη της παγκοσμιοποίησης» να τα μοιράζονται «όλοι και όχι μόνο ορισμένοι». Τα χρεοκοπημένα «ξόρκια», βέβαια, καμία από τις αντιφάσεις και αντιθέσεις του καπιταλισμού δεν πρόκειται να γιατρέψουν. Και το χάσμα που μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο ανάμεσα στις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες και την ιδιοποίησή τους από μια χούφτα παράσιτα, αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει τη λαϊκή οργή στον μόνο ελπιδοφόρο δρόμο: Το γκρέμισμα από τα θεμέλια του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος και το σάρωμα των εκμεταλλευτών του, τη νέα κοινωνία του σοσιαλισμού - κομμουνισμού, όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν τον τεράστιο πλούτο που παράγουν.