Eurokinissi |
«Καλές και αναγκαίες» χαρακτήρισε τις περικοπές σε συντάξεις και αφορολόγητο ο Π. Τόμσεν |
Την ίδια ώρα, οι αντιλαϊκές συντεταγμένες που έδωσαν στο αμέσως προηγούμενο διάστημα τόσο το ΔΝΤ όσο και ο ΟΟΣΑ, κινούνται στο ίδιο μήκος με την έκθεση που δημοσιοποίησε χτες η πλευρά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (βλέπε και σελ. 11), στέλνοντας νέα σινιάλα αντιλαϊκής κλιμάκωσης και «παροτρύνοντας» την κυβέρνηση να προχωρήσει στο δρόμο των «αναδιαρθρώσεων» με στόχο τη στήριξη της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων.
Χαρακτηριστική είναι η πρόσφατη έκθεση από το ΔΝΤ, σύμφωνα με την οποία, το ύψος των κρατικών δαπανών από 48,1% του ΑΕΠ για το 2018 θα συρρικνωθεί στο 47,1% το 2019, ποσό που αντιστοιχεί σε νέες περικοπές που φτάνουν τα 1,9 δισ. ευρώ! Βέβαια, το αντιλαϊκό «σφαγείο» θα συνεχιστεί αδιάλειπτα σε ολόκληρη την επόμενη περίοδο, με τα κρατικά κονδύλια να συμπιέζονται στο 44,9% του ΑΕΠ το 2022.
Από την πλευρά του, ο ΟΟΣΑ στέκεται και στην εφαρμογή προγραμμάτων που αφορούν στη διαχείριση ακραίων φαινομένων της επίσημης φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού, που δημιουργεί η φιλομονοπωλιακή πολιτική. Σε αυτό το φόντο, ο ΟΟΣΑ ιεραρχεί τις «μεταρρυθμίσεις», όπως λένε, των «οικογενειακών παροχών», το επίδομα στέγασης, την επέκταση του προγράμματος σχολικών γευμάτων, που κι αυτά έχουν μπει τις μέρες αυτές στον «Προκρούστη» των αντιλαϊκών παζαριών με την ΕΕ. Οι εν λόγω ...«παρεμβάσεις», σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, όπως και για την κυβέρνηση, αποτελούν «σημαντικά μέτρα για τη μείωση των υψηλών ποσοστών φτώχειας, συμπληρώνοντας την κοινωνική αλληλεγγύη» (!).
Στο «διά ταύτα», ο ΟΟΣΑ, όπως και άλλοι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί, τονίζει: «Η στήριξη των εγχώριων και ξένων επενδύσεων θα απαιτήσει τη διατήρηση των πρόσφατων μεταρρυθμίσεων, τη βελτίωση των αγορών προϊόντων και υπηρεσιών και της ανταγωνιστικότητας».
Ο ΣΕΒ, από την πλευρά του, στο «εβδομαδιαίο δελτίο» που δημοσιοποίησε χτες, τονίζει ότι στη μείωση της (επίσημης) ανεργίας συμβάλλουν «τα μέτρα που ελήφθησαν στην αγορά εργασίας». Ειδικότερα, όπως διαπιστώνουν, «μετά την κορύφωση της ανεργίας κοντά στο 28% το 2013, η απασχόληση άρχισε να αυξάνει τα υπό συνθήκες μηδενικής ανάπτυξης, υποβοηθούμενη κυρίως από την ευελιξία στις εργασιακές ρυθμίσεις»...