Ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Αμπντελ Φατάχ Σίσι γίνεται δεκτός στη Μόσχα από τον Ρώσο πρωθυπουργό Ντ. Μεντβέντεφ

Επίσκεψη στη Ρωσία πραγματοποιεί από χτες ο Αιγύπτιος Πρόεδρος Αμπντελ Φατάχ Σίσι, που θα έχει συναντήσεις με τον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν και τον πρωθυπουργό Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Αρχικά οι δύο ηγέτες είχε προγραμματιστεί να συναντηθούν ανεπίσημα χτες το βράδυ στο Σότσι, και σήμερα θα ακολουθήσουν οι επίσημες συναντήσεις, με τη συμμετοχή και υπουργών.

Στόχος της επίσκεψης είναι η ενίσχυση των διμερών σχέσεων και η προώθηση κοινών σχεδίων σε μια σειρά τομείς, από την εμπορική και στρατιωτική συνεργασία - που έχει ενταθεί τα τελευταία δύο χρόνια, με κοινές ασκήσεις - έως την εξέλιξη της κατασκευής πυρηνικού σταθμού στο Ελ Ντάμπα από τη ρωσική «Ροσατόμ» και άλλων μεγάλων έργων που έχουν προγραμματιστεί. Επίσης, είναι προφανές ότι θα γίνει συζήτηση και για μια σειρά από διεθνή ζητήματα, τη Μέση Ανατολή (Συρία, Παλαιστινιακό, Υεμένη), τη Λιβύη κ.λπ.

Πρέπει να σημειώσουμε ότι το διμερές εμπόριο έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, φτάνοντας τα 6,5 δισ. δολάρια, ενώ έχουν πυκνώσει κινήσεις συντονισμού για τη λεγόμενη «αντιμετώπιση των τρομοκρατικών απειλών, του εξτρεμισμού» και «τη μη διάδοση όπλων μαζικής καταστροφής». Αυτές τις δράσεις ξεχώρισε ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ, σε άρθρο του στην ηλεκτρονική σελίδα της αιγυπτιακής εφημερίδας «Αλ Αχράμ», τονίζοντας: «Είμαστε έτοιμοι να ενισχύσουμε το συντονισμό σε διαφορετικές πολυμερείς πλατφόρμες, ιδίως με στόχο τη διασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας στη Μέση Ανατολή, καθώς και το σεβασμό του δικαιώματος των λαών στην περιοχή να καθορίζουν ανεξάρτητα το μέλλον τους», και κατέληξε: «Είναι προφανείς όλες οι απαραίτητες προϋποθέσεις για την επίτευξη μιας πολύπλευρης εταιρικής σχέσης μεταξύ Ρωσίας και Αιγύπτου σε νέο επίπεδο, προς όφελος της ευημερίας των πολιτών μας, για τη διατήρηση της παγκόσμιας και περιφερειακής σταθερότητας». Προφανώς και οι κινήσεις της Ρωσίας και της Αιγύπτου (που επίσης διατηρεί στενές σχέσεις με τις ΗΠΑ) δεν αφορούν τα δικαιώματα των λαών να καθορίζουν το μέλλον τους, αλλά υπαγορεύονται από τα συμφέροντα των αστικών τάξεων, των μονοπωλιακών ομίλων. Πρόκειται για συμμαχίες - πρόσκαιρες ή πιο μόνιμες - από τις οποίες οι λαοί δεν έχουν να προσδοκούν τίποτε.