«Βέβαια, όσο ψέμα ήταν ότι την Αθήνα απελευθέρωσε η Ελληνική Αστυνομία, άλλο τόσο ψέμα είναι και αυτό που γράφει ο "Ριζοσπάστης", ότι την απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ», είπε χτες στον «ΣΚΑΪ» ένας από τους γνωστούς γελωτοποιούς του συστήματος, σχολιάζοντας υποτίθεται τη μνημειώδη γκάφα του παρουσιαστή της ΕΡΤ, που παραλίγο να μας πει, διαβάζοντας το πρωτοσέλιδο του «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου», ότι την Αθήνα την απελευθέρωσαν το ΝΑΤΟ και το FBI! Συνέχισε μάλιστα με «εμβριθή» ανάλυση για τους «σύμμαχους» που απελευθέρωσαν την Αθήνα, ενώ οι ναζί «έφευγαν συντεταγμένα». Περιττό βέβαια να πει κανείς σε ανθρώπους με αποστολή, για τις δεκάδες μάχες που έδωσε ο ΕΛΑΣ, στην Αθήνα και αλλού, κατά τη διάρκεια της υποχώρησης των κατακτητών, μάχες σαν αυτή στην Ηλεκτρική στον Πειραιά και σε δεκάδες άλλες γειτονιές. Αξίζει όμως να σχολιαστεί το πώς οι υποτιθέμενοι «ορκισμένοι εχθροί» συναντιούνται τελικά στο διά ταύτα: Η κυβέρνηση και τα κρατικά ΜΜΕ, που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ, επιχειρώντας να βγάλουν τη ραχοκοκαλιά του, που ήταν το ΚΚΕ, να αλλοιώσουν τα διδάγματα της λαϊκής αυτής εποποιίας και να τη φέρουν στα μέτρα της αντιλαϊκής πολιτικής τους, με εκείνους που επιχειρούν ωμά να ξαναγράψουν την Ιστορία, με ψέματα, παραχαράξεις και ωμό αντικομμουνισμό. Σαν να λέμε «κύλησε ο τέντζερης»...

Ο καταποντισμός των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών στη Βαυαρία τροφοδότησε νέες συζητήσεις για την «υπαρξιακή κρίση» της σοσιαλδημοκρατίας σε όλη την Ευρώπη, με δεδομένη και την πορεία συρρίκνωσης ιστορικών σοσιαλιστικών κομμάτων, όπως το PS στη Γαλλία. Πίσω και δίπλα από τους προβληματισμούς για ανακατατάξεις στο πολιτικό σκηνικό, ξεχωρίζουν επισημάνσεις έμπειρων αστών πολιτικών, όπως του νυν προέδρου της γερμανικής Βουλής, Β. Σόιμπλε, που μιλώντας στη «Φιγκαρό» είχε από μέρες περιγράψει την ενδεχόμενη αποχώρηση του SPD (των Γερμανών Σοσιαλδημοκρατών) από τη σημερινή γερμανική κυβέρνηση όχι ως σύγκρουση, αλλά ως αναγκαία διευθέτηση για τη συνολική σταθερότητα του πολιτικού συστήματος. Η καίρια αυτή παρατήρηση έκανε πολλούς να θυμηθούν την «κρίση» που πέρασε το SPD τη δεκαετία του 1990, πριν επιστρέψει ξανά και για πολλά χρόνια στον κυβερνητικό θώκο, είτε ως πρωταγωνιστής είτε μέσα από διάφορους συνασπισμούς, με μεγάλες μάλιστα «διακρίσεις» στην αντιλαϊκή επίθεση (βλέπε «Χαρτζ 4»), επιβεβαιώνοντας την ικανότητα του συστήματος να διασφαλίζει εναλλακτικές, ικανές να θωρακίζουν τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε όλες τις συνθήκες. Ολη αυτή η ανησυχία για τη «σταθερότητα του συστήματος» φουντώνει και ενόψει ευρωεκλογών, με ψευτοδίπολα ανάμεσα σε ευρωπαϊστές και αντι-ευρωπαϊστές, ενώ κι οι δύο καλούν το λαό να διαλέξει μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης.

Σενάρια επιστημονικής φαντασίας, για κυβερνητικές συνεργασίες όπου θα συμμετέχει ακόμα και το ΚΚΕ, στη λογική των «προοδευτικών» μετώπων απέναντι στην ακροδεξιά και τον νεοφιλελευθερισμό, διακινούν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ενόψει εκλογών. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης είπε σε συνέντευξή του ότι «σε καμία περίπτωση δεν εξαιρούμε το ΚΚΕ από μια κυβερνητική συνεργασία. Είναι θέμα της ίδιας της ηγεσίας του ΚΚΕ πώς βλέπει τα πράγματα για τη συνέχεια της διακυβέρνησης της χώρας. Είμαστε απολύτως ανοιχτοί σε μια σύγκλιση με τις δυνάμεις της αριστεράς». Βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει καλά ότι ένα τέτοιο ενδεχόμενο, αν δεν υπήρχε μια φορά πριν το 2015, τότε που το 'παιζε αριστερός και αντιμνημονιακός..., σήμερα, μετά την 4ετή θητεία του στην κυβέρνηση, δεν υπάρχει δέκα! Επομένως, άλλος είναι ο στόχος του: Να στήσει παγίδα σε αριστερό - προοδευτικό κόσμο, που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ σε προηγούμενες εκλογές, αλλά έχει απηυδήσει από τη μνημονιακή - αντιλαϊκή του πολιτική, αηδιάζει με την «αριστερά του ΝΑΤΟ» και του πολιτικού «στριπτίζ» μπροστά στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, παρακολουθεί με αγανάκτηση τους ΣΥΡΙΖΑίους να καπηλεύονται την Ιστορία του εργατικού - λαϊκού κινήματος, αναζητώντας άλλοθι στις αντιλαϊκές πομπές τους. Σε όλους αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να αναθερμάνει αριστερά «αφηγήματα» και αυταπάτες, χρησιμοποιώντας δόλια και το ΚΚΕ. Η άθλια αυτή προσπάθεια δίνει επιπλέον επιχειρήματα σε λαϊκούς ανθρώπους, που έβγαλαν συμπεράσματα για την πολιτική του, να δυναμώσουν τη συμπόρευση με το ΚΚΕ, βλέποντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε επάξια την αντιλαϊκή σκυτάλη από ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, με τους οποίους άλλωστε υπάρχει αντικειμενική, στρατηγική βάση συνεργασίας, αφού πιστεύουν στον ίδιο «θεό», στο κεφάλαιο, στην κερδοφορία του και στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες του.

1760 Γεννιέται ο Γάλλος πρώιμος θεωρητικός του ουτοπικού σοσιαλισμού, Ανρί ντε Σεν Σιμόν.

1849 Πεθαίνει ο Γαλλοπολωνός συνθέτης και πιανίστας Φρειδερίκος Σοπέν.

1860 Γεννιέται ο μουσουργός Διονύσιος Λαυράγκας.

1864 Ψηφίζεται το νέο Σύνταγμα της Ελλάδας, με το οποίο καθιερώνεται η βασιλευόμενη δημοκρατία.

1915 Η βρετανική κυβέρνηση προτείνει την παραχώρηση της Κύπρου στην Ελλάδα, με αντάλλαγμα την είσοδο της τελευταίας στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με τον ιμπεριαλιστικό συνασπισμό της Αντάντ. Η κυβέρνηση του Α. Ζαΐμη και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος αρνούνται, διατηρώντας την «ουδετερότητα» της Ελλάδας στον πόλεμο.

1915 Γεννιέται ο Αμερικανός θεατρικός συγγραφέας Αρθουρ Μίλερ.

1938 Πεθαίνει ο ηγέτης της γερμανικής σοσιαλδημοκρατίας και της Β' Διεθνούς, Καρλ Κάουτσκι.

1941 Οι Γερμανοί κατακτητές παίρνουν σκληρά μέτρα για να χτυπήσουν εν τη γενέσει τους τις πρώτες ένοπλες αντιστασιακές ομάδες. Κύκλωσαν τα χωριά Ανω και Κάτω Κερδύλλια της επαρχίας Νιγρίτας του νομού Σερρών, συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους, ξεχώρισαν τους άρρενες από 15 έως 60 χρόνων, συνολικά 222 άτομα, τους έβαλαν να σκάψουν ομαδικό τάφο και τους εκτέλεσαν μπροστά στους δικούς τους. Στη συνέχεια, έκαψαν όλα τα σπίτια των δύο χωριών.

1947 Η λευκή τρομοκρατία εντείνεται επί κυβέρνησης του Φιλελεύθερου Θ. Σοφούλη. Δέκα εκτελεσθέντες στη Θεσσαλονίκη και άλλος ένας στο Κιλκίς έρχονται να προστεθούν στους ήδη 489 δολοφονηθέντες του αστικού καθεστώτος.

1961 Συνέρχεται το 22ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ (17-31/10/1961), στο οποίο μεταξύ άλλων επισημοποιείται η ρήξη με το Εργατικό Κόμμα Αλβανίας, που δεν έστειλε αντιπροσωπεία στο Συνέδριο.

1967 Πεθαίνει ο ΕΑΜίτης λογοτέχνης Λέων Κουκούλας.

1967 Συλλαμβάνεται η διάσημη τραγουδίστρια Τζόαν Μπαέζ, μαζί με 34 ακόμη άτομα, επειδή συμμετείχε σε διαδήλωση διαμαρτυρίας κατά του πολέμου ενάντια στο Βιετνάμ.

1977 Επιχείρηση Δυτικογερμανών κομάντος πραγματοποιείται στο αεροδρόμιο του Μογκαντίσου της Σομαλίας. Οι κομάντος καταλαμβάνουν ένα απαχθέν αεροπλάνο της «Λουφτχάνσα» και απελευθερώνουν τους 86 επιβάτες του.