Στη μάχη για τη διεκδίκηση υπογραφής ικανοποιητικών κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ) βρίσκονται τα ταξικά συνδικάτα. Η ταξική Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών έχει ήδη αποφασίσει κλαδική απεργία στις 20 Ιούλη, απαιτώντας υπογραφή κλαδικών συμβάσεων που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων.

Η εργοδοσία του κλάδου σε Τρόφιμα - Ποτά και Γάλα, όχι μόνο αρνείται οποιαδήποτε αύξηση στους εργαζόμενους, αλλά ταυτόχρονα επιδιώκει την παραπέρα συρρίκνωση των μεροκαμάτων των εργαζομένων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία συνάντηση με την Ομοσπονδία οι βιομήχανοι του κλάδου και ο ΣΕΒ, έκαναν προκλητικά λόγο για υψηλούς μισθούς πάνω από την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.

Χτες, λοιπόν, η Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, προχώρησε σε σύσκεψη με τα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων και πρωτοπόρους συνδικαλιστές του κλάδου από όλη την Ελλάδα, με στόχο ακριβώς την οργάνωση της μάχης της κλαδικής απεργίας. Εκεί, επισημάνθηκε η ανάγκη συντονισμού και οργάνωσης των εργαζομένων για την επιτυχία της απεργίας. Ετσι αποφασίστηκε να πραγματοποιηθούν περιοδείες και συσκέψεις σε κάθε εργοστάσιο, να υπάρξει αναλυτική ενημέρωση των εργαζομένων, που θα αναδεικνύει το σύνολο των επιπτώσεων στο βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και από τα νέα μέτρα. Μέσα από εκεί θα προκύπτει και η ανάγκη για συντονισμένη πάλη, όχι μόνο για την υπογραφή ικανοποιητικής κλαδικής ΣΣΕ, αλλά ταυτόχρονα και της κλιμάκωσης της πάλης με συντονισμένη δράση με όλους τους κλάδους ενάντια στην αντιλαϊκή λαίλαπα. Στο ίδιο πλαίσιο, αποφασίστηκε να δοθεί με αυταπάρνηση η μάχη της περιφρούρησης στην απεργία, ενώ τονίστηκε η ανάγκη της ετοιμότητας, ώστε να αντιμετωπιστούν τυχόν προσπάθειες της εργοδοσίας να σπάσει την απεργία.

Επίσης, χτες, η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας προχώρησε σε συνάντηση με τις εργοδοτικές ενώσεις του κλάδου, απαιτώντας την υπογραφή ικανοποιητικών κλαδικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Ταυτόχρονα, την ώρα της συνάντησης, οι οικοδόμοι πραγματοποιούσαν μαζική παράσταση διαμαρτυρίας, με το πανό να γράφει: «Διεκδικούμε Συλλογική Σύμβαση που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες των οικοδόμων».

Η εργοδοσία εμμένει στις μηδενικές αυξήσεις, ενώ οι οικοδόμοι διεμήνυσαν πως δε θα κάνουν ούτε βήμα πίσω απ' τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών τους, πως δε δέχονται την απάντηση και, όπως τονίστηκε μετά τη συνάντηση, «θα επιβάλλουμε με τον αγώνα μας την υπογραφή της σύμβασης». Αμέσως μετά, οι οικοδόμοι πραγματοποίησαν σύσκεψη, όπου εκτίμησαν τη δράση τους για τη 48ωρη απεργία, κουβέντιασαν για τα επόμενα βήματα που πρέπει να γίνουν και μέσα στο καλοκαίρι όπου η κυβέρνηση θα συνεχίσει την αντεργατική επίθεση και σημειώθηκε η ανάγκη έντασης του αγώνα για την υπογραφή ΣΣΕ, με τη χρησιμοποίηση όλων των μορφών πάλης.

Βούλιαξε χτες το πρωί η «Δεξαμενή 3» - χώρος επισκευής πλοίων - στα Ναυπηγεία της Ελευσίνας, δημιουργώντας πλέον σοβαρά προβλήματα ως προς την ίδια την παραγωγική δραστηριότητα των ναυπηγείων.

Οι δεξαμενές είναι χώροι, μέσα στα ναυπηγεία, όπου «μπαίνουν» τα πλοία προς επισκευή. Οταν πρόκειται να εισέλθει πλοίο προς επισκευή, η δεξαμενή «βυθίζεται», το πλοίο μπαίνει στο χώρο και στη συνέχεια η δεξαμενή σηκώνεται «ανεβάζοντας» το πλοίο, προκειμένου να γίνουν οι απαραίτητες επισκευές. Κάτι αντίστοιχο, επρόκειτο να συμβεί και χτες. Ωστόσο, στη φάση της βύθισης και όταν η δεξαμενή έφτασε στο κατώτερο σημείο ώστε να δεχθεί την είσοδο του πλοίου, αυτή άρχισε να «γέρνει» και να «παίρνει νερά». Αυτό συνέβη, σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις των μηχανικών, διότι δε δούλεψαν οι αντλίες νερού - εξαιτίας προσωρινής διακοπής ρεύματος υψηλής τάσης - που θα έβγαζαν το νερό της δεξαμενής, με αποτέλεσμα αυτή να πάρει κλίση και να μείνει «βυθισμένη». Ευτυχώς, οι εργαζόμενοι, έγκαιρα έφυγαν από τον τόπο του ατυχήματος και δεν υπήρξαν θύματα. Ωστόσο, όπως οι ίδιοι σημειώνουν, εάν κάτι τέτοιο συνέβαινε με το πλοίο «στον αέρα», τότε θα υπήρχαν σοβαρότατοι κίνδυνοι εγκλωβισμού εργαζομένων.

Εργαζόμενοι του ναυπηγείου σημειώνουν ως σοβαρές και διαχρονικές τις ευθύνες των διοικήσεων των ναυπηγείων, αναφορικά με την ελλιπέστατη συντήρηση των δεξαμενών. Οταν η επισκευή μιας δεξαμενής είναι πολύ σοβαρή τότε αυτή απαιτείται να μεταφερθεί σε άλλο ναυπηγείο και εκεί να επισκευαστεί με τον ίδιο τρόπο όπως ένα οποιοδήποτε πλοίο, κάτι που δεν έχει γίνει ποτέ για καμιά από τις δεξαμενές της Ελευσίνας. Να σημειωθεί ότι στο παρελθόν (σ.σ.: πριν ένα μήνα) η ίδια δεξαμενή αντιμετώπισε πρόβλημα με τις ίδιες αιτίες, που όμως οι μηχανικοί πρόλαβαν να το διορθώσουν.

Αυτή η εξέλιξη έχει δραματικές συνέπειες για το σύνολο των Ναυπηγείων Ελευσίνας. Από τις τρεις δεξαμενές των ναυπηγείων σήμερα λειτουργεί μόνο η «Δεξαμενή 2», αφού απ' τη μια η «Δεξαμενή 1» έχει ενοικιαστεί σε ιδιώτη και απ' την άλλη η «Δεξαμενή 3», η μεγαλύτερη απ' τις τρεις, συνολικού όγκου 180.000 τόνων, βρίσκεται βουλιαγμένη στη θάλασσα και θα παραμείνει εκεί άγνωστο για πόσο χρόνο. Χαρακτηριστικό της φάσης, στην οποία από εδώ και πέρα μπαίνουν τα ναυπηγεία, είναι ότι μόνο στη «Δεξαμενή 3» επρόκειτο να επισκευαστούν το αμέσως επόμενο διάστημα 6 εμπορικά πλοία. Ετσι, τα ναυπηγεία Ελευσίνας κινδυνεύουν να μπουν σε φάση παραπέρα υπολειτουργίας και στο κομμάτι της επισκευής των εμπορικών πλοίων.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι μεγάλοι χαμένοι είναι οι εργαζόμενοι στα Ναυπηγεία. Σήμερα, τα Ναυπηγεία, βρίσκονται σε δραματική κατάσταση. Η διοίκηση (όμιλος Ταβουλάρη) έχει προχωρήσει στην υπαγωγή της επιχείρησης στο άρθρο 99 και εκβιάζει με πτώχευση, αν δεν πάρει δάνειο με εγγυητική επιστολή του Δημοσίου και δεν της δοθεί μερίδιο από την «πίτα» των εξοπλιστικών.

Η σημερινή, όμως, κατάσταση, όχι μόνο στα ναυπηγεία Ελευσίνας, αλλά στο σύνολο της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας, είναι συνέπεια της διαχρονικής πολιτικής συνειδητής υποβάθμισης του κλάδου. Είναι ενδεικτικό πως η ιδιωτικοποίηση των Ναυπηγείων, το 1997, έγινε με το επιχείρημα πως «έτσι θα υπάρξει ανάπτυξη». Οχι μόνο «ανάπτυξη» δεν υπήρξε, αλλά, σήμερα, τα Ναυπηγεία - ένας από τους στρατηγικούς κλάδους της οικονομίας - κινδυνεύουν άμεσα με απόλυτη υπολειτουργία. Οι εργαζόμενοι, σήμερα, καλούνται, και μέσα από τη διαχρονική εξέλιξη των Ναυπηγείων, να βγάλουν συμπεράσματα. Η μόνη πρόταση προς το συμφέρον τόσο των εργαζομένων όσο και της συνέχισης και ανάπτυξης των Ναυπηγείων είναι η δημιουργία ενιαίου φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας που θα λειτουργεί στα πλαίσια μιας λαϊκής οικονομίας.