Μάλιστα, την «ορθολογική στάση της αντιπολίτευσης» - σε απλά Ελληνικά τη σύγκλιση των αστικών κομμάτων - χαιρέτισε και η υπουργός Εργασίας, αφού πάνω από 180 βουλευτές, ήτοι τα 3/5 της Βουλής, υπερψήφισαν τα 47 από τα 97 άρθρα, δηλαδή το μισό σχεδόν νομοσχέδιο.

Οι εργαζόμενοι από την άλλη ήδη έχουν πετάξει το νομοσχέδιο της εργασιακής εξόντωσης στα σκουπίδια, μαζί με την κυβερνητική προπαγάνδα, όπως αποδείχθηκε και από τις δύο μεγάλες απεργίες, 1η και 14 Οκτώβρη, με χώρους δουλειάς να «νεκρώνουν» και νέους εργαζόμενους να απεργούν για πρώτη φορά και να κατεβαίνουν στον δρόμο μαζί με τα συνδικάτα τους.

Αυτήν την κατακραυγή μετέφεραν και οι βουλευτές του ΚΚΕ, που σφυροκόπησαν κάθε επιχείρημα της κυβέρνησης, αποκαλύπτοντας τις στοχεύσεις της και καταψηφίζοντας τόσο επί της αρχής όσο και όλα τα άρθρα του νομοσχεδίου.

Ο «Ριζοσπάστης» θυμίζει σήμερα τις λαθροχειρίες και τις διαστρεβλώσεις, τα ολόκληρα ψέματα και τις μισές αλήθειες που επιστράτευσε η κυβέρνηση για να υπερασπιστεί το αίσχος της στη Βουλή, αλλά και τις συγκλίσεις των υπόλοιπων αστικών κομμάτων στη στρατηγική που εκφράστηκε σε έναν ακόμα νόμο.

Τι ήταν τελικά το νομοσχέδιο - έκτρωμα; Σύμφωνα με τα κόμματα της αστικής αντιπολίτευσης και κυρίως τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά, μια «παραβίαση της ευρωπαϊκής κανονικότητας».

Αυτή ήταν η κριτική τους προς την κυβέρνηση για το νομοσχέδιο, με το ΠΑΣΟΚ βέβαια να ψηφίζει τα μισά σχεδόν άρθρα του νομοσχεδίου, προσφέροντας άλλοθι στην υπουργό Εργασίας.

Ετσι, μέσω και των λεγόμενων «βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών» η σοσιαλδημοκρατία ξέπλυνε για άλλη μια φορά τη στρατηγική του κεφαλαίου για την ένταση της εκμετάλλευσης, που γίνεται πράξη με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.

Αποκαλυπτικές για το τι υπερασπίζονται οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας ήταν οι αναφορές βουλευτών των παραπάνω κομμάτων στην «11ωρη ανάπαυση» που προβλέπεται από την Οδηγία 88/2003 της ΕΕ, την οποία όλοι μαζί έχουν ψηφίσει. Πρόκειται για την Οδηγία που δίνει στις κυβερνήσεις και στην εργοδοσία όλα τα εργαλεία για να κάνουν καθεστώς τη 13ωρη δουλειά, αφού το μόνο που «κατοχυρώνει» είναι οι 11 ώρες «μη εργασίας» τη μέρα. Η κριτική λοιπόν του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων που παριστάνουν την «προοδευτική αντιπολίτευση» ήταν ότι η κυβέρνηση παραβιάζει αυτήν την Οδηγία, επειδή το 13ωρο μαζί με τα διαλείμματα και τον χρόνο προσέλευσης δεν αφήνει ένα «καθαρό 11ωρο» τη μέρα. Δηλαδή υπερασπίζονται το αίσχος του χρόνου εργασίας από νύχτα σε νύχτα, ενώ η ίδια Οδηγία που είναι το «Ευαγγέλιό» τους προβλέπει και τις εξαιρέσεις για μια σειρά κλάδους, που φτάνουν τη δουλειά μέχρι και 78 ώρες τη βδομάδα.

Αυτό που φέρνει η κυβέρνηση κάνει την Ελλάδα «εξαίρεση» στην ΕΕ, έλεγαν ξανά και ξανά οι ίδιες δυνάμεις, αφού όπως ισχυρίζονται, σε όλη την Ευρώπη ο χρόνος εργασίας μειώνεται αλλά «η ιδεοληψία της ΝΔ στην Ελλάδα τον αυξάνει». Η αλήθεια βέβαια είναι ότι το 13ωρο έχει νομοθετηθεί σε πάνω από 10 κράτη - μέλη της ΕΕ, ενώ η «μείωση του χρόνου εργασίας» που τάχα εφαρμόζεται σε άλλες χώρες είναι απλά η εφαρμογή της «διευθέτησης», που με 10 νόμους των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει και στην Ελλάδα, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ενα τέτοιο παράδειγμα είναι το περιβόητο 4ήμερο με 10 ώρες δουλειάς τη μέρα, με απλήρωτες υπερωρίες, που με τον τελευταίο νόμο μάλιστα μπορεί να απλώνεται και σε όλη τη διάρκεια του έτους. Ετσι φτιάχνονται τα παραμύθια περί «μείωσης του χρόνου εργασίας» στην ΕΕ, αφού στην καρδιά της στρατηγικής της είναι η αύξησή του, για τη θωράκιση των κερδών και της ανταγωνιστικότητας των ομίλων.

Μόλις πριν λίγο καιρό, άλλωστε, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επεσήμανε την ανάγκη για πιο αποφασιστική εφαρμογή των «παρεκκλίσεων» της Οδηγίας 88/2003, ώστε να πιάσει και περισσότερους κλάδους μπροστά στη στροφή στην πολεμική οικονομία. Χαρακτηριστικά είναι και τα εύσημα που έδωσε ο καγκελάριος της Γερμανίας στον Κυρ. Μητσοτάκη για τη θεσμοθέτηση της 6ήμερης εργασίας, χαρακτηρίζοντας την αντιδραστική αυτή μεταρρύθμιση «παράδειγμα προς μίμηση» για όλη την Ευρώπη.

Επομένως, «κούφια λόγια» ήταν τα αιτήματα για απόσυρση του νομοσχεδίου, από κόμματα που έχουν στηρίξει κάθε «άρθρο» και «παράγραφο» των ευρωενωσιακών διατάξεων για τη 13ωρη δουλειά, ενώ την ίδια ώρα στο συνδικαλιστικό κίνημα τα στελέχη τους την εφαρμόζουν πριν ακόμα ψηφιστεί! Τέτοιες βρωμοδουλειές κάνουν οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ με τις ΣΣΕ που υπογράφουν π.χ. στον Τουρισμό και στα ξενοδοχεία, προβλέποντας δουλειά 7 μέρες τη βδομάδα και μέχρι και 16 ώρες τη μέρα! Γι' αυτές τις ΣΣΕ πανηγύριζαν πριν λίγους μήνες βουλευτές του ΠΑΣΟΚ από νησιά όπως η Ρόδος, αφού διευκολύνουν τις μπίζνες και τα κέρδη των τουριστικών ομίλων. Οι ίδιοι βουλευτές προχθές ζητούσαν την ...απόσυρση του νομοσχεδίου, αποκαλύπτοντας την υποκρισία της σοσιαλδημοκρατίας σε όλο της το «μεγαλείο».

Μια «μαγική εικόνα» επιχείρησε να πουλήσει η κυβέρνηση και σε ό,τι αφορά τα εργατικά «ατυχήματα», και ειδικά τα θανατηφόρα. Ετσι, την ίδια στιγμή που με την «ευελιξία» και τη 13ωρη δουλειά πολλαπλασιάζονται οι κίνδυνοι για τους εργαζόμενους, η υπουργός Εργασίας επικαλούνταν κάτι πινακάκια της Eurostat που τάχα έδειχναν ότι η Ελλάδα είναι πολύ χαμηλά στα θανατηφόρα «ατυχήματα».

Δεν άργησε βέβαια να αποκαλυφθεί από τους βουλευτές του ΚΚΕ η λαθροχειρία, αφού οι στατιστικές που επικαλείται η κυβέρνηση δεν περιλαμβάνουν όσα θανατηφόρα «ατυχήματα» αποδίδονται σε παθολογικά αίτια.

Χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία από τις εκθέσεις απολογισμού της ίδιας της Επιθεώρησης Εργασίας, η οποία μάλιστα για πρώτη φορά το 2024 εξαφάνισε - κατ' εντολή της κυβέρνησης - τα μισά και πλέον θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα», με τη δικαιολογία ότι οφείλονται στην «παθολογία» του θύματος. Με ίδιο μάλιστα κριτήριο στην ίδια έκθεση αναθεωρήθηκε αναδρομικά και παρουσιάστηκε μειωμένος ο αριθμός των θανατηφόρων «ατυχημάτων» προηγούμενων ετών!

Ετσι, η κυβέρνηση αποκρύπτει πάνω από τα μισά καταγεγραμμένα θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα». Λέμε «καταγεγραμμένα» γιατί ακόμα κι αυτά δεν αποτυπώνουν το σύνολο των εργοδοτικών εγκλημάτων, καθώς η Επιθεώρηση Εργασίας βάσει νόμου δεν καταγράφει τα «ατυχήματα» στους ναυτεργάτες και στους εργάτες ορυχείων, λατομείων, μεταλλείων. Επιπλέον, από το 2006 δεν δημοσιοποιούνται ούτε οι θάνατοι με τροχαία αίτια!

Με αυτά ως δεδομένα, στις εκθέσεις της Επιθεώρησης Εργασίας καταγράφηκαν και δημοσιοποιήθηκαν 400 θανατηφόρα εργατικά «ατυχήματα» κατά την περίοδο 2020-2023, αλλά η κυβέρνηση εμφανίζει μόνο τα 178, δηλαδή το 44,5%...

Το υπουργείο το «απογείωσε» μάλιστα όταν επικαλέστηκε κάποιον «διαχωρισμό» που γίνεται μετά από «συγκεκριμένη διαδικασία πιστοποίησης των δικαστικών και ιατροδικαστικών αρχών».

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε εγκύκλιο της Επιθεώρησης Εργασίας σημειώνεται:«Στην περίπτωση των σοβαρών και θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων παθολογικής φύσεως ο επιθεωρητής διερευνά ως ανωτέρω το ατύχημα και εφόσον δεν προκύπτει συσχέτιση με την εργασία, εισηγείται στον προϊστάμενο του αρμόδιου Τμήματος, ο οποίος το αρχειοθετεί, σημειώνοντας στις παρατηρήσεις πως πρόκειται για "ατύχημα που οφείλεται σε παθολογικά αίτια"».

Ομως, από το 2023 και μετά η κυβέρνηση ξεκίνησε να μεθοδεύει τη μη διερεύνηση των «ατυχημάτων» αυτών. Ετσι, έφτασε στις εκθέσεις απολογισμού της Επιθεώρησης Εργασίας να σημειώνεται: «Από τα εργατικά ατυχήματα που αναγγέλλονται στην Επιθεώρηση Εργασίας, καταχωρίζονται μεν αλλά δεν διερευνώνται ως προς τα αίτιά τους όσα έχουν παθολογική ή τροχαία αιτιολογία».

Αρα, ποια «διαδικασία πιστοποίησης» επικαλείται το υπουργείο;

Για την κατάληξη αυτή ευθύνες έχουν όλες οι κυβερνήσεις.

Το 2017 η διορισμένη από την τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ηγεσία του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας στην έκθεση πεπραγμένων διαχώριζε τα θανατηφόρα σε παθολογικά και μη, για να πει ότι η αύξηση συνολικά των εργατικών «ατυχημάτων» της περιόδου 2015 - 2017 «δεν αντανακλάται στην αντίστοιχη πορεία των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων». Ετσι, ο αριθμός των θανατηφόρων «ατυχημάτων» «μη παθολογικής αιτιολογίας» έμεινε περίπου ο ίδιος και αυξήθηκαν μόνο τα θανατηφόρα «παθολογικής αιτιολογίας».

Με αυτόν τον τρόπο όχι μόνο θάβονται ως στοιχεία οι θάνατοι από παθολογικά αίτια ή τροχαία, αλλά δεν διερευνάται καν αν συνδέονται με τις συνθήκες εργασίας. Εξάλλου, είναι γελοίος ο ισχυρισμός ότι ένας εργαζόμενος ύστερα από 12 ώρες δουλειάς έχει τις ίδιες πιθανότητες να εμπλακεί σε τροχαίο, γυρνώντας στο σπίτι του, με έναν εργαζόμενο που δουλεύει 7 ή 8 ώρες, 5 μέρες τη βδομάδα, με σταθερό ωράριο και κατοχυρωμένο ελεύθερο χρόνο. Ακόμα, κρύβεται επιμελώς και η ανάγκη καταγραφής των επαγγελματικών ασθενειών, και κατ' επέκταση των υπεύθυνων - δηλαδή των εργοδοτών - για την έκθεση των εργαζομένων στον επαγγελματικό κίνδυνο.

Η υπουργός Εργασίας Νίκης Κεραμέως επανέλαβε εκατοντάδες φορές τον χυδαίο ισχυρισμό ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που της ζήτησαν να φέρει το 13ωρο, να επεκτείνει σε ετήσια βάση τη διευθέτηση, να κομματιάσει την άδεια.

Οταν είδε ότι δεν έπιανε το ανέκδοτο για «τον σερβιτόρο, την καμαριέρα και την εργαζόμενη μάνα», πέρασε στην επόμενη «πίστα», επιστρατεύοντας άλλη μια γελοιότητα. Οτι τάχα «πάρα πολλές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που κατατίθενται στο υπουργείο προς κύρωση προβλέπουν περισσότερες ώρες εργασίας». Και επέμεινε ότι «τις υπογράφουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ζητάνε να δουλεύουν έξι μέρες, επτά μέρες»! Ούτε όμως έτσι κατάφερε να αποφύγει την πραγματικότητα, ότι δηλαδή κανένας εργαζόμενος δεν θα επέλεγε την εξόντωση της δεύτερης δουλειάς, των υπερωριών, των νυχτερινών και των αργιών, αν ο μισθός του από το 8ωρο του έφτανε για να βγάλει τον μήνα.

Ομως, όπως αποδείχθηκε, η υπουργός δεν ήταν μόνη της. Για τους παραπάνω ισχυρισμούς της πολύτιμη βοήθεια βρήκε - πού αλλού; - στις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού. Αυτή τη φορά, την τιμητική του είχε ένα κεντρικό συνδικαλιστικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στον κλάδο - ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας, στον Τουρισμό. Συγκεκριμένα, η υπουργός σε κάθε ...λούπα της κασέτας της επαναλάμβανε ότι ο Γ. Χότζογλου, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Επισιτισμού - Τουρισμού (ΠΟΕΕΤ) και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, υπέγραψε την παραπάνω σύμβαση που «δικαιώνει» την κυβέρνηση. Πρόκειται για μία από τις ΣΣΕ του κλάδου που έχουν ουσιαστικά ενταφιάσει το πενθήμερο και το 8ωρο, που έδωσαν στους ξενοδόχους τη δυνατότητα να επιβάλλουν εξαήμερη και επταήμερη δουλειά, με μισθούς ψίχουλα. Είναι η ηγεσία της ίδιας Ομοσπονδίας, που όπως και η ΓΣΕΕ δεν κήρυξε απεργία στις 14 Οκτωβρίου, κάνοντας το χατίρι των εργοδοτών.

Και όπως είναι φυσικό, ανάλογες τοπικές συμφωνίες υπέγραψαν οι ίδιες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ σε τοπικό επίπεδο, δίνοντας το δικαίωμα στην υπουργό Εργασίας να λέει στη Βουλή ότι οι ξενοδοχοϋπάλληλοι π.χ. στην Κρήτη και στη Ρόδο θέλουν 13 ώρες δουλειά. Υπενθυμίζεται ότι στις εν λόγω συμφωνίες προβλέπεται εξαήμερη εργασία, όπως και μέχρι και 16 ώρες εργασίας την ημέρα...

Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι η ίδια η Κεραμέως έλεγε από το βήμα της Βουλής ότι η τοπική Σύμβαση της Ρόδου με τα 16ωρα και τα 7ήμερα είναι «παράνομη». Την ίδια στιγμή όμως επικαλούνταν αυτή την «παρανομία» των συνδικαλιστών του ΠΑΣΟΚ, για να παρουσιάζει όλους τους εργαζόμενους σαν τάχα «διεκδικητές» των ωραρίων εξόντωσης!

«Γιάννης κερνάει - Γιάννης πίνει» δηλαδή, αφού, όπως αποδείχθηκε περίτρανα, πρώτα τα αστικά κόμματα ξαμολάνε τους συνδικαλιστές τους να υπογράφουν τέτοια αίσχη εξόντωσης των εργαζομένων και μετά έρχονται οι κυβερνήσεις τους και επικαλούνται αυτές τις υπογραφές για να χαντακώνουν όλη την εργατική τάξη.

«Μονά - ζυγά δικά τους» στην κυβέρνηση και σε σχέση με δικαστικές αποφάσεις που αφορούν τους νόμους τους. Είναι χαρακτηριστικά τα ψεύδη που έλεγε η υπουργός Εργασίας για να δικαιολογήσει την άρνησή της να κάνει υποχρεωτική τη ΣΣΕ που έχει υπογράψει η Ομοσπονδία Οικοδόμων. Μια Σύμβαση που όλως τυχαίως προβλέπει αυξήσεις στα μεροκάματα και κατοχυρωμένα σταθερά ωράρια, και για την οποία η Ν. Κεραμέως επικαλέστηκε ότι δεν μπορεί να την κάνει υποχρεωτική επειδή η Ομοσπονδία δεν έχει εγγραφεί στο Γενικό Μητρώο Συνδικαλιστικών Οργανώσεων (ΓΕΜΗΣΟΕ).

Ομως οι βουλευτές του ΚΚΕ αποκάλυψαν το ψέμα της, καθώς υπάρχει απόφαση του Δ' Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), το 2022, που με σαφήνεια χαρακτηρίζει την υποχρέωση εγγραφής στο ΓΕΜΗΣΟΕ αντισυνταγματική και παραπέμπει το θέμα στην ολομέλεια του ΣτΕ.

Ωστόσο η υπουργός συνεχίζει να εκβιάζει τα συνδικάτα και να απαιτεί να εγγραφούν στο Μητρώο, επικαλούμενη μια Υπουργική Απόφαση που έχει ήδη κριθεί αντισυνταγματική, με την απειλή ότι όσο δεν το κάνουν δεν μπορούν να υπογράφουν ΣΣΕ. Με άλλα λόγια, η υπουργός προσπαθεί να παράξει έννομα αποτελέσματα από κάτι που θεωρείται παράνομο ακόμα και με μέτρα των αστικών νόμων, επιβεβαιώνοντας ότι αυτοί εφαρμόζονται ή όχι και ισχύουν ή όχι ανάλογα με το αν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της εργοδοσίας.

Από την άλλη, τίποτα δεν την εμπόδισε να τσαμπουνάει στη Βουλή ως «παράδειγμα» την παράνομη Σύμβαση των ξενοδοχείων στη Ρόδο, που προβλέπει δουλειά 7 μέρες τη βδομάδα και 16ωρες βάρδιες (βλ. και θέμα δίπλα).