Την έκδοση προσωρινής διαταγής αναστολής των αναγκαστικών μέτρων είσπραξης για την καπνοβιομηχανία ΣΕΚΑΠ (ιδιοκτησίας Ιβάν Σαββίδη), έως τις 17 Γενάρη, αποφάσισε το Διοικητικό Πρωτοδικείο Κομοτηνής, που την περασμένη Παρασκευή εξέτασε την αίτηση της εταιρείας.

Συγκεκριμένα, το δικαστήριο εξέδωσε προσωρινή διαταγή για τη μη άμεση καταβολή του προστίμου των 44 εκατομμυρίων ευρώ (αρχικό περίπου 38 εκατ. ευρώ) και αποφάσισε τη χορήγηση πίστωσης στην εταιρεία από το Τελωνείο Ξάνθης για τη συνέχιση των εμπορικών της δραστηριοτήτων έως τις 17 Γενάρη, όταν και θα εξεταστεί η αίτηση αναστολής των εισπρακτικών μέτρων.

Θυμίζουμε ότι την περασμένη βδομάδα, το Εφετείο Κομοτηνής απέρριψε την προσφυγή της ΣΕΚΑΠ κατά του προστίμου που της επιβλήθηκε για φορολογικές παραβάσεις του 2009, και στη συνέχεια το Τελωνείο Ξάνθης μπλόκαρε τις πωλήσεις προϊόντων της. Ακολούθησαν ανακοίνωση της εταιρείας για έναρξη της διαδικασίας αναγκαστικής πτώχευσης και απόφαση του ΔΣ της εταιρείας για παύση πληρωμών αν δεν αποκατασταθεί η επαπειλούμενη αδυναμία λειτουργίας - πληρωμών της.

Σε ανακοίνωσή της για τις εξελίξεις η ΤΕ Ξάνθης του ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να μην εγκλωβιστούν στους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς και ανταγωνισμούς, να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα για να υπερασπιστούν τις θέσεις εργασίας τους και τα δικαιώματά τους.

Σημειώνει: «Οι εργαζόμενοι αξιοποιώντας την πείρα τους μπορούν να βγάλουν χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα.

Η απόφαση του Εφετείου Κομοτηνής για την επιβολή του προστίμου έρχεται σε μία περίοδο που οξύνονται οι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους, για το ποιος θα επικρατήσει στις ιδιωτικοποιήσεις που προωθεί η κυβέρνηση, όπως ανταγωνισμοί μεταξύ ρωσικών και αμερικανικών κεφαλαίων στα πλαίσια της ιδιωτικοποίησης του Λιμένα Θεσσαλονίκης.

Οπως επισήμανε το Κόμμα μας την περίοδο της εξαγοράς της ΣΕΚΑΠ, το 2013, στον ξανθιώτικο λαό και στους εργαζόμενους της ΣΕΚΑΠ, ο επενδυτής που εξαγόραζε τότε τη ΣΕΚΑΠ, θα ήθελε να διασφαλίσει τα κέρδη του. Γι' αυτό είδε σαν κόστος τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους και προχώρησε σε απολύσεις και εθελούσιες εξόδους, επιβάλλοντας ατομικές συμβάσεις με μειώσεις μισθών σε μέρος των εργαζομένων, που δεν γενικεύθηκαν λόγω των αγωνιστικών κινητοποιήσεων των εργατών της ΣΕΚΑΠ.

Η πρόθεση της εταιρείας να συζητά την πτώχευση της εταιρείας, αλλά και η προσωρινή απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Κομοτηνής να κάνει εν μέρει δεκτή την αίτηση αναστολής για την καταβολή του προστίμου μέχρι τις 17 Γενάρη, σε καμιά περίπτωση δεν εξασφαλίζουν τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και τη συνέχιση λειτουργίας της ΣΕΚΑΠ. Ουσιαστικά βάζουν το μαχαίρι στο λαιμό των εργαζομένων της ΣΕΚΑΠ, όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, ώστε να κάνουν υποχωρήσεις και να συστρατεύονται πίσω από τις επιδιώξεις και τα συμφέροντα του εργοδότη, τα οποία είναι εκ διαμέτρου αντίθετα. Η ΣΕΚΑΠ όλα τα χρόνια της λειτουργίας της, είτε με συνεταιριστικό είτε με ιδιωτικό χαρακτήρα, στηρίχθηκε και αναπτύχθηκε χάρη στη δουλειά και στον ιδρώτα των εργατών της.

Η πολιτική του κλεισίματος (ΣΕΒΑΘ - ΣΕΠΕΚ) και του ξεπουλήματος (ΣΕΚΑΠ - ΡΟΔΟΠΗ) των συνεταιριστικών, που εφάρμοσαν διαχρονικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, είχε ολέθριες συνέπειες στους εργαζόμενους, στους μικρομεσαίους αγρότες και κτηνοτρόφους, στους καταναλωτές και στη συνολικότερη οικονομία του νομού μας.

Οι εργαζόμενοι της ΣΕΚΑΠ δεν πρέπει να εγκλωβιστούν στα πλαίσια της διαχείρισης του προβλήματος, που προβάλλονται από διάφορους τοπικούς, πολιτικούς, συνδικαλιστικούς φορείς του νομού μας. Το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους της ΣΕΚΑΠ να είναι σε αγωνιστική ετοιμότητα για να μην κλείσει το εργοστάσιο, να μη γίνουν απολύσεις, να μη χτυπηθούν οι εργασιακές σχέσεις που ισχύουν σήμερα, αλλά να διευρυνθούν, με την υπογραφή ΣΣΕ, που θα διασφαλίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων.

Και αυτή η εξέλιξη στη ΣΕΚΑΠ επιβεβαιώνει την πρόταση του ΚΚΕ για λαϊκή εξουσία και οικονομία, όπου τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής θα είναι λαϊκή περιουσία και θα υπάρχει κεντρικός σχεδιασμός στην παραγωγή, στα πλαίσια του οποίου θα λειτουργούν και οι παραγωγικοί συνεταιρισμοί στην ύπαιθρο, με μοναδικό σκοπό την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων».

Το «άσπρο μαύρο» επεχείρησε να κάνει, μιλώντας στην ιστοσελίδα «asfalistiko.gr», ο αν. υπουργός Αμυνας, Δ. Βίτσας, σε ό,τι αφορά τις συνθήκες διαβίωσης των στρατευμένων, την ώρα που δεν σταματά η ροή καταγγελιών για λειψές και κακής ποιότητας μερίδας φαγητού, ελλειπή ιματισμό, δυσκολίες και αφόρητο κόστος για τις μετακινήσεις των παιδιών που υπηρετούν τη θητεία τους.

Την ίδια ώρα, βέβαια, που ο αν. υπουργός μιλούσε για την «ευαισθησία» της κυβέρνησης για τη ζωή των στρατευμένων, ο υπουργός Αμυνας ακόμα δεν έχει «καταδεχτεί» να απαντήσει στην Ερώτηση που έχει καταθέσει το ΚΚΕ από τις 4 Σεπτέμβρη σχετικά με τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι στρατευμένοι νέοι που υπηρετούν τη θητεία τους.

Αναποδογυρίζοντας την πραγματικότητα που βιώνουν οι φαντάροι, ο αν. υπουργός υποστήριξε αρχικά ότι ο ρουχισμός τους δεν μειώθηκε «ούτε στο ελάχιστο. Ισα ίσα βελτιώθηκε η ποιότητά του». Εσπευσε, μάλιστα, να προσθέσει ότι «πριν από περίπου δυόμιση χρόνια, κι αυτό δεν είναι αναληθές, είχαμε πρόβλημα στη συνολική ποσότητα ρούχων που έπρεπε να διατεθούν στις νεοεισερχόμενες σειρές. Αυτήν τη στιγμή τέτοιο πρόβλημα δεν υπάρχει, το λύσαμε, δεν έτυχε βέβαια της ανάλογης δημοσιότητας»...

Παράλληλα, για τα όποια προβλήματα, προέτρεψε τους στρατευμένους να απευθύνονται στην «απευθείας γραμμή παραπόνων με τα Γενικά Επιτελεία. Δηλαδή, ένας στρατιώτης μπορεί να πάρει τηλέφωνο κατευθείαν, με κάθε εμπιστευτικότητα, χωρίς να του πουν "γιατί παραβίασες την ιεραρχία" και να πει, να εκφράσει το πρόβλημα της μονάδας ή του τάγματος για το οποίο επιλαμβάνεται, πέρα από τον διοικητή της μονάδας, απευθείας και το Γενικό Επιτελείο».

Σε ό,τι αφορά την πενιχρή αποζημίωση που παίρνουν σήμερα οι φαντάροι, είπε ότι «τα 8 ευρώ που δίνονται ως ενίσχυση στο μήνα στον φαντάρο είναι λίγα, θα συμφωνήσω... Ωστόσο, όλα αυτά προσμετρώνται και με τα δημοσιονομικά»! Φρόντισε, δε, να βάλει κι αλλιώς το ζήτημα, για να απορρίψει από μέρους της κυβέρνησης κάθε σκέψη για αύξηση αυτού του εξευτελιστικού ποσού, λέγοντας: «Δεν έχουμε επαγγελματικό στρατό» και «άρα, για τις προτάσεις που κατά καιρούς ακούγονται γιατί δεν παίρνουν κανονικό μισθό, δεν εντάσσονται σε αυτήν τη διαδικασία, σημειώνω ότι κανονικό μισθό παίρνει ο επαγγελματικός στρατός»!

Παραπέρα, παραδέχτηκε και ο ίδιος ότι «και με το κόστος των εισιτηρίων μετακίνησης των φαντάρων υπάρχει ζήτημα, καθώς έχουν φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη...», προσθέτοντας ότι «κάνουμε ήδη μια προσπάθεια. Εχουμε κάνει συμφωνίες και με τα ΚΤΕΛ και με το υπουργείο Μεταφορών και Δικτύων. Ολοι όσοι υπηρετούν σε μονάδες στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη και χρησιμοποιούν τα αστικά λεωφορεία δεν πληρώνουν τίποτα. Υπάρχουν και έξοδα μετακίνησης που δεν καλύπτουμε. Κι αυτό έγινε ύστερα από μελέτη για το πώς προσμετρούνται αυτά τα έξοδα και γίνεται προσπάθεια να καλύπτονται με ίδια μέσα», συμπλήρωσε, χωρίς ωστόσο να προσδιορίζει το πώς στην πράξη καλύπτονται τελικά αυτές οι ανάγκες.

Για να χρυσώσει το χάπι, σε άλλο σημείο της συνέντευξής του, παρέπεμψε στη σχεδιαζόμενη νέα δομή των Ενόπλων Δυνάμεων, όπου «υπάρχει η λογική, ιδιαίτερα για τα παιδιά που είναι στα σύνορα ή μένουν σε παραμεθόριες περιοχές, να υπηρετούν στο χώρο τους, στην περιοχή τους», άρα να μη φορτώνονται και τόσα βάρη μετακίνησης.

Ολα αυτά στα επίγεια μέσα μετακίνησης, καθώς στην ερώτηση αν υπάρχει κάποια σκέψη για μειωμένο εισιτήριο στα ακτοπλοϊκά ή αεροπορικά εισιτήρια, ο αν. υπουργός απάντησε: «Εδώ υπάρχει εμπλοκή με τις ακτοπλοϊκές εταιρείες γιατί δεν υπάρχουν τέτοιου είδους συμβάσεις. Είναι μια μεγάλη διαδικασία, ωστόσο σκέψεις υπάρχουν πάρα πολλές. Οταν γίνονται όμως οι μετακινήσεις για λόγους υπηρεσιακούς ή αδειών, αυτές γίνονται με φύλλο πορείας που σημαίνει ότι εμείς πληρώνουμε τη μετακίνηση».

Θυμίζουμε, εδώ, ότι πρόσφατα το ΚΚΕ κατέθεσε Επίκαιρη Ερώτηση στη Βουλή προς τον υπουργό Αμυνας, ακριβώς για τις μετακινήσεις των στρατευμένων, τονίζοντας ότι η κυβέρνηση έχει υποχρέωση να πάρει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε το κράτος να αναλαμβάνει όλα τα έξοδα μετακίνησης των οπλιτών από και προς το στρατόπεδο.