ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Το μέτωπο για το σοσιαλισμό

Αγαπητοί σύντροφοι,

Μας κυβερνά το μέτωπο της αστικής τάξης με τους συμμάχους της, την πλειοψηφία της εργατικής, αγροτικής και μικροαστικής τάξης. Το μέτωπο αυτό μέσα από τις συνεργασίες και αντιθέσεις του, εξασφαλίζοντας διεθνώς συμμαχίες, καλύπτει τις ανάγκες του σε κατανάλωση αυγών, βουτύρου, κατοικιών, αγαθών νέας τεχνολογίας ανά κάτοικο. Αξίζει να συγκρίνουμε το βιοτικό επίπεδο ανέργων που το στηρίζουν με αυτό σκληρά εργαζομένων άλλων χωρών.

Πρέπει να αντιληφθούμε την αποφασιστικότητα, το μέγεθος των συμφερόντων τους, τις μορφές που αυτό το μέτωπο μπορεί να πάρει, αλλά και τις αντιθέσεις που προκαλεί στις γραμμές μας. Τι μπορούμε να κάνουμε για να προστατεύσουμε τις κύριες δυνάμεις μας;

Αυτό το μέτωπο επιδρά στις γραμμές μας και στρώματα που στηρίζουν το ΚΚΕ, βιώνουν το κάλεσμα «Ελα να φας κι εσύ αγωνιστή της ΟΠΛΑ». Βελτιώνουν το βιοτικό τους επίπεδο, παίρνουν δάνεια, βοηθήματα, βλέπουν προοπτικές και αναφωνούν: «Ας ενωθεί η Αριστερά, ας αφήσουμε τις διαφορές και ας ενωθούμε πάνω στα προβλήματα που μας αφορούν, ας μην είμαστε απόλυτοι».

Γελιέται όποιος νομίζει ότι τα στρώματα αυτά εξαντλούν την εκπροσώπευσή τους στον Κωστόπουλο.

Δυνάμεις οργανωμένες (ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ) και ανοργάνωτες, έχοντας τα βασικά τους συμφέροντα στο κυβερνών Μέτωπο, θέλουν κατοχύρωση και επαναδιαπραγμάτευση της θέσης τους και μας καλούν να αφήσουμε τους σοσιαλισμούς και τις ανοησίες που θίγουν τα βασικά τους συμφέροντα και να στηρίξουμε τους στόχους τους.

Είναι προφανές ότι οι αντικειμενικές συνθήκες για συγκρότηση του δικού μας μετώπου δεν έχουν ωριμάσει. Είμαστε το κόμμα που με κορμό φράξια της εργατικής και άλλων τάξεων αμφισβητούμε τις βασικές επιλογές του συστήματος, προτείνουμε την οργάνωση της κοινωνίας κάτω από την ηγεσία της εργατικής τάξης.

Τι θα ωριμάσει τις συνθήκες; Η όξυνση των αντιθέσεων του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, το εάν το μέτωπο που μας κυβερνά θα μπορέσει να εξασφαλίσει τα συμφέροντά του μέσα στις εξελίξεις. Υπάρχει η κατεύθυνση της εξέλιξης της παγκόσμιας οικονομίας για ένα τραστ, ένα μονοπώλιο που μεταφράζεται σε αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κέντρων - εθνικών και περιφερειακών. Ισχύει ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης και ας μην έχει ξεκαθαριστεί ποια κέντρα παρακμάζουν και ποια αναδύονται και πώς θα εκφραστεί η μεταξύ τους σύγκρουση. Είμαστε αυριανοί αδύνατοι κρίκοι; Εχουν σειρά άλλοι λαοί; Θα καταφέρουν οι ιμπεριαλιστές να παίξουν τη Μονόπολη μέχρι το τέλος; Θα τιναχτεί το παιχνίδι στον αέρα και θα εκμεταλλευτούμε τη στιγμή ή θα νικήσουμε μόλις ολοκληρωθεί, στηριζόμενοι στη βασική του αντίθεση; Θα έχουμε αλυσιδωτή αντίδραση επαναστάσεων ή φάσεις που κάποιες χώρες περνούν στο σοσιαλισμό και νικούν ή χάνουν στη μάχη με τον αντίπαλο; Η ζωή θα δείξει.

Και μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες τι κάνουμε; Δυναμώνουμε το ΚΚΕ, δημιουργούμε και στηρίζουμε αγώνες, δένοντας τα μερικά συμφέροντα με την προοπτική μας, αναπτύσσουμε κοινή δράση με άλλες δυνάμεις, κρατούμε την αυτοτέλειά μας. Μένουμε στην πολιτική απόφαση του 15ου για δημιουργία προϋποθέσεων για το ΑΑΔΜ, δεν οικοδομούμε, ούτε χτίζουμε κανένα μέτωπο σήμερα.

Τι μέτωπο μπορεί να οικοδομηθεί αν οι μισοί χαιρετιούνται με τους απέναντι; Μέτωπο για το σοσιαλισμό, με κατεύθυνση το σοσιαλισμό; Μέτωπο που δε βάζουμε θέμα σοσιαλισμού; Που μπορεί και να μην πάει στο σοσιαλισμό; Μέτωπο ρεφορμιστικό; Καιρό έχουμε να ακούσουμε το «να πάμε στη βρύση να πιούμε και νερό».

Και πότε θα οικοδομηθεί το μέτωπο; Μα φυσικά όταν οι αντιθέσεις σπάσουν το σημερινό μέτωπο εξουσίας και οι σύμμαχοί μας υποταχτούν στην καθοδήγηση και τους στόχους μας για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Ο στόχος του σοσιαλισμού πρέπει να μπαίνει από σήμερα για να κλείνει το δρόμο στο ρεφορμισμό.

Τι σημαίνει δυναμώνουμε το ΚΚΕ σήμερα; Δουλιά στις οργανώσεις και το κίνημα με κριτήριο οργανωτικά και πολιτικά αποκρυσταλλώματα.

Σύντροφοι, το πλοίο μπορεί να είναι κτυπημένο, να βάζει νερά, όμως είναι πολεμικό, υπάρχουν και ψαράδικα και κρουαζερόπλοια, αλλά όχι για εμάς. Δουλιά, λοιπόν, στις ΚΟΒ, στις αντλίες. Οι συνθήκες είναι δύσκολες και θα συμβούλευα την ιδεολογική μας προετοιμασία για να αντέξουμε την ισχυροποίηση του αντιπάλου (Ολυμπιάδα, επέκταση των συμφερόντων στα Βαλκάνια).

Οι οργανώσεις πρέπει να αποκτήσουν αρμοδιότητες και καθήκοντα. Η δουλιά να μην περνά από υπολειτουργούσες επιτροπές ξεκομμένες από τη ζωή και τη δράση τους. Το κύριο είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και όχι οι πρωτοβουλίες για το μέτωπο.

Η θέση 22 πρέπει να αλλάξει. Η αυτοτέλεια, μας χρειάζεται για να φτάσουμε στο σοσιαλισμό. Δεν αναγνωρίζουμε σ' όλους αυτό το δικαίωμα παρά στο βαθμό που αυτό εξυπηρετεί το στόχο μας, παρεμβαίνουμε σε θέσεις και προγράμματα για να τη δεχτούμε. Η αυτοτέλεια του ΚΚΕ και των οργανώσεών του δένεται με την αυτοτέλεια των παρατάξεών του στο συνδικαλισμό και την αυτοδιοίκηση, τις οποίες καθοδηγούν. Κατεβάζουμε παρατάξεις όπου έχουμε έστω και έναν, κρατούμε τις παρατηρήσεις και μετά τη δημιουργία του μετώπου. Οχι παρατάξεις - προίκα για το μέτωπο, το μέτωπο είναι πεδίο εσωτερικής πάλης.

Μου έχει συμβεί, σύντροφοι, να βρεθώ σε σύσκεψη της ΕΣΑΚ Λήμνου και η πλειοψηφία των παραβρισκόμενων να μιλούν για τη ζημιά που προκαλούν οι παρατάξεις και την ανάγκη πλατιών σχημάτων, να κατεβώ υποψήφιος στο Μεσολόγγι με τον ΣΥΝ, να συζητώ σοβαρά το ενδεχόμενο κοινής καθόδου με τον ΣΥΝ και τις συσπειρώσεις στην ΕΛΜΕ Αγρινίου. Σε εσάς;

Στη θέση 23 να απαλειφθεί η θετική συμβολή του ΔΗΚΚΙ στο συνδικαλισμό. Θετική συμβολή είναι να αποφασίσεις τη δημιουργία παρατάξεων, να σπάσεις την ΠΑΣΚ, να διαμορφώνεις συσχετισμούς και όχι να χρίζεις παράγοντες για προώθηση.

Το ΠΑΜΕ είναι πρωτοβουλία συνδικάτων και συνδικαλιστών για αλλαγή του συσχετισμού στο σ.κ. και ένδειξη για τη δράση του θα αποτελεί η αλλαγή συσχετισμών σε πρωτοβάθμια - ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ. Απλά το αναφέρω γιατί αρκετοί το βλέπουμε σαν μέτωπο.

Η δράση της ΚΕ το προηγούμενο διάστημα είναι ο κύριος λόγος που καταψήφισα τις θέσεις. Δεν έγινε δουλιά για δυνάμωμα του ΚΚΕ, περιορίστηκε σε πρωτοβουλίες και ετοίμασε το ΚΚΕ για υποχωρήσεις καλλιεργώντας συγχύσεις.

Το Κόμμα δεν είναι μέτωπο. Ακούσαμε το Θεωνά να μιλά μόνο για δικομματισμό, τον Στριφτάρη «Σας καλώ να μας ψηφίσετε όχι για να ενισχυθεί το ΚΚΕ, αλλά το μέτωπο»... Διαβάσαμε ότι υποψήφιοι για ευρωβουλευτές μπορούν να είναι και άνθρωποι που δε συμφωνούν με την έξοδο από την ΕΕ. Ομως νομίζω ότι το στίγμα το έδωσε πολύ καλά η ΓΓ με το άρθρο για το μέτωπο στην ΚΟΜΕΠ και το παράδειγμα για το μαγαζί στο στενό. Τι να κάνουμε, σύντροφοι, εκεί είναι το μαγαζί!!

Αρκετά αποκαλυπτικός και ο επίτιμος Πρόεδρός μας στη Γερμανία: «Θέση στο μέτωπο έχει όποιος θέλει να βελτιώσει τη θέση του» και δεν είναι το θέμα στο όνομα του μετώπου. (Αλήθεια, έμεινε κανείς που δε θέλει να μπει στο μέτωπο;).

Εύχομαι καλή επιτυχία στις εργασίες μας και το Κόμμα, αποκλείοντας τις όποιες δεξιές και αριστερές αποκλίσεις, να ανοίξει το δρόμο για το μέτωπο των δυνάμεων που θα μας οδηγήσει στο σοσιαλισμό.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΤΣΩΡΗΣ

ΑΕ Αγρινίου - ΚΟΒ Παιδείας

Εκπαιδευτικός Β/θμιας Εκπαίδευσης

Το δικό μας «Εγώ» για να πάμε πιο μπροστά

(Στην ηγεσία, στελέχη και μέλη του ΚΚΕ)

Είναι γνωστό ότι πολλοί παράγοντες από τα πρώτα ακόμα βήματα της ζωής μας διαμορφώνουν τον άνθρωπο, ας πούμε το «Είναι» μας. - Πλήθος ιδεών και ψυχικών φορτίσεων σφυρηλατούν το μυαλό μας και την ψυχή μας. Γνωρίζουμε ότι είμαστε γέννημα - θρέμμα της εποχής μας, δηλαδή της εποχής του «Εγώ», αντανάκλαση της ελεύθερης ανταγωνιστικής οικονομίας, με μία λέξη της καπιταλιστικής.

- Ετσι, με το πλήθος των βιωμάτων, ορθώνεται ένα «Εγώ» (ατομισμός) αντικοινωνικό και αναποτελεσματικό στη λύση των προβλημάτων μας. Επιπλέον ένα «Εγώ» υποβαθμισμένο, με την ψευδαίσθηση ότι το πηδάλιο της ζωής μας είναι στα χέρια μας. Αγνοούμε ότι η πυξίδα των ιδεών μας και των επιθυμιών μας φτιάχνεται ψεύτικη, από άλλους.

- Πλέουμε στον ωκεανό της αναρχούμενης οικονομίας, κυνηγώντας και εμείς το κέρδος, ενώ ταυτόχρονα βυθιζόμαστε στα θολά νερά του αποπροσανατολισμού. «Δεν είσαι ικανός... δεν είσαι εργατικός... οικονόμος... αν θέλεις δουλιά υπάρχει... Τα θέλουμε όλα... όλα τα κόμματα είναι ίδια» κλπ. κλπ. Εκλογικεύουν τα παράλογα. Ο αποπροσανατολισμός δεν αντέχει για πολύ στη σημερινή σκληρή πραγματικότητα της ανάγκης.

Η ανάγκη μας οδηγεί στο δρόμο των ταξικών αγώνων χωρίς πολιτικές προκαταλήψεις και με τη βοήθεια των σοσιαλιστικών ιδεών της εποχής, με το ΚΚΕ. Ευφορία αγωνιστική, ψυχική ισορροπία και εκτόνωση επαναστατική στο πλάι του συντρόφου για το μεροκάματο (οικονομικά αιτήματα). Ο αγώνας είναι αναγκαίος, αλλά όχι επαρκής για τη δημιουργία (πέρα από το μεροκάματο) συνειδητού επαναστάτη για ριζικές κοινωνικές αλλαγές (λαϊκή οικονομία). Χρειάζεται ταυτόχρονα συνεχής πολιτικο-ιδεολογική κατάρτιση (πολλοί που αποσκίρτησαν ήταν γνώστες, αλλά ξέχασαν ότι χρειάζεται και ανειρήνευτη συνειδητή διαπάλη του εαυτού μας ενάντια στα βιώματα της καπιταλιστικής κοινωνίας που μας ακολουθούν σε κάθε μας βήμα).

- Ο ταξικός αγώνας υπάρχει παντού. Εξω και μέσα στο «Είναι» μας με το «Εγώ» της κεφαλαιοκρατικής Αγωγής (1).

- Χρειάζεται υπεύθυνο οργανωμένο και προσωπικό σφυρηλάτημα για να διαμορφωθεί ένα άλλο «Εγώ», προλεταριακό επαναστατικό μέσα και κατά τη διάρκεια των αγώνων για το μεροκάματο. Ενα «Εγώ» ταξικό, πειθαρχικό, χωρίς επιείκεια και παρερμηνείες των κανόνων λειτουργίας του Κόμματος με βάση το Δημοκρατικό Συγκεντρωτισμό.

Ενα τέτοιο «Εγώ» ακτινοβολεί στο πρόσωπο του κομμουνιστή και πέραν των τειχών της ΚΟΒ, όχι μόνο για τις Θέσεις του Κόμματος, αλλά και για την ηθική ακεραιότητα και υπευθυνότητα απέναντι στο κοινωνικό σύνολο. Ο θεμέλιος λίθος στο κομματικό οικοδόμημα είναι η ΚΟΒ. Είναι ο κρίκος που συνδέει λαό και κόμμα - κόμμα και λαό δίπολο ύπαρξης για αμοιβαία μετάγγιση δυνάμεων περιφρούρησης και επαγρύπνησης προς αποφυγή εκ των «έξω» και «έσω» εχθρών. Η ΚΟΒ είναι για το λαό, αυτό το ίδιο το κόμμα που καθημερινά δίνει εξετάσεις. Δίνει τις Θέσεις, αλλά και την ποιότητα ενός άλλου ανθρώπου, ένα «Εγώ» κομμουνιστή σε πλήρη αντίθεση με το «Εγώ» της καπιταλιστικής Αγωγής.

- Μια ομάδα, όσο ολιγάριθμη κι αν είναι, είναι αξιόμαχος όταν οι οπλίτες της σκοπεύουν σωστά - και τότε γίνεται πολυάριθμος. Ενα «Εγώ» χωρίς ιδιοτέλεια και έπαρση «εργοδότου» και που εκφράζει τις απαιτήσεις των σημερινών αναγκών των εργαζομένων, συσπειρώνει τους πάντες, ανεξάρτητα τίτλων, πολιτιστικού επιπέδου και προσωπικών πολιτικών απόψεων. Ενα τέτοιο «Εγώ» ζητάει ο λαός μέσα από τα ΑΑΔΜ από τα μέλη της ΚΟΒ - πρωτοπόρος των αγώνων του. Οι ΚΟΒ. Για τη δράση τους οι υπεύθυνοι θα σκεφτούν... Προτείνω:

1ο: Να γίνουν καθημερινά σχολεία για το λαό (ομιλίες για θέματα επίκαιρα κλπ.).

2ο: Για τα μέλη να γίνουν χώροι μελέτης οικονομικοπολιτικών και κοινωνικών θεμάτων για ευρύτερη μόρφωση. Γνώσις ίσον δύναμη και δύναμη ίσον γνώσις (2)

3ο: Να συμμετέχουν ενεργότερα στη μελέτη και λήψη αποφάσεων στις αρχές του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού.

4ο: Η μόρφωση δεν ανήκει και μόνον στους δασκάλους. Είναι και η αυτομόρφωση (3). Τα μέλη κάθε (τρεις μήνες) χρονικό διάστημα να κάνουν σύντομη γραπτή έκθεση πολιτικών εσωτερικών γεγονότων και να διατυπώνουν τις απόψεις και για τα εξωτερικά.

5ο: Εκθεση των προβλημάτων του στενού τους περιβάλλοντος (συνοικία, εργοστάσιο κλπ.) και προτάσεις ενεργοποίησης της κοινής δράσης.

6ο: Να ενδιαφερθούν και να μεθοδεύσουν τρόπους για τη νεολαία, στο πλευρό της ΚΝΕ.

Σύντροφοι, αφορμή για τις παραπάνω σκέψεις και συγκεκριμένα για το «Εγώ» έδωσε η 3η ερώτηση των Θέσεων του Συνεδρίου «Πώς θα διαμορφωθεί μια λαϊκή μαχητική πλειοψηφία...».

Και βεβαίως, όλοι, οι αγώνες στο πνεύμα του ΑΑΔΜ με προοπτική το Σοσιαλισμό. Και με το δικό μας «Εγώ».

Με τις συντροφικές μου ευχές για το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ

ΝΙΚΟΣ ΑΔΑΜ

Επίτιμος πρόεδρος του Παρ/τος ΠΕΑΕΑ Κηφισιάς

(1) Ι. Β. Λένιν: Λόγος στο 1ο Πανρωσικό Συνέδριο 25/8/1818

(2) Κρούσπαγια

(3) Ρόζα Λούξεμπουργκ

Ο δρόμος για τη χειραφέτηση των γυναικών περνά μέσα από το Μέτωπο

Βαδίζοντας για το 16ο Συνέδριο του ΚΚΕ, οι γυναίκες, μαζί με όλους τους εργαζόμενους, βιώνουν τις συνέπειες των βαθύτατων αναδιαρθρώσεων που επιχειρούνται παγκόσμια. Σκοπό έχουν την προσαρμογή του καπιταλιστικού συστήματος στη νέα οικονομική, κοινωνική, πολιτική κατάσταση που επιβάλλεται για τη συνέχιση και ανάπτυξή του.

Εργασιακές σχέσεις ανατρέπονται, η κοινωνική πρόνοια γίνεται «φροντίδα» και ακριβοπληρώνεται. Η υγεία αναπροσαρμόζεται ενώ συρρικνώνεται ως εξαφανίζεται το ήδη κουτσουρεμένο ΕΣΥ. Η παιδεία «εκσυγχρονίστηκε» και πετάχτηκαν έξω χιλιάδες μαθητές. Η κοινωνική ασφάλιση περιμένει τη σειρά της. Οι κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις μετοχοποιούνται, ιδιωτικοποιούνται και τελικώς ξεπουλιούνται και ο κατάλογος μακρύς, τελειωμό δεν έχει.

Οσο για την πολιτιστική μας υποβάθμιση, την έχουν αναλάβει σχεδόν εργολαβικά τα ΜΜΕ και η κλίμακα αξιών μας, η πολιτισμική μας ταυτότητα αναζητούνται σε ένα θολό τοπίο οριοθετημένο ανάμεσα σε Ορθοδοξία και ευρωπαϊκά ιδεώδη.

Σ' αυτό το καθ' όλα εχθρικό, σκοτεινό και δυσώδες (βλέπε διαπλοκή, πορνεία κλπ.) περιβάλλον, οι γυναίκες εξαιτίας και της ανισότιμης θέσης τους και της διπλής κοινωνικής καταπίεσης, συνθλίβονται.

Οι επιπτώσεις γι' αυτές είναι πιο άμεσες και βαρύτερες. Η σκληρή αυτή πραγματικότητα αναπαράγει νέες ανισότητες για τη γυναίκα. Ανισότητες που πια κατοχυρώνονται και νομικά, καθώς τις επιβάλλουν, στο όνομα της ισότητας μάλιστα, υπερεθνικά κέντρα. Ανεργία, υποαπασχόληση, ετεροαπασχόληση, μερική απασχόληση, κυριαρχούν στις γυναίκες. Πορνεία, εκμετάλλευση, καταναλωτισμός περνούν πιο εύκολα σ' αυτές.

Εργασία και κοινωνία πολιτική - που κύρια πλήττονται με τις αναδιαρθρώσεις - αποτελούν βασικά στηρίγματα για την απελευθέρωση και χειραφέτηση των γυναικών. Είναι γνωστό και επιβεβαιωμένο από τα ιστορικά γεγονότα πως η γυναικεία ανισοτιμία είναι στενά δεμένη με το καπιταλιστικό σύστημα, ανάγεται στις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και συγχρόνως αγγίζει το εποικοδόμημα των ιδεών, των θεσμών. Εχει λοιπόν τις ρίζες του το γυναικείο ζήτημα στις οικονομικές σχέσεις της κοινωνίας. Εκδηλώνεται όμως ταυτόχρονα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, στο σύνολο των σχέσεων της γυναίκας με το κοινωνικό της περιβάλλον, οικονομικό, πολιτιστικό, οικογενειακό.

Οριοθετώντας το γυναικείο πρόβλημα ως ταξικό με τις διαταξικές του προεκτάσεις παλεύουμε για την οριστική του λύση πρώτα φυσικά για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και την εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού. Συγχρόνως και διαλεκτικά δεμένο με το προηγούμενο είναι η ανάπτυξη ενός γυναικείου κινήματος σε αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση με στόχο την ανατροπή των αντιδραστικών μέτρων, που επιδεινώνουν τη θέση της γυναίκας στα πλαίσια αυτού του συστήματος, το οποίο θα δρα συσπειρωτικά μέσα στις γυναίκες και θα αποτελεί συστατικό στοιχείο του Μετώπου. Να σημειώσουμε εδώ πως ο αγώνας αυτός θα λειτουργήσει καταλυτικά και στην εξάλειψη των προκαταλήψεων που υπάρχουν τόσο στην κοινωνία όσο και στις ίδιες τις γυναίκες.

Μέσα σ' αυτό το ταξικό γυναικείο κίνημα, που έχει σαφείς στόχους και όραμα, δρουν και οι κομμουνίστριες.

Στα χρόνια που πέρασαν από το 15ο Συνέδριο του Κόμματος το γυναικείο κίνημα, δρώντας ως αναπόσπαστο κομμάτι του μαζικού κινήματος, πάλεψε και παλεύει με όλες τις δυνατές μορφές οργάνωσης.

Η δράση του ξετυλίχτηκε μέσα από γυναικείους συλλόγους, ομάδες, μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα, επιτροπές, σε κινήματα ειρήνης, οικολογίας, γονέων, παιδείας κλπ.

Αποδείχτηκε ότι μπορεί να δημιουργεί για επιμέρους ζητήματα συσπειρώσεις με γυναίκες του ευρύτερου ιδεολογικού και πολιτικού φάσματος. Να συγκροτεί συνεργασίες με φορείς παλεύοντας για θέματα ισότητας, και όχι μόνο. Οι γυναίκες, π.χ., στη Θεσσαλία συμπαρατάχτηκαν με τους αγρότες, στις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις. Συνειδητοποίησαν την ενότητα των προβλημάτων και ένιωσαν τις συνέπειες της καταστροφής των μικρών και μεσαίων αγροτών όχι μόνο στο σύνολο της δικής τους ζωής αλλά και των παιδιών τους και της οικογένειάς τους συνολικότερα. Ταυτόχρονα, αποδείχτηκε στην πράξη πως αυτές οι πολιτικές της κυβέρνησης και της ΕΕ για τους αγρότες υποβαθμίζουν περισσότερο την ίδια τη θέση τους και μεγαλώνουν την ανισοτιμία τους. Οι γυναίκες των θεσσαλικών χωριών, συσπειρωμένες, ανεξάρτητα από την πολιτική τους τοποθέτηση και σπάζοντας προκαταλήψεις και αναστολές, βγήκαν στα μπλόκα του αγώνα. Και όσο κι αν οι δυσκολίες είναι πολύ μεγάλες και πισωγυρίσματα υπάρχουν, η αρχή έγινε και το ποτάμι δε γυρίζει πίσω...

Αλλά και στο μεγάλο αντιπολεμικό κίνημα οι γυναικείοι σύλλογοι, οι ομάδες, οι απλές γυναίκες αποτέλεσαν στις περισσότερες περιοχές το βασικό του κορμό. Σπίτια άνοιξαν, συζητήσεις για το χαρακτήρα του ΝΑΤΟ και της «νέας τάξης» έγιναν, χιλιάδες και γυναικείες φωνές καταδίκασαν τον ιμπεριαλισμό. Κατανόησαν τι σημαίνει ιμπεριαλιστική πολιτική, δημιούργησαν συνείδηση για τον άλλο δρόμο. Το ίδιο θα μπορούσαμε να αναφέρουμε για το κίνημα παιδείας και τι συσπειρώσεις στις γυναίκες - ιδιαίτερα ευαίσθητες σ' αυτό το θέμα - δημιούργησε. Ολ' αυτά αποδεικνύουν τις μεγάλες δυνατότητες που ξανοίγονται στο κίνημα των γυναικών, για πρωτοβουλίες και δράσεις που θα το προσανατολίσουν στη συγκρότηση συμμαχιών για να αναδειχτεί τελικά σ' έναν από τους βασικούς παράγοντες χτισίματος του Μετώπου.

Παρ' όλη τη θετική του αυτή δράση οι αδυναμίες που διαπερνούν όλο το μαζικό κίνημα εξακολουθούν να υπάρχουν και σ' αυτό. Είναι - και πρέπει έτσι να τις δούμε - στενά δεμένες με τη δουλιά του Κόμματος και τις αδυναμίες που τη χαρακτηρίζουν. Ετσι:

- Εξακολουθεί να υπάρχει λειψή αφομοίωση των θέσεών μας για το γυναικείο ζήτημα, την ταξική του ανάλυση και τις προτάσεις μας για τη λύση του. Μπερδεύουμε πολλές φορές τη στρατηγική που πρέπει να έχουμε με την τακτική που πρέπει να ακολουθούμε.

- Υπάρχει πολλές φορές υποτίμηση της ειδικής δουλιάς που πρέπει να γίνεται στις γυναίκες, συνολικά και εσωκομματικά, και γιατί πρέπει να γίνεται.

- Υπάρχει διασπορά δυνάμεων των λίγων δυστυχώς γυναικών που έχουν χρέωση σε αυτό τον τομέα.

- Αδύνατη ως ανύπαρκτη είναι η πολιτική ανάδειξης γυναικείων στελεχών και χωρίς σαφή επιχειρήματα η μη στήριξη μέτρων για την ανάδειξή τους σε κέντρα λήψης αποφάσεων ή όργανα.

- Ανεπαρκής επικοινωνιακή πολιτική με τις γυναίκες. Πολλές φορές ο επικοινωνιακός μας λόγος είναι δυσνόητος και καθόλου ελκυστικός.

- Επιμονή σε σχήματα οργανωτικά και θέματα που δε διευκολύνουν τη γυναίκα να συμμετάσχει και να δράσει συλλογικά.

Το ΚΚΕ έχει μια πολύ μεγάλη πείρα και προσφορά στο γυναικείο ζήτημα και στο γυναικείο κίνημα. Ανοιξε δρόμους, έδωσε μάχες, παγίωσε θέσεις. Σημαντικές κατακτήσεις των γυναικών στην Ελλάδα έχουν τη σφραγίδα των αγώνων του. Γνωρίζει λοιπόν και πρέπει να το κάνει πράξη, ότι για να στηριχτεί και να αναπτυχθεί ένα κίνημα γυναικών, που θα μπορεί να δρα καταλυτικά ανάμεσα στις γυναίκες, που θα συσπειρώνει και θα βάλει το λιθαράκι του στο χτίσιμο του Μετώπου, θα πρέπει να στηριχτεί και να πατήσει γερά στην άνοδο της δουλιάς μέσα στο Κόμμα, στις γυναίκες, στην ολόπλευρη πολιτική-ιδεολογική και οργανωτική προετοιμασία του κομματικού γυναικείου δυναμικού.

Τελικά θα πρέπει να γίνει κοινή πεποίθηση σε όλους μας ότι

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΠΕΡΝΑ ΚΑΙ ΜΕΣΑ

ΑΠΟ ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

ΡΟΥΛΑ ΧΑΛΑΤΣΗ

Καρδίτσα

Βιβλιογραφία

Μαρξ-Ενγκελς-Λένιν: «Για το γυναικείο ζήτημα»

Αλέκα Παπαρήγα: «Για την απελευθέρωση της γυναίκας»