Με καθυστέρηση ενός χρόνου κατατέθηκε Προεδρικό Διάταγμα για τη χορήγηση οικοδομικών αδειών στις επιχειρήσεις που υπέστησαν ζημιές από το σεισμό του 1999. Η κυβέρνηση μιλάει για μετεγκατάσταση των επιχειρήσεων, χωρίς να υπάρχουν οι ανάλογοι χώροι
Με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) από τα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ και Ανάπτυξης ρυθμίζονται τα θέματα της χορήγησης οικοδομικών αδειών για την αποκατάσταση των ζημιών από τον πρόσφατο σεισμό των βιοτεχνικών και βιομηχανικών μονάδων, καθώς και των επαγγελματικών εργαστηρίων που βρίσκονται στις σεισμόπληκτες περιοχές των νομών Αττικής και Βοιωτίας.
Ωστόσο, το Προεδρικό Διάταγμα που κατατέθηκε χτες στο ΣτΕ έρχεται σε αντίθεση με παλαιότερα ΠΔ που προέβλεπαν την απόλυτη προστασία της περιοχής του Κηφισού.
Σύμφωνα με το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος δεν επιτρέπεται η επισκευή ή ανακατασκευή των επιχειρήσεων και βιοτεχνιών που λειτουργούν παράνομα. Για τις επιχειρήσεις αυτές που τα κτίριά τους καταστράφηκαν από το σεισμό «επιβάλλεται η απομάκρυνσή τους και η μετεγκατάστασή της σε περιοχή οπουδήποτε στη χώρα, στην οποία επιτρέπεται η χρήση αυτή».
Στην προκειμένη περίπτωση θα πρέπει να απομακρυνθούν μια σειρά επιχειρήσεις από την περιοχή του Κηφισού. Οπως προβλέπεται από το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος μπορούν να μεταφερθούν σε βιοτεχνικά πάρκα (ΒΙΟ.ΠΑ), σε βιομηχανικά πάρκα (ΒΙ.ΠΑ), τεχνολογικά πάρκα, σε βιομηχανικές περιοχές (ΒΙ.ΠΕ) και βιομηχανικές και επιχειρηματικές περιοχές (Β.Ε.ΠΕ).
Ωστόσο, τέτοια πάρκα δεν υπάρχουν πουθενά ή στην καλύτερη περίπτωση σε κάποιους χώρους έχουν απλώς χωροθετηθεί. Η κυβέρνηση εδώ και πάρα πολλά χρόνια μιλάει για ίδρυση βιοτεχνικών και βιομηχανικών πάρκων, χωρίς ουσιαστικά να έχει κάνει τίποτα. Ετσι, σήμερα βρίσκονται στον αέρα πάρα πολλές επιχειρήσεις του λεκανοπεδίου της Αττικής, αφού με τις καταστροφές που υπέστησαν από το σεισμό της 7ης Σεπτεμβρίου δεν μπορούν και δεν τις επιτρέπουν να λειτουργήσουν, αλλά ούτε υπάρχουν και οι δυνατότητες να μεταφερθούν σε άλλους χώρους.
Ειδικότερα, για το νομό Αττικής επιτρέπεται η μετεγκατάσταση επαγγελματικών εργαστηρίων σε περιοχή με εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο και χρήση γενικής κατοικίας, μόνο εφόσον πρόκειται για εργαστήρια που περιλαμβάνονται στον πίνακα του άρθρου 2 του Προεδρικού Διατάγματος 84/1984 (αφορά τις 90 γνωστές δραστηριότητες). Δεν μπορεί, όμως, να αυξάνεται η ισχύς του εργαστηρίου στη νέα περιοχή.
Στις περιοχές που εμπίπτουν στη ζώνη Α προστασίας του Κηφισού και των παραχειμάρων του οι οικοδομικές άδειες εκδίδονται, σύμφωνα με τις διατάξεις προγενέστερων Προεδρικών Διαταγμάτων του 1994 και 1998.
Τέλος, με το Προεδρικό Διάταγμα θεωρούνται οικοδομήσιμα και τα γήπεδα (έκταση) που έχουν ελάχιστο εμβαδόν 2.000 τ.μ. και προϋφίστανται της 31 - 5 - 1985, όταν είχε εκδοθεί και σχετικό Προεδρικό Διάταγμα. Στα γήπεδα αυτά η οικοδομή τοποθετείται σε απόσταση τουλάχιστον πέντε μέτρων από τα όρια του γηπέδου.
Το Προεδρικό Διάταγμα, για τη χορήγηση οικοδομικών αδειών των βιοτεχνιών και βιομηχανιών που υπέστησαν ζημιές από τον Εγκέλαδο της 7ης Σεπτεμβρίου 1999, έρχεται σε αντίθεση με προηγούμενα που έβαζαν ως προϋπόθεση την απόλυτη προστασία της περιοχής του Κηφισού.
Παράλληλα, προβλέπεται η μετεγκατάσταση των παράνομων επιχειρήσεων, που δεν είχαν άδεια λειτουργίας σε άλλους χώρους (βιοτεχνικά και τεχνολογικά πάρκα). Η κυβέρνηση πάνω από μια δεκαετία μιλάει για ίδρυση ΒΙΟΠΑ, ΒΙΠΑ, ΒΙΠΕ, ΒΕΠΕ κλπ., χωρίς να προχωρήσει στην υλοποίηση των εξαγγελιών της. Για το λεκανοπέδιο της Αττικής, που αντιμετωπίζει και το μεγαλύτερο πρόβλημα δύο ΒΙΟΠΑ στα Ανω Λιόσια και στο Σχιστό προγραμματίστηκαν εδώ και χρόνια, αλλά η αποπεράτωσή τους αργεί πολύ ακόμη. Ετσι, σήμερα αρκετοί βιοτέχνες και επιχειρηματίες βρίσκονται σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να βάλουν λουκέτο στις επιχειρήσεις τους.
«Μοιράσανε το λάδι- το ψωμί και το κρασί/ απ' την αρχή όπως τότε στην πρωταρχική μορφή/ για όλους ίσα και δίκαια μόλις φτάσανε/ στη νέα γη την επίσης ελληνική» (Ιγνάτιος Αλεξίου).
Αλλά να τι γράφει ο αντιστράτηγος της Μικρασιατικής Εκστρατείας Λ. Παρασκευόπουλος: «Τα συμφέροντα των ξένων, των μεγάλων καταπιεστών των μικρών λαών, διίστανται. Εντούτοις, διακηρύσσουν διαρκώς ότι αγωνίζονται υπέρ του δικαίου και της ελευθερίας, ενώ στην πραγματικότητα είναι σφαγιασταί όλων των ωραίων αυτών ιδεωδών». Και ο παλιός διπλωμάτης και συγγραφέας της εποχής εκείνης Κ. Σακελλαρόπουλος λέει: «Και αν οργίασαν οι ξένοι εις βάρος της Ελλάδας, μήπως δεν έγινε τούτο δυνατό, διότι οι Ελληνες προθυμοποιήθηκαν να γίνουν όργανα εις βάρος Ελλήνων;» Οι πληγές και ο ξεριζωμός: Χίος, Μυτιλήνη, Σύρος, στα έλη της Μακεδονίας, στις φτωχογειτονιές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, του Πειραιά. Ξαναζωντάνεψαν απ' τα τσαντίρια, το δάκρυ και την καλοσύνη τους: Νέα Σμύρνη, Νέα Ιωνία, Νέα Φιλαδέλφεια, η λεβεντογέννα Καισαριανή, ο Κορυδαλλός, η Δραπετσώνα, ο Ταύρος, το Κιλκίς, ο Βόλος με τους εργάτες του, η Κοκκινιά των ηρώων της, η Δραπετσώνα! Με τα μπαλωμένα βρακιά και τα σολιασμένα παπούτσια! Με το λούσιμο στη σκάφη, τις λίγες βρύσες και τις ουρές με τα τσομπλέκια! Στάθηκαν όρθιοι. Με τον πολιτισμό τους και τη λεβεντιά τους. Οι πρόσφυγες με τα ήθη και τα έθιμά τους μπόλιασαν τον άλλο Ελληνισμό που πονούσε για την καταστροφή.