Παρασκευή 8 Νοέμβρη 2019
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Στο σημερινό 4σέλιδο «Διεθνή και Οικονομία» μπορείτε να διαβάσετε:
  • ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ - «ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ» 2019: «Παρατεταμένη επιβράδυνση» με φόντο τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς
  • ΕΞΟΡΥΞΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ: Τεράστια κέρδη για το κεφάλαιο - ενεργειακή φτώχεια για το λαό
  • ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΑΛΛΙΑΣ - ΚΙΝΑΣ: Δυναμώνει στο φόντο διεθνών αναδιατάξεων
  • ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Η Ινδία «αξίζει την ίδια προσοχή» με την Κίνα
ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ - «ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΕΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ» 2019
«Παρατεταμένη επιβράδυνση» με φόντο τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς

Copyright 2019 The Associated

«H ευρωπαϊκή οικονομία φαίνεται να βαδίζει προς μια παρατεταμένη περίοδο πιο υποτονικής ανάπτυξης και ήπιου πληθωρισμού», επισημαίνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην έκθεση με τις «Φθινοπωρινές Προβλέψεις» 2019, με φόντο τη συνεχιζόμενη τάση επιβράδυνσης της οικονομικής δραστηριότητας στην Ευρωζώνη και συνολικά στην ΕΕ, όσο και στην παγκόσμια οικονομία.

«Το εξωτερικό περιβάλλον έχει καταστεί πολύ λιγότερο υποστηρικτικό και η αβεβαιότητα αυξάνεται», γεγονός που «επηρεάζει ιδιαίτερα τον τομέα της μεταποίησης, ο οποίος υφίσταται επίσης διαρθρωτικές αλλαγές», επισημαίνει χαρακτηριστικά η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που βέβαια προχώρησε σε νέα υποβάθμιση των προβλέψεων σχετικά με τους ρυθμούς μεγέθυνσης του ΑΕΠ στη διετία 2020-2021.

Επιπλέον, εν μέσω των οξυμένων γεωπολιτικών ανταγωνισμών, της «αβεβαιότητας» και των «κινδύνων», τονίζεται πως «η ανάπτυξη (στην ΕΕ) θα εξαρτηθεί από τους τομείς εγχώριου προσανατολισμού», καθώς, μεταξύ άλλων, «οι συνεχιζόμενες εμπορικές εντάσεις μεταξύ των ΗΠΑ και της Κίνας και ο υψηλός βαθμός αβεβαιότητας όσον αφορά τις πολιτικές, ιδίως στον τομέα του εμπορίου, έχουν επηρεάσει αρνητικά τις επενδύσεις, τη μεταποίηση και το διεθνές εμπόριο». Την ίδια ώρα, «εξακολουθούν να υπάρχουν κίνδυνοι κυρίως για δυσμενέστερη εξέλιξη των προοπτικών» με επίκεντρο την «επιδείνωση των εμπορικών και των γεωπολιτικών εντάσεων», την «εντονότερη από την αναμενόμενη επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας στην Κίνα λόγω των ασθενέστερων επιπτώσεων από τα μέτρα πολιτικής που έχουν τεθεί σε εφαρμογή μέχρι σήμερα», ενώ βέβαια στο ευρωπαϊκό «περιβάλλον» εξακολουθεί να εντοπίζεται ο κίνδυνος για «ένα άτακτο Brexit», αλλά και το ενδεχόμενο «οι αδυναμίες του τομέα της μεταποίησης να έχουν σοβαρότερες δευτερογενείς επιπτώσεις στους τομείς εγχώριου προσανατολισμού».

Από την πλευρά του, ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Β. Ντομπρόβσκις, κάλεσε τις χώρες της ΕΕ με υψηλά επίπεδα κρατικού χρέους (π.χ. Ιταλία, Ελλάδα κ.ά.) «να ασκήσουν συνετές δημοσιονομικές πολιτικές και να εξασφαλίσουν ότι τα επίπεδα του χρέους τους θα ακολουθούν πτωτική πορεία». Από την άλλη πλευρά, «τα κράτη - μέλη με δημοσιονομικά περιθώρια» (Γερμανία κ.ά.) «θα πρέπει να τα χρησιμοποιήσουν τώρα», δηλαδή να προχωρήσουν σε αύξηση των επενδύσεων και άλλων παρεμβάσεων προκειμένου να στηρίξουν την οικονομική δραστηριότητα συνολικά στην ΕΕ.

Οι βασικές προβλέψεις

Μεταξύ άλλων, οι προβλεπόμενοι ρυθμοί μεγέθυνσης του ΑΕΠ διαμορφώνονται ως εξής:

Ευρωζώνη: 2020: 1,2%. 2021: 1,2%

ΕΕ-27: 2020: 1,4%. 2021: 1,4%

Γερμανία: 2020: 1%. 2021: 1% (από 0,4% φέτος)

Γαλλία: 2020: 1,3%. 2021: 1,2%

Ιταλία: 2020: 0,4%. 2021: 0,7%

Ισπανία: 2020: 1,5%. 2021: 1,4%

Ολλανδία: 2020: 1,3%. 2021: 1,3%

Ην. Βασίλειο: 2020 1,4%. 2021: 1,24%, με την παγιοποιημένη στις τελευταίες εκθέσεις επισήμανση ότι η πρόβλεψη βασίζεται «σε μια καθαρά τεχνική παραδοχή για διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης όσον αφορά τη διάρθρωση των εμπορικών συναλλαγών μεταξύ της ΕΕ των 27 και του Ηνωμένου Βασιλείου». Οπως λένε, «αυτό γίνεται μόνο για τους σκοπούς των προβλέψεων και δεν επηρεάζει τη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη στο πλαίσιο του άρθρου 50».

Τέλος, στις ΗΠΑ αναμένονται ρυθμοί 1,8% και 1,6% και στην Κίνα 5,8% και 5,6% (από 6,1% φέτος).

Την ίδια ώρα, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κομισιόν, η μεγέθυνση του ΑΕΠ στην Ευρωζώνη έπιασε «ταβάνι» το 2017 με ρυθμό 2,4%, που αποτέλεσε και ρεκόρ της τελευταίας δεκαετίας.

Οι «Φθινοπωρινές Προβλέψεις» συζητήθηκαν στη χτεσινή συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, ενώ η ατζέντα περιελάμβανε και τα επίδικα που αφορούν το υπό διαμόρφωση σύστημα για την ευρωπαϊκή εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων καθώς και για το λεγόμενο «δημοσιονομικό μέσο για τη σύγκλιση και την ανταγωνιστικότητα». Να σημειωθεί ότι τα κεφάλαια για τη χρηματοδότηση του «ενιαίου ταμείου εξυγίανσης των τραπεζών» και αυτά για την «εγγύηση των καταθέσεων» θα προέλθουν από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, με σταδιακές εκταμιεύσεις σε ορίζοντα ετών. Η προοπτική αυτή αποτελεί ένα ακόμη πεδίο ενδοαστικής διαπάλης γύρω από τον επιμερισμό των κινδύνων με κυρίαρχο ζήτημα την απομείωση των «κόκκινων» δανείων, ενώ βέβαια αποτελεί μόνιμο προαπαιτούμενο της «μεταμνημονιακής» αντιλαϊκής «εποπτείας» στην ελληνική οικονομία.

Αναιμική ανάκαμψη στο έδαφος της αντιλαϊκής πολιτικής

Σε ό,τι αφορά την ελληνική οικονομία, ο ρυθμός ανάκαμψης στην ελληνική οικονομία για το 2020 τοποθετείται στο 2,3%, αισθητά χαμηλότερα σε σχέση με το 2,8% που προβλέπεται στο προσχέδιο προϋπολογισμού της κυβέρνησης, με επιβράδυνση το 2021 στο 2%, έναντι 1,9% φέτος.

Παρά τις όποιες διαφορές, η Κομισιόν, όπως βέβαια και η κυβέρνηση, εκτιμά ότι και για την επόμενη περίοδο θα επιτευχθεί ο στόχος για τα «πρωτογενή πλεονάσματα» και συγκεκριμένα στο 3,8% του ΑΕΠ (έναντι στόχου 3,5%) τόσο για το 2019 όσο και για το 2020, με βάση το απόθεμα των αντιλαϊκών μέτρων, ο πυρήνας των οποίων θα διατηρηθεί και τα επόμενα χρόνια, σε συνδυασμό και με την κλιμάκωση των αναδιαρθρώσεων, για την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρηματικών ομίλων.

«Η Ελλάδα θα πετύχει μεγάλο πλεόνασμα για το 2020, όντας συνεπής με τις δεσμεύσεις της ενισχυμένης εποπτείας», τόνισε ο επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, Π. Μοσκοβισί, παρουσιάζοντας τα στοιχεία.

Σε αυτό το φόντο, η Κομισιόν αναμένει το «θετικό αντίκτυπο στην ανάπτυξη από τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες, εν μέσω αντίξοων εξωτερικών συνθηκών» που συνδέονται με την επιβράδυνση της εξωτερικής ζήτησης στην Ευρωζώνη. Ως στηρίγματα της ανάκαμψης βλέπουν, μεταξύ άλλων, τη μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις καθώς και των ασφαλιστικών εισφορών. Βέβαια, θετική αναφορά κάνουν στα αντιλαϊκά ισοδύναμα που στηρίζουν την αύξηση των φόρων καθώς και στην «αναθεώρηση των οροφών δαπανών του προϋπολογισμού».

Την ίδια ώρα, διατυπώνονται «επιφυλάξεις» μεταξύ άλλων:

-- Για την επίπτωση των δικαστικών αποφάσεων αναφορικά με τα αναδρομικά των συνταξιούχων, μολονότι η Κομισιόν υπογραμμίζει τη δέσμευση της κυβέρνησης να καλύψει τον πιθανό δημοσιονομικό αντίκτυπο της πρόσφατης απόφασης του ΣΤΕ «μέσα στα πλαίσια των συμφωνημένων οροφών δαπανών του υπουργείου Εργασίας». Να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο μέτρο περιέχεται και στο προσχέδιο κρατικού προϋπολογισμού, δρομολογώντας «ισοδύναμες» περικοπές κονδυλίων του υπουργείου Εργασίας.

-- Αναφορικά με τυχόν διανομή λεγόμενου «κοινωνικού μερίσματος» στη φετινή χρονιά, επισημαίνεται πως τα σχετικά σχέδια «δεν ανακοινώθηκαν με επαρκείς λεπτομέρειες», επομένως δεν έχουν συνεκτιμηθεί στο ύψος των προβλεπόμενων «πλεονασμάτων».

-- Τονίζεται ότι υπάρχουν πιθανοί «καθοδικοί κίνδυνοι για την ανάπτυξη» που προκύπτουν από τη διαρκή υποεκτέλεση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων (ΠΔΕ), ουσιαστικά γύρω από τη χρηματοδότηση των επιχειρηματικών ομίλων.

Σε κάθε περίπτωση, η ανάκαμψη στηρίζεται στις συνιστώσες του ΑΕΠ που αφορούν τις νέες επενδύσεις («ακαθάριστος σχηματισμός παγίου κεφαλαίου»), με προβλεπόμενη άνοδο σε ποσοστό 12,5% το 2020 και 8,1% το 2021, ως αποτέλεσμα των συντελούμενων αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

Σε ό,τι αφορά τα ποσοστά της επίσημης ανεργίας, αναμένεται στο 15,4% το 2020 και 14% το 2021 και το κρατικό χρέος στο 169,3% του ΑΕΠ και 163,1% αντίστοιχα.

ΕΞΟΡΥΞΗ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ ΣΤΟ ΙΟΝΙΟ
Τεράστια κέρδη για το κεφάλαιο - ενεργειακή φτώχεια για τον λαό

Εκδήλωση με θέμα «Εξόρυξη υδρογονανθράκων στη θαλάσσια περιοχή της Κέρκυρας. Τεράστια κέρδη για τους ενεργειακούς ομίλους. Ενεργειακή φτώχεια για το λαό, κίνδυνοι για το περιβάλλον και την υγεία», πραγματοποίησε το περασμένο Σάββατο η ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ στην Αραχάβη. Ακολουθούν αποσπάσματα από την ομιλία του Γ. Μπορμπότη, Γραμματέα της ΤΕ Κέρκυρας του ΚΚΕ στην εκδήλωση.

***

Πριν από σχεδόν έναν μήνα υπερψηφίστηκαν στη Βουλή 4 νέες συμβάσεις παραχώρησης έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων στο Ιόνιο και την Κρήτη. Η εξέλιξη αυτή έδωσε στη ΝΔ την αφορμή να μιλήσει για «ψήφο εμπιστοσύνης» των επιχειρηματικών ομίλων προς τη νέα κυβέρνηση. Οταν όμως τα μονοπώλια δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης σε μία κυβέρνηση τι σημαίνει αυτό για τον λαό;

Αν πιστέψει κανείς τα όσα με μεγάλη επιμονή προβάλλει η προπαγάνδα της σημερινής αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης και βέβαια των ενεργειακών ομίλων, τότε τα αποτελέσματα από την έρευνα και την εξόρυξη των εγχώριων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων θα είναι ευεργετικά για τα λαϊκά στρώματα, στην Κέρκυρα, στα Ιόνια Νησιά αλλά και γενικότερα στη χώρα.

Η περίπτωση των υδρογονανθράκων και οι νέες συμβάσεις αναδεικνύουν ότι η κυβερνητική πολιτική έχει συνέχεια. Στη Βουλή η ΝΔ έφερε προς ψήφιση τις συμβάσεις που είχε υπογράψει ο κ. Σταθάκης, υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ.

Στην περιοχή μας, έχει ήδη υπογραφεί η σύμβαση για την έναρξη ερευνών στο «οικόπεδο 2» δυτικά της Κέρκυρας (έκταση 2,422.1 τετρ. χλμ), με την κοινοπραξία (TOTAL 50%, ΕΛΠΕ 25%, «Edison» 25%) και το «οικόπεδο Ιόνιο» («Repsol» 50% - ΕΛΠΕ 50 %) που περιλαμβάνει την περιοχή Ν/Δ της Κέρκυρας μέχρι το βόρειο τμήμα της Κεφαλονιάς. Επίσης, προχωράνε οι διαδικασίες για το «οικόπεδο 1» Β/Δ της Κέρκυρας.

Οι συνέπειες για τον λαό από τις εξορύξεις

Ας σκεφτούμε συγκεκριμένα:

Θα υπάρξουν άραγε φθηνά καύσιμα για τη λαϊκή οικογένεια, αν προχωρήσουν τα συγκεκριμένα επενδυτικά σχέδια, οι έρευνες και οι γεωτρήσεις; Γιατί είναι σήμερα ακριβά τα καύσιμα; Διότι έτσι διασφαλίζεται το υψηλό κέρδος των ομίλων του κλάδου, το κέρδος των διυλιστηρίων, των εισαγωγέων, των επιχειρήσεων της χονδρικής και λιανικής εμπορίας και οι υψηλοί έμμεσοι φόροι που επιστρέφουν ως ενίσχυση στους μονοπωλιακούς ομίλους. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει. Αποτελεί πρόκληση σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, τόσο πλούσια σε ενεργειακές πηγές, να υπάρχουν τέτοια υψηλά ποσοστά ενεργειακής φτώχειας.

Θα αξιοποιηθούν μήπως τα εγχώρια κοιτάσματα για την ενεργειακή επάρκεια της χώρας και τη λαϊκή ευημερία; Το αντίθετο θα συμβεί. Θα κλαπεί οριστικά και αμετάκλητα ένα πολύτιμο ενεργειακό απόθεμα, για να κερδίσουν μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Η δυνατότητα εξόρυξης των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων δεν είναι απεριόριστη. Δεν πρόκειται για ΑΠΕ. Χάνεται για τις επόμενες γενιές.

Με το σημερινό πλαίσιο δεν διασφαλίζεται ούτε η ερευνητική συμμετοχή, ούτε ο ουσιαστικός έλεγχος, ούτε καν η δέσμευση μέρους της πιθανής εξόρυξης από το ελληνικό κράτος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμφωνία της «Energean Oil» να πουλά όλη την εγχώρια παραγωγή από τα κοιτάσματα του Πρίνου στην Καβάλα στην BP. Στην πραγματικότητα, ο αρμόδιος εθνικός φορέας, η «Ελληνική Διαχειριστική Εταιρεία Υδρογονανθράκων» (ΕΔΕΥ) ισοδυναμεί με ένα γραφείο διανομής του ενεργειακού πλούτου της χώρας, σε μια χούφτα ενεργειακούς ομίλους που θα κερδίσουν τη μερίδα του λέοντος.

Οσο για τα κρατικά έσοδα από τη φορολογία των μελλοντικών κερδών, πέρα από την αδυναμία ουσιαστικού κρατικού ελέγχου, ήδη γνωρίζουμε τα ψίχουλα που έφερε τελικά η συμφωνία εξόρυξης του Πρίνου ως κρατικά έσοδα. Γνωρίζουμε τις δυνατότητες των πολυεθνικών να φοροαπαλλάσσονται μέσω των offshore αλλά και με νόμιμες ρυθμίσεις. Ηδη έχει εξαγγελθεί στη ΔΕΘ από τον πρωθυπουργό η μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων στο 20% από 28%. Εξάλλου, από τα όποια κρατικά φορολογικά έσοδα η μερίδα του λέοντος αξιοποιείται τελικά για την άμεση ή έμμεση στήριξη των εγχώριων μονοπωλιακών ομίλων και όχι για την αναβάθμιση της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών.

Μήπως, όμως, θα δημιουργήσουν θέσεις καλοπληρωμένης σταθερής εργασίας, με προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων; Θα πάψει άραγε ποτέ το κεφάλαιο να επιδιώκει όλο και φθηνότερη εργατική δύναμη, με ελάχιστες εργασιακές σχέσεις και επικίνδυνες συνθήκες εργασίας για να αυξήσει τα κέρδη του; Οποιος το πιστεύει δεν έχει παρά να δει τα στοιχεία για τα θανατηφόρα εργασιακά ατυχήματα στους ομίλους, τα πολύνεκρα ατυχήματα στην «Πετρόλα» το 1992 και στα ΕΛΠΕ το 2015, τις μειώσεις μισθών και τις απολύσεις τα τελευταία χρόνια. Να δει τα εξαντλητικά ωράρια, τις απλήρωτες υπερωρίες, τη μη καταβολή επιδόματος ανθυγιεινής εργασίας και οικοδομικών ενσήμων σε όσους δούλευαν προσωρινά για την κατασκευή του αγωγού ΤΑΠ στη Θράκη.

Να δει τις προσλήψεις μέσω δουλεμπορικών γραφείων, με ατομικές συμβάσεις στην περιοχή της Ηπείρου. Τις προσλήψεις εργαζομένων που στην πρώτη φάση των τοπικών επεμβάσεων αποψίλωσης της βλάστησης δεν γνώριζαν ουσιαστικά για ποιον εργοδότη και ποιο έργο εργάζονται.

Ο πραγματικός αντίπαλος οι μονοπωλιακοί όμιλοι

Η συζήτηση στις 2 συνεδριάσεις του Περιφερειακού Συμβουλίου της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων, όσον αφορά τη Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για την έρευνα και την εξόρυξη στο Ιόνιο, ενίσχυσε την ανησυχία μας σχετικά με την πληρότητα των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων, των σχεδίων περιβαλλοντικής παρακολούθησης, πρόληψης και περιορισμού των συνεπειών των πιθανών ατυχημάτων. Στη μελέτη δεν υπήρξαν αναφορές για γνωστά ζητήματα που αφορούν στη διαρροή τοξικών αποβλήτων καθώς και βομβών απεμπλουτισμένου ουρανίου από την εποχή των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών της Γιουγκοσλαβίας.

Δεν υπήρξε επίσης επίσημη δέσμευση ότι θα γίνει λεπτομερής καταγραφή και αποτύπωση μικροζωνικών μελετών για τις περιοχές που πρόκειται να εμπλακούν στις εξορύξεις. Σκεφτείτε ότι μιλάμε για μια περιοχή υψηλής σεισμικότητας, με σημαντική τουριστική και αλιευτική δραστηριότητα, υδατοκαλλιέργειες, ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά και προστατευμένες φυσικές περιοχές.

(...) Υπάρχουν ασφαλώς οι γενικές επιστημονικές αρχές που θα έπρεπε να τηρούνται όπως η αρχή της βιοποικιλότητας, η αρχή της προφύλαξης, η αρχή της αποκατάστασης του διαταραχθέντος οικοσυστήματος, αλλά όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει στην πραγματική ζωή. Τι συμβαίνει στον καπιταλισμό όπου τα όποια μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης κινδύνων περιορίζονται στο πλαίσιο του κόστους - οφέλους για το κεφάλαιο.

Ο πραγματικός αντίπαλός μας δεν είναι, ούτε μπορεί να είναι, οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι υδρογονάνθρακες στην Κέρκυρα και το Ιόνιο, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο στην Ηπειρο και το αιολικό δυναμικό στην Εύβοια. Ο πραγματικός αντίπαλος είναι οι μονοπωλιακοί όμιλοι που κατέχουν και αξιοποιούν τις ενεργειακές πηγές με γνώμονα το κέρδος τους σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Αυτόν τον αντίπαλο σημαδεύει το ΚΚΕ, που είναι το μόνο κόμμα το οποίο καταψήφισε τις σχετικές απαράδεκτες συμβάσεις και στη Βουλή αλλά και στα Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια.

Οι αντιδράσεις που υπάρχουν από άλλες οργανώσεις και αντιτίθενται στην εξόρυξη των υδρογονανθράκων μόνο από την πλευρά της οικολογίας θεωρούμε ότι δεν βάζουν το πρόβλημα στη σωστή του βάση. Η συσπείρωση στο πρόβλημα γενικώς αποκρύπτει την ταξική σκοπιά των αιτιών και έτσι βλέπουμε οργανώσεις που διαφωνούν με την εξόρυξη να συνομιλούν ή να δημοσιεύουν ανακοινώσεις συνδέσμων ξενοδόχων που ανησυχούν για τα κέρδη τους. Η λύση δεν είναι η συμμαχία με τον ένα ή τον άλλο καπιταλιστή, αλλά η διεκδίκηση λύσεων μέσα από τα σωματεία και τους συλλόγους εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων σε ταξική κατεύθυνση.

Στρατηγική συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων

Οι βασικοί στόχοι της ενεργειακής πολιτικής της κυβέρνησης είναι ενταγμένοι και υπηρετούν το συνολικό σχέδιο αναβάθμισης της θέσης της εγχώριας αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.

Για να πετύχει τους στόχους της εγχώριας αστικής τάξης αναλαμβάνει ρόλο σημαιοφόρου στην προώθηση των σχεδίων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Αναλαμβάνει ενεργό ρόλο σε επικίνδυνα σχέδια που στοχεύουν στη διεύρυνση της στρατιωτικής, πολιτικής και οικονομικής επιρροής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στα Βαλκάνια, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία και την Κίνα.

Σε αυτήν τη στρατηγική επιλογή υπάρχει πλήρης συμφωνία όλων των αστικών κομμάτων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ που ήταν δήθεν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις πανηγυρίζει για τις συμβάσεις. Στην Περιφέρεια Ιονίων Νήσων, ο συνδυασμός του ΣΥΡΙΖΑ με τον πρώην περιφερειάρχη υπερψήφισε τη μελέτη για τους υδρογονάνθρακες, θέτοντας κάποιους προσχηματικούς όρους που η κυβέρνηση δεν είχε κανένα πρόβλημα να τους ενσωματώσει. Μάλιστα, για να αποδείξει πόσο φιλολαϊκή είναι η εταιρεία ΕΛΠΕ, οργάνωσε φιέστα για την αποδοχή δωρεάς πετρελαίου για το ΕΑΚΚ (Εθνικό Αθλητικό Κέντρο Κέρκυρας). Αν δεν είναι αυτό δράση «αριστερού» πλασιέ μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων τότε τι είναι;

Οι νέες δημοτικές και περιφερειακές αρχές της Κέρκυρας και των Ιονίων Νήσων, της ΝΔ, που ως αντιπολίτευση έκαναν κάλπικη κριτική, πλέον συμφωνούν και θα συνεχίσουν την ίδια πολιτική.

Η διέξοδος για τον λαό βρίσκεται στη ριζική αλλαγή πορείας

Για να υπάρξει διέξοδος προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων χρειάζεται ριζική αλλαγή πορείας. Χρειάζεται η εργατική τάξη, ο λαός να πάρει στα χέρια του το τιμόνι της εξουσίας και τα κλειδιά της οικονομίας.

Πρέπει να κοινωνικοποιηθούν τα εργοστάσια, τα μέσα παραγωγής στη βιομηχανία, να κοινωνικοποιηθεί η γη, να καταργηθεί η σκλαβιά της μισθωτής εργασίας και να εδραιωθούν οι σχέσεις κοινωνικής κρατικής ιδιοκτησίας, να υπάρξει επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός στην οικονομία. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της κεντρικά σχεδιασμένης παραγωγής που θα στοχεύει στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά ο ενιαίος αποκλειστικά κρατικός φορέας Ενέργειας, ως μηχανισμός της εργατικής εξουσίας, ως μορφή οργάνωσης της κοινωνικής ιδιοκτησίας στον ενεργειακό τομέα.

Μέσα σε αυτό το ιδιοκτησιακό και πολιτικό καθεστώς όπου οι εγχώριες ενεργειακές πηγές, οι πρώτες ύλες, τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς, διανομής της Ενέργειας θα αποτελούν κοινωνική κρατική ιδιοκτησία, ο ενεργειακός σχεδιασμός θα μπορεί να αναπτύξει την παραγωγή και να ικανοποιεί συνδυασμένα το σύνολο των λαϊκών αναγκών. Ο ενεργειακός σχεδιασμός θα διασφαλίζει:

  • Τη μείωση του βαθμού ενεργειακής εξάρτησης της χώρας.
  • Την εξασφάλιση επαρκούς λαϊκής κατανάλωσης.
  • Την ασφάλεια των εργαζομένων του κλάδου και των οικιστικών ζωνών και γενικότερα την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον.

Πάνω από όλα, θα κατοχυρώνει ότι το ενεργειακό προϊόν θα είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.

Ασφαλώς δεν περιμένουμε παθητικά κάποια μεγάλη μέρα, που θα αρχίσουν να λύνονται τα προβλήματά μας στο σοσιαλιστικό μέλλον. Παλεύουμε σήμερα για να ανοίξει αυτός ο ελπιδοφόρος δρόμος. Πρέπει και μπορούμε σήμερα να οργανώσουμε την αντεπίθεσή μας (...) απέναντι στην επίθεση του κεφαλαίου για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας, ενάντια στα σχέδια και στις συμφωνίες πώλησης ενεργειακών και πλουτοπαραγωγικών πηγών, ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για σταθερή εργασία με αυξήσεις και δικαιώματα, για την κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στα καύσιμα, για την προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες, για αύξηση των επιδομάτων θέρμανσης, αφορολόγητο πετρέλαιο στους φτωχούς αγρότες, κρατικές δαπάνες για την επαρκή θέρμανση στα σχολεία και τα νοσοκομεία.

ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΑΛΛΙΑΣ - ΚΙΝΑΣ
Δυναμώνει στο φόντο διεθνών αναδιατάξεων

Οι δύο πλευρές ιεραρχούν την υπεράσπιση της Διεθνούς Συμφωνίας για το κλίμα (2015) από την οποία αποχωρούν οι ΗΠΑ

Ο Κινέζος Πρόεδρος υποδέχεται τον Γάλλο ομόλογό του

Copyright 2019 The Associated

Ο Κινέζος Πρόεδρος υποδέχεται τον Γάλλο ομόλογό του
Οταν το Γενάρη του 2018 ο Εμανουέλ Μακρόν είχε κάνει την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στην Κίνα, δήλωσε ότι θα επιστρέφει στη συγκεκριμένη ασιατική χώρα τουλάχιστον μία φορά κάθε χρόνο. Μίλησε για τη «μεγάλη συμμαχία» που είναι πλέον ανάγκη ανάμεσα στη Γαλλία, συνολικά την ΕΕ, και την Κίνα.

Το Μάρτη του 2019, ήταν η σειρά του Σι Τζινπίνγκ να επισκεφτεί την Ευρώπη, όπου μετά από πολυήμερες επαφές βρέθηκε στη Νίκαια της Γαλλίας, συμμετέχοντας σε ένα γεύμα κεκλεισμένων των θυρών που παρέθεσε προς τιμήν του ο Μακρόν. Οι δύο πλευρές είχαν δώσει στη δημοσιότητα την «Κοινή Δήλωση της Γαλλικής Δημοκρατίας και της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας για τη διατήρηση της πολυμέρειας και τη βελτίωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης». Σημειωτέον, είχε προηγηθεί συνάντηση Σι και Μακρόν με την Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν - Κλοντ Γιούνκερ, στο Παρίσι, με θέμα και πάλι «τις προκλήσεις της πολυμέρειας», με πρωτοβουλία και πάλι της Γαλλίας.

Τη βδομάδα που πέρασε, την Τρίτη, Σι και Μακρόν συναντήθηκαν ξανά, καθώς η Γαλλία ήταν μία από τις «τιμώμενες χώρες» στη «2η Διεθνή Εκθεση Εισαγωγών Κίνας» (China International Import Expo, CIIE 2019). Ο Γάλλος Πρόεδρος τέθηκε επικεφαλής πολυμελούς γαλλικής αντιπροσωπείας στην οποία εκπροσωπήθηκαν κολοσσοί όπως η αεροναυπηγική «Airbus» και οι φαρμακευτικές «Sanofi» και «Loreal». Συμμετείχε σε σειρά συναντήσεων και εκδηλώσεων, μεταξύ των οποίων πολλοί σχολίασαν και τα εγκαίνια παραρτήματος του Πολιτιστικού Κέντρου «Ζορζ Πομπιντού» στη Σαγκάη. Κάτι που ετοιμαζόταν εδώ και πολλά χρόνια (το Πομπιντού θεωρείται σημαντικό ευρωπαϊκό μουσείο μοντέρνας τέχνης που επεκτείνεται και με παραρτήματα σε Μάλαγα, Βρυξέλλες κ.α.) και οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» το σχολίασαν ως «διπλωματία του μουσείου», ανιχνεύοντας προφανώς μια ενισχυμένη επιθυμία του Παρισιού να επεκτείνει τις σχέσεις του με το Πεκίνο σε όλους τους τομείς.

Με έμφαση στη Συμφωνία για το κλίμα

Η εξέλιξη των σχέσεων της Κίνας με τη Γαλλία και συνολικά με την ΕΕ δεν μπορεί παρά να αξιολογηθεί παράλληλα με την όξυνση του ανταγωνισμού της με τις ΗΠΑ, αλλά και των αντιθέσεων ΕΕ - ΗΠΑ, αποφεύγοντας φυσικά απόλυτα συμπεράσματα για «αρραγείς συνεργασίες» ή για «αιώνιες έχθρες».

Δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι στη συνάντηση που είχαν την Τετάρτη, Μακρόν και Σι ξεχώρισαν ως βάση για την περαιτέρω συνεργασία τους την υπεράσπιση της Συμφωνίας που υπεγράφη το 2015 για την «αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών», μετά από διεθνή συνάντηση που έγινε στο Παρίσι με τη συμμετοχή εκατοντάδων εκπροσώπων κυβερνήσεων αλλά και επιχειρηματικών ομίλων από όλο τον κόσμο. Εκεί, στο όνομα της «υπεράσπισης του πλανήτη», τέθηκαν άξονες για νέα πεδία επιχειρηματικής δράσης σε τομείς όπου εκτιμάται ότι υπάρχουν αυξημένα περιθώρια συγκέντρωσης κεφαλαίου, όπως αυτά που λανσάρονται ως «πράσινη οικονομία» ή υπό τον γενικό τίτλο «Ανανεώσιμες Μορφές Ενέργειας», έχοντας ήδη δώσει ώθηση σε μια σειρά νέους τομείς της παραγωγής τόσο μέσων παραγωγής όσο και μέσων κατανάλωσης (είτε αυτό αφορά τη ραγδαία ανάπτυξη του τομέα της ανακύκλωσης, είτε τη στροφή σε μορφές Ενέργειας όπως η αιολική, η υδροηλεκτρική, η πυρηνική κ.ά.). Γύρω από αυτή τη Συμφωνία του 2015 ξετυλίγονται μια σειρά σκληροί μονοπωλιακοί και γενικότερα ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, όπως αποτυπώνονται π.χ. στην απόφαση της κυβέρνησης Τραμπ να αποσύρει τις ΗΠΑ από τη Συμφωνία - εν μέσω σοβαρών διαφωνιών και στο εσωτερικό των ίδιων των ΗΠΑ για την απόφαση αυτή.

Ενα από τα ντοκουμέντα που υπέγραψαν αυτή τη φορά Μακρόν και Σι ήταν η «Εκκληση του Πεκίνου για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και της κλιματικής αλλαγής», διακηρύσσοντας την «πλήρη υποστήριξή τους στη Συμφωνία του Παρισιού», την οποία χαρακτηρίζουν «μη αναστρέψιμη διαδικασία και μπούσουλα για μια ισχυρή δράση για το κλίμα» και εκφράζουν «μεγάλη αποφασιστικότητα» για να εξασφαλιστεί «η απόλυτη και αποτελεσματική υλοποίηση» της Συμφωνίας. Αυτά μάλιστα ειπώθηκαν μια μέρα αφού οι ΗΠΑ επισημοποίησαν με επιστολή στον ΟΗΕ την απόφασή τους να αποχωρήσουν από τη Συμφωνία. Αν και δεν κατονόμασε τις ΗΠΑ, ο Γάλλος Πρόεδρος εξέφρασε «λύπη» για την επιλογή «κάποιων άλλων χωρών» να αποσυρθούν από τη Συμφωνία, συμπληρώνοντας πάντως ότι βλέπει αυτές τις επιλογές ως «επιλογές που γίνονται περιθωριακά». Αναδεικνύοντας δε πόσο περιπλέκεται το ενδοϊμπεριαλιστικό κουβάρι με «δράσεις» και «αντιδράσεις» αντιπάλων και εταίρων, συνέχισε με μεγάλη ειλικρίνεια: «Διότι όταν η Κίνα, η ΕΕ και η Ρωσία - η οποία επικύρωσε πριν από μερικές εβδομάδες τη Συμφωνία του Παρισιού - δεσμεύονται με σθεναρότητα, η μεμονωμένη επιλογή του ενός ή του άλλου δεν αρκεί για να αλλάξει την πορεία του κόσμου. Οδηγεί μόνο στην περιθωριοποίησή του».

«Καύσιμο» για νέες μπίζνες

Φυσικά, η γαλλοκινεζική υπεράσπιση της Συμφωνίας του 2015 συνεπάγεται πρώτα απ' όλα νέα ορμή στην υλοποίηση κολοσσιαίων επενδύσεων. Την Τετάρτη, Μακρόν και Σι έδωσαν στη δημοσιότητα το «Σχέδιο Δράσης για τις γαλλοκινεζικές σχέσεις», όπου διακρίνει κανείς τη δέσμευση των δύο χωρών για ανάπτυξη συνεργασίας στους τομείς που αφορούν «τη μετάβαση σε νέες μορφές Ενέργειας ενάντια στην υπερθέρμανση του πλανήτη» κ.λπ. Μάλιστα, στις συνολικά 24 συμφωνίες που υπέγραψαν οι δύο πλευρές, περίοπτη θέση έχουν μπίζνες σε αντίστοιχα πεδία. Για παράδειγμα: Αυξημένη σημασία έχει η συμφωνία για την κατασκευή μονάδας επανεπεξεργασίας πυρηνικών καυσίμων στην περιοχή Λιανγιουνγκάνγκ της ανατολικής κινεζικής επαρχίας Τζιανγκσού, με τη γαλλική ενεργειακή εταιρεία «Orano» (πρώην «Areva»). Αν και παραμένουν κάποιες λεπτομέρειες για την οριστικοποίησή της, πρόκειται για συμφωνία αξίας άνω των 20 δισ. ευρώ. Αφορά εγκαταστάσεις στις οποίες θα γίνεται επανεπεξεργασία έως και 800 τόνων χρησιμοποιημένων πυρηνικών καυσίμων ετησίως, οι πρώτες του είδους τους στην Κίνα. Με δεδομένο ότι η Κίνα θεωρείται σήμερα η μεγαλύτερη παγκοσμίως αγορά ατομικής ενέργειας (σύμφωνα με το ΑΠΕ μετρά 48 ενεργούς αντιδραστήρες και 10 υπό κατασκευή), ο τομέας της διαχείρισης των πυρηνικών αποβλήτων δημιουργεί νέα πεδία δράσης για αντίστοιχους ομίλους, στα οποία ολοφάνερα τα γαλλικά κεφάλαια τρέχουν «να προλάβουν καλή θέση».

Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν όμως κι άλλες κοινές μπίζνες που προχωρούν, όπως δείχνει και το συμβόλαιο που υπέγραψαν ο κινεζικός όμιλος «Beijing Gas Group» και η γαλλική «Engie» για τη λειτουργία τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και αποθήκευσής του στην πόλη Τιαντζίν, στη βόρεια Κίνα. Ακόμα, ο ενεργειακός κολοσσός «Total» θα συνεργαστεί με τον κινεζικό όμιλο «Shenergy Group» για τη διανομή υγροποιημένου φυσικού αερίου μέσω του Δέλτα του ποταμού Γιανγκτσέ.

Να σημειωθεί ότι το «Σχέδιο Δράσης» ξεχωρίζει και «τον καθορισμό επιχειρηματικών σχεδίων, από κοινού προωθούμενων, ειδικά σε Ασία και Αφρική».

Κοινή δράση για την «παγκόσμια ισορροπία»

Πολλοί αναλυτές επέμειναν ότι αυτό το ταξίδι Μακρόν στην Κίνα είχε κυρίως «οικονομική διάσταση». Σχολίασαν αρκετά την ανησυχία του Παρισιού για το πώς θα «αντιμετωπίσει» το αυξημένο εμπορικό έλλειμμα που έχει με την Κίνα (γύρω στα 30 δισ. ευρώ), αλλά και το πώς θα «προλάβει» (έναντι π.χ. των γερμανικών ή άλλων ομίλων) να ενισχύσει τη διμερή οικονομική συνεργασία, διασφαλίζοντας καλύτερους όρους δραστηριοποίησης στην αχανή κινεζική αγορά για τα γαλλικά μονοπώλια.

Στο ίδιο το «Σχέδιο Δράσης» δεν ήταν καθόλου τυχαίες οι αναφορές στην ανάγκη «προώθησης της διασύνδεσης» Ευρώπης - Ασίας, αλλά και οι εκκλήσεις για ανάπτυξη πρωτοβουλιών, συνδυάζοντας τη «Στρατηγική της ΕΕ για την ευρασιατική σύνδεση» με την «κινεζική πρωτοβουλία "Μία Ζώνη - Ενας Δρόμος"».

Ομως, οι συνεργασίες - όπως φυσικά και οι αντιπαλότητες - των εκπροσώπων των μονοπωλίων δεν έχουν ποτέ αυστηρά... επενδυτική διάσταση. Οι οικονομικές σχέσεις αναπτύσσονται σε ένα πλαίσιο ευρύτερων γεωπολιτικών διεργασιών.

Στις δικές του δηλώσεις, ο Πρόεδρος της Κίνας Σι Τζινπίνγκ στάθηκε ευρύτερα στο χαρακτήρα που αποκτούν (ή που το Πεκίνο θα ήθελε να αποκτήσουν) οι γαλλοκινεζικές σχέσεις. «Κίνα και Γαλλία πρέπει να μοιραστούν περισσότερες ευθύνες και να εξασκήσουν τους ρόλους που τους αναλογούν ως δύο από τις ισχυρότερες δυνάμεις παγκοσμίως, με δεδομένο ότι ο κόσμος σήμερα είναι μάρτυρας αλλαγών που συναντά κανείς πολύ λίγες φορές μέσα σε έναν αιώνα», είπε ο Σι ανάμεσα σε άλλα. Αλλωστε, τόσο το νέο «Σχέδιο Δράσης» που υπογράφτηκε αυτήν τη βδομάδα, όσο και η «Κοινή Δήλωση» που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Μάρτη «για τη διατήρηση της πολυμέρειας και τη βελτίωση της παγκόσμιας διακυβέρνησης», θίγουν ζητήματα με πολύ ευρύτερες προεκτάσεις για τις διεθνείς ισορροπίες. Η λεγόμενη «υπεράσπιση της πολυμέρειας» επανέρχεται με φόντο τις αντιδράσεις που προκαλεί η λεγόμενη «μονομέρεια» της κυβέρνησης Τραμπ και μια σειρά μέτρα που προκρίνει το αμερικανικό κεφάλαιο όσον αφορά την τρέχουσα τακτική του για την υπεράσπιση της θέσης του, όχι απλά σε μια σειρά αγορές του πλανήτη, αλλά στους όρους συνεργασίας.

Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι το «Σχέδιο Δράσης» ξεχωρίζει και την ανάγκη κοινής δράσης για τη «μεταρρύθμιση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου» (ΠΟΕ) με στόχο την υπεράσπισή του, σε μια περίοδο που οι ΗΠΑ έχουν διαμηνύσει ότι «αν χρειαστεί» μπορεί και να αποχωρήσουν από τον ΠΟΕ. Τέλος, τόσο το «Σχέδιο Δράσης» όσο και οι κοινές δηλώσεις Μακρόν - Σι ξεχώρισαν και τομείς όπως η «αντιμετώπιση του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος», στους οποίους οι δύο πλευρές βρίσκουν κοινά σημεία.

Ενόψει της επίσκεψης Μακρόν, το πρακτορείο «Σινχουά» τόνιζε στις 4 Νοέμβρη ότι οι δύο χώρες «ως δύο από τους σημαντικότερους παίκτες της παγκόσμιας διακυβέρνησης, χαίρουν μιας ευρείας συναίνεσης για την ενίσχυση της συνεργασίας όσον αφορά τη διατήρηση της ειρήνης, της σταθερότητας του κόσμου και της διατήρησης της πολυμέρειας και της ελεύθερης ανταλλαγής (σ.σ. αγαθών)...».

Ενώ και η κινεζική «Λαϊκή Ημερησία» στις 5 Νοέμβρη φιλοξενούσε ανάλυση σύμφωνα με την οποία υπογράμμιζε ότι «η κοινή θέση Παρισιού και Πεκίνου για πολλά από τα παγκόσμια προβλήματα και το κοινό τους συμφέρον για την παγκόσμια διακυβέρνηση και την οικονομική ανάπτυξη αποτελούν παράγοντες ικανούς για τη ρεαλιστική προώθηση της μεταξύ τους συνεργασίας...».

Στο τραπέζι και η σινο-γαλλική στρατιωτική συνεργασία

Αλλωστε, στο «Σχέδιο Δράσης» οι δύο πλευρές ιεραρχούν και τη στρατιωτική συνεργασία τους, καθορίζοντας ως στόχο την «ενίσχυση των ανταλλαγών επισκέψεων σε ανώτατο επίπεδο», όπως και «το διάλογο και την ανταλλαγή εμπειριών ειδικά στις (σ.σ. στρατιωτικές) επιχειρήσεις για τη διατήρηση της ειρήνης».

Πάντως, στις διαθέσεις περαιτέρω συνεργασίας επιδρούν φυσικά και αντιθέσεις που παραμένουν ισχυρές. Η γαλλική αρθρογραφία ασχολήθηκε αρκετά τις τελευταίες μέρες με τον προβληματισμό που δημιουργεί στο Παρίσι η «βιασύνη» π.χ. της Ελλάδας ή της Ιταλίας να «αγκαλιάσουν» τους κινεζικούς «Δρόμους του Μεταξιού». Εκφράζοντας την ανησυχία για την ταχύτητα με την οποία η Κίνα διεισδύει στην Ευρώπη και για «αναταράξεις» που αυτή ίσως προκαλέσει, ο Μακρόν ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πιστεύω ότι η Κίνα αντελήφθη τώρα ότι η Ευρώπη είναι οργανωμένη, ότι έχουμε μία ατζέντα ανοίγματος και κυριαρχίας και ότι έχουμε τη βούληση να προχωρήσουμε από κοινού οργανωμένοι ως αξιόπιστος και αποτελεσματικός εταίρος». Πρόσθεσε ότι πρέπει «να διορθωθούν τα λάθη του παρελθόντος» και θίγοντας και την περίπτωση της Ελλάδας (όπου οι κινεζικές επενδύσεις διευρύνονται σε βάρος ευρωπαϊκών και άλλων) σημείωσε ότι «ωθήσαμε πολλές χώρες προς πολύ σκληρές, ταχείες μεταρρυθμίσεις και σε αναγκαστικές ιδιωτικοποιήσεις χωρίς να υπάρχουν Ευρωπαίοι επενδυτές». Και κατέληξε: «Οσο περισσότερο καταφέρνουμε να δείξουμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση γνωρίζει να υπερασπιστεί τα στρατηγικά της συμφέροντα, έχει συντονισμένη ατζέντα επιθετική και αμυντική, τόσο περισσότερο θα αντιμετωπίζεται αξιόπιστα από την Κίνα...».


Α. Μ.

ΓΕΡΜΑΝΙΑ
Η Ινδία «αξίζει την ίδια προσοχή» με την Κίνα

Εμβάθυνση των οικονομικών σχέσεων σε νέες τεχνολογίες, επενδύσεις σε υποδομές και συντονισμό στην εξωτερική πολιτική «έφερε» η επίσκεψη Μέρκελ

Η Αγκ. Μέρκελ και ο Ν. Μόντι στο Νέο Δελχί

Copyright 2019 The Associated

Η Αγκ. Μέρκελ και ο Ν. Μόντι στο Νέο Δελχί
Το γεγονός ότι η Ινδία «αξίζει την ίδια προσοχή» με την Κίνα η γερμανική κυβέρνηση το αναδεικνύει με διάφορους τρόπους, ένας από αυτούς είναι και οι τακτικές «διακυβερνητικές διαβουλεύσεις» Ινδίας - Γερμανίας, που καθιερώθηκαν το 2011 με στόχο τον συντονισμό των δύο κυβερνήσεων και την εμβάθυνση των διμερών σχέσεων ιδιαίτερα στην οικονομία, στην Ενέργεια, στην τεχνολογία, στην εξωτερική πολιτική και την άμυνα.

Για τις πέμπτες «διακυβερνητικές διαβουλεύσεις» επισκέφτηκε την Ινδία η Γερμανίδα καγκελάριος, Αγκελα Μέρκελ, στις αρχές του μήνα (1-2 Νοέμβρη), συνοδεία υπουργών και επιχειρηματιών.

Με σχεδόν 1,4 δισ. πληθυσμό, η Ινδία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη χώρα στον κόσμο - ενώ υπολογίζεται ότι θα ξεπεράσει την Κίνα έως το 2030 - και μια αναδυόμενη ιμπεριαλιστική δύναμη, με σημαντική οικονομική, τεχνολογική και στρατιωτική εξέλιξη, λειτουργώντας και ως «αντίβαρο» στην άνοδο της Κίνας. Εξάλλου, όπως υπογράμμιζε η καγκελαρία ενόψει της επίσκεψης, η Ινδία είναι «κεντρικός παίκτης στην Ασία», υπέρμαχος «της ενίσχυσης της διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες» και «ένας πολύ σημαντικός εταίρος για τη Γερμανία».

Η Γερμανία είναι ο σημαντικότερος εμπορικός εταίρος της Ινδίας στην ΕΕ και ο δεύτερος εταίρος της Ινδίας στην έρευνα παγκοσμίως, ενώ περισσότερες από 1.700 γερμανικές εταιρείες δραστηριοποιούνται εκεί. Οι γερμανικές εξαγωγές αφορούν κυρίως μηχανήματα, ηλεκτροτεχνολογία, προϊόντα μετάλλου, χημικά προϊόντα, αυτοκίνητα και εξαρτήματα αυτοκινήτων. Η Ινδία εξάγει κυρίως ιματισμό, δέρμα, ηλεκτροτεχνολογία, προϊόντα μετάλλου και τρόφιμα. Η ινδική κυβέρνηση προσδοκά από τις διαβουλεύσεις να αυξηθούν οι άμεσες επενδύσεις. Η Γερμανία είναι ο έβδομος μεγαλύτερος ξένος άμεσος επενδυτής στην Ινδία, με επενδύσεις αξίας 11,8 δισ. δολαρίων το διάστημα 2000 - 2019.

Οπως υπογράμμισε η Αγκ. Μέρκελ μιλώντας σε Ινδούς και Γερμανούς εκπροσώπους επιχειρηματικών ομίλων, «οι γερμανικές και ινδικές εταιρείες συνεργάζονται για πολλούς λόγους. Οι γερμανικές εταιρείες είναι παρούσες στην Ινδία για πολλούς λόγους. Η χώρα αναπτύσσεται τα τελευταία 20 χρόνια με ρυθμό 7%. Η αγορά της Ινδίας δεν είναι μόνο τεράστια, αλλά αναπτύσσεται και πολύ δυναμικά. Γι' αυτό στη συζήτηση "στρογγυλής τραπέζης" με τον πρωθυπουργό, Ναρέντρα Μόντι, μιλήσαμε πολύ ανοιχτά για τα εμπόδια που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες στην Ινδία, αλλά και για τις ινδικές εταιρείες στην Ευρώπη» και πώς θα αρθούν γραφειοκρατικές και άλλες δυσκολίες.

Νέες και «πράσινες» τεχνολογίες στο επίκεντρο

Στο μέλλον, Γερμανία και Ινδία «θέλουν να συνεργαστούν ακόμη πιο στενά για τα θέματα του μέλλοντος - ψηφιοποίηση, προστασία του κλίματος και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας», ανέφερε η Αγκ. Μέρκελ. Υπογράμμισε τις μεγάλες δυνατότητες της Ινδίας, «ιδίως στον τομέα της ψηφιοποίησης και της τεχνητής νοημοσύνης» και ταυτόχρονα ότι «οι οικονομικές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών θα μπορούσαν να είναι ακόμη πιο εντατικές».

Ο Ινδός πρωθυπουργός, Ναρέντρα Μόντι, έκανε λόγο για μια ευρεία συνεργασία, που έχει σημειώσει πρόοδο, ιδίως στην υψηλή τεχνολογία. Στις ολοήμερες διαβουλεύσεις και συναντήσεις των δυο πλευρών - μεταξύ των οποίων και μια τετ α τετ συνάντηση της καγκελαρίου με τον Ινδό πρωθυπουργό - οι κυβερνήσεις ενέκριναν συνολικά 22 συμφωνίες σε διάφορους τομείς.

Ανάμεσα σε άλλα, η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα διαθέσει 1 δισ. ευρώ τα επόμενα πέντε χρόνια σε σχέδια «πράσινων αστικών συγκοινωνιών» στην Ινδία. «Αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε τη λεγόμενη "γερμανο-ινδική εταιρική σχέση για την πράσινη αστική κινητικότητα"», είπε η καγκελάριος. Για το σκοπό αυτό, γερμανικά κεφάλαια θα επενδύσουν, μεταξύ άλλων, στο ινδικό ομόσπονδο κρατίδιο Ταμίλ Ναντού, για την ανάπτυξη 500 ηλεκτρικών λεωφορείων και για την αντικατάσταση 2.000 παλιών ντιζελοκίνητων λεωφορείων με πιο αποδοτικά ενεργειακά μοντέλα.

Επίσης επιδιώκεται πιο στενή συνεργασία στην ψηφιοποίηση και την τεχνητή νοημοσύνη, ιδιαίτερα στους τομείς της Υγείας και της αγροτικής οικονομίας, καθώς το 50% των Ινδών απασχολείται στη γεωργία.

Για το σκοπό αυτό αποφασίστηκε η δημιουργία του «Digital Expert Group», μιας πρωτοβουλίας από γερμανικές και ινδικές εταιρείες και ερευνητικά ιδρύματα των δυο κρατών με αντικείμενο την εκπόνηση προτάσεων για κοινά σχέδια και πολιτικές προς τις δύο κυβερνήσεις.

Ενδιαφέρον για υποδομές και εμπόριο

Γερμανική κυβέρνηση και εκπρόσωποι των γερμανικών ομίλων κατέθεσαν συγκεκριμένες προτάσεις για επενδύσεις στην τεράστια και ανερχόμενη οικονομία. Η κυβέρνηση Μόντι εφαρμόζει ένα «σχέδιο για την τόνωση της βιομηχανίας» με μέτρα για διευκόλυνση ξένων επενδύσεων. Ενδεικτικά μείωσε τη φορολογία των επιχειρήσεων, ώστε η Ινδία να μπορέσει να ανταγωνιστεί χώρες με χαμηλή φορολογία, όπως το Βιετνάμ και η Ινδονησία, στην προσέλκυση επενδύσεων.

«Βλέπουμε καλές ευκαιρίες για τη συμμετοχή της Γερμανίας στον περαιτέρω εκσυγχρονισμό της ινδικής υποδομής - ειδικά στις προγραμματισμένες ινδικές σιδηροδρομικές συνδέσεις υψηλής ταχύτητας», είπε η Αγκ. Μέρκελ.

Επίσης γερμανικά κεφάλαια ενδιαφέρονται να μπουν στη διαμόρφωση της αστικοποίησης, στις λεγόμενες «έξυπνες πόλεις» («Smart Cities»), αλλά και στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Οπως παρατήρησε η καγκελάριος, υπάρχουν πολλές δυνατότητες σε αυτόν τον τομέα, καθώς η Ινδία έχει μόλις 75 GW δυνατότητα ανανεώσιμης ενέργειας, «αλλά για μια τέτοια μεγάλη χώρα με 1,4 δισ. κατοίκους, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό» και ως πρώτο βήμα θα προστεθούν άλλα 100 GW τα επόμενα χρόνια.

Ενα ακόμη τεράστιο θέμα στην Ινδία είναι η διαχείριση των υδάτων και των αποβλήτων και «εδώ η Γερμανία έχει να προσφέρει πολύ καλές τεχνολογίες», είπε η Αγκ. Μέρκελ.

Η Ινδία κάλεσε τις γερμανικές επιχειρήσεις να επενδύσουν στο βόρειο κρατίδιο Ουτάρ Πραντές και στο νότιο Ταμίλ Ναντού, όπου βρίσκεται σε εξέλιξη η δημιουργία δύο ζωνών αμυντικής βιομηχανίας, δήλωσε ο Μόντι στην κοινή συνέντευξη Τύπου.

Με φόντο τη σοβαρή έλλειψη εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού που αντιμετωπίζει η Γερμανία, η γερμανική κυβέρνηση διαφήμισε στην Ινδία τον πρόσφατο νόμο περί διευκόλυνσης της μετανάστευσης εξειδικευμένων εργαζομένων από «τρίτες χώρες». Η καγκελάριος απευθυνόμενη προς τους επιχειρηματίες χαρακτήρισε θετικό το γεγονός ότι σχεδόν 20.000 Ινδοί φοιτητές σπουδάζουν σήμερα στη Γερμανία, αλλά πρότεινε τα εμπορικά επιμελητήρια των δυο κρατών σε συνεργασία με τις πρεσβείες να απλοποιούν τις διαδικασίες για όσους επιθυμούν να εργαστούν στη Γερμανία. Σύμφωνα με αναφορές σε ΜΜΕ, περίπου 12 εκατ. νέοι Ινδοί εισέρχονται κάθε χρόνο στην «αγορά εργασίας» αναζητώντας δουλειά.

Τέλος, οι συνομιλίες Μέρκελ - Μόντι επικεντρώθηκαν και στην ανάγκη να ξεκινήσουν επειγόντως νέες διαπραγματεύσεις για την επίτευξη μιας συμφωνίας ελεύθερου εμπορίου ΕΕ - Ινδίας.

Κίνα, Πακιστάν, Αφγανιστάν

Η Ινδία, «ως οικονομικά ισχυρό και πολυπληθές έθνος, αποκτά βαρύτητα στη διεθνή συνεργασία», υπογράμμισε η Γερμανίδα καγκελάριος, προσθέτοντας ότι οι δυο χώρες συμμετέχουν σε μερικές θαλάσσιες αποστολές των Ηνωμένων Εθνών και έχουν κοινά συμφέροντα στην ανάπτυξη του Αφγανιστάν, όπου σημειωτέον έντονη είναι τα τελευταία χρόνια η «παρουσία» και της Κίνας.

Εκτός από τα οικονομικά και εμπορικά θέματα, την τεχνητή νοημοσύνη, την «πράσινη» κινητικότητα και την αμοιβαία «νόμιμη μετανάστευση» εργατικού δυναμικού, έμφαση δόθηκε στις φετινές διαβουλεύσεις και στη στενή συνεργασία στην εξωτερική πολιτική. Στη συνάντηση του Γερμανού ΥΠΕΞ, Χάικο Μάας, με τον Ινδό ομόλογό του συζητήθηκαν ο ρόλος της Ινδίας στην περιοχή, η σχέση της με τους γείτονές της, Κίνα και Πακιστάν, καθώς και ο ρόλος της Ινδίας στη μελλοντική «σταθεροποίηση» του Αφγανιστάν.

Συνολικότερα ο στρατηγικός ρόλος της Ινδίας στην ανερχόμενη περιοχή Ινδικού - Ειρηνικού, που προσελκύει όλο και περισσότερο το «ενδιαφέρον» διαφόρων ιμπεριαλιστικών κέντρων, είναι βέβαιο ότι λαμβάνεται υπόψη από τη γερμανική κυβέρνηση.


Ε. Μ.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ