Μπορεί από τις προγραμματικές δηλώσεις της ακόμα η κυβέρνηση να επέλεξε στον τομέα της Παιδείας να δώσει έμφαση στην παράκαμψη του άρθρου 16 με στόχο την οριστική κατάργησή του... Μπορεί από την παρουσίαση του εγχειρήματος των ιδιωτικών πανεπιστημίων στο Υπουργικό Συμβούλιο του Δεκέμβρη μέχρι σήμερα και λόγω των δίκαιων αντιδράσεων της εκπαιδευτικής κοινότητας να έχει κυριαρχήσει αυτή η συζήτηση στους χώρους της Εκπαίδευσης... Ωστόσο η κυβερνητική ζύμωση και επίθεση στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών της λαϊκής οικογένειας δουλεύει παράλληλα και συνδυασμένα, καθώς ήδη ανοίγει στον αστικό Τύπο και η συζήτηση για το «Εθνικό Απολυτήριο».

Είναι χαρακτηριστικός ο τίτλος στο «Βήμα» της Κυριακής «Το τέλος των Πανελλαδικών - Ντόμινο αλλαγών φέρνουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια», γιατί ακριβώς θέλουν να απαντήσουν στην αδικία άλλοι να περνούν στα πανεπιστήμια με τον τεράστιο κόπο και το οικονομικό βάρος των πανελλαδικών κι άλλοι με το πορτοφόλι τους. Παραπλανούν όμως. Δεν πρόκειται για το τέλος των πανελλαδικών εξετάσεων. Ο ίδιος ο υπουργός στις προγραμματικές δηλώσεις του εξάλλου είχε πει ότι «ανοίγουμε τον διάλογο για το Εθνικό Απολυτήριο για έναν κοινά αποδεκτό τρόπο πρόσβασης στα ΑΕΙ, συμβατό τόσο με τις διεθνείς τάσεις όσο και με το κεκτημένο των Πανελλήνιων Εξετάσεων».

Οπότε οι πανελλαδικές δεν τελειώνουν, αντίθετα πολλαπλασιάζονται. Η προηγούμενη υπουργός Ν. Κεραμέως είχε πει ότι για το Εθνικό Απολυτήριο «θα συνυπολογίζονται με διαβαθμισμένη, αυξανόμενη βαρύτητα οι επιδόσεις του μαθητή και στις τρεις τάξεις του λυκείου (...) με προϋπόθεση την προηγούμενη διασφάλιση ενός αντικειμενικού συστήματος βαθμολόγησης των μαθητών». Η συζήτηση που γίνεται τώρα στο ΙΕΠ και τα υπουργικά επιτελεία αναζητεί αυτή την «αντικειμενικότητα» στη βαθμολόγηση, διαρρέοντας διάφορα σενάρια για έμφαση στην Τράπεζα Θεμάτων, π.χ. να επιλέγονται όλα τα θέματα στις προαγωγικές και απολυτήριες εξετάσεις του Λυκείου από την Τράπεζα κ.ά. Οποιο σενάριο και να επικρατήσει πάντως, τα δεδομένα που έχουμε μέχρι τώρα για το Εθνικό Απολυτήριο λένε ότι: Θα συνυπολογίζονται οι βαθμοί και των τριών τάξεων του Λυκείου για την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση, με ειδικό συντελεστή ανά τάξη (δηλαδή μικρότερη βαρύτητα θα έχει ο βαθμός της Α' Λυκείου και η βαρύτητα θα ανεβαίνει στη Β' και πάλι στη Γ') και στη συνέχεια θα ακολουθούν οι πανελλαδικές εξετάσεις (απαραίτητες εξάλλου ως μια διαδικασία κατάταξης στα Τμήματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης) που θα συνυπολογίζονται στον βαθμό πρόσβασης με τον δικό τους συντελεστή.

Αν σήμερα οι πανελλαδικές εξετάσεις σημαίνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων φροντιστήριο από τη Β' Λυκείου (με 200-300 ευρώ τον μήνα σε τέσσερα μαθήματα και 400-500 ευρώ στη Γ' Λυκείου), με το Εθνικό Απολυτήριο αυτά θα πολλαπλασιαστούν, αφού θα αφορούν όλα τα μαθήματα της κάθε τάξης συν τις πανελλαδικές! Η προετοιμασία θα ξεκινάει από το Δημοτικό και το Γυμνάσιο, προκειμένου να μη μένουν κενά που θα αποτυπώνονται στους βαθμούς του Λυκείου. Η πίεση προς μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς θα εκτιναχθεί, με ό,τι σημαίνει αυτό και για τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους εντός του σχολείου. Το Λύκειο θα γίνει με αυτή την εξέλιξη ένας ατέλειωτος Γολγοθάς και οι ταξικοί φραγμοί θα πολλαπλασιαστούν, σπρώχνοντας πρόωρα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό μαθητών εκτός της γενικής εκπαίδευσης.

Από την άλλη, ο πολλαπλασιασμός στους ταξικούς κόφτες που φέρνει αυτό το σύστημα για την πρόσβαση στην Ανώτατη Εκπαίδευση θα δημιουργήσει δυνάμει νέα πελατεία για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Από όποια πλευρά κι αν το δει κανείς, η Παιδεία που ήδη έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα, θα γίνει μέσα από όλα αυτά ένα πολύ πιο ακριβό εμπόρευμα, που φυσικά δεν θα μπορούν όλοι να το αγοράζουν... Γι' αυτό τα σχέδια της κυβέρνησης είναι εφιαλτικά για κάθε λαϊκή οικογένεια με παιδιά στο σχολείο. Γι' αυτό η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από το: ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΝΤΑΙ!

Δίδακτρα στα δημόσια πανεπιστήμια... «Αν οι ανάγκες το δημιουργήσουν, γιατί όχι;». Αυτή ήταν η τοποθέτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Χ. Μαμουλάκη κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής συζήτησης στο «One Channel». Στην προσπάθειά του να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από την παραπάνω δήλωση, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια ...επανέλαβε ουσιαστικά το ίδιο με άλλα λόγια: «Τα δίδακτρα δεν θα πρέπει να είναι η προτεραιότητα, αλλά έσχατη λύση σε περίπτωση που διακυβεύεται το μέλλον ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος».

Ουσιαστικά ο βουλευτής δεν έκανε κάτι περισσότερο από το να αποδώσει την αντίληψη που και ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υπηρετήσει ως κυβέρνηση, πέρα και μακριά από διακηρύξεις, βάζοντας το λιθαράκι του στην ένταση της εμπορευματικής λειτουργίας του δημόσιου πανεπιστημίου, κάτι που σημαίνει και δίδακτρα. Αλλωστε, η επικύρωση της λειτουργίας των περισσότερων μεταπτυχιακών προγραμμάτων με δίδακτρα που γνώρισε ποτέ η χώρα, η διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για την ίδρυση προπτυχιακών προγραμμάτων με δίδακτρα (Ν. 4485/2017), προγράμματα κατάρτισης και εξ αποστάσεως με δίδακτρα στο πλαίσιο των Κέντρων Διά Βίου Μάθησης είναι μερικά από τα μέτρα με τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ εξέλιξε μια σειρά νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Από την άλλη, υπάρχει αυτός ο αγώνας που δίνουν οι φοιτητές και μεταξύ άλλων χαρακτηρίζεται από τα καθαρά λόγια: «Παιδεία αποκλειστικά δημόσια και πραγματικά δωρεάν», αύξηση της χρηματοδότησης από το κράτος (όχι από τις τσέπες των λαϊκών οικογενειών) ώστε τα ιδρύματα να λειτουργούν με όλα τα μέσα, τις υποδομές και το προσωπικό που χρειάζονται. Γενναία χρηματοδότηση από το κράτος, για να μη φτάσουν ποτέ σε σημείο «να διακυβεύεται το μέλλον ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος».

Χωρίς «αν» και «εφόσον», χωρίς φόβο, ελεύθεροι από δεσμεύσεις στην πολιτική της ΕΕ και των επιχειρήσεων που έχουν χαράξει την πορεία της υποχρηματοδότησης, της «αυτονομίας» στη διαχείριση της οικονομικής μιζέριας, των ταξικών φραγμών και της παιδείας που εξαρτάται από το πορτοφόλι. Χωρίς να φοβούνται τελικά να πουν ότι αυτή η πορεία εμπορευματοποίησης για να κερδοσκοπούν λίγοι είναι και η αιτία της υποβάθμισης των όρων και του περιεχομένου των σπουδών. Χωρίς να νιώθουν υποχρεωμένοι να δηλώνουν ότι «δεν δαιμονοποιούν το κεφάλαιο»...

Κάποιοι προσπαθούν να κρύψουν το περιεχόμενο του αγώνα των φοιτητών, γιατί δεν μπορούν να το αντικρούσουν χωρίς να φανερωθεί ποια συμφέροντα υπηρετούν. Αυτό που ακούγεται εδώ και πέντε βδομάδες σε όλη τη χώρα από τους νέους και τις νέες είναι ότι η μόρφωση δεν μπορεί να είναι πεδίο επιχειρηματικής δράσης, είτε με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων είτε με την περαιτέρω εμπορευματοποίηση του δημόσιου, τις συνέπειες της οποίας ήδη βιώνουν πολύπλευρα. Γι' αυτό και ο αγώνας αυτός αντέχει, γιατί τροφοδοτείται από την πίστη στο δίκιο, στο πραγματικά ωφέλιμο για τους φοιτητές, για τη λαϊκή οικογένεια, για την πραγματική πρόοδο.