«Κάθε θεατρικό έργο που δεν έχει μονάχα την τάση να κάνει λεφτά έχει κάποια τάση», έγραφε ο Μπρεχτ. Και συμπλήρωνε ότι στη μεγάλη Τέχνη το φρόνημα και το ταλέντο είναι εξίσου σημαντικά. Αυτό ισχύει με το παραπάνω στη δική του περίπτωση. Ο Μπρεχτ ποτέ δεν φοβήθηκε να βάλει στην Τέχνη του την πολιτική. Πίστευε ότι η Τέχνη δεν υπηρετεί την πολιτική, αλλά είναι μέρος της. Ούτε στιγμή δεν επέτρεψε στον εαυτό του να ξεχαστεί σε ρεμβασμούς και ενδοσκοπήσεις. Ακόμα και το συνήθως κοφτό, λιτό, πολεμικό ύφος του αποτελεί πολιτική στάση. Τη στάση της ταξικής πάλης, που δεν επιδέχεται διακοσμήσεις και γαρνιρίσματα. Ετσι και ο Μπρεχτ οφείλει το μεγαλείο της Τέχνης του όχι μόνο στο αναμφισβήτητο...