Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

-- Αρθρο: Τα πεπραγμένα του ΣΥΡΙΖΑ και αυτά που έπονται στην Ανώτατη Εκπαίδευση.

-- Ανταποκρίσεις από το πλήθος των Μαθητικών Φεστιβάλ της ΚΝΕ που έγιναν τις προηγούμενες μέρες με σύνθημα «Αλλαξε τον κόσμο, το 'χει ανάγκη».

-- Μικρό αφιέρωμα στον κομμουνιστή διανοητή Γιάννη Ιμβριώτη, με αφορμή την εκδήλωση που έγινε προς τιμήν του στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Το Σεπτέμβρη του 2010 ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε από τους Δελφούς τις θέσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για την Ανώτατη Εκπαίδευση που προετοίμαζαν το νόμο - πλαίσιο 4009/2011, γνωστό και ως «νόμο Διαμαντοπούλου». Μεταξύ άλλων, στις εξαγγελίες του προβλεπόταν η αναδιάρθρωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης («νέος Καλλικράτης», όπως είχε αποκληθεί), ο ατομικός δρόμος προς το πτυχίο, η ενίσχυση της Διά Βίου Μάθησης - περιπλάνησης, οι πιστοποιήσεις προγραμμάτων σπουδών και η γενίκευση πιστωτικών μονάδων και προαπαιτουμένων, τα «κουπόνια» του φοιτητή, η οργανικότερη σύνδεση γνώσης - έρευνας - επιχειρηματικότητας.

Να σημειώσουμε ότι στην τοποθέτησή του, ο Κ. Μητσοτάκης, τότε υπεύθυνος για ζητήματα Παιδείας και σήμερα πολιτικός αρχηγός της ΝΔ, υποστήριξε πως το κόμμα του οφείλει να υπερψηφίσει το νομοσχέδιο, καθώς προωθεί τρεις βασικές αρχές, που εκείνος υποστηρίζει: Την πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την ουσιαστική αυτονομία των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και την κατάργηση της φοιτητικής συμμετοχής στη διοίκηση. Ως συνέχεια αυτού, το Δεκέμβρη του 2011, ο Κ. Αρβανιτόπουλος, αν. υπουργός Παιδείας της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΛΑ.Ο.Σ. δήλωνε με στόμφο ότι ο νόμος 4009 θα εφαρμοστεί χωρίς παρεκκλίσεις, επικαλούμενος μάλιστα την «ισχυρότατη πλειοψηφία» των βουλευτών που τον ψήφισαν.

Αν αναρωτηθεί κάποιος σήμερα γιατί τα επαναφέρουμε αυτά, οφείλουμε να απαντήσουμε ότι έχει την ξεχωριστή σημασία του να βλέπει κανείς τη συνέχεια μιας πολιτικής που και σήμερα εφαρμόζεται στις βασικές της κατευθύνσεις, παρ' όλο που από την ψήφιση του νόμου - πλαισίου άλλαξαν 4 κυβερνήσεις. Εχει σημασία να αποκτήσουν οι νέοι μια πείρα, να μπορούν να κρίνουν συνολικά μια πολιτική και ένα κόμμα, ανεξάρτητα αν αυτοπροσδιορίζεται «αριστερό» ή «νεοφιλελεύθερο», αν βγαίνει στα κεραμίδια τη μια μέρα και την άλλη ψηφίζει με τα δυο χέρια αντιδραστικούς νόμους και αντιλαϊκά μέτρα. Εχει τη σημασία του να καταλάβει, ιδιαίτερα ο νέος άνθρωπος, ότι και η σημερινή πολιτική της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, και στην Ανώτατη Εκπαίδευση, δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία», δεν είναι απλά μια κωλοτούμπα. Γιατί μέσα στις τόσες κωλοτούμπες - αναγκαίες για τα αστικά κόμματα για να εξασφαλίζουν τη λαϊκή συναίνεση, χαρακτηριστικό στοιχείο παράλληλα των οπορτουνιστικών δυνάμεων - τους «ξεφεύγει» συχνά και η αλήθεια που πρέπει να ομολογούν κάθε τόσο στους μεγαλοεπιχειρηματίες και τα μονοπώλια.

Αυτήν την αλήθεια εξέφρασε, άλλωστε, πολύ πρόσφατα και ο κ. Λιάκος, ως διορισμένος από την κυβέρνηση πρόεδρος του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία. Συγκεκριμένα, παρουσιάζοντας τα πορίσματα των Επιτροπών για τις διάφορες βαθμίδες της εκπαίδευσης, ανέφερε, μεταξύ άλλων, την ανάγκη αναμόρφωσης του χάρτη της Ανώτατης Εκπαίδευσης, την επαναξιολόγηση των ΤΕΙ και το κλείσιμο όσων δεν αντέχουν στην αξιολόγηση και δεν ανταποκρίνονται στην αγορά, την πιστοποίηση των προγραμμάτων σπουδών με τους όρους των επιχειρήσεων, την ενίσχυση της λειτουργίας των ΑΕΙ με ιδιωτικο-οικονομικούς όρους. Θυμίζει κάτι αυτό; Ναι, είναι το νήμα που συνδέει τις πολιτικές και τα νομοθετήματα των αστικών κυβερνήσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, στηριγμένο στη στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, του ΟΟΣΑ, που κι αυτοί ως ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί συγκλίνουν στην κατεύθυνση και στα εργαλεία τους, εκφράζοντας βέβαια ταυτόχρονα και πολύ οξυμένες αντιθέσεις.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ωστόσο, κάνει και βήματα παραπέρα. Ερχεται να επιλύσει για λογαριασμό του κεφαλαίου, το ζήτημα της κρατικής χρηματοδότησης προς τα ΑΕΙ. Στο απολογιστικό σημείωμα της αρμόδιας Επιτροπής, ο Α. Λιάκος δε θα μπορούσε να το πει πιο ωμά: Στόχος είναι η «ελαχιστοποίηση της δημόσιας χρηματοδότησης», ώστε να καλύπτει μόνο λειτουργικά έξοδα, μισθοδοσία και το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων!!!

Επιπλέον, δίνει έμφαση, σε αυτήν τη φάση, στην αξιοποίηση - ξεπούλημα της περιουσίας των Ιδρυμάτων, στοχεύοντας στην απλοποίηση της αντίστοιχης νομοθεσίας, όπως και αυτής που προβλέπει την αξιοποίηση των αποθεματικών τους. Το πρώτο βήμα, μάλιστα, σε αυτήν την κατεύθυνση γίνεται με το νόμο που ψηφίζεται και αφορά κατά κύριο λόγο στην Ερευνα. Εκεί προβλέπεται η δυνατότητα των ΑΕΙ να «αξιοποιούν» (βλ. πουλούν) την περιουσία τους με την ίδια ευκολία που θα το έκανε ένα ΝΠΙΔ, χωρίς δηλαδή τους περιορισμούς που είχε μέχρι σήμερα το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο. Ακόμα και για τις νέες υποδομές, όπου απαιτούνται - και αυτό αφορά κυρίως το κομμάτι της Ερευνας - θα εγκρίνονται «με όρους βιωσιμότητας και κοινωνικο-οικονομικών οφελών». Δηλαδή, προκειμένου να γίνει μια καινούρια υποδομή, θα πρέπει να μπορεί να χρησιμοποιηθεί εμπορικά, «να βγάζει τα έξοδά της», με όρους πιάτσας. Καμιά νύξη βέβαια δε γίνεται στην καθημερινή πλέον εικόνα με τους στοιβαγμένους σπουδαστές στα αμφιθέατρα, στις τεράστιες ελλείψεις σε εργαστήρια και εξοπλισμό, για να μην αναφερθούμε στις ελλείψεις και στις τραγικές συνθήκες σε εστίες, λέσχες, χώρους άθλησης και αναψυχής, που θα έπρεπε να υπάρχουν, σύγχρονα και πλήρως εξοπλισμένα, σε κάθε Ιδρυμα.

Βήματα κάνει η συγκυβέρνηση και ως προς το προχώρημα των συγχωνεύσεων και κλεισίματος Τμημάτων, έχοντας στο στόχαστρο κυρίως τα ΤΕΙ. Συγκεκριμένα, το πόρισμα αναφέρει ότι η διαδικασία της αναδιάρθρωσης του χώρου των ΤΕΙ θα προχωρήσει σε συνάρτηση με την επαναξιολόγησή τους, με άξονα τα ζητούμενα της αγοράς. Οσα «δεν αντέξουν την αξιολόγηση» θα κλείσουν, ενώ αυτές οι αλλαγές θα προχωρήσουν παράλληλα με τους σχεδιασμούς στην τεχνικοεπαγγελματική εκπαίδευση. Στη μετάφρασή του, το παραπάνω πλαίσιο σημαίνει ότι σε πρώτη φάση, τα Τμήματα των ΤΕΙ που δεν παρουσιάζουν επιχειρηματικό ενδιαφέρον, θα γίνουν ΙΕΚ σηματοδοτώντας κατ' αυτόν τον τρόπο, την περαιτέρω υποβάθμισή τους.

Φυσικά, από το πόρισμα δε θα μπορούσε να λείπει η εκ νέου υπογράμμιση της ανάγκης στενότερης σύνδεσης με τις επιχειρήσεις. Θεωρώντας ως «δεδομένη την ανεπάρκεια πόρων για την Ανώτατη Εκπαίδευση», προτείνεται ως λύση η εξασφάλιση ίδιων πόρων μέσω της συνεργασίας με επιχειρήσεις, κυρίως στο κομμάτι της έρευνας. Μάλιστα, διά στόματος Α. Λιάκου, η συγκυβέρνηση προσδίδει στην Ανώτατη Εκπαίδευση μια «τρίτη δομική διάσταση (third dimension)», όπως την αποκαλεί, που είναι ακριβώς η σύνδεση με την αγορά. Δεν μπαίνουν βέβαια καν στον κόπο να μας διευκρινίσουν ποιες είναι οι άλλες δύο διαστάσεις, παρά μπαίνουν κατευθείαν στο... ψητό: Επιχειρηματικότητα, επιχειρηματικότητα, επιχειρηματικότητα! Εχει εκλείψει ακόμα και ο όρος «υγιής» (ανύπαρκτος στην πραγματικότητα), που συνήθως συνόδευε την «επιχειρηματικότητα» στις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, για να κρύψει το αποκρουστικό πρόσωπο της εκμετάλλευσης που τη συνοδεύει.

Ακόμα, επαναφέρουν το ζήτημα των διδάκτρων στα προπτυχιακά για τους αλλοδαπούς φοιτητές (σε πρώτη φάση), ανοίγουν ζήτημα μείωσης της κρατικής δαπάνης για τα συγγράμματα, επικαιροποιούν τους τετραετείς προγραμματισμούς (βλ. business plan) των Ιδρυμάτων και, γενικότερα, επαναφέρουν εκσυγχρονισμένο όλο το αντιδραστικό πλαίσιο που ψήφισαν οι προκάτοχοί τους.

Θα μπορούσε, βέβαια, να αναρωτηθεί κανείς: Εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο προσεγγίζει πλέον τις θέσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, μήπως ο Κ. Μητσοτάκης θα τα έκανε καλύτερα; Μπορεί και ναι, μπορεί και όχι. Αλλωστε, και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ επιλέχθηκε σε πρώτη φάση γιατί, χωρίς τη φθορά των προηγούμενων κυβερνήσεων, κάποια πράγματα θα τα έκανε καλύτερα για το κεφάλαιο, θα εξασφάλιζε με μεγαλύτερη ευκολία τη λαϊκή συναίνεση σε πολύ σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα. Αντίστοιχο σενάριο απεργάζονται πιθανόν και σήμερα, στο πλαίσιο της αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος. Πρέπει όμως και στους χώρους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να είναι ξεκάθαρο, στους φοιτητές, στους εργαζόμενους, στους διδάσκοντες, ότι αυτό που είναι καλύτερο για τα δικά τους σενάρια, είναι σίγουρα ακόμα χειρότερο για το λαό και τα συμφέροντά του. Κάθε επόμενη κυβέρνηση, είτε αλλάζει είτε δεν αλλάζει το κόμμα στην εξουσία, θα είναι χειρότερη της προηγούμενης, ιδιαίτερα όσο δυσκολεύει η ανάκαμψη και η διέξοδος του κεφαλαίου από την κρίση.

Η ΝΔ, άλλωστε, μέσα και από την παράταξή της στα ΑΕΙ, έχει αποδείξει πόσο επιθετική είναι απέναντι στα συμφέροντα των σπουδαστών, των παιδιών από λαϊκά στρώματα. Η ΔΑΠ είναι ο σταθερός και πιο θερμός υποστηρικτής των ιδιωτικών πανεπιστημίων, καθώς και της λειτουργίας των δημόσιων ΑΕΙ με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια.

Αυτήν την πολιτική συνεχίζει και επεξεργάζεται και η σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αλλωστε, παρά τους γλωσσοδέτες και τις περικοκλάδες του τύπου «μπορεί το υπουργείο να δεσμευτεί ότι δεν θα δώσει τη δυνατότητα στο ΣΑΕΠ να αναγνωρίζει τίτλους προερχόμενους από κολέγια που συνεργάζονται με παρόχους εκτός ΕΕ;» (από Ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή το 2014), αποδεικνύεται η σύμπνοια του ΣΥΡΙΖΑ στην αναγνώριση των πτυχίων κολεγίων, σε αυτήν τη φάση για τα εντός της ΕΕ κολέγια. Επιπλέον, από κοινού συμφώνησαν πρόσφατα και στην αναβάθμιση του ΕΑΠ (Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο), που είναι το πρότυπο της ιδιωτικο-οικονομικής λειτουργίας «δημόσιου» Πανεπιστημίου, με υψηλά δίδακτρα ανά μάθημα, χωρίς μάλιστα καθόλου υποδομές, αφού όλα τα μαθήματα είναι εξ αποστάσεως.

Και παραπέρα, με διαφορετικούς τρόπους και επενδυμένα με διαφορετικά επιχειρήματα πιθανόν, συναινούν από κοινού στην παρέλαση των επιχειρήσεων μέσα στα Ιδρύματα. Πρωτοστατούν στη σύνδεση των ΑΕΙ ως δομών και ως περιεχόμενο σπουδών με την επιχειρηματικότητα, στην εμπέδωση τελικά της αντίληψης που διαμορφώνεται, προκειμένου ο εργαζόμενος από νωρίς να συναινεί στους χαμηλούς μισθούς, στις απολύσεις, στα νέα και παλιά Ασφαλιστικά, για την ανάπτυξη των καπιταλιστών.

Ο φοιτητής και ο σπουδαστής, μπροστά στη 48ωρη απεργία για το Ασφαλιστικό, μπροστά στις φοιτητικές εκλογές στις 18 Μάη, δεν πρέπει να ταλαντευτούν. Πρέπει, αντίθετα, να δώσουν δυναμικό «παρών», συμμετέχοντας στις απεργιακές συγκεντρώσεις με τους φοιτητικούς συλλόγους στο πλευρό του εργατικού κινήματος. Να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια της Πανσπουδαστικής ΚΣ στις σχολές, εντάσσοντας την εκλογική μάχη στο διαρκή αγώνα ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται και η νεολαία.

ΚΥΨΕΛΗ

Προβλήθηκε βίντεο της ΚΝΕ για το Προσφυγικό, ακολούθησε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση με θέμα «Μπορούμε τελικά να αλλάξουμε τον κόσμο..;» με ομιλητές τον Μάκη Μπαρμπέρη, εκπαιδευτικό, και την Σοφία Τόγια, μέλος του 15μελούς του 15ου Λυκείου Αθηνών. Με ιστορικά και όχι μόνο παραδείγματα, τονίστηκε η αφετηρία για κάθε πόλεμο, δηλαδή η εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών, η αύξηση του κέρδους τους. Επίσης, με χειροπιαστά αποσπάσματα από σχολικά βιβλία, όπως από την Πολιτική Παιδεία της Α' Λυκείου, γεννιέται προβληματισμός για το τι διδάσκεται στο σχολείο, σχετικά με τις αρχές της συλλογικότητας (βλ. οργάνωση στα σωματεία για τους εργαζόμενους, 5μελή και 15μελή για τους μαθητές) και το πώς εκδηλώνεται η «αντίθεση των δύο κόσμων».

Τη σκυτάλη παίρνουν τα μαθητικά συγκροτήματα P.O.P (Path of Punk) από σχολεία της Γκράβας και Ciel, ξεσηκώνοντας με τη μουσική τους. Ακολουθεί hip-hop χορευτικό από μαθητές του 15ου ΓΕΛ Αθηνών και του 1ου ΕΠΑΛ Γαλατσίου και το κέφι πραγματικά «απογειώνεται» με το dj party από μαθητές του 15ου ΓΕΛ Αθηνών.

Στο χώρο του Φεστιβάλ λειτουργούσε βιβλιοπωλείο με εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», ενώ υπήρχε και εργαστήρι ζωγραφικής για τους «λιλιπούτειους» φίλους της ΚΝΕ, για ζωγραφιές με έμπνευση από το σύνθημα του Φεστιβάλ «Αλλαξε τον κόσμο, το 'χει ανάγκη».

Ν. ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Το Φεστιβάλ ξεκίνησε μ' ένα αφιέρωμα από μαθητές των Λυκείων Ν. Ιωνίας 2ου, 3ου και 6ου βασισμένο στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο», εμπλουτισμένο με μαρτυρίες μικρών προσφύγων, αλλά και με βίντεο της ΚΝΕ για το Προσφυγικό και αποσπάσματα από την ταινία «Ο μεγάλος δικτάτωρ» του Τσάρλι Τσάπλιν. Στη συνέχεια, μαθητές παρουσίασαν ένα θεατρικό σκετς - διασκευή του έργου του Μπ. Μπρεχτ «Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι», δίνοντας ερεθίσματα γύρω από τις αιτίες των πολέμων, τι μαθαίνουν οι μαθητές στο σχολείο σήμερα κ.ά. Χαιρετισμό απηύθυνε ο Δημήτρης Βιτάλης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, και ακολούθησε η απονομή βραβείων και αναμνηστικών στις ομάδες που πήραν μέρος στα αθλητικά τουρνουά που πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 17 Απρίλη στη Ν. Ιωνία. Οι εκδηλώσεις του Φεστιβάλ ολοκληρώθηκαν με συναυλία από τον Χρήστο Π. και τους Vanila Swing.

ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ

Μαθητές απαγγέλλουν το ποίημα του Μπ. Μπρεχτ. Ξεχωριστή η έκθεση φωτογραφίας για το Προσφυγικό που έφτιαξαν με μεράκι οι μαθητές που συμμετέχουν στην ομάδα φωτογραφίας του Λαϊκού Φροντιστηρίου Ηλιούπολης. Ο λόγος για το πλούσιο και εμπνευσμένο Μαθητικό Φεστιβάλ που πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Ηρώων, στην Ηλιούπολη. Με το πρόγραμμά του να ξεκινά με μουσικό αφιέρωμα, βασισμένο στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο» από το μαθητικό συγκρότημα της Τομεακής Οργάνωσης Ανατολικών Συνοικιών της ΚΝΕ. Ακολουθεί η μουσικοθεατρική παράσταση - αφιέρωμα στον πόλεμο και το Προσφυγικό, την οποία ετοίμασαν μαθητές από τα σχολεία της Ηλιούπολης και της Καισαριανής, ανοίγοντας με ένα βιντεάκι, ενώ ακολουθεί σκετσάκι, μουσική, χορογραφία. Στο βήμα παίρνει το λόγο ο Δημήτρης Ζήσης, μαθητής του 3ου ΓΕΛ Ηλιούπολης, κλείνοντας με τους στίχους του Ναζίμ Χικμέτ «Αυτό το πειρατικό θα το βουλιάξουμε, θα το βουλιάξουμε, που να σκάσει ο διάβολος. Και θα χτίσουμε ένα κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα».

Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με συναυλία από τα συγκροτήματα «Απροβάριστοι» και «Chaos realm» από το 2ο ΓΕΛ Ηλιούπολης.

ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ

Ο λόγος για το εμπνευσμένο θεατρικό σκετς που παρουσίασαν μαθητές από την Πετρούπολη, το Ιλιον και το Καματερό. Το ταξίδι των Μαθητικών Φεστιβάλ της ΚΝΕ έκανε «στάση» το περασμένο Σάββατο και στην Πετρούπολη. Δεκάδες μαθητές από τα γύρω σχολεία και νέοι γεμίζουν την πλατεία Ηρώ ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της Οργάνωσης. Η αυλαία ανοίγει με συναυλία ραπ από τον Πάνο, μαθητή στο 5ο Λύκειο Ιλίου. Στη συνέχεια πραγματοποιείται ομιλία από τον Θοδωρή Κωτσαντή, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ. Αμέσως μετά στη σκηνή ανεβαίνει η Μαρία από το 11ο Γυμνάσιο Ιλίου με το αρμόνιό της και στη συνέχεια μαθητικό συγκρότημα από το 5ο Λύκειο Ιλίου, που παρουσιάζει ένα σύντομο αφιέρωμα στο εργατικό - λαϊκό τραγούδι. Τη σκυτάλη παίρνει το νεανικό συγκρότημα 292 BPS, ενώ το πρόγραμμα κλείνουν οι «Εγχορδες Φωνές», μαθητικό συγκρότημα από το Καματερό.

Στο χώρο του Φεστιβάλ υπήρχε τραπεζάκι της Λαϊκής Επιτροπής Πετρούπολης, όπου οι μαθητές μπορούσαν να ενημερωθούν και να δηλώσουν συμμετοχή στα μαθήματα του «Λαϊκού διδασκαλείου», και έκθεση με θέμα το Προσφυγικό.

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

Θεατρικά δρώμενα, βιντεοπροβολές, παιχνίδια ερωτήσεων, αθλητικές δραστηριότητες, συναυλίες από εκατοντάδες μαθητικά μουσικά συγκροτήματα, εκθέσεις, χορευτικές επιδείξεις και τόσα άλλα, επιστρατεύτηκαν από το μεράκι και τη φαντασία των μαθητών για να εκφράσουν τους προβληματισμούς τους, τις αγωνίες τους για το σήμερα και το αύριο, για τον πόλεμο και την προσφυγιά, για το σχολείο που τους απωθεί, για τις ανάγκες τους που μένουν ανικανοποίητες σε τούτο το σύστημα, για τον κόσμο που θέλουν και πρέπει να τον αλλάξουν.

Συγκεκριμένα, από την περασμένη Πέμπτη έως και την Κυριακή έγιναν Μαθητικά Φεστιβάλ σε:

Καισαριανή, Καλλιθέα, Ελευσίνα, Ηλιούπολη, Κυψέλη, Νέο Ηράκλειο, Νέο Κόσμο, Παλλήνη, Πετρούπολη, Σεπόλια, Κερατσίνι, Κορυδαλλό, Σαλαμίνα, Αιγάλεω, Ζωγράφου, Λαύριο, Μενίδι, Αγ. Θεοδώρους, Αργος, Τρίπολη, Καλαμάτα, Σπάρτη, Κατερίνη, Εδεσσα, Γρεβενά, Κιλκίς, Μουδανιά, Κοζάνη, Καλαμαριά, Λαγκαδά Θεσσαλονίκης, Λαμία, Χαλκίδα, Βόλο, Καρδίτσα, Λάρισα, Τρίκαλα, Νάουσα, Σέρρες, Πολύγυρο, Γιαννιτσά, Καστοριά, Πάτρα, Αίγιο, Πύργο, Αγρίνιο, Αργοστόλι, Λευκάδα, Χανιά, Αποκόρωνα Χανίων, Κω, Μανταμάδο Λέσβου, Χίο, Βαθύ Σάμου, Αγ. Κήρυκο Ικαρίας, Ξάνθη, ενώ, λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών αναβλήθηκαν ορισμένα Μαθητικά Φεστιβάλ στην Ηπειρο, στην Κέρκυρα και τη Λευκάδα. Οι νέες ημερομηνίες είναι οι εξής: Κέρκυρα 6/5 Πάνω πλατεία, Λευκάδα 6/5 κεντρική πλατεία, Αρτα 8/5 πλατεία Σκουφά, Πρέβεζα 14/5 Δικαστήρια, Γιάννενα 14/5 κεντρική πλατεία. Μετά το Πάσχα, Μαθητικά Φεστιβάλ προγραμματίζονται και σε κάποιες ακόμα περιοχές.

ΖΩΓΡΑΦΟΥ

ΚΑΛΛΙΘΕΑ

ΛΑΡΙΣΑ

Πλούσιο σε περιεχόμενο και μορφή, το Φεστιβάλ είχε πρωταγωνιστές τους μαθητές και τις ανάγκες τους. Το πρόγραμμα περιελάμβανε γκράφιτι με θέμα «Βάφουμε ενάντια στον πόλεμο και την προσφυγιά», επίδειξη parkour και break dance, νεανικά και μαθητικά συγκροτήματα, μουσική από dj. Επίσης, παρουσιάστηκαν συλλογικές εργασίες μαθητών από τον 3ο Μαθητικό Διαγωνισμό συλλογικών ερευνητικών εργασιών της ΚΝΕ και του «Οδηγητή».

Κεντρικός ομιλητής ήταν ο Αλέξης Βαγενάς, στέλεχος της ΤΟ Μαθητών της ΚΝΕ, ο οποίος καλωσόρισε τους επισκέπτες του Φεστιβάλ με τα λόγια του Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Χρειάζονται πολλά τον κόσμο για να αλλάξεις. Οργή κι επιμονή. Γνώση και αγανάκτηση. Γρήγορη απόφαση, στόχαση βαθιά. Ψυχρή υπομονή κι ατελείωτη καρτερία. Κατανόηση της λεπτομέρειας και κατανόηση του συνόλου. Μονάχα η πραγματικότητα μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα να αλλάξουμε».

ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗ

Ακολούθησε παιχνίδι - κουίζ με ερωτήσεις γνώσεων, όπου μαθητές χωρισμένοι σε δύο ομάδες προσπάθησαν να δώσουν σωστές απαντήσεις σε ερωτήσεις διαφόρων κατηγοριών, όπως ιστορία, επιστήμες, ποίηση, λογοτεχνία κ.ά. Το παιχνίδι σχεδόν πήγε να εξελιχθεί σε «ντέρμπι», όμως τελικά επικράτησε η ομάδα με τους ...ψυχραιμότερους!

Στο βήμα ανέβηκε ο Δημήτρης Γκιώνης, μαθητής του 2ου ΓΕΛ Καισαριανής, και στη συνέχεια μαθητικά συγκροτήματα και το μουσικό μαθητικό σχήμα της Τομεακής Οργάνωσης Ανατολικών Συνοικιών της ΚΝΕ παρουσίασαν μουσικό αφιέρωμα, βασισμένο στο ποίημα του Τάσου Λειβαδίτη «Ο άνθρωπος με το ταμπούρλο».

Ταυτόχρονα, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να κάνουν γκράφιτι σε ταμπλό και να ξεναγηθούν σε διαδραστικές κατασκευές με θέμα τον πόλεμο, την προσφυγιά και το σχολείο που έχουμε ανάγκη. Το Φεστιβάλ έκλεισε με συναυλία από το συγκρότημα «Sober on Tuxedos».

Στην εκδήλωση που οργάνωσαν οι Οργανώσεις ΑΕΙ Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ, με τίτλο «Η πρωτοπόρα σκέψη ανθίζει στον αγώνα για την κατάργηση της εκμετάλλευσης», μίλησαν η Κέλλυ Παπαϊωάννου, μέλος του Τμήματος Παιδείας και Ερευνας της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Δημήτρης Μαυροσκούφης, καθηγητής Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε ο Δ. Μαυροσκούφης, στηριζόμενος στα Πρακτικά της Κοσμητείας της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, ο Γιάννης Ιμβριώτης:

Τον Ιούνιο του 1932 έγινε υφηγητής, τον Οκτώβριο του 1932 εντεταλμένος υφηγητής (του αναθέτουν δηλαδή το δικαίωμα να διδάσκει Ψυχολογία), τον Ιανουάριο του 1937 καταθέτει αίτηση για το διορισμό του ως εκτάκτου καθηγητή αλλά η υπόθεση της προαγωγής του μένει στάσιμη. Τελικά, το Δεκέμβριο του 1939 εκλέγεται ομόφωνα καθηγητής στη Β΄ έδρα Συστηματικής Φιλοσοφίας. Τον Οκτώβριο του 1946 απολύεται, μαζί με άλλους καθηγητές, με υπουργική απόφαση και συνοπτικές διαδικασίες, με βάση το Θ΄ Ψήφισμα «Περί εξυγιάνσεως των Δημοσίων Υπηρεσιών» (ΦΕΚ 251/28-8-1946, τχ. Α΄) που επικυρώθηκαν με το Βασιλικό Διάταγμα της 11-10-1946.

Ο Δ. Μαυροσκούφης σημείωσε ότι είναι βαριά τιμή να μιλάς για έναν αγωνιστή της ζωής και του πνεύματος. Αναφέρθηκε στη ζωή και την πλούσια εργογραφία του Ιμβριώτη, αλλά και στη δωρεά 10.000 τίτλων βιβλίων, περιοδικών κ.λπ., που έκανε στη Φιλοσοφική Σχολή. Οπως είπε, η δωρεά του βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του τομέα Φιλοσοφίας του Τμήματος Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής. Οι 10.000 τίτλοι είναι ακόμα ακαταλογογράφητοι, ορισμένοι έχουν τακτοποιηθεί σε κάποιους φοριαμούς βιβλιοθήκης και κάποιοι άλλοι είναι σε κιβώτια. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της συνεισφοράς, αρκεί να πούμε ότι ο τομέας Φιλοσοφίας, σήμερα, χωρίς τη δωρεά του Ιμβριώτη, έχει περίπου 15.000 τίτλους.

Η Κ. Παπαϊωάννου, αναφέρθηκε στο πόσο σημαντικό είναι ο παιδαγωγός, ο δάσκαλος, ο καθηγητής, να είναι άνθρωπος προοδευτικός, ριζοσπάστης, αγωνιστής, κομμουνιστής. Να στέκεται απέναντι στους νέους με την ευθύνη και τη συνείδηση εκείνου που εκπαιδεύει τη νεολαία, τους αυριανούς εργαζόμενους, που πρέπει να ζήσουν χωρίς εκμετάλλευση.

Οπως είπε, ο Γιάννης Ιμβριώτης ήταν ένας τέτοιος παιδαγωγός. Κυρίως όμως ήταν ένας εμβριθής μαρξιστής, ένας μαχητικός κομμουνιστής διανοούμενος, ένας επιστήμονας που έφερε τον τιμημένο τίτλο του μέλους του ΚΚΕ, στο ύψος του οποίου στάθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του το 1979, περνώντας στη διαδρομή του, μαζί με χιλιάδες άλλους συντρόφους του κι άλλους αγωνιστές από το δύσκολο δρόμο των διώξεων, της εξορίας, της Μακρονήσου.

Μεταξύ άλλων σημείωσε: «Το Κόμμα μας δεν έπαψε ποτέ, ούτε στις φάσεις της πιο δύσκολης εποχής, της παρανομίας, των φυλακών, της εξορίας, να μελετά συλλογικά και ατομικά, να εμβαθύνει στη μαρξιστική σκέψη και φιλοσοφία, να την προχωρά ακόμα μέσα και από τη συμβολή φωτισμένων προσωπικοτήτων όπως ο Ιμβριώτης. Η αδιάκοπη, ακόμα και σε αφάνταστα δύσκολες συνθήκες, πάλη του Κόμματός μας για την υλική και πνευματική ανύψωση της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων στρωμάτων, για την απόσπασή τους από την επιρροή της αστικής ιδεολογίας, είναι στοιχείο που συνδέεται άμεσα με τον επαναστατικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, είναι αγώνας ενταγμένος στο στρατηγικό στόχο του Κόμματός μας για την ανατροπή του καπιταλισμού.

Ο Ιμβριώτης συνέβαλε, μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους της εκπαίδευσης και της διανόησης, στη διάδοση των θέσεων του Κόμματος, στην υπεράσπιση των γραμμών του με κόστος την απώλεια της ιδιότητας του καθηγητή πανεπιστημίου, την εξορία του.

Με αφορμή αυτό, πρέπει να πούμε ότι η συνεισφορά του ΚΚΕ στην εκπαίδευση είναι μέρος της συνολικής προσφοράς του Κόμματός μας στους αγώνες και στην πάλη του εργατικού και λαϊκού κινήματος, όχι μόνο για τη βελτίωση των όρων ζωής του μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα, αλλά, και κυρίως, για την τελική και οριστική χειραφέτησή του από τα δεσμά της άρχουσας τάξης, από την εκμετάλλευση. Αυτή η συνεισφορά υπήρξε άμεση, με την παρουσία των ίδιων των κομμουνιστών παιδαγωγών στους αγώνες και στις θυσίες του ΚΚΕ, όπως έγινε με τον Ιμβριώτη, καταθέτοντας φόρο αίματος των πρωτοπόρων παιδαγωγών στις φυλακές και εξορίες. Ταυτόχρονα, μέσα από τις θεωρητικές επεξεργασίες του Κόμματος για την άρση του ελιτίστικου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, για καθολική ενιαία εκπαίδευση, για τη δομή και το περιεχόμενό της σε όλες τις βαθμίδες, το ΚΚΕ συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση προοδευτικών αιτημάτων στο χώρο της Παιδείας και στη μαζική προπαγάνδισή τους στους φορείς της εκπαίδευσης, αλλά και συνολικότερα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα.

Ο Γιάννης Ιμβριώτης ξεκίνησε ως μελετητής του Φρόιντ, δημοσιεύοντας το 1923 στο Δελτίο του Εκπαιδευτικού Ομίλου εκτενή μελέτη για την ψυχανάλυση.

Ακολούθησαν οι πραγματείες του για την παθολογική μνήμη και τη μορφολογική ψυχολογία (Gestalt psychologie), ενώ αργότερα μετακινήθηκε προς τη φιλοσοφία με τη μονογραφία που αφιέρωσε στη σκέψη του Μπερξόν, εισηγητή της λεγόμενης «φιλοσοφίας της ζωής» («Η φιλοσοφία του Μπερξόν» 1939).

Ο Ιμβριώτης υιοθετεί τον υλισμό από τις πρώτες του ήδη μελέτες.

Το πρώτο κείμενο, με το οποίο δημοσιοποιεί την ιδεολογική στροφή του είναι η εργασία του «Ο Γληνός φιλόσοφος», που θα συμπεριληφθεί στο αφιέρωμα των εκδόσεων «Τα Νέα βιβλία» για τον Δ. Γληνό (1946).

Με τη φιλοσοφία θα αρχίσει να ασχολείται συστηματικότερα αφότου ασπάστηκε τη μαρξιστική θεωρία. Το 1974, χρονιά που γίνεται μέλος του ΚΚΕ, εκδίδει τη μελέτη του για τη «φιλοσοφία του Καντ», από τη σκοπιά της μαρξιστικής θεώρησης.

Η πιο ώριμη έκφραση της φιλοσοφικής του σκέψης περιλαμβάνεται στο έργο του με τίτλο «Δοκίμια Μαρξιστικής φιλοσοφίας», που εκδόθηκε το 1978. Αυτό που χαρακτηρίζει τα δοκίμια είναι η μεγάλη αυστηρότητα στην εννοιολογική ανάλυση, κάτι που το καθιστά συμβολή ιδιαίτερης αξίας και σημασίας για την ανάπτυξη της μαρξιστικής φιλοσοφικής σκέψης στην Ελλάδα. Στο έργο αυτό, ο Ιμβριώτης αναλύει γνωσιοθεωρητικές και οντολογικές πτυχές του διαλεκτικού υλισμού. Καταδεικνύει ότι η μαρξιστική φιλοσοφία, η υλιστική διαλεκτική, μπορεί να καθοδηγήσει την αποτελεσματική σύνδεση της θεωρίας με την πράξη, ώστε «ο ιστορικός άνθρωπος» να μπορέσει να επιτελέσει τα καθήκοντα που προβάλλουν μπροστά στην κοινωνία στη σύγχρονη εποχή. Στην απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα δεσμά της καπιταλιστικής σκλαβιάς, κάτι που θα απελευθερώσει τη δημιουργική δύναμη του ανθρώπου.

Το 1979, μέσω του ΚΜΕ, κυκλοφορεί το βιβλίο του «Ο ψυχισμός και η παβλοφική διδασκαλία», που αναφέρεται στη «φυσική θεμελίωση του ψυχισμού» και φωτίζει, όπως σημειώνεται εισαγωγικά, «πολλά προβλήματα του φυσιολογικού και ψυχικού γίγνεσθαι».

Πλούσια η εργογραφία του Γ. Ιμβριώτη:

«Ψυχανάλυση», 1924 (1923)

«To μαχητικό ένστικτο», 1926 [μετάφραση έργου του Pierre Bovet]

«Παθολογική μνήμη», 1932

«Μορφολογική ψυχολογία», 1934 (τχ. Α΄ 1932, τχ. Β΄ 1934)

«Η φιλοσοφία του Μπερξόν», 1939

«Η μοίρα του ανθρώπου», 1950

«Επιστήμη, τέχνη, μαγεία», 1956

«Η ιδεολογία του πολέμου», 1957

«Η κοινωνική σημασία της ιδεολογίας του δημοτικισμού», 1959

«Η αφηρημένη τέχνη», 1959

«Η σημερινή ηθική κρίση», 1961

«Κριτική των αξιών του νεοελληνικού πολιτισμού», 1963

«Ο σοσιαλιστικός ανθρωπισμός», 1965

«Η φιλοσοφία του Καντ από μαρξιστική θεώρηση», 1974

«Δοκίμια μαρξιστικής φιλοσοφίας», 1978

«Ο ψυχισμός και η παβλοφική διδασκαλία», 1979

Ο Ιμβριώτης, στη διάρκεια της Κατοχής, πρωτοστατεί στην αντιστασιακή κίνηση (ΕΠΟΝ) του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στηρίζοντας ποικιλοτρόπως φοιτητές που διαμένουν στον «Οίκο του φοιτητού» και αρθρογραφώντας στο περιοδικό «Ξεκίνημα», που εκδίδεται από τον ΕΟΠ (Εκπολιτιστικός Ομιλος Πανεπιστημίου), ενώ εντάσσεται από τους πρώτους και στο ΕΑΜ. Τον Ιούνιο του 1944 συλλαμβάνεται από τις γερμανικές αρχές κατοχής και φυλακίζεται στο στρατόπεδο «Παύλου Μελά», απ' όπου μεταφέρθηκε στο παρακείμενο στρατόπεδο Ντουλάκ.

Μαζί με χιλιάδες άλλους, την περίοδο που γραφόταν η πιο λαμπρή σελίδα στη σύγχρονη Ιστορία των αγώνων του λαού μας, βρέθηκε στο πλευρό του ΔΣΕ από κάθε μετερίζι που μπορούσε, όπως αυτό των εξοριών, των φυλακών, των διώξεων.

Το 1951, όντας εξόριστος, εκλέγεται βουλευτής της ΕΔΑ.

Το 1955 πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Υφεση και Ειρήνη, υπογράφοντας την ιδρυτική της διακήρυξη, μαζί με άλλες 76 προσωπικότητες της δημόσιας ζωής.

Το 1967 συλλαμβάνεται και πάλι και εξορίζεται στη Λέρο.

Ο Ιμβριώτης συγκρούστηκε αποφασιστικά με τον αναθεωρητισμό, υπερασπιζόμενος μαχητικά και αποφασιστικά τις μαρξιστικές θέσεις. Είναι χαρακτηριστική η αντιπαράθεση με τους αναθεωρητές και οπορτουνιστές, με αφορμή ζητήματα Τέχνης και το σοσιαλιστικό ρεαλισμό, με ουσιαστικό περιεχόμενο, όμως, τη στάση απέναντι στη Σοβιετική Ενωση. Αποκρούει τις συκοφαντικές επιθέσεις κατά της σοβιετικής κοινωνίας που άνθιζαν στη σχετική συζήτηση περί Τέχνης, διατρανώνοντας ότι το σοβιετικό κράτος έχει όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και καθήκον να προασπίζει τις κατακτήσεις του σοβιετικού λαού στην πορεία της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Αποτέλεσμα όλης αυτής της πορείας ήταν η οργανωτική του ένταξη στις γραμμές του ΚΚΕ το 1974.

Τον Οκτώβρη του 1975, συμμετείχε στην ίδρυση του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών και για την επιστημονική και ιδεολογική του συνέπεια εκλέχτηκε πρόεδρός του.

Ο Ιμβριώτης τίμησε με την παρουσία του την έναρξη των εργασιών του 1ου Συνεδρίου της ΚΝΕ που πραγματοποιήθηκε το Φλεβάρη του 1976.