Νέους μηχανισμούς αυτόματων «διορθώσεων», ακόμη και σε περίπτωση υποψίας για τυχόν «αποκλίσεις» από τους αντιλαϊκούς στόχους των κρατικών προϋπολογισμών και των μνημονίων, φέρνουν στην ημερήσια διάταξη τα παζάρια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την Ευρωζώνη και το ΔΝΤ. Πρόκειται για το λεγόμενο «εφεδρικό πακέτο», που δρομολογείται μετά και την πρόσφατη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ και αφορά σε αντιλαϊκά μέτρα που φτάνουν στο 2% του ΑΕΠ και αντιστοιχούν σε ακόμη 3,6 δισ. ευρώ πέρα από αυτά που έχουν δρομολογηθεί τώρα (π.χ. Φορολογικό, Ασφαλιστικό). Για την ώρα, το συνολικό «πακέτο» φτάνει στα 9 δισ. ευρώ.

«Είναι κρίσιμο για εμάς, το όλο πακέτο για το χρέος και τις μεταρρυθμίσεις να στέλνει ένα ξεκάθαρο μήνυμα σε επενδυτές και τους πολίτες, ότι η Ελλάδα έχει βγει από τη στενωπό», τόνισε αναφερόμενος στο «εφεδρικό πακέτο» ο υπουργός Οικονομικών, Ευ. Τσακαλώτος. Με αυτόν ή με παρόμοιους τρόπους, η συγκυβέρνηση διαβεβαιώνει τους δανειστές του ελληνικού κράτους και τους «επενδυτές» ότι τα «πακέτα» με τα αντιλαϊκά μέτρα θα εφαρμοστούν «βρέξει χιονίσει», δηλαδή είτε σε συνθήκες ανάκαμψης είτε και σε συνθήκες κρίσης και παραπέρα κατρακύλας του ΑΕΠ, εξέλιξη που θεωρείται ιδιαίτερα πιθανή εν μέσω των «κινδύνων» και των αβεβαιοτήτων που εκδηλώνονται στην παγκόσμια οικονομία και βέβαια στην ΕΕ και την ίδια την Ευρωζώνη.

Σε αυτό το φόντο, τα «εφεδρικά» αντιλαϊκά μέτρα δεν αφορούν μόνο σε ποσά και «αριθμούς», αλλά στη συγκρότηση και λειτουργία ενός ακόμη μηχανισμού ελέγχου και επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής και από την πλευρά της συγκέντρωσης των φορολογικών εσόδων, σε συνδυασμό με την αυτόματη καρατόμηση των όποιων κρατικών δαπανών έχουν απομείνει για την κάλυψη λαϊκών αναγκών, από την πλευρά του Δημοσιονομικού Συμβουλίου. Σε αυτό το επίπεδο, για παράδειγμα, το ενδεχόμενο πτώσης του ΑΕΠ θα σημάνει την υποχώρηση της μάζας των φορολογικών εσόδων του κράτους, εξέλιξη που με τη σειρά της θα στέλνει το σινιάλο για την αυτόματη ενεργοποίηση και των «εφεδρικών» μέτρων, με στόχο την αναπλήρωση των «απωλειών».

Και βέβαια, μέτρα όπως τα παραπάνω δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία». Αντίθετα, προβλέπονται στην έκθεση των «5 προέδρων» για την ολοκλήρωση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) στην ΕΕ, που με τη σειρά της σηματοδοτεί την ενίσχυση των δημοσιονομικών ελέγχων και της εποπτείας, τα μνημόνια διαρκείας απέναντι σε όλους ανεξαιρέτως τους ευρωπαϊκούς λαούς. Σε κάθε περίπτωση, ο εντοπισμός τυχόν «αποκλίσεων» και οι «διορθωτικές» παρεμβάσεις δεν αφορούν μόνο στο δημοσιονομικό σκέλος και τους κρατικούς προϋπολογισμούς (έσοδα - δαπάνες), αλλά και στους όρους ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. Το συγκεκριμένο ζήτημα, στην περίπτωση της Ελλάδας, αναμένεται να τεθεί και επίσημα στο τραπέζι, στο πλαίσιο της επόμενης «αξιολόγησης» του μνημονίου, φέτος το φθινόπωρο...

Από την πλευρά της, η εφημερίδα «Αυγή» διαπιστώνει στην αρθρογραφία της ότι «η οικονομία είναι ψυχολογία. Κι αν κανείς επιμένει να βλέπει το ποτήρι μισογεμάτο - και κάνει κάτι για να το γεμίσει - το 2018 ο μηχανισμός λήψης των "εφεδρικών" μέτρων θα αυτοκαταργηθεί χωρίς ποτέ να έχει δουλέψει» (!). Και βέβαια, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κάνει τα πάντα προκειμένου να γεμίσει αντιλαϊκά «πακέτα». Οσο για τα ...«περί λήξης» των μνημονίων το 2018, η απάντηση έρχεται από τον ίδιο τον Τσακαλώτο, σύμφωνα με τον οποίο η «λύση» για το «εφεδρικό πακέτο» θα πρέπει να καλύπτεται από το ελληνικό Δίκαιο και ταυτόχρονα να είναι «αξιόπιστη» για τους δανειστές και τους «επενδυτές». Οπως είπε, «δεν μπορείς να νομοθετήσεις το "χ" αν συμβεί το "ψ" το 2018 ή το 2019», ομολογώντας το γεγονός ότι ο χρονικός ορίζοντας των αντιλαϊκών μέτρων επεκτείνεται και μετά το 2018. Μάλιστα, ως πρόσθετη «βαλβίδα ασφαλείας» της αντιλαϊκής πολιτικής προβάλλει η διαχείριση του κρατικού χρέους, η όποια «ελάφρυνση» του οποίου θα συνοδεύεται από ειδικές ρήτρες, μηχανισμούς και διαδοχικά αντιλαϊκά μέτρα.