Κυριακή 21 Δεκέμβρη 2014 - 2η έκδοση
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Με λαϊκή παρέμβαση να σαρωθεί η σαπίλα

Σαπίλα! Αυτή και μόνο η λέξη αρκεί να δείξει τι συμβαίνει καθώς η διαδικασία για την εκλογή ή μη Προέδρου της Δημοκρατίας εξελίσσεται σε ένα παρασκήνιο μεθοδεύσεων, παζαριών και πολιτικών παιχνιδιών, εντελώς αποκρουστικό και ξένο απ' το λαό και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Και ενώ η μπόχα απλώνεται, ο λαός σπρώχνεται να χαζεύει -το ένα μετά το άλλο τα επεισόδια αυτού του βρωμερού θεάτρου (καμιά σχέση με το θέατρο των ανθρώπων που με την τέχνη τους ποιούν ήθος) - από τον καναπέ. Να μένει άλαλος και, κατά συνέπεια, χειραγωγημένος. Και, όπως ισχυρίζονται αυτοί που δηλώνουν ότι ξέρουν κάτι παραπάνω, ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα...

Ευτυχώς που ο χειμώνας -στις πόλεις τουλάχιστον που είναι οι μεγάλες μάζες του πληθυσμού- δεν έχει δείξει ακόμα τα δόντια του. Και έτσι μπορούν οι άνθρωποι να ζουν με την ψευδαίσθηση μιας άνοιξης και ας είναι μπροστά ο χειμώνας. Οχι ο χειμώνας των χαμηλών βαρομετρικών, ο άλλος, των εξαθλιωμένων εισοδημάτων και των πετσοκομμένων δικαιωμάτων.

Από μια άλλη σκοπιά, κοιτώντας τα πράγματα αναρωτιέται κάποιος αν βρισκόμαστε ήδη στην επομένη των εκλογών. Βρισκόμαστε, απαντούν με τον τρόπο τους διάφοροι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου, σίγουροι πως έχουν στο τσεπάκι το λαό, ότι εντέλει και από τις εκλογές θα αναδειχτεί νικητής αυτός που η άρχουσα τάξη έχει ήδη προεπιλέξει.

Μόνιμη η ανασφάλεια για το λαό

Εντείνονται οι εκβιασμοί συγκυβέρνησης και παραγόντων της ΕΕ απέναντι στο λαό και τους εργαζόμενους για τον κίνδυνο «αποσταθεροποίησης», ενώ, την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να διαβεβαιώνει το κεφάλαιο για τις καλές προθέσεις του, σπέρνοντας αυταπάτες στους εργαζόμενους. Και οι δύο προσπαθούν να μας πείσουν ότι σταθερότητα και ασφάλεια για το λαό διασφαλίζεται στο «μαντρί» της ΕΕ και τον αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης του κεφαλαίου, εννοώντας τη σταθερότητα και την ασφάλεια μόνο για τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, που σημαίνει μόνιμη αστάθεια και ανασφάλεια.

Οι εκβιασμοί και τα τρομοκρατικά διλήμματα της κυβέρνησης και παραγόντων της ΕΕ απευθύνονται στο λαό και έχουν ως στόχο να αποσπάσουν τη συναίνεσή του στη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής. Δεν αφορούν κυρίως το δικομματικό καβγά της κυβέρνησης με το ΣΥΡΙΖΑ, που «σκίζει τα ρούχα του» για να αποδείξει τη νομιμοφροσύνη του στο αντιλαϊκό πλαίσιο της ΕΕ και του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, σπέρνοντας αυταπάτες ότι μια κυβερνητική εναλλαγή μέσα σ' αυτόν το δρόμο θα «σώσει το λαό». Εσχάτως μάλιστα στελέχη του «οικονομικού του επιτελείου» του ΣΥΡΙΖΑ υιοθέτησαν τη θέση για 5ετές πάγωμα της αποπληρωμής των τοκοχρεολυσίων, έτσι ώστε να διαμορφωθούν προϋποθέσεις ανάπτυξης και να μπορεί να ξεκινήσουν ο επαναδανεισμός και η κανονική αποπληρωμή των χρεών. Συγκλίνουν, δηλαδή, ακόμα περισσότερο με θέσεις που διατυπώνονται και από την κυβέρνηση. Με ένα το κρατούμενο: Οτι ο λαός σε κάθε περίπτωση στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου θα πληρώνει σταθερά τις δόσεις...

Η διαχωριστική γραμμή

Ανεξάρτητα από την κατάληξη, ο πραγματικός κίνδυνος για το λαό είναι η συνέχιση του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου ανάπτυξης, που θα φέρει είτε μια «ματωμένη» για το λαό ανάκαμψη των κερδών των μονοπωλίων είτε μια νέα κρίση με νέες μεγαλύτερες απώλειες για τους εργαζόμενους. Η πραγματική διαχωριστική γραμμή βρίσκεται, λοιπόν, εκεί. Από τη μια, είναι το εργατικό - λαϊκό αίτημα για ανάκαμψη δικαιωμάτων, για αποκατάσταση απωλειών, για ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών και, από την άλλη, η συνέχιση του σημερινού αντιλαϊκού δρόμου με διάφορες παραλλαγές. Με βάση αυτό το κριτήριο θα πρέπει να σταθούν οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα στις πολιτικές εξελίξεις και στις ενδεχόμενες εκλογές.

Αυτό που πρέπει να 'ναι καθαρό είναι πως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ εδώ και χρόνια έχουν υπογράψει συμφωνία με το ίδιο το σύστημα. Αυτό είναι το πρώτο και μεγαλύτερο μνημόνιο, που φέρνει μόνιμα βάσανα στο λαό. Συμφωνία με το σύστημα υπογράφει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που ολοκληρώνει τη μετάλλαξή του στον άλλο πόλο της αστικής διαχείρισης, τη γνωστή μας από παλιά σοσιαλδημοκρατία.

Αυτό το σύστημα, όμως, δεν παίρνει γιατρειά, δε σώζεται με τα γιατροσόφια της μιας ή της άλλης διαχείρισης. Οι υπαρκτές διαφορές μεταξύ της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ αφορούν τον τρόπο για την επίτευξη της καπιταλιστικής ανάπτυξης, εξωραΐζοντας και οι δύο το αντιλαϊκό και ταξικό της περιεχόμενο. Κατά συνέπεια, η απάντηση στους εκβιασμούς και την τρομοκρατία της κυβέρνησης δεν είναι οι εφησυχασμοί του ΣΥΡΙΖΑ ότι με μια άλλη διαπραγμάτευση η «επόμενη μέρα» μπορεί να είναι διαφορετική για το λαό.

Αμεση λαϊκή παρέμβαση με ισχυρό ΚΚΕ

Ο ελληνικός λαός θα πρέπει να αντιτάξει ένα αποφασιστικό ΟΧΙ σε όλα αυτά, να γυρίσει την πλάτη σε όλους αυτούς, να ενισχύσει την πολιτική δύναμη που με σταθερότητα, με συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια βρίσκεται στο πλευρό του, το ΚΚΕ, και που θα βρίσκεται και την άλλη μέρα, την επόμενη μέρα από τις ερχόμενες εκλογές, από τις οποιεσδήποτε εξελίξεις. Την επόμενη μέρα από τις εκλογές ο λαός χρειάζεται ακόμα πιο δυνατό το ΚΚΕ παντού, γιατί αποτελεί τον πραγματικό, γνήσιο αντίπαλο στα μονοπώλια, στην ΕΕ των μνημονίων διαρκείας, στις αντιλαϊκές κυβερνήσεις και είναι σταθερά στο πλευρό λαού και νεολαίας.

Ηδη με μια πλατιά πολιτική εξόρμηση στελέχη του ΚΚΕ τονίζουν ότι οι λεγόμενες «αγορές», δηλαδή το κεφάλαιο, ούτε «πείθονται» ούτε «εξευμενίζονται», μόνο ανατρέπονται, αυτό και η εξουσία του. Οι συνθήκες επιβάλλουν άμεση λαϊκή παρέμβαση τώρα, για να ανακτηθούν οι απώλειες, πάλη για τις σύγχρονες ανάγκες για ζωή χωρίς «αγορές», ΕΕ και μονοπώλια, με το λαό πραγματικό αφεντικό στον τόπο του.

Πατριδογνωμόνιο
Κόμμα παντός καιρού κι ουδενός καιροσκοπισμού!

Ενδιαφέροντες καιροί! Αναφωνούν οι κυνικοί και βολεμένοι. Οι άλλοι, οι πολλοί, εκατομμύρια επί εκατομμυρίων εργάτες κι άνεργοι, κυρίως γέροι και παιδιά αιμοδοτούν ακούσια αυτό το... ενδιαφέρον των καιρών, το πληρώνουν με τη ζωή τους. Ο κλοπιμαίος πλούτος των πλανηταρχευόντων καπιταλιστών βγαίνει στο σφυρί των εντυπώσεων, παραμονές καταναλωτικών τρυφεράδων περί ελεύσεως του θείου βρέφους. Κι είναι αυτές οι εντυπώσεις που επικαλύπτουν τη ζοφερή παγκόσμια οπισθοδρόμηση αιχμαλωτίζοντας τη σκέψη, την επιστήμη, τη γνώση και την παιδεία αυτή καθαυτή, έτσι ώστε να παραλύσει κάθε αντίσταση βασισμένη στην ταξική συνείδηση και τη συλλογική εμπειρία. Η παγκοσμιοποιημένη προπαγάνδα θέλει ευχαριστημένους δούλους να πανηγυρίζουν για τις νίκες των αφεντικών τους, σα σε διάλειμμα από τον καθημερινό γενικευμένο τρόμο. Με λίγη παραπάνω άχνη ζάχαρη και φανταστική διαρροή από φρεσκοψημένα τσουρέκια και κουλούρια με πανέμορφες φωτογραφίες στις οθόνες της κοινωνικής δικτύωσης, σκεπάζεται η μυρουδιά της σφαγής των παιδιών - αμνών. Απ' το Πακιστάν ως τη Νιγηρία κι απ' τη Συρία ως την πλατεία Συντάγματος, περνάει η σκούπα, μαζεύει τα πεινασμένα παιδιά κι ύστερα τοποθετούνται τα λαμπιόνια, οι ψήφοι κ.λπ., κ.λπ.

Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός με το θηριώδες imperium της τεχνολογίας ανά χείρας, κερδίζει κατά κράτος τον πόλεμο των εντυπώσεων, προσωρινά μεν, αλλά για τόσο όσο του χρειάζεται να εισπράξει τα υπολογισμένα, απ' τα συμβόλαια θανάτου, κέρδη του. Το εμπάργκο της Κούβας χαλαρώνει, ανοίγονται πρεσβείες εκατέρωθεν, χάρη στον Πάπα και τον ΝΑΤΟικό Καναδά! Είδες ο Πάπας; Θα λύσει και το Ουκρανικό και το Μεσανατολικό κι αύριο και το Σκοπιανό, το Κυπριακό και το Αιγαίο, αφού τον έχουμε απόκοντα και σύριζα στο ευλογημένο σύμφωνο συμβίωσης με τον υγιή καπιταλισμό. Τέτοια θα λέγονται από δω και πέρα, είτε με κραυγές είτε με ψιθύρους, αφού η... οικονομία των αγορών είναι πρωτίστως «ψυχολογία». Και εν Ελλάδι, η ποιότητα της ψήφου όσων «αποστάτησαν» από κάμποσα κόμματα μέσα σε μία διετία, έχει αριθμητική βαρύτητα ποιοτικά «ανώτερη» από αυτήν των αμετακίνητων συνεπών. Aλλα τα πλήθη που επαιτούν άλλα αυτά που απαιτούν... και φωτίζονται κατά τη σκηνοθεσία της σκοπιμότητας της στιγμής.

Μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο εν μέσω θυελλωδών ερμηνειών της νέας ιδεολογικής λαίλαπας. Η οποία θα παίζει στο χρηματιστήριο των εντυπώσεων τα ρέστα της, τυπώνοντας πότε το σφυροδρέπανο ως «γούρι με το δεξί του '15», πότε τον άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης ως καταλληλότερο του Τσε για να κοσμεί τις σέλφις φωτογραφίες των δικτυωμένων εφήβων, πότε τον εκβιασμό των αγορών ως ρεαλισμό, πότε την αδράνεια των μαζών ως σιωπηλή συναίνεση στην οριστικοποίηση των απωλειών των κεκτημένων. Κι ώσπου να «κάτσει ο χαλίφης στη θέση του χαλίφη», ο λαός πρέπει να εκτιμήσει και να ψηφίσει, σύντροφοι, το κόμμα που έδωσε, δίνει και θα δίνει το «παρών», για να γίνει αφέντης στον τόπο του κι όχι για μια θέση στον οντά του χαλιφάτου των αγορών. Είναι δουλειά δική μας το δυνάμωμα του ΚΚΕ, παντός καιρού και ουδενός καιροσκοπισμού.

Την ώρα που γράφω τούτες τις γραμμές τα παιδιά της ΚΝΕ θ' ανοίγουν με το Συνέδριό τους το δρόμο για το μέλλον. Για το μέλλον της προσδοκίας που εδράζεται σε δράση, των ονείρων που κατακτιούνται ως συλλογική πραγματικότητα, των κόπων που δε βαφτίζονται θυσίες για να ξεγελάνε, αλλά για να μετράνε το μπόι το δικό τους κι όχι το ανάστημα των άλλων. Αυτές τις μέρες και τις επόμενες κι όλες που έρχονται με διλήμματα ανάμεσα στον τρόμο της φτώχειας και την αυταπάτη των ψίχουλων του πλούτου, ας ριχτούμε στη μάχη που 'χουμε εμπρός μας, την εκλογική. Δεν περισσεύει ούτε αυτός που δεν μπορεί στ' αλήθεια ν' αγωνιστεί. Εμείς στη θέση του θα παλέψουμε ν' αφήσει αποτύπωμα αντίστασης κι όχι να κερδίσει εντυπώσεις... Καλές κοπιαστικές αγωνιστικές γιορτές!


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ