1823 Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Ιάκωβος Μονρόε αναγνωρίζει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία των επαναστατημένων Ελλήνων.

1889 Εντάσσονται στις ΗΠΑ η Βόρεια και η Νότια Ντακότα, ως 39η και 40ή πολιτεία τους.

1913 Γεννιέται ο Οδυσσέας Ελύτης.

1922 Το 2ο έκτακτο Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας (Κομμουνιστικού) αποδέχεται τους 21 όρους της Κομμουνιστικής Διεθνούς.

1960 Πεθαίνει ο συνθέτης Δημήτρης Μητρόπουλος.

1964 Ο βασιλιάς Σαούντ της Σαουδικής Αραβίας ανατρέπεται από τον αδελφό του, πρίγκιπα Φεϊζάλ.

1978 Επιστρέφουν στη Γη, μετά από 139 μέρες και 14 ώρες στο Διάστημα, οι δύο Σοβιετικοί κοσμοναύτες του διαστημικού σταθμού «Σαλιούτ 6».

1984 Εφιαλτικός λιμός στην Αιθιοπία με 900.000 θύματα, ενώ άμεσο κίνδυνο διατρέχουν οι ζωές άλλων έξι εκατομμυρίων.

Η τραγική (από κάθε άποψη κι όποια κι αν είναι τα πραγματικά περιστατικά) υπόθεση στην Αμάρυνθο έγινε αφορμή για να ξαναδώσουν εξετάσεις οι κύριοι των τηλεοπτικών καναλιών. Για μια ακόμα φορά «αρίστευσαν»!

«Αρίστευσαν» στις εξετάσεις στη βλακεία, την κούφια ηθικολογία, την τάχα μου κοινωνική ευαισθησία, την τηλεσκηνοθετημένη, «ποπουλίστικη» και δήθεν καταγγελτική ρητορεία, την υποκρισία του συρμού και, τελικά, του διασυρμού. Του διασυρμού της κοπέλας, του διασυρμού των κατηγορούμενων ως δραστών, του διασυρμού της έννοιας «ενδιαφέρον» για ένα περιστατικό που ο τρόπος με το οποίο οι καναλάνθρωποι το έχουν κρεμάσει στα τσιγκέλια της AGB, υποβιβάζει την ενασχόληση με φλέγοντα ζητήματα, όπως η βία, ο ρατσισμός, η αλλοτρίωση, ο σεξισμός, ο κοινωνικός αποκλεισμός, και τόσα άλλα που αναδεικνύει αυτή η ιστορία, σε επίπεδο φτηνού κουτσομπολιού.

Ενα φτηνό κουτσομπολιό που συσκοτίζει τα αίτια αυτών των αποβλήτων και απαλλάσσει τους υπαίτιους, αφού η λογική της κλειδαρότρυπας που διαμορφώνουν στην κοινή γνώμη οι «ΤιΒιαστές», μετατρέποντας τις εκδηλώσεις των κοινωνικών προβλημάτων σε «ριάλιτι», καλλιεργεί μια κοινωνική ψυχολογία που δεν επιτρέπει να φανεί ότι «το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι».

Του «γιαλιού» και

του παλουκιού...

«Αν γίνουν ιδιωτικά πανεπιστήμια θα ενισχυθεί ο ανταγωνισμός και τούτο θα αποβεί σε όφελος των δημόσιων πανεπιστημίων»!

*

Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την παραπάνω παρόλα από τους αναθεωρητές του άρθρου 16; Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι εισηγητές του εμπορίου στο χώρο της γνώσης και της μόρφωσης, μας λένε ότι προωθούν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια για να κάνουν... καλύτερα τα δημόσια! Αλλά αν έχουν τόσο πάθος με τη δημόσια Παιδεία, γιατί δεν της το δείχνουν... απευθείας; Ποιος τους εμποδίζει να τη στηρίξουν, να τη χρηματοδοτήσουν, να την κάνουν πραγματικά δωρεάν, ανοιχτή σε όλους, με ουσιαστικό αντικείμενο σπουδών;

*

Υπάρχει, όμως και κάτι ακόμα που δείχνει σε τι στοχεύουν. Είναι η ίδια η ζωή που τους αποκαλύπτει!

Η ζωή, αυτή που βιώνει ο καθημερινός άνθρωπος και όχι οι προπαγανδιστές των ιδιωτικών συμφερόντων, έχει δώσει απάντηση στο ερώτημα πόσο «αναβαθμίστηκε» η δημόσια Υγεία από τη λειτουργία των ιδιωτικών νοσοκομείων.

Η ζωή έχει απαντήσει πόσο «αναβαθμίστηκε» η δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση από τη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων.

Η ίδια η ζωή έχει απαντήσει στο πόσο «αναβαθμίστηκε» η δημόσια τηλεόραση από την ύπαρξη και λειτουργία της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Η ίδια η ζωή έχει δώσει την απάντηση ότι αν κάτι «αναβαθμίστηκε» από τη λειτουργία ιδιωτικής αστυνομίας δεν ήταν το «security» (σ.σ. «ασφάλεια»), αλλά η καταστολή.

Είναι η ίδια η πραγματικότητα που έχει απαντήσει στο πόσο «αναβαθμίστηκε» η ζωή του εργαζόμενου από τις ιδιωτικές τράπεζες μέχρι τα ιδιωτικά μέσα μαζικής μεταφοράς.

Και τώρα θέλουν και ιδιωτικά πανεπιστήμια. Για να καταρρεύσει μια και καλή ό,τι έχει απομείνει από αυτό που λέγεται δημόσια και δωρεάν Παιδεία.

«Τι έπραξεν εν συνόλω η παιδεία απέναντι των δεδομένων τούτων;

Τον μεν λαόν τον πολύν, τον εργάτην της γης, τον κτηνοτρόφον, τον χειρώνακτα, τον τεχνίτην, το ομολογούν όλοι ομοφώνως, τον άφησεν εις το σκότος, εις την πρόληψην, εις την αμάθειαν.

Του ενίσχυσε την περιφρόνησιν της γης, δεν τον εβοήθησε να προαχθή εις τας τέχνας, του ενίσχυσε την τάσιν προς την εύκολον ανάδειξιν και το ταχύ κέρδος, δηλαδή προς τον μεταπρατισμόν και τον έστειλεν εις την Αμερικήν. 'Η τον άφησεν εδώ ταπεινωμένον, γυμνητεύοντα, καλλιεργούντα πρωτογόνως, κτηνοτροφούντα πρωτογόνως, προτιμώντα την γητειά, διά να θεραπεύση τα ζώα του από το φως της επιστήμης. Γλώσσαν δεν του έδωκε, πραγματικάς δεξιότητας δεν του εκαλλιέργησε, χρησίμους γνώσεις δεν του μετέδωκε. Του παρέσχεν όμως την ευκολίαν να υπάγη εις το ελληνικόν σχολείον και να μάθη ότι ο παρακείμενος του άγω είνε αγήσχα...

Μάτια ελληνικά, μάτια έξυπνα και ακτινοβόλα, οσάκις σας αντικρύζω μέσα εις την τάξιν σχολείου υποδουλωμένα εις το άγονον αυτό κυνήγημα, πόσον σας συμπονώ, ω αθώα θύματα της εκπαιδευτικής μας λεξιμανίας!..

Δε θέλω να ρίψω το βλέμμα εις εικόνας θλιβεράς, δε θέλω να ψάλω ιερεμιάδας. Ολοι τα γνωρίζετε, όλοι τα αισθάνεσθε, όλοι τα βλέπετε, όλοι τα εζήσατε τα θλιβερά πράγματα. Ολοι το εγνωρίσατε το σχολείον φυλακήν και το σχολείον υπνωτήριον, το σχολείον των λόγων, των γραμματικών τύπων και των κενών φράσεων, το σχολείον το σκοτεινόν εσωτερικώς και εξωτερικώς, το σχολείον του ευρώτος και του ψυχικού αποπνιγμού, το σχολείον οδοστρωτήρα και προκρούστην των ψυχών, το σχολείον το αφρονημάτιστον, το σχολείον που δίδει "χαρτιά" και τίποτε άλλο, το σχολείον το περιφρονούμενον από μαθητάς, από γονείς, από κοινωνίαν και πολιτείαν...».

*

Το ημερολόγιο θα έπρεπε να γυρίσει κοντά ένα αιώνα πίσω, αν, δυστυχώς, τα εκπαιδευτικά πράγματα στην Ελλάδα, από άποψη ταξικού περιεχομένου, κοινωνικού προσανατολισμού και πολιτικών «μεταρρυθμιστικών» παρεμβάσεων δε βρίσκονταν, έτσι κι αλλιώς, εκεί. Εναν αιώνα πίσω!

Τα λόγια του μεγάλου παιδαγωγού, του διανοητή και δάσκαλου Δημήτρη Γληνού για την Παιδεία, εν έτη 1913, δίνουν μια παραστατική εικόνα της εποχής για την κατάσταση που επικρατούσε στο χώρο της εκπαίδευσης. Οσο για τον τίτλο της εισηγητικής έκθεσης του Γληνού, ήταν εύγλωττος: «Ενας άταφος νεκρός»!

Σχεδόν εκατό χρόνια μετά, ο «νεκρός» παραμένει άταφος, αλλά ο «τάφος» ορθάνοιχτος, έτοιμος να καταβροχθίσει κι άλλες γενιές Ελλήνων. Οι μαθητές, με «μάτια έξυπνα και ακτινοβόλα», το βλέπουν, αντιδρούν και δικαιούνται συμπαράσταση.

Και για να μην υπάρχουν αμφιβολίες ότι η κυβέρνηση «κάνει ό,τι μπορεί», ίσως όχι για τη γιαγιά στο σκίτσο του Ηλία Μακρή (από την «Καθημερινή»), αλλά για άλλους «αναξιοπαθούντες», όπως παράδειγμα για τον κ. Λάτση, να σας ενημερώσουμε ότι: Τα κέρδη των Ελληνικών Πετρελαίων (που μαζί η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τα παρέδωσαν στον κ. Λάτση) από 215,6 εκατ. ευρώ το 2004, έφτασαν στα 454,9 εκατ. ευρώ το 2005. Αύξηση «μόλις» 111%...