Στην Επερώτηση με τίτλο «Για την επιδείνωση της κατάστασης στις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας από το δημόσιο σύστημα», το ΚΚΕ έκανε μια συνοπτική, αλλά ολοκληρωμένη στα βασικά της σημεία καταγραφή της βάρβαρης κατάστασης που αντιμετωπίζουν σήμερα τα λαϊκά στρώματα και στον τομέα της Υγείας. Εδειξαν τον πραγματικό ένοχο, που δεν είναι άλλος από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και τη στρατηγική της ΕΕ που απαρέγκλιτα και διαχρονικά υπηρέτησαν και υπηρετούν τα δυο κόμματα.

Σ' αυτή την κατεύθυνση, οι βουλευτές και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, που παρενέβη στη συζήτηση, ανέλυσαν την πρόταση διεξόδου του Κόμματος, για υπηρεσίες Υγείας προσαρμοσμένες στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, στο πλαίσιο ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας, χωρίς καμιά δραστηριοποίηση ιδιωτικών συμφερόντων.

Από την πλευρά της κυβέρνησης, η υπουργός Υγείας Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου επιχείρησε να παρουσιάσει το «μαύρο» ως «άσπρο», μιλώντας για ενίσχυση του ΕΣΥ και «σύγκρουση» με τις πολυεθνικές του φαρμάκου. Προσπάθησε να παρουσιάσει την κυβέρνηση ως «καλό διαχειριστή» των πόρων για το ΕΣΥ, «προσπερνώντας» το γεγονός της συνεχούς μείωσης των κονδυλίων αυτών. Στο ίδιο πνεύμα υπεράσπισης της κυρίαρχης στρατηγικής κινήθηκαν οι τοποθετήσεις των άλλων κομμάτων, με κοινό παρονομαστή την υπεράσπιση ή την αθώωση της ιδιωτικής δράσης στον τομέα Υγείας.

Απαντώντας στην υπουργό αλλά και στους εκπροσώπους των άλλων κομμάτων, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θ. Παφίλης ξεκαθάρισε ότι το Κόμμα διαφωνεί με την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, αλλά και με τον ΣΥΡΙΖΑ που ενώ διακηρύσσει ότι η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό εν τούτοις δε ζητάει την κατάργηση της δράσης του ιδιωτικού κεφαλαίου στον τομέα της Υγείας, αλλά ζητάει απλώς να τεθούν κάποιοι κανόνες.

Και στην Υγεία, συνέχισε ο βουλευτής, το σημερινό σύστημα θέλει να κινούνται όλα στη λογική της αγοράς και του κέρδους και η μόνη λύση για τα προβλήματα είναι η λειτουργία ενός ενιαίου, δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας με κεντρικό σχεδιασμό χωρίς την εμπλοκή ιδιωτών. Ο παραγόμενος πλούτος, είπε, είναι ικανός να καλύψει τη λειτουργία ενός συστήματος που θα καλύπτει όλους δωρεάν και χωρίς όρους όπως έδειξε η εμπειρία του σοσιαλισμού.

Είναι χαρακτηριστικό, είπε, ότι στη Σοσιαλιστική Κούβα του ιμπεριαλιστικού αποκλεισμού το υγειονομικό σύστημα καλύπτει δωρεάν όλη τη χώρα ενώ, παράδειγμα, στην ορεινή Κιργιζία το 1915 υπήρχαν ελάχιστοι γιατροί οι οποίοι ξεπέρασαν τις 8.000 επί Σοβιετικής Ενωσης.

Η πολιτική της κάθε κυβέρνησης, είπε ο Θ. Παφίλης, κρίνεται όχι από τις διακηρύξεις αλλά από την πράξη η οποία στον τομέα της Υγείας είναι βάρβαρη. Είναι βαρβαρότητα, είπε, οι ελλείψεις στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας να δολοφονούν ουσιαστικά τους αρρώστους που δε βρίσκουν κρεβάτι και είναι έγκλημα να πεθαίνουν ασθενείς γιατί δεν υπάρχουν οδηγοί στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ.

Παρά τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς, συνέχισε, ότι το ΠΑΣΟΚ βλέπει την Υγεία ως κοινωνικό αγαθό, το γεγονός είναι ότι τα ιδιωτικά μεγαθήρια στον τομέα της Υγείας γιγαντώθηκαν επί κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ οι οποίες βλέπουν ως «κόστος» τα κονδύλια της Υγείας και για αυτό θέλουν να τα περικόψουν. Για την ίδρυση του ΕΣΥ, είπε, πάλεψε ο λαός αλλά στη συνέχεια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ το υπονόμευσαν θέτοντας ζητήματα ανταποδοτικής λειτουργίας των νοσοκομείων και τοποθετώντας σε αυτά μάναντζερ κατά τα πρότυπα των ιδιωτικών επιχειρήσεων.

Ο χώρος της Υγείας, τόνισε, θεωρείται από την ΕΕ ως προνομιακός χώρος για να επενδύσει το κεφάλαιο και σε όλα τα κράτη - μέλη περικόπτονται οι κοινωνικές δαπάνες και οι παροχές. Καταλήγοντας είπε ότι αυτό που χρειάζεται είναι η ανατροπή του σημερινού βάρβαρου συστήματος που αντιμετωπίζει με χυδαίο τρόπο την Υγεία ως εμπόρευμα.

Tην κυβερνητική πολιτική στον τομέα της Υγείας συνολικά, υπερασπίστηκε η υπουργός Υγείας Μ. Ξενογιαννακοπούλου, αξιοποιώντας το ξοφλημένο επιχείρημα ότι η ύπαρξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας οφείλεται στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, στο πλαίσιο του «κοινωνικού κράτους», που όπως είπε, οικοδόμησαν στη δεκαετία του '80.

Η υπουργός είπε ότι το ΕΣΥ έχει προβλήματα και ελλείψεις και προσπαθώντας να αθωώσει την κυβερνητική στρατηγική είπε ότι χρειάζεται να υπάρξει ένας «ουσιαστικός διάλογος για τις αναγκαίες αλλαγές που πρέπει να γίνουν, προκειμένου να γίνει πιο αποτελεσματικό».

Λέγοντας ακόμα ότι η σημερινή κυβέρνηση «θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν προκειμένου να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον και τη διαχείριση των πόρων (ώστε) κάθε ευρώ να πιάνει τόπο», προανήγγειλε έμμεσα τις προαποφασισμένες δραστικές περικοπές σε παροχές από τα δημόσια νοσοκομεία, αφού αυτόν το στόχο εξυπηρετεί η συζήτηση περί «νοικοκυρέματος» των οικονομικών της Υγείας.

Κατά την Μ. Ξενογιαννακοπούλου, οι κυβερνήσεις της ΝΔ άφησαν το ΕΣΥ με τεράστια χρέη, με αδυναμία προγραμματισμού των προμηθειών των νοσοκομείων και με υποστελέχωση. Ρίχνοντας τα βάρη στη ΝΔ, είπε ότι αυτή εγκατέλειψε πλήρως τα ασφαλιστικά ταμεία, με αποτέλεσμα η χώρα μας να είναι η μόνη στην ΕΕ που έχει περισσότερες ιδιωτικές από ό,τι δημόσιες δαπάνες.

Η υπουργός ισχυρίστηκε ότι παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία και το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης που θα τηρηθεί απαρέγκλιτα, η κυβέρνηση θα στηρίξει τον τομέα της Υγείας, ο οποίος είναι ο μόνος χώρος που θα συνεχίσει τις προσλήψεις προσωπικού.

Συγκεκριμένα, είπε ότι σε στάδιο προκήρυξης βρίσκονται 786 θέσεις γιατρών σε κενές οργανικές θέσεις, ενώ μέχρι τον Ιούνιο θα προκηρυχθούν 1.000 νέες θέσεις γιατρών πέραν των οργανικών, ενώ εκκρεμεί η έγκριση για την πρόσληψη 250 ειδικευόμενων γιατρών και 84 γιατρών για τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας. Σχετικά με τους νοσηλευτές, είπε ότι προκήρυξη θέσεων είχε να γίνει από το 2007 και μόλις τώρα γίνεται νέα προκήρυξη που βρίσκεται στο τελικό στάδιο για την κάλυψη 3.000 θέσεων.

Αυτό που δεν είπε η υπουργός είναι ότι οι προσλήψεις που ανακοινώνει η κυβέρνηση είναι σταγόνα στον ωκεανό των ελλείψεων και πως το εργασιακό καθεστώς αυτών που θα κληθούν στο εξής να δουλέψουν στην Υγεία καμιά σχέση δεν έχει με το καθεστώς της πλήρους και σταθερής δουλειάς, που θα υπονομευτεί ακόμα περισσότερο με το πέρασμα αυτών και άλλων κοινωνικών υπηρεσιών στους δήμους.

Αναφερόμενη στο πρόβλημα των εφημεριών, η υπουργός είπε ότι η σημερινή κυβέρνηση ομαλοποίησε το σύστημα, ενώ προανήγγειλε νέο διάλογο για το πώς θα πρέπει να είναι ένα σύστημα εφημεριών.

Σχετικά με το φάρμακο, είπε ότι πάρθηκαν μέτρα όπως η επαναφορά της λίστας φαρμάκων και υλοποιείται η επανακοστολόγηση της τιμής 6.500 φαρμάκων με μέση μείωση 23%. Η υπουργός ανέφερε ότι οι ιδιωτικές κλινικές εάν δεν ιδρύσουν φαρμακεία με όρους και προδιαγραφές που θα τεθούν από το κράτος, τότε τα ασφαλιστικά ταμεία θα διακόπτουν τη σύμβαση με τις συγκεκριμένες κλινικές.

Οσον αφορά τα περιφερειακά νοσοκομεία είπε ότι αυτά θα στηριχθούν μέσω του ΕΣΠΑ, ενώ αναφερόμενη στο ΕΚΑΒ είπε ότι γίνεται προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις σε προσωπικό και ασθενοφόρα.

Εκ μέρους της ΝΔ, ο Κ. Μαρκόπουλος δήλωσε τη διαφωνία του με όσα αναφέρει το ΚΚΕ περί εμπορευματοποίησης της Υγείας και είπε ότι παρά τα όσα λένε τα κυβερνητικά στελέχη οι ιδιωτικός τομέας της Υγείας διογκώθηκε την περίοδο διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ.

Η Ο. Παπανδρέου του ΛΑ.Ο.Σ. είπε ότι το ΕΣΥ έχει γεράσει και γιγαντώνεται ο ιδιωτικός τομέας, αλλά έσπευσε να πει ότι το κόμμα της δε διαφωνεί με τη λειτουργία των απογευματινών ιατρείων μέσα στα νοσοκομεία, που αποτελεί μορφή ιδιωτικοποίησης. Για απαξίωση του ΕΣΥ έκανε λόγο ο Β. Μουλόπουλος του ΣΥΝ, λέγοντας ότι αυτό παραδίδεται στο ιδιωτικό κεφάλαιο, αλλά απέφυγε να ζητήσει την κατάργηση κάθε δραστηριοποίησης των ιδιωτών στο χώρο της Υγείας.

«Μέσα από την Επερώτηση του ΚΚΕ μιλάει η ίδια η εργατική τάξη», τόνισε στη δική του παρέμβαση ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Μαρίνος, σημειώνοντας πως «η κατάσταση στην Υγεία χειροτερεύει ανεξάρτητα αν στην κυβέρνηση είναι η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ». Συνέχισε, επισημαίνοντας ότι «τα προβλήματα που ζουν οι λαϊκές οικογένειες δεν είναι προβλήματα μιας χρονιάς», αλλά μιας πολιτικής που «αντιμετωπίζει την υγεία σαν εμπόρευμα και τα νοσοκομεία ως επιχειρήσεις», την ίδια στιγμή που «οξύνεται το πρόβλημα της υποχρηματοδότησης» και «θα ενταθεί η εμπορευματοποίηση μέσω της διοικητικής μεταρρύθμισης».

Αναφερόμενος στη διέξοδο που προτείνει το ΚΚΕ, ο Γιώργος Μαρίνος επισήμανε ότι «ο λαϊκός προβληματισμός επιβάλλεται να ξεπεράσει τις ψεύτικες προσδοκίες» και «να γίνει η βάση για μαζική συμμετοχή στους αγώνες για κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας» και για ένα σύστημα Υγείας «χωρίς καμία διάκριση και ανισότητα». Οπως είπε, «αυτό συνδέεται με τις αλλαγές στο συσχετισμό δύναμης» και «η πείρα της εργατικής εξουσίας και του σοσιαλισμού με τις μεγάλες κατακτήσεις και τα ιστορικά επιτεύγματα στο χώρο της Υγείας διδάσκει και δείχνει την κατεύθυνση για τον εργαζόμενο λαό».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ, αναφερόμενος στα υφιστάμενα προβλήματα αναρωτήθηκε ρητορικά «πού είναι η προληπτική ιατρική; Πού είναι η ειδική φροντίδα για τους ηλικιωμένους ή τους μετανάστες; Γιατί διατηρείται η άθλια κατάσταση ώστε για να κλειστεί ένα ραντεβού στο ΙΚΑ να χρειάζονται μήνες ή μέρες; Γιατί παραμένει το φακελάκι; Γιατί δεν πληρώνονται οι εφημερίες των γιατρών;»

Στο θέμα των ελλείψεων, αλλά και των εργασιακών σχέσεων στο χώρο της Υγείας, εστίασε την παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Μαυρίκος. Οπως είπε, «σήμερα 25.000 νοσηλευτικό προσωπικό και 4.500 γιατροί λείπουν», ενώ στα νοσοκομεία «κυριαρχούν ιδιώτες και εργολάβοι σε τομείς όπως η σίτιση και η καθαριότητα» και υφίστανται «σχέσεις μεσαιωνικές - εργολαβικές».

Απευθυνόμενος στην κυβέρνηση, τόνισε οτι «απαξιώνοντας τους εργαζόμενους στην Υγεία υπονομεύεις το χαρακτήρα της δημόσιας υγείας». Επιπρόσθετα, ο Γιώργος Μαυρίκος σημείωσε ότι «μεγάλο πρόβλημα αποτελεί η διαπλοκή και η διείσδυση των δημόσιων νοσοκομείων από τα μονοπώλια παραγωγής φαρμάκων και εξοπλισμού», αφού «αυτά καθορίζουν τις τιμές και το ύψος της δαπάνης».

Επισήμανε ότι πρέπει άμεσα να γίνουν προσλήψεις «προσωπικού πλήρους απασχόλησης», «μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων» με «ασφάλιση για όλους χωρίς προϋποθέσεις», καθώς και το «να καταργηθεί η συμμετοχή των εργαζομένων στα φάρμακα». Ειδικά μάλιστα για τα ασφαλιστικά ταμεία, ο βουλευτής του ΚΚΕ θύμισε ότι έχουν μείωση της χρηματοδότησης κατά 12,5% το 2010!» και ότι «αξιοποιούνται οι εισφορές ώστε οι εργαζόμενοι να χρηματοδοτούν το ιδιωτικό κεφάλαιο».

Τον ψευδεπίγραφο χαρακτήρα των διακηρύξεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που «λένε υποκριτικά ότι η Υγεία δεν είναι εμπόρευμα, είναι αγαθό» κατήγγειλε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ Χαράλαμπος Χαραλάμπους, αφού όπως τόνισε την ίδια στιγμή «κάνουν ό,τι μπορούν για να αναπτυχθεί ο ιδιωτικός τομέας» και «ακόμα και ο δημόσιος τομέας να δουλεύει με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια».

Ο βουλευτής του ΚΚΕ συνέχισε,, τονίζοντας αναφορικά με το ΕΣΥ ότι «ένα σύστημα Υγείας για να είναι εθνικό πρέπει να είναι αποκλειστικά δημόσιο, να είναι δωρεάν, να είναι σύγχρονο, να είναι ενιαίο, να αφορά όλες τις περιοχές, να είναι καθολικό, να περιλαμβάνει όλες τις βαθμίδες της υγείας όπως επίσης την πρόληψη και την πρόνοια».

Σήμερα - είπε - «ο δημόσιος τομέας ούτε ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά δεν έχει» και «η απαράδεκτη αυτή κατάσταση είναι αποτέλεσμα συνειδητής και σχεδιασμένης πολιτικής που στοχεύει στον περιορισμό έως και τον μηδενισμό της κρατικής χρηματοδότησης», ενώ «για τους ασφαλισμένους προωθείται η πληρωμή σε ανταποδοτική βάση».

Ο Χαράλαμπος Χαραλάμπους σημείωσε ότι «μετατρέπουν τα ασφαλιστικά ταμεία σε οργανισμούς προώθησης πελατών», ενώ «ο δημόσιος τομέας αποτελεί πεδίο κερδοφορίας των μονοπωλίων του φαρμάκου» και βέβαια «στο κυνήγι του κέρδους του ανταγωνισμού αναπτύσσονται και τα φαινόμενα διαφθοράς». Τέλος, τόνισε πως «η κυβέρνηση όταν μιλάει για περιορισμό των δαπανών αναφέρεται στη μείωση των κρατικών δαπανών και όχι των δαπανών της λαϊκής οικογένειας».

Την Επερώτηση για την Υγεία υπογράφει σύσσωμη η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος, Αλέκα Παπαρήγα

Περιγράφοντας την κατάσταση που έχει δημιουργήσει διαχρονικά η πολιτική του δικομματισμού, έκανε λόγο για «ολόκληρες περιοχές ακάλυπτες υγειονομικά», για «κρατικά νοσοκομεία που πάσχουν από ελλείψεις προσωπικού», για «πολύμηνες λίστες αναμονής». Αναφερόμενος στην κυβέρνηση, σημείωσε ότι «δεν σας λείπει ούτε ο σχεδιασμός ούτε η εποπτεία», αντίθετα στόχος είναι «ενίσχυση της κερδοφορίας» όπως επιτάσσει η «στρατηγική της Λισαβόνας» με μια «πολιτική που στοχεύει και έχει άξονα το δραστικό περιορισμό, έως και το μηδενισμό της κρατικής χρηματοδότησης».

Παραθέτοντας συγκεκριμένα στοιχεία, ο Νίκος Παπακωνσταντίνου ανέφερε ότι «από κάθε 100 ευρώ που δαπανώνται για την Υγεία, τα 57 αποτελούν άμεσες πληρωμές της εργατικής τάξης», ενώ τα υπόλοιπα 32 ευρώ προέρχονται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Πρόσθεσε ότι «το 50% των διαγνωστικών εξετάσεων γίνονται σε ιδιωτικά κέντρα υγείας», ενώ «τα κρατικά νοσοκομεία έχουν το 82% των εσόδων τους από εισπράξεις νοσηλίων». Παράλληλα, είπε ότι «22 μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις κατέχουν το 66% της αγοράς Υγείας».

Οσον αφορά τα νοσοκομεία, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «από τους 323 μαστογράφους μόνον 32 υπάρχουν στις κρατικές δομές», ενώ στην Αθήνα, όπου ζει το 1/3 του πληθυσμού της χώρας, «υπάρχουν μόνο 2 δημόσια μαιευτήρια και 3 παιδιατρικά νοσοκομεία» και «οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας είναι στο 30% με 40% σε σχέση με τις αναγκαίες». Οσον αφορά το προσωπικό, μίλησε για 25.000 ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού και 4.500 θέσεων γιατρών.

Ο Ν. Παπακωνσταντίνου επισήμανε πως «δεν είναι αλήθεια οι βιωματικές και ενορατικές περιγραφές περί του ότι το ΕΣΥ "γέρασε" και "νοσεί"», αφού «το λεγόμενο ΕΣΥ μπροστά στα μάτια μας με την παρέμβαση των κυβερνήσεων της τελευταίας 12ετίας - ας πούμε έτσι συμβατικά - διαπλέκεται με τους επιχειρηματικούς ομίλους». Σημείωσε πως «δεν είδαμε ξαφνικά γιγαντωμένο τον ιδιωτικό τομέα. Ταΐστηκε από τις κυβερνήσεις», αναφέροντας οτι «το 55% των ετήσιων εισπράξεων που έχουν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι είναι από τα ασφαλιστικά ταμεία»

Με την πολιτική που ακολουθείτε - τόνισε ο εισηγητής του ΚΚΕ - «ο παρεμβατικός ρόλος του κράτους θα δυναμώσει, αλλά για τη στήριξη των μεγάλων επενδυτών» και την «πλήρη μετάλλαξη των ασφαλιστικών ταμείων». Τέλος, αναφερόμενος στη θέση του ΚΚΕ, έκανε λόγο για ένα «ενιαίο σύστημα Υγείας με κεντρικό σχεδιασμό, δωρεάν, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό», καταγγέλοντας την «ύψωση φραγμών ανισοτιμίας απέναντι στην αρρώστια».

Στα ζωτικής σημασίας προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι νησιώτες αναφέρθηκε ο βουλευτής του ΚΚΕ Σταύρος Σκοπελίτης, μιλώντας για ελλείψεις στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Υγεία, καθώς και για κενές οργανικές θέσεις στις ελάχιστες - σε σχέση με τις ανάγκες- υπάρχουσες μονάδες.

«Είναι τεράστιες οι ελλείψεις σε μονάδες», σημείωσε χαρακτηριστικά, αναφέροντας πως«χρόνια τώρα ζητούν οι κάτοικοι της Λέσβου να δημιουργηθεί μονάδα εμφραγμάτων», για την οποία «μέχρι εγκαίνια έγιναν πριν μερικά χρόνια αλλά μονάδα δεν φτιάχθηκε»! Πρόσθεσε ότι «το 35% των νησιωτών που χρειάζεται νοσηλεία έρχεται στη Αθήνα και μιλάμε για περιστατικά που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν επιτόπου», τονίζοντας ότι αυτά σε κάποιες περιπτώσεις αποβαίνουν μοιραία, αφού «πρόσφατα μια γυναίκα έχασε τη ζωή της κατά τη μεταφορά της από την Ικαρία στην Σάμο».

Ο Σταύρος Σκοπελίτης σχολίασε πως «αυτή η κατάσταση οδηγεί τον νησιώτη στο συμπέρασμα ότι το δικαίωμά του στην υγεία αντιμετωπίζεται σαν γκρίζα ζώνη», τονίζοντας ότι ως ΚΚΕ «καλούμε τους νησιώτες με τη δράση τους να διεκδικήσουν ένα ενιαίο σύγχρονο σύστημα υγείας».

Το σχέδιο «Καλλικράτης» αποτελεί το όχημα για την περαιτέρω υποβάθμιση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας, σημείωσε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ, Γιάννης Ζιώγας. Εκανε λόγο για «συγκρότηση ενός αποτελεσματικότερου ταξικού μηχανισμού», τονίζοντας ότι «η αποκέντρωση όμως των αρμοδιοτήτων αποτελεί μέσο για τη μείωση των κρατικών και εργοδοτικών δαπανών», αφού «τα δημόσια νοσοκομεία σχεδιάζεται να λειτουργούν με δικούς τους πόρους σε κοινό πλαίσιο με τον ιδιωτικό τομέα».

Αυτό - σημείωσε - θα οδηγήσει στην «ακόμη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση, στον κατακερματισμό των υπηρεσιών και στην ανισόμετρη ανάπτυξη», αφού «η αυτοδιοίκηση αναλαμβάνει το ρόλο του διαχειριστή της ακραίας φτώχειας». Παράλληλα, θα υπάρξει «κατηγοριοποίηση της ποιότητας των νοσοκομείων ανάλογα με την επιχειρησιακή τους ικανότητα».

Ο Γιάννης Ζιώγας αναφέρθηκε και στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Βόρεια Ελλάδα, μιλώντας για «ελλείψεις σε προσωπικό κατά 30% με 50%» και για «έντονη υποβάθμιση των υπηρεσιών». Παραδειγματικά, τόνισε ότι «σε όλη τη Β. Ελλάδα δεν υπάρχει κέντρο αποκατάστασης», ότι «τα νοσοκομεία "Παναγία" και "Αγ. Δημήτριος" είναι χωρίς αξονικό τομογράφο», ενώ «το 50% των θέσεων διασωστών του ΕΚΑΒ είναι κενές». Επίσης, το μόνο αντικαρκινικό κέντρο στη Β. Ελλάδα «το Θεαγένειο λειτουργεί λόγω της αυτοθυσίας των εργαζομένων», παράλληλα «στα Γιαννιτσά έχει ανασταλεί λειτουργία της ΜΕΘ λόγω έλλειψης γιατρών» και «στη Φλώρινα το 40% των θέσεων των γιατρών είναι κενές».

Απάντηση στο κεντρικό επιχείρημα της κυβερνητικής πολιτικής περί υπέρογκων χρεών των νοσοκομείων, έδωσε στην παρέμβασή του ο βουλευτής του ΚΚΕ, Αντώνης Σκυλλάκος, τονίζοντας πως «κριτήριο δεν είναι το πόσα χρωστάνε τα νοσοκομεία, γιατί αυτό εξαρτάται από το πόσα χρήματα δίνει ο προϋπολογισμός».

Τόνισε ότι «αυτά δεν είναι χρέη, οφείλονται στην αντιλαϊκή πολιτική που θίγει τους εργαζόμενους στην πόλη και το χωριό». Παράλληλα άσκησε κριτική στο ΠΑΣΟΚ το οποίο αποδίδει τα προβλήματα της υγείας αποκλειστικά στη διαχείριση της προηγούμενης κυβέρνησης, αναρωτώμενος «το κλειστό νοσήλιο ποιος το εφάρμοσε; Ποιος καθόρισε την πρώτη και την δεύτερη θέση στα νοσοκομεία; Ποιος καθιέρωσε αυξημένη εισφορά για τους αγρότες;».

Ο Αντώνης Σκυλλάκος έκανε εκτενή αναφορά στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Θεσσαλία, λέγοντας ότι «το 22% αυτών που χρειάζονται νοσηλεία πηγαίνουν εκτός περιοχής», την ίδια ώρα που «οι ιδιωτικές κλινικές ανθούν. Είναι το 13,3% των συνολικών κλινικών στη χώρα. Οι ιδιωτικές κλινικές έχουν τη μεγαλύτερη αναλογία με 57%», ενώ αντίθετα «στο δημόσιο τομέα στην Καρδίτσα λείπουν 26 γιατροί, στην Μαγνησία πάνω από 500 κενές θέσεις, στη Λάρισα στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο λείπουν 200 νοσηλευτές και μια σειρά γιατροί, στα Κέντρα Υγείας της Θεσσαλίας καλύπτεται από γιατρούς μόνον το 54% των οργανικών θέσεων».

Τέλος, σημείωσε ότι είναι απαράδεκτο να περικόπτεται το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας από τους εργαζόμενους στην Υγεία.

Η Υγεία είναι εμπόρευμα. Οχι ότι πρέπει να είναι εμπόρευμα, αλλά είναι. Αντικειμενικά σήμερα έτσι είναι. Και αναφέρω το εξής παράδειγμα: Πληρώνει ο εργαζόμενος εισφορά; Κρατιέται από το μισθό του; Δε θα σταθώ, αν ο μισθός του είναι μεγάλος ή μικρός, αλλά ο εργαζόμενος δεν πληρώνεται για όλη την προσφορά του. Ενα μέρος είναι δωρεάν προσφορά, δεν πληρώνεται για ολόκληρο. Πληρώνει λοιπόν κρατήσεις; Πληρώνει. Ενα αυτό. Πληρώνει συμμετοχή στα φάρμακα; Δε θα πω το φακελάκι. Επιβαρύνεται με την Υγεία;

Δεύτερον, οι εταιρείες οι οποίες προμηθεύουν τα φάρμακα, το υγειονομικό υλικό, τον μηχανολογικό εξοπλισμό, εισπράττουν χρήματα, πουλάνε, δεν κάνουν εμπόριο με τα νοσοκομεία, με την Πρόνοια, με το ΙΚΑ, με όλα τα ασφαλιστικά Ταμεία; Ποιος πληρώνει το μάρμαρο; Θα μου πείτε, το πληρώνει ο κρατικός προϋπολογισμός ή τα ίδια τα νοσοκομεία. Ναι, αλλά ποιος τροφοδοτεί τον κρατικό προϋπολογισμό; Ο εργαζόμενος λαός κατά κύριο λόγο. Αυτό δεν είναι εμπόριο; Δε θα σταθώ στο ότι ακριβώς επειδή είναι εμπόριο μπορεί να υπάρχουν 20 φάρμακα για μια ασθένεια ή να υπάρχει η πολυφαρμακία. Είτε πολυφαρμακία έχουμε, είτε ολιγοφαρμακία, η κερδοφορία υπάρχει.

Αλλη πλευρά: Τεράστιοι τομείς είναι έξω απ' το δημόσιο σύστημα Υγείας; Η οδοντιατρική περίθαλψη βρίσκεται στα χέρια αυτοαπασχολουμένων. Δεν είναι ιδιωτικός τομέας αυτός; Και μιλάμε για την οδοντιατρική περίθαλψη, δεν μιλάμε για κατασκευή καλλυντικών. Η φυσικοθεραπεία πού είναι; Και μάλιστα είναι ένας τομέας που σημαδεύεται, δυστυχώς, από τις αυξανόμενες ανάγκες. Δεν είναι μόνο η παράταση του μέσου όρου ζωής που οδηγεί εκεί, αλλά και μια σειρά άλλα προβλήματα που δεν είναι εύκολο τώρα να τα θίξω. Τεράστιοι τομείς είναι έξω, κατά κύριο λόγο είναι στον ιδιωτικό τομέα.

Αλλο παράδειγμα, το περίφημο τσεκ απ. Υπάρχει καθιερωμένο υποχρεωτικό τσεκ το οποίο πάει να το κάνει και να είναι υποχρεωμένος να το κάνει ο καθένας, ανεξάρτητα αν είναι άρρωστος ή όχι, και μάλιστα εξειδικευμένο, ανάλογα με την ηλικία, το φύλο, τη φάση της ζωής; 'Η το θέμα επαγγελματικές ασθένειες. Δεν υπάρχει τομέας στην Ελλάδα, γι' αυτό που λέμε επαγγελματικές ασθένειες, ούτε καν στη σχολή, στα πανεπιστήμια, στο υπουργείο Υγείας κ.λπ., ούτε καν στατιστική. Ολοι λοιπόν αυτοί οι τομείς είναι έξω από αυτό που λέγεται εθνικό σύστημα Υγείας ή δημόσιο σύστημα Υγείας. Αυτό δε δείχνει την εμπορευματοποίηση;

Να πάρουμε και μια άλλη πλευρά. Εχει γιγαντωθεί ο ιδιωτικός τομέας Υγείας. Το 1981 το βασικό επιχείρημα που είχε το ΠΑΣΟΚ ήταν το εξής: Οτι μέσω της στήριξης του δημόσιου τομέα Υγείας, ο ιδιωτικός τομέας θα συρρικνωθεί, γιατί δεν είναι κανένας τρελός να πηγαίνει να πληρώνει, αφού μπορεί στο δημόσιο να βρει την υγεία του. Το αντίθετο έγινε. Και δεν αναφέρομαι, βέβαια, μόνο στις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, είναι και οι ευθύνες της ΝΔ. Και να πούμε και ουσιαστικότερα το ζήτημα: Εχει να κάνει με το ίδιο το σύστημα. Καθαρά πράγματα.

Ας πούμε, αν είχαμε μια στατιστική - δεν την έχω αυτή τη στιγμή πρόχειρη - στις αρχές της μεταπολίτευσης, υπήρχε ιδιωτικός τομέας Υγείας: Ηταν τα ατομικά μαγαζιά των γιατρών και κάποιες κλινικές. Σήμερα μιλάμε για ένα όργιο επιχειρηματιών. Και μάλιστα, από εμπόριο όπλων κάνει ο άλλος μέχρι επενδύει στον τομέα της Υγείας. Μιλάμε για γιγάντωση. Τρελάθηκε ο λαός και προτιμάει τον ιδιωτικό τομέα; Και μιλάμε για τα λαϊκά στρώματα. Οι πλουτοκράτες ας κάνουν ό,τι θέλουν, ας πάνε και στο εξωτερικό. Τρελάθηκε, λοιπόν, ο λαός και πάει στον ιδιωτικό τομέα; Μα καταρχήν, η σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα γίνεται μέσω των ασφαλιστικών οργανισμών. Το ΙΚΑ σε στέλνει στα διαγνωστικά κέντρα.

Πήρατε ένα μέτρο. Τέτοια μέτρα, διόρθωσης της ΝΔ ή να διορθώσει η ΝΔ εσάς μπορεί να υπάρχουν, αλλά δεν αλλάζουν τίποτα. Η ΝΔ, τρεις μέρες πριν τις εκλογές άλλαξε το νόμο και λέει σε αυτά τα διαγνωστικά κέντρα ή ιδιωτικά κέντρα - δεν ξέρω πώς λέγονται - δεν είναι ανάγκη να είναι πλειοψηφία οι γιατροί. Εσείς αλλάξατε το νόμο και λέτε το 51% να είναι γιατροί. Δηλαδή, οι γιατροί αυτοί δεν είναι επιχειρηματίες; Το 51% ιδιοκτητών μετοχών, δηλαδή οι γιατροί τι είναι, έχουν το κοκαλάκι της νυχτερίδας; Φιλανθρωπία κάνουν;

Θα σας πω και μια άλλη πλευρά. Ενδιάμεση. Δεν έχεις μόνο τα μονοπώλια, τις πολυεθνικές που κυριαρχούν στο φάρμακο κλπ. Υπάρχουν και οι ενδιάμεσοι, οι πλασιέδες. Εδώ μπαίνεις στην Εντατική να δεις τον άνθρωπό σου και βλέπεις μια πινακίδα που λέει: Σας παρακαλούμε οι ιατρικοί επισκέπτες που πλασάρουν φάρμακα να μην έρχονται την τάδε ώρα και να χτυπάνε το κουδούνι. Είναι εργαζόμενοι, εργατοϋπάλληλοι, μισθωτοί. Αφού υπάρχει το πλασάρισμα των φαρμάκων δε θα υπάρχουν και οι ενδιάμεσοι; Και οι ενδιάμεσοι, δε θα δουλέψουν, δε θα βγάλουν και αυτοί κάτι; Ενα μισθό ή με ποσοστό, ένα εισόδημα; Εμείς δε στρεφόμαστε εναντίον των πλασιέ των φαρμάκων. Τι να κάνουν, να κλέψουν;

Αυτό, το φάρμακο, δεν είναι εμπόρευμα; Κρατική φαρμακαποθήκη δεν υπάρχει, ούτε κρατική φαρμακοβιομηχανία. Εμείς δεν μπορούμε να παράγουμε στην Ελλάδα, ό,τι μπορούμε; Βεβαίως, αυτή τη στιγμή, και εμείς αν ήμασταν, αν ο λαός μας έφερνε σήμερα στην κυβέρνηση, θα είχαμε καθαρά κοινωνικό αγαθό την Υγεία, αλλά ως προς τις προμήθειες, για μεγάλο διάστημα, θα αναγκαζόμασταν να παίρνουμε από το εξωτερικό. Τη βιομηχανία θα την πηγαίναμε μπροστά, αλλά ως προς τις αγορές θα το παραδεχόμασταν, εμπόριο.

Βεβαίως, δεν θα ήταν το εμπόριο που κάνουν οι ιδιώτες. Και θα είχε στόχο να μειώσουμε όσο γίνεται την αγορά απ' τον ιδιωτικό τομέα. Επομένως, πρόκειται όχι απλά για εμπορευματοποιημένο τομέα. Πρόκειται για έναν εμπορευματοποιημένο τομέα, ο οποίος έχει πολλά κέρδη.

Και θα σας πάω και λίγο πιο πίσω. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 όταν είχαμε τη λεγόμενη πετρελαϊκή κρίση, η Παγκόσμια Τράπεζα για πρώτη φορά και με αφορμή τη Χιλή το '73 και μετά, έκανε μια ολόκληρη μελέτη η οποία είχε δημοσιευθεί και στην Ελλάδα, που έλεγε το εξής: Ενας παράγοντας ανάκαμψης από την κρίση ήταν: Να ξαναϊδωθεί ο τομέας Κοινωνικής Ασφάλειας - Υγείας - Συνταξιοδότησης διότι είναι τομέας όπου μπορούν να τονωθούν οι χρηματαγορές. Και από εκεί άρχισαν να διευρύνονται οι χρηματαγορές - όχι μόνο από εκεί αλλά και από εκεί.

Δεύτερον, έβαζαν το εξής ζήτημα: Οτι εδώ πια τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, ότι είναι χώρος για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Δεν είμαστε αντίθετοι σε θέσεις εργασίας, αλλά εκεί που πρέπει να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας δεν προσλαμβάνονται. Και εντάχθηκε ο τομέας αυτός, σαν τομέας περιορισμού των ελλειμμάτων και αντιμετώπισης της κρίσης. Σήμερα η ΕΕ - εδώ και χρόνια, αλλά και τώρα με την κρίση - με το πρόγραμμα Σταθερότητας, περιλαμβάνει τον τομέα της Υγείας ως τομέα ο οποίος θα βοηθήσει, όχι απλά στην αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά και στην ανάκαμψη.

Αυτό μόνο με τους καθαρά εμπορευματοποιημένους τομείς μπορείς να το πεις, δεν μπορείς να το πεις για κάποιον άλλο τομέα. Και είναι άλλο πράγμα, να πεις νοικοκυροσύνη, διαχείριση, όχι σπατάλη. Δεν το συζητάω αυτό. Αλλά αυτό είναι ενταγμένο σε μια πολιτική. Λέτε: Θα βάλουμε κανόνες σε ιδιώτες. Τι κανόνες μπορούμε να βάλουμε στον ιδιώτη, στον κ. Βγενόπουλο που αγοράζει μαιευτήρια; Αφού είναι επιχειρηματική δραστηριότητα και οι κανόνες που μπορείτε να βάλετε είναι ό,τι κανόνες υπάρχουν στην απελευθέρωση της αγοράς.

Εδώ έχει ξεκινήσει μια ολόκληρη ιστορία με το "Ερρίκος Ντυνάν" και την αγορά μαιευτηρίων, όπου οι ανταγωνιστές, τα μαιευτήρια, πιάνονται από κάτι ισχνά εμπόδια που υπάρχουν και γίνεται μια φασαρία και - με συγχωρείτε για την έκφραση - "πιάσ' το αυγό και κούρεφ' το", άντε να βρεις άκρη. Και εν τω μεταξύ προχωράνε. Δεν είναι τυχαίο ότι η μεγαλύτερη εμπορική επένδυση γίνεται στα μαιευτήρια, γιατί εκεί κατά κανόνα είναι χώροι χαράς, είναι χώροι που εν πάση περιπτώσει είναι συγκεκριμένα τα έξοδα που κάνεις - δεν είναι «Αγιος Σάββας» κλπ. Βεβαίως, ο τομέας της μαιευτικής είναι ένας κατάλληλος τομέας για κερδοφορία.

Υπάρχει επίσης κι ένα άλλο: Λέτε θα περικόψουμε τα φάρμακα και θα έχουμε 25% κέρδος, με βάση την πρόσφατη αγορανομική διάταξη. Το ξέρουμε, γιατί θέλετε να περικόψετε ελλείμματα. Ομως, εφόσον η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό, τότε αυτό το 25% να αφαιρεθεί από τη συμμετοχή των εργαζομένων. Οχι να μαζέψουμε απ' τα κρατικά ταμεία, για να ενισχύσουμε την ασφάλεια των τραπεζών. Γιατί αυτό γίνεται. Από τη στιγμή που υπάρχει ιδιωτικός τομέας, που αρχίζει από τον αυτοαπασχολούμενο, αλλά το κυριότερο είναι τα μονοπώλια.

Για παράδειγμα τα φαρμακεία. Στο φαρμακείο δε θα βγει ενδιάμεσο κέρδος; Γιατί δηλαδή, σπούδασε τόσα χρόνια ο φαρμακοποιός. Αλλά και ο γιατρός που έχει το ιδιωτικό ιατρείο και του επιτρέπετε να το έχει δε θα βγάλει κέρδος; Δηλαδή, τι θα κάνει; Για την ψυχή της μάνας του θα δουλεύει; Πώς αντιμετωπίστηκε το φακελάκι; Με τα απογευματινά ιατρεία, στα οποία πληρώνεις.

Ξέρουμε πάρα πολύ καλά, υπάρχει ένα μέρος των γιατρών που αντλεί πελατεία από το δημόσιο τομέα. Πώς θα το αντιμετωπίσετε; Με αστυνομικό τρόπο; Θα βάλετε τον κ. Χρυσοχοΐδη να πηγαίνει από πίσω να δει αν πηγαίνει ο γιατρός από τα σπίτια και παίρνει κάτι υπό τη μορφή φακέλου; Εκεί φθείρονται και συνειδήσεις. Οταν, ας πούμε, η επιμόρφωση των γιατρών είναι θέμα των εταιρειών φαρμάκων, όταν κάνουν στα Κανάρια νησιά συνέδρια για την επιμόρφωση και κυρίως για τα φάρμακα, δε θα υπάρχει διαφθορά;

Θα σας πω ένα παράδειγμα: Είχα πάει στην Τσεχία και βλέπω στο αεροδρόμιο καμιά 70αριά γυναίκες περασμένης ηλικίας 50άρες, 60άρες, 65άρες εκεί, όλες μαζεμένες και συζητούσαν. Μου λένε "κυρία Παπαρήγα χαίρετε" κ.λπ. "Τι είστε - λέω - εσείς"; "Νοσηλεύτριες απ' όλα τα νοσοκομεία". Αυτό έγινε το 2003 και το θυμάμαι ακόμα, έτυχε να το δω. Λέω "τι κάνετε εδώ;" "Είμαστε σε παγκόσμιο συνέδριο νοσηλευτριών". "Τι κάνετε εδώ, λέω, στο παγκόσμιο συνέδριο νοσηλευτριών". "Πήγαμε στο Κάρλο Βιβάρι, πήγαμε από 'δω πήγαμε από 'κει". Τι παγκόσμιο συνέδριο; Μια εταιρεία το είχε κάνει. "Κυρία Παπαρήγα πρώτη φορά πήγαμε στη ζωή μας κι εμείς μια εκδρομούλα". Γυναίκες δουλεμένες, νοσηλεύτριες μου λένε "καλά δεν κάναμε" - "καλά κάνατε".

Να σας πω άλλη πλευρά: Για δοκιμάστε να πάτε να κάνετε φυσικοθεραπεία. Η συμμετοχή είναι μεγάλη και μάλιστα όταν πρέπει να κάνεις φυσικοθεραπεία μπορεί να κάνεις ένα μήνα, δύο μήνες. Πρέπει να βρεις ένα γιατρό να σου γράψει τριπλάσια από ό,τι χρειάζεται, να σου απορρίψει τα 2/3 το Δημόσιο ή το ΙΚΑ, για να πέσεις "στα ίσα". Γιατί, δεν μπορείς να πληρώνεις 50 ευρώ την ώρα τη φυσικοθεραπεία και να πρέπει να κάνεις δύο και τρεις μήνες συνέχεια και δυο και τρεις φορές το χρόνο. Για πηγαίνετε στα φυσικοθεραπευτήρια, αυτά τα ιδιωτικά, να δείτε γυναίκες βασανισμένες που σου λένε "δεν μπορώ να αντέξω να συνεχίσω τη φυσικοθεραπεία". Γιατί κυρίως είναι γυναίκες που έχουν αυτά τα προβλήματα.

Επομένως είναι εμπόρευμα. Πάει και τέλος. Από τη στιγμή που πληρώνω, από τη στιγμή που περικόπτω, από τη στιγμή που πρέπει να λαδώσω για να βρω την υγεία μου, τέλειωσε. Ολα τα άλλα τώρα είναι παρεπόμενα. Υπάρχουν παρεπόμενα πάρα πολλά. Κακή διαπαιδαγώγηση του κόσμου, βεβαίως, υπάρχουν αυτά. Αλλά έγινε ατομική υπόθεση η φύλαξη της υγείας.

Και για να τελειώσω: Στις σοσιαλιστικές χώρες υπήρχε στο Σύνταγμα και έλεγε είναι υπόθεση του κράτους η προστασία της ατομικής υγείας. Και πήγαιναν στις κοινωνικοποιημένες επιχειρήσεις και αν δεν είχες κάνει το τεστ ΠΑΠ μια, δυο, τρεις, τέσσερις φορές δε σου έδινε το μισθό. Σου έλεγε "σου κρατώ το μισθό μέχρι να μου φέρεις το χαρτί ότι έκανες το τεστ ΠΑΠ". Αυτό βέβαια θα μου πείτε είναι κόντρα στην ελευθερία. Οχι, δεν είναι κόντρα στην ελευθερία, αν παρά τη διαπαιδαγώγηση που έχεις δεν το καταλαβαίνεις, είσαι μέρος του συνόλου.

Αλλά αυτά δεν μπορούν να γίνουν εδώ και έρχεται και το αποτέλεσμα: Διορίζεται ο γιατρός και σου λέει δεν πάω στην επαρχία. Το σύστημα έτσι είναι: Ατομισμός, ατομικό κέρδος και ατομικό βόλεμα. Κατά τη δική μας αντίληψη έπρεπε να γίνει κατανομή από το πανεπιστήμιο ακόμα, πριν τελειώσουν ότι "εσύ θα πας εκεί, εσύ θα πας εκεί". Βεβαίως, με βελτιωμένες αποδοχές και συνθήκες ανθρώπινες. Τι θα πει "δεν πάω".

Αλλά δεν μπορείτε να το επιβάλλετε αυτό, διότι είναι εμπόρευμα, είναι εμπορευματοποιημένος ο τομέας και στον εμπορευματοποιημένο τομέα δεν μπορείτε να βάλετε τέτοιους κανόνες. Ούτε στις επιχειρήσεις μπορείτε να βάλετε κανόνες, ούτε στους γιατρούς. Και αυτή είναι η ουσιαστική διαφωνία μας».

1. Την πλήρη κάλυψη των νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας με πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού, όλων των κλάδων και ειδικοτήτων με σχέση εργασίας μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, με 5ήμερο, 6ωρο, 30ωρο και 1 εφημερία τη βδομάδα στους γιατρούς, ώστε να καλύπτονται πλήρως όλες οι ανάγκες.

2. Αμεση και χωρίς όρους και προϋποθέσεις μονιμοποίηση όλων των επικουρικών γιατρών και νοσηλευτών, των εργαζομένων με μπλοκάκια και των συμβασιούχων.

3. Πρόσληψη όλων των άνεργων γιατρών και νοσηλευτών. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων των ιδιωτικών συνεργείων.

4. Ενταξη των αυτοαπασχολούμενων υγειονομικών στο δημόσιο σύστημα Υγείας.

5. Ανάπτυξη δημόσιων δωρεάν Κέντρων Υγείας σε όλη τη χώρα, στις πόλεις και την περιφέρεια, με κριτήρια πληθυσμιακά, επιδημιολογικά, γεωγραφικά, με κατεύθυνση την πρόληψη, τη σύνδεσή τους με την οικογένεια, τους τόπους δουλειάς, εκπαίδευσης και άθλησης, τη μητέρα, το παιδί.

6. Να καλυφθούν όλα τα νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας με επαρκή σε αριθμό και σύγχρονο ιατρομηχανολογικό εξοπλισμό.

7. Κάλυψη των χρεών των δημόσιων νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Κάλυψη των ελλειμμάτων των ασφαλιστικών ταμείων από το κράτος και τους επιχειρηματίες. Φορολόγηση του κεφαλαίου με 45%.

8. Απαγόρευση των συμβάσεων των ασφαλιστικών ταμείων με τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα στην Υγεία.

9. Σε όλο τον πληθυσμό βιβλιάριο Υγείας χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Καμιά πληρωμή ή συμμετοχή στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις, νοσήλια και θεραπείες. Κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, αγροτών και των συνταξιούχων στον κλάδο Υγείας.

10. Απαγόρευση της νυχτερινής βάρδιας στις εγκύους μέχρι την προσχολική ηλικία των παιδιών τους και στους εργαζόμενους των μονογονεϊκών οικογενειών, μέχρι την ηλικία των 10 χρόνων των παιδιών τους.

11. Δημόσιο καθολικό, υποχρεωτικό ασφαλιστικό σύστημα. Σύνταξη στα 60 χρόνια στους άντρες, 55 στις γυναίκες και 55 - 50, αντίστοιχα, στα Βαρέα Ανθυγιεινά.

12. Εξασφάλιση μέτρων Υγιεινής και Ασφάλειας με συγκρότηση κρατικού Σώματος γιατρών Εργασίας και τεχνικών Ασφαλείας και λειτουργίας τους στα Κέντρα Υγείας.

13. 1.400 ευρώ βασικό μισθό, 1.700 ευρώ καθαρά στους νεοεισερχόμενους ειδικευόμενους. Εγκαιρη πληρωμή των εφημεριών ως υπερωριακής απασχόλησης.