Παπαγεωργίου Βασίλης

Στις 19 Οκτώβρη, η ΔΑΚΕ παραιτήθηκε από τη θέση του γενικού γραμματέα και του οργανωτικού γραμματέα του ΕΚΠ, επειδή διαφώνησε με την απόφαση της σχετικής συνεδρίασης να εφαρμοστεί η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στους εργαζόμενους του Εργατικού Κέντρου! Χτες, μετά από αίτημα της ΔΕΣΚ έγινε συνεδρίαση της διοίκησης, με θέμα την αναδιάρθρωση του προεδρείου. Η ΔΕΣΚ είχε αναδειχτεί από τους εργαζόμενους σε πρώτη δύναμη, ωστόσο οι τρεις παρατάξεις την είχαν αποκλείσει από το προεδρείο.

Στη χτεσινή συνεδρίαση, η ΔΕΣΚ πρότεινε ξανά αντιπροσωπευτικό, αναλογικό προεδρείο. Η ΔΑΚΕ αποχώρησε από τη συνεδρίαση, η ΠΑΣΚΕ επέμεινε να έχει τη θέση αυτή του προέδρου και η ΔΑΚΕ τη θέση του γραμματέα (αν και είχε αποχωρήσει), η δε ΑΠ μίλησε για αντιπροσωπευτικό προεδρείο, ωστόσο αρνήθηκε να γίνει ψηφοφορία και πρότεινε να... γίνουν διαβουλεύσεις!

Η ΔΕΣΚ καλεί τους εργαζόμενους «να βγάλουν συμπεράσματα, να καταδικάσουν τις δυνάμεις του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού». Καταγγέλλει «τη συμπαιγνία των δύο παρατάξεων», αλλά «και τη βοήθεια που τους προσφέρει η ΑΠ», γιατί με τη στάση τους στη χτεσινή συνεδρίαση «δρομολόγησαν τις διαδικασίες για σύγκληση έκτακτου συνεδρίου του ΕΚΠ. Εκτακτο συνέδριο θα μπορούσε να συγκληθεί, μόνο αν το απασχολούσε η οργάνωση της πάλης και του αγώνα των εργαζομένων ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης, της ΕΕ και του μεγάλου κεφαλαίου, σε μία περίοδο όξυνσης της αντιλαϊκής επίθεσης».

«Να σωθεί το τραπεζικό σύστημα, αλλά θα αφήσουμε να γίνει το ίδιο φαγοπότι από τους ίδιους καπεταναίους - τραπεζίτες, που ρίξανε το καράβι στην ξέρα; Δε θα επιβληθεί καμία τιμωρία στους ραντιέρηδες και στα χρυσά παιδιά που φάγανε τις αποταμιεύσεις του ελληνικού λαού;». Αυτός που αναρωτήθηκε μεγαλοφώνως τα παραπάνω, είναι ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Γ. Παναγόπουλος, στη διάρκεια της προχτεσινής απεργιακής συγκέντρωσης στο Πεδίον του Αρεως. Και στη συνέχεια του ίδιου συλλογισμού, είπε: «Αυτοί οι τραπεζίτες έφτασαν να μην πιστεύει ο ένας τον άλλον, όταν δε δανείζει η μία τράπεζα στην άλλη»! Για να καταλήξει: «...πρέπει να υποχρεώσουν (σ.σ.: οι κυβερνώντες), λοιπόν, τις τράπεζες για κάθε δεκάρα που θα παίρνουν, για κάθε ευρώ που θα παίρνουν, να υπάρχει αντίστοιχη εγγύηση και επιδότηση στα δάνεια των φτωχών δανειοληπτών».

Ποιος θα εγγυηθεί και τι θα εγγυηθεί, δε μας το λέει. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ και οι κάθε λογής «εργατοπατέρες» μιλάνε καθαρά μέχρι εκείνο το σημείο που μιλάνε όλα τα «παπαγαλάκια» του συστήματος: Στο σημείο που λέει ότι για την τραπεζική κρίση φταίνε οι τραπεζίτες και τα «golden boys». Από εκεί και πέρα, με ασυναρτησίες, προσπαθούν να ψαρέψουν σε θολά νερά. Και μας λένε: Ναι μεν καπιταλισμός, αλλά με ανθρώπινο πρόσωπο.

Γι' αυτό άλλωστε, το τελικό κάλεσμα στην ομιλία, ήταν το εξής: «Να μπούμε όλοι δυνατά στον αγώνα για έναν άλλο προϋπολογισμό, για ένα άλλο μείγμα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής...»! Να, λοιπόν, τι προτείνει η ΓΣΕΕ. Να με ποιο πλαίσιο κάλεσε προχτές τους εργαζόμενους να απεργήσουν και να διαδηλώσουν στο Πεδίον του Αρεως, μαζί με τους κομματάρχες του ΠΑΣΟΚ και τους εκπροσώπους του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Ολο και περισσότεροι εργατοϋπάλληλοι παίρνουν χαμπάρι τις φιλεργοδοτικές γαλιφιές της συνδικαλιστικής πλειοψηφίας. Το απέδειξε και η χτεσινή μαζική, πολλαπλάσια σε όγκο, συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, το αποδεικνύει η σταθερή ισχυροποίηση του ταξικού κινήματος.

Το σημερινό ανέκδοτο της ημέρας αποτελεί μια από τις χτεσινές ανακοινώσεις του Λευκού Οίκου - δηλαδή της κυβέρνησης των ΗΠΑ - που έκανε το γύρο του κόσμου, σχετικά με την οικονομική κρίση που μέρα με τη μέρα δείχνει όλο και πιο απειλητικά τα δόντια της.

Οπως ανακοίνωσε η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου Ντάνα Περίνο, ο Πρόεδρος Μπους προσκάλεσε τους ηγέτες του G20 - δηλαδή την ομάδα κρατών που περιλαμβάνει τόσο τις 7 περισσότερο αναπτυγμένες οικονομίες του κόσμου (γνωστές ως G7), όσο και άλλων 13 αναπτυγμένων και αναπτυσσόμενων οικονομιών. Στη συνάντηση αυτή, που ορίστηκε για τις 15 Νοέμβρη, θα συζητήσουν - εκτός των άλλων - για «τις αιτίες της χρηματοπιστωτικής κρίσης και ...αρχές σε ό,τι αφορά τις μεταρρυθμίσεις».

Σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου, στις 15 Νοέμβρη, θα πραγματοποιηθεί στην Ουάσιγκτον η παγκόσμια Σύνοδος με θέμα τη χρηματοπιστωτική κρίση. Στη Σύνοδο αυτή, θα μετέχουν, εκτός από τους ηγέτες του G7 (ΗΠΑ, Ιαπωνία, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Καναδάς) και οι ηγέτες άλλων 13 χωρών (Ρωσία, Κίνα, Ινδία κλπ.) με επίκεντρο την αντιμετώπιση της εν εξελίξει κρίσης, καθώς και τις μεταρρυθμίσεις για να αποφευχθεί κάτι παρόμοιο στο μέλλον.

Με τη Σύνοδο αυτή, οι ηγέτες 7 πλουσιότερων καπιταλιστικών χωρών θα προσπαθήσουν να συντονίσουν τη δράση της με τους ηγέτες των άλλων 13 ισχυρότερων χωρών του κόσμου, με στόχο να συγκαλύψουν τις αιτίες της κρίσης (δηλαδή την εκμετάλλευση ανθρώπου άνθρωπο) και να παρατείνουν την κυριαρχία του καπιταλιστικού συστήματος...

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ζήτησε «νέους κανόνες πλήρους και αποτελεσματικής εποπτείας και ρύθμισης από αρχή δημοκρατικά νομιμοποιημένη και ελεγχόμενη από τη Βουλή». Λες και τα προβλήματα πηγάζουν και συνεπώς επιλύονται από την έλλειψη ή τη θέσπιση κανόνων. Οταν και αυτοί τους οποίους ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προτείνει να θεσπίσουν τους κανόνες και αυτοί απ' τους οποίους ζητά να υπακούσουν σ' αυτούς, στο ίδιο ευαγγέλιο ορκίζονται, της αγοράς, της ανταγωνιστικότητας, της επίτευξης με κάθε τρόπο του μέγιστου δυνατού κέρδους.

Προβλήθηκε η σαθρή άποψη περί της δυνατότητας ύπαρξης ενός «διαφορετικού, προοδευτικού σχεδίου για την αντιμετώπιση των χρηματοπιστωτικών προβλημάτων». Ούτε ίχνος, όμως, προόδου δεν μπορεί να υπάρχει στο όποιο σχέδιο διαχείρισης ζητημάτων που προκύπτουν σε ένα σύστημα απ' τη φύση του αντιδραστικό, εκμεταλλευτικό, σάπιο μέχρι μυελού των οστέων. Γιατί, βεβαίως, δε συνιστά «πρόοδο» η καταλήστευση του ιδρώτα των ανθρώπων του μόχθου, ούτε κι αν αυτός διανεμηθεί στην πλουτοκρατία με «διαφανείς όρους». Τίποτα το προοδευτικό δεν υπάρχει στην ανεδαφική πρόταση για «εποπτεία, κοινωνικό έλεγχο και αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος» (...) «με πυρήνα του έναν ισχυρό δημόσιο τραπεζικό τομέα». Στον καπιταλισμό και οι δημόσιες τράπεζες με τους δικούς του κανόνες «παίζουν». Τίποτα προοδευτικό δεν υπάρχει στην ανησυχία του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για την εξασφάλιση «της βιωσιμότητας και της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος»!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ούτε να λέτε οι μεν πως όλα έγιναν από το 1998 έως το 2003 και οι δε από το 2004 μέχρι σήμερα.

Είναι προφανές πως όταν πρόκειται για τέτοιες δουλειές ωραιότατα μπορεί να φταίτε και οι δύο. Οπως, δηλαδή, συμβαίνει σήμερα.

Γιατί, εδώ που τα λέμε, δεν περιμέναμε την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου, για να καταλάβουμε τη ...γνώμη που έχουν και οι δυο τους για τη δημόσια περιουσία.

Το έχουμε διαπιστώσει με τον ΟΤΕ, την «Ολυμπιακή Αεροπορία», τα λιμάνια της χώρας, τον ΟΣΕ και τη ΔΕΗ.

Αμφότεροι ξεπουλούν τα πάντα εδώ και δεκαετίες. Είναι σαφές ότι δε θα είχαν τον παραμικρό δισταγμό για την περιοχή γύρω από τη λίμνη Βιστονίδα. Απλά πράγματα...

ΒΡΕ ΒΡΕ, κάνουν και τους ...δύσκολους οι τραπεζίτες! Ορισμένοι από αυτούς λένε πως δε θα χρησιμοποιήσουν το «πακέτο» ενίσχυσης των 28 δισεκατομμυρίων ευρώ που ετοιμάζει η κυβέρνηση...

Φανταστείτε μέχρι πού έχει φτάσει ο ανταγωνισμός τους! Προσπαθούν ακόμη και τώρα να παρουσιαστούν ο ένας πιο φερέγγυος από τον άλλον!

Μόνο που δεν πρέπει να έχετε καμία αμφιβολία. Τελικά, τα χρήματα θα τα πάρουν. Είτε έμμεσα, είτε απευθείας. Ξέρουν αυτοί το «πώς»...

Αυτό, βέβαια, που δε μας έχει ακόμη εξηγήσει η κυβέρνηση, είναι το ...πού θα βρει αυτά τα λεφτά που θα τους δώσει.

Εδώ μας μίλαγε για «στενότητα» πριν ξεσπάσει η λεγόμενη «παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση», φανταστείτε τι έχει να γίνει τώρα.

Οχι πως έχουμε καμία αμφιβολία για το ποια θα είναι η ...πηγή. Εμείς, οι συνήθεις, δηλαδή, ύποπτοι και τα γνωστά υποζύγια.

Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι αν θα δούμε νέα φορολογικά βάρη (πράγμα πολύ πιθανό) ή αν η φαντασία των κυβερνώντων έχει φτάσει πιο μακριά από τη δική μας.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Εχω την τιμή να συνεχίζω να σας υπηρετώ και σας δίνω αυτήν την υπόσχεση: Πάντοτε θα θέτουμε την Αμερική - τη δύναμή της, τα ιδανικά της, το μέλλον της, πάνω από κάθε άλλη σκέψη», διαβεβαίωνε τον Ρώσο πρέσβη στον ΟΗΕ, Βιτάλι Τσούρκιν, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, Τζον ΜακΚέιν, ζητώντας του συνάμα να συνεισφέρει μ' οποιοδήποτε ποσό, από 35 έως 5.000 δολάρια, ώστε «να σταματήσουν με κάθε τρόπο τον Ομπάμα και τους Δημοκρατικούς να αποκτήσουν τον έλεγχο ολόκληρης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης»...

«Δεν πρόκειται ποτέ να παραχωρήσουμε οποιαδήποτε έδαφος στους Δημοκρατικούς» κατέληγε η επιστολή του ΜακΚέιν προς τον Βιτάλι Τσούρκιν που εστάλη το Σεπτέμβρη και την αποκάλυψε η εφημερίδα «Ουάσινγκτον Ποστ», τις ίδιες ακριβώς ημέρες που εκ του βήματος της προεκλογικής του εκστρατείας ο ΜακΚέιν εμφανιζόταν με εμπόλεμη διάθεση έναντι της Ρωσίας με αφορμή τη Γεωργία, καλώντας μάλιστα για τη λήψη μέτρων...

Δεν επρόκειτο παρά για μια ακόμη γκάφα του Ρεπουμπλικάνου υποψηφίου που μέσω του επιτελείου του ζήτησε «συγγνώμη» για το «λάθος». Η απαντητική επιστολή της ρωσικής αποστολής στον ΟΗΕ σημειώνει: Η ρωσική κυβέρνηση και οι αξιωματούχοι της «δε χρηματοδοτούν πολιτικές δραστηριότητες σε ξένες χώρες».

Φαντάζει απίστευτο, αλλά είναι αληθινό. Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης, που πλήττει ανελέητα τα λαϊκά εισοδήματα, αναγκάζει πολλούς να κάνουν οικονομίες ακόμη και στα φάρμακα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη ζωή τους. Αυτό, τουλάχιστον, συμβαίνει στις ΗΠΑ, που εκτός από μητρόπολη του ιμπεριαλισμού, είναι - ή ήταν μέχρι πρόσφατα - και η πλουσιότερη χώρα του κόσμου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παρόμοια φαινόμενα δε θα ζήσει και η Ευρώπη ή άλλες χώρες.

Αδιάψευστος μάρτυρας, η παρακάτω είδηση που φιλοξενήθηκε στις σελίδες της εφημερίδας New York Times. Στο εν λόγω δημοσίευμα - μεταξύ άλλων - αναφέρεται: «Για πρώτη φορά την τελευταία δεκαετία, οι Αμερικανοί καταναλωτές προσπαθούν να "κόψουν" τις συνταγογραφήσεις φαρμάκων. Αυτή η αντίδραση είναι αποτέλεσμα των χρηματοπιστωτικών και οικονομικών δυσχερειών που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, οι οποίοι προσπαθούν να μειώσουν το κόστος διαβίωσης, περιορίζοντας την κατανάλωση αγαθών πρώτης ανάγκης όπως τρόφιμα και είδη οικιακής χρήσης, ενώ στο "ψυγείο" μπαίνουν και τα φάρμακα».

Σχολιάζοντας το φαινόμενο στην ίδια εφημερίδα, ο Δρ. Τζέιμς Κινγκ - πρόεδρος της Αμερικανικής Ακαδημίας Οικογενειακών Ιατρών ο οποίος εργάζεται ως οικογενειακός ιατρός και ο ίδιος - σημειώνει: «Ο κόσμος πρέπει να διαλέξει μεταξύ θέρμανσης, φαγητού και φαρμάκων. Σήμερα συναντώ ασθενείς που δηλώνουν ότι θα σταματήσουν το Lipitor για τη μείωση της χοληστερόλης, γιατί δεν τους φτάνουν τα χρήματα. Εχω ασθενείς που σταμάτησαν την αγωγή κατά της οστεοπόρωσης»!

Εννοείται, πως η είδηση για τις περικοπές και στα φάρμακα, αφορά πρωτίστως τα αμερικανικά - και όχι μόνο - λαϊκά νοικοκυριά, καθώς πρόκειται για την τελευταία δαπάνη που θα «κόψει» κάποιος για «να τα φέρει βόλτα». Σ' αυτό συνηγορεί και η μακροοικονομική θεωρία, που χαρακτηρίζει τις φαρμακευτικές δαπάνες ως «ανελαστικές»! Μα πάνω απ' όλα δείχνει το πού μπορεί να οδηγήσει τα λαϊκά στρώματα ο πλήρως εμπορευματοποιημένος τομέας Υγείας και η ανυπαρξία δημοσίου συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.