Πέμπτη 23 Οχτώβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ
Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Για κίνημα αντίστοιχο της επίθεσης

Κίνημα ενιαίο, πολιτικοποιημένο, σταθερό, με συνέπεια και ταξικό προσανατολισμό. Αυτό έχει ανάγκη σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά η εργατική τάξη. Αυτό επιβεβαιώνουν οι αγώνες που βρίσκονται σε εξέλιξη, τόσο σε κλαδικό, όσο και σε επιχειρησιακό επίπεδο. Αυτό κατέδειξε με τρόπο τρανταχτό και η προχτεσινή απεργία. Οσο οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων εγκλωβίζονται σε συντεχνιακά καλούπια με περιορισμένα αιτήματα, όσο το κίνημα δε συσπειρώνεται σε ένα ενιαίο πλαίσιο διεκδικήσεων που θα βάζει στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την κερδοφορία του, την πολιτική που το υπηρετεί, τόσο οι αγώνες θα παραμένουν αναντίστοιχοι με το μέγεθος της εξελισσόμενης επίθεσης. Τόσο θα καλλιεργείται η ηττοπάθεια και ο εκφυλισμός, θα βρίσκουν έδαφος να αναπτύσσονται απόψεις αποπροσανατολιστικές από τους φορείς του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού.

Τι δείχνει η εμπειρία; Τα παραδείγματα είναι πολλά. Κανένας αγώνας ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της «Ολυμπιακής» δεν μπορεί να είναι αποτελεσματικός όσο οι εργαζόμενοι ανέχονται στο σβέρκο τους συνδικαλιστικές ηγεσίες που διαλέγουν ανάμεσα σε πράσινους και μπλε θύτες. Που συνειδητά αφήνουν στο απυρόβλητο την πολιτική της απελευθέρωσης και των «ανοιχτών ουρανών», τη στρατηγική δηλαδή πολιτική της ΕΕ για τις αερομεταφορές, που τώρα τους ρίχνει στο κανναβάτσο. Που δε συμβάλλουν ώστε να γίνει παλλαϊκή υπόθεση η σωτηρία της. Εχοντας να αντιμετωπίσει ένα διεκδικητικό αγώνα με περιεχόμενο αναντίστοιχο της επίθεσης, η κάθε κυβέρνηση κολυμπάει στα ρηχά. Μπορεί να ελίσσεται, να εξαγοράζει, να παραπλανά. Μπορεί να υποσκάπτει και τελικά να παροπλίζει το δίκαιο αγώνα που κάνουν χιλιάδες εργαζόμενοι.

Αλλο παράδειγμα. Η συνδικαλιστική ηγεσία των εκπαιδευτικών αποφάσισε επαναλαμβανόμενες απεργίες από 1 Δεκέμβρη. Τι μέτρα παίρνει ώστε αυτή η κινητοποίηση να γίνεται υπόθεση και των γονιών, όλων των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων; Μπορεί να σηκώνει αντικυβερνητικές κορόνες, αλλά η ταχτική της - τουλάχιστον όπως εμφανίστηκε στην απεργία της περασμένης Τρίτης, όπου δεν έκαναν τίποτα για τη συμμετοχή των εκπαιδευτικών - εμποδίζει την κοινή μαζική δράση για μια Παιδεία λαϊκή, που θα μορφώνει τους μαθητές και θα ικανοποιεί κάθε εργασιακή ανάγκη των εκπαιδευτικών.

Κανένα κίνημα που διεκδικεί να χρηματοδοτηθούν με δισεκατομμύρια ευρώ οι τράπεζες «υπό όρους», όπως σήμερα ζητούν η ΓΣΕΕ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να θωρακίσει τους εργαζόμενους μπροστά στην έξαρση της οικονομικής κρίσης. Το αντίθετο μάλιστα. Δημιουργεί συνείδηση ραγιά απέναντι στην κλιμακούμενη επιθετικότητα της εργοδοσίας που απαιτεί νέες θυσίες για να ξεπεραστεί δήθεν η κρίση. Με τέτοιες πλειοψηφίες, οι εργαζόμενοι έχουν αντικειμενικό συμφέρον να χωρίσουν μια και καλή τα χωράφια τους. Να πετάξουν από το σβέρκο τους τους εργοδοτικούς συνδικαλιστές, τους θιασώτες της πολιτικής του κεφαλαίου. Τα αισιόδοξα μηνύματα από την προχτεσινή απεργία πρέπει να μπουν στη ζωή. Να πολλαπλασιαστούν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε κάθε κλάδο και τόπο δουλειάς, σε κάθε γιαπί, κατάστημα και εργοστάσιο.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ