Στις ευρωεκλογές «ψηφίζουμε για το πόσο δυνατή θα είναι η Ελλάδα στην Ευρώπη την επόμενη πενταετία και ποιος μπορεί να εκπροσωπήσει την Ελλάδα. Θέλω όσο το δυνατόν καλύτερο ποσοστό για να μπορέσω την επόμενη μέρα, πιο ισχυρός, να πάω να διαπραγματευτώ χρήματα για τους αγρότες μας, ενδεχομένως ένα νέο Ταμείο Ανάκαμψης, ενδεχομένως μια ανακατανομή του τρόπου με τον οποίο κατανέμονται οι πόροι της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Περισσότερα χρήματα για την άμυνα, εκεί σίγουρα μπορούμε να συζητήσουμε για καινούργιους πόρους».

Αυτά είπε, μεταξύ άλλων, ο πρωθυπουργός στη χτεσινή τηλεοπτική του συνέντευξη, βάζοντας το δίλημμα «ποιος μπορεί να διαπραγματευθεί καλύτερα για τη χώρα και τον λαό στην ΕΕ». Από την πλευρά τους, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ αποδέχονται ευχαρίστως ένα τέτοιο δίλημμα στον προεκλογικό ανταγωνισμό, αφού έτσι συγκαλύπτεται καλύτερα η αντιλαϊκή τους σύμπλευση, που στο Ευρωκοινοβούλιο πετάει κάθε πρόσχημα και προσωπείο.

Για τον λαό, όμως, το δίλημμα αυτό σημαίνει «διάλεξε πόσα περισσότερο κι από πού θα χάσεις». Γιατί η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα, οι βουλευτές τους στο Ευρωκοινοβούλιο «διαπραγματεύονται» για λογαριασμό του κεφαλαίου, για τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και όχι γι' αυτά των εργαζομένων και του λαού. Γι' αυτό καταλήγουν τελικά να ψηφίζουν σχεδόν ταυτόσημα στο Ευρωκοινοβούλιο, φορώντας τη ...φανέλα της «Εθνικής Ελλάδας», όχι του λαού, αλλά των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των κατασκευαστικών και ενεργειακών ομίλων.

Για παράδειγμα, η «διαπραγμάτευση» για την αποστολή «Ασπίδες» στην Ερυθρά, που μπλέκει τη χώρα πιο βαθιά στον πόλεμο και τον λαό σε μεγάλες περιπέτειες, ήταν για να πάρει η χώρα και τη διοίκηση της αποστολής, εξέλιξη που προβλήθηκε ως μεγάλη επιτυχία και χαιρετίστηκε μάλιστα από τα άλλα κόμματα. Ειδικά ο Κασσελάκης εξέφρασε, εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ, την πλήρη συμφωνία του με τη συμμετοχή της Ελλάδας στην πολεμική αποστολή.

Αλλά και στη «διαπραγμάτευση» για το Σύμφωνο Σταθερότητας, η κυβέρνηση τα δίνει όλα για την εξαίρεση των εξοπλιστικών δαπανών από τον υπολογισμό των κρατικών ελλειμμάτων, προκειμένου να έχει μεγαλύτερη «άπλα» στην πολεμική προπαρασκευή. Πέρυσι, το κράτος ξόδεψε πάνω από 8 δισ. ευρώ σχεδόν για εξοπλισμούς, σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Φέτος διεκδικεί να δαπανήσει ακόμα περισσότερα κι αυτό που τους απασχολεί είναι να μη διαταραχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι που στηρίζουν την κερδοφορία του κεφαλαίου.

Ο άλλος ...καλύτερος διαπραγματευτής, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κατήγγειλε τις προάλλες σε δική του τηλεοπτική συνέντευξη ότι το πρωτογενές πλεόνασμα που συμφώνησε η σημερινή κυβέρνηση στο Σύμφωνο Σταθερότητας «δεν είναι καλό», αλλά δεν έχει τα περιθώρια αν κυβερνήσει να αμφισβητήσει ούτε αυτό! Αντίθετα, όλοι μαζί, κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και άλλοι, δηλώνουν έτοιμοι να «διαπραγματευθούν» ακόμα περισσότερα κονδύλια από το Ταμείο Ανάκαμψης, που είναι το μνημόνιο των μνημονίων για τον λαό, για να ρέει άφθονο το χρήμα στο κεφάλαιο.

Ακόμα και η τελευταία αναπροσαρμογή που έκανε «διαπραγματευόμενος» ο πρωθυπουργός για την ανακατανομή των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης δίνει το στίγμα: Από τις χρηματοδοτήσεις αφαιρέθηκαν και τα ελάχιστα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας σε περιοχές υψηλού κινδύνου και εντάχθηκαν πιο «ώριμες» επενδύσεις ομίλων της Ενέργειας και των Κατασκευών.

Οσο για τη διαπραγμάτευση της ΚΑΠ, την οποία όλοι υπόσχονται προεκλογικά, καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς. Πέρα από το ότι επιβεβαιώνεται η μεγάλη πίεση που άσκησαν οι αγώνες των αγροτών σε κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ελληνική Λύση και άλλους, πάει πολύ να παριστάνουν τους ...διαπραγματευτές υπέρ των αγροτών αυτοί που ψήφισαν την τελευταία αναθεώρηση της ΚΑΠ και έβγαλαν στους δρόμους τους αγρότες, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη.

Ο λαός λοιπόν δεν έχει ανάγκη από ευρωβουλευτές - διαπραγματευτάδες για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτούς που σε Ελλάδα και ΕΕ ψηφίζουν Οδηγίες, νόμους και κατευθύνσεις που τον συνθλίβουν.

Οι εργαζόμενοι, ο λαός, η νεολαία έχουν ανάγκη από μαχητικούς υπερασπιστές των συμφερόντων και των δικαιωμάτων τους, που αποκαλύπτουν την ταξική πολιτική της ΕΕ και πρωταγωνιστούν στην οργάνωση της πάλης για την ανατροπή της. Τέτοια πολιτική, τέτοια δράση και τέτοιους ευρωβουλευτές έχει μόνο το ΚΚΕ!