Η μεθόδευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ σχετικά με το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Συστηματικά προσπαθεί να πείσει το λαό ότι η υπεράσπιση του αντιλαϊκού 3ου μνημονίου, που υπέγραψε το περασμένο καλοκαίρι, είναι «γραμμή άμυνας» απέναντι στις αξιώσεις του «κακού» ΔΝΤ, που θέλει ακόμα πιο σκληρά μέτρα. Στόχος είναι ο λαός να «προετοιμαστεί», προκειμένου να αποδεχτεί το νέο αντιλαϊκό πακέτο ως το αναγκαίο κακό, να νιώσει ανακούφιση επειδή - δήθεν - δεν υιοθετήθηκαν τα χειρότερα. Τη στιγμή που το νέο αντιλαϊκό πακέτο περιλαμβάνει κλιμάκωση της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις, με στόχο τη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Μια άλλη, επικίνδυνη πλευρά της μεθόδευσης της κυβέρνησης είναι το γεγονός ότι «παίζει καθυστερήσεις». Οσον αφορά τον τρόπο και το χρόνο που θα επιλέξει να φέρει τα νέα μέτρα στη Βουλή, παίρνει υπόψη τις εργατικές - λαϊκές αντιδράσεις. Θα προσπαθήσει, λοιπόν, να τα περάσει, όπως έκανε και το καλοκαίρι, σε ημερομηνίες που θα δυσκολεύουν την εργατική - λαϊκή αντίδραση. Αυτό, άλλωστε, υπηρετούν οι φήμες που διαδίδονται ότι θα τα φέρει να τα ψηφίσει στη Βουλή Μεγάλη Βδομάδα, αν μπορούσε δε και την Κυριακή του Πάσχα ακόμα καλύτερα. Είναι, βεβαίως, στο χέρι του λαού να δείξει ετοιμότητα, να απαντήσει αποφασιστικά όποτε και αν έρθει το νέο αντιλαϊκό πακέτο.

Η κυβέρνηση σπέρνει το ψέμα ότι με το κλείσιμο της «αξιολόγησης» ανοίγουν προοπτικές για τερματισμό της λιτότητας μέσω της ανάκαμψης, ότι θα μπει τέλος στα αντιλαϊκά μέτρα. Ψέμα πολλαπλό. Γιατί είναι ερώτημα αν θα καταφέρει η καπιταλιστική οικονομία στην Ελλάδα να περάσει στην ανάκαμψη, κάτι που βεβαίως δεν εξαρτάται κυρίως από την «αξιολόγηση». Γιατί η ανάκαμψη των κερδών του κεφαλαίου, που είναι ο στόχος, δεν έρχεται σε αντίθεση με τα αντιλαϊκά μέτρα και τη λιτότητα. Γιατί, τέλος, οι αντιλαϊκές - αντεργατικές αναδιαρθρώσεις είναι βαρέλι χωρίς πάτο, δεν πρόκειται να τελειώσουν όσο υπάρχουν ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός και η ανισομετρία. Το παράδειγμα της Γαλλίας δείχνει ότι δεν χρειάζεται καν μνημόνιο, για να προωθηθούν αντιλαϊκά μέτρα που είναι αναγκαία για την καπιταλιστική ανάπτυξη ούτως ή άλλως.

Οι κυβερνητικές μεθοδεύσεις δεν πρέπει να περάσουν. Ο λαός, οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να αποδεχτούν το αντιλαϊκό πακέτο των μέτρων σαν σωσίβιο στο πέλαγος της αντιλαϊκής πολιτικής. Πρέπει να απορρίψουν τα κυβερνητικά ψέματα, που έχουν ως στόχο να αποσπάσουν την συναίνεσή τους σε αυτήν την αντιλαϊκή επίθεση. Δεν πρέπει όμως να αιφνιδιαστούν, να τους πιάσουν στον ύπνο, ή στο εορταστικό κλίμα των ημερών που έρχονται, να βρεθούν ανέτοιμοι και μουδιασμένοι απέναντι στο νέο αντιλαϊκό πακέτο. Οποτε και αν έρθουν τα μέτρα θα πρέπει να συναντήσουν τη σθεναρή εργατική - λαϊκή αντίδραση. Αυτό θα πρέπει να εξασφαλιστεί το επόμενο διάστημα. Κυβέρνηση και εργοδοσία πρέπει να νιώσουν ότι οι εργαζόμενοι, ο λαός δεν είναι διατεθειμένοι να συνεχίσουν να υπομένουν τη σφαγή δικαιωμάτων τους. Δεν πρέπει, λοιπόν, να χαθεί ούτε λεπτό τις επόμενες μέρες στην οργάνωση και κλιμάκωση της εργατικής - λαϊκής αντίδρασης, με αιχμή τη 48ωρη γενική απεργία που θα πρέπει να αποτελέσει πραγματικό σημείο αναφοράς στη δράση του εργατικού κινήματος, εφαλτήριο για ακόμα πιο μαζικούς και αποφασιστικούς αγώνες. Αλλωστε, η αναμέτρηση με την επιθετικότητα του κεφαλαίου δεν τελειώνει αν ψηφιστεί το νέο πακέτο των μέτρων. Εχει, λοιπόν, σημασία, αξιοποιώντας όλη την πολύτιμη δραστηριότητα του προηγούμενου διαστήματος, να μπουν βάσεις, ώστε ο αγώνας να έχει συνέχεια, διάρκεια και προοπτική, στοιχεία που μόνο η γραμμή με την οποία παλεύουν στο κίνημα οι ταξικές δυνάμεις μπορεί να διασφαλίσει.