Η κατρακύλα των τραπεζικών μετοχών τις προηγούμενες μέρες, όπως και συνολικά τα «ζόρια» που αντιμετωπίζουν οι τραπεζικοί όμιλοι, είναι ενδεικτική για το ότι κάθε άλλο παρά «ανέφελη» είναι η πορεία της καπιταλιστικής οικονομίας, όπως ισχυριζόταν η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα, και με μεγαλύτερη ένταση μετά από το τυπικό τέλος του τρίτου μνημονίου.

Αυτή είναι, εξάλλου, η «κανονικότητα» του καπιταλισμού, όπου το κυνήγι του κέρδους και ο ανελέητος ανταγωνισμός κινούν τα πάντα, και πάει πολύ η κυβέρνηση και όλες οι υπόλοιπες αστικές πολιτικές δυνάμεις που αναζητούν τις «λύσεις» στις «αγορές», να καμώνονται ότι πέφτουν από τα σύννεφα για το πώς αυτές λειτουργούν.

Στην περίπτωση των τραπεζών, ανεξάρτητα απ' τα όποια κερδοσκοπικά «παιχνίδια» έπαιξαν τις προηγούμενες μέρες με τις μετοχές τους, στα οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να ρίξει όλο το «ανάθεμα», δεδομένες είναι οι δυσκολίες και τα προβλήματά τους τόσο να απαλλαγούν από τα λεγόμενα «κόκκινα» δάνεια που συσσώρευσε ο προηγούμενος γύρος καπιταλιστικής κερδοφορίας, όσο και να αντλήσουν νέα κεφάλαια για να τροφοδοτήσουν εκ νέου με «ζεστό» χρήμα τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Πάνω σε αυτήν τη βάση, εξάλλου, και για να πιαστούν οι «φιλόδοξοι στόχοι» για την αντιμετώπιση των «κόκκινων» δανείων, εντείνονται οι πιέσεις και οι εκβιασμοί προς τα εργατικά - λαϊκά στρώματα, έχει στρωθεί το έδαφος για μαζικούς πλειστηριασμούς σε βάρος λαϊκών σπιτιών, αλλά και αυτοαπασχολούμενων, μικρών επαγγελματιών.

Οι διεργασίες βέβαια δεν μπορούν να ερμηνευτούν μόνο με αυστηρά οικονομικούς όρους, αφού - παρότι ακόμα στην αρχή τους - φαίνεται ότι αντανακλούν και σφοδρούς ανταγωνισμούς για τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, αλλά και συνολικότερα της εγχώριας καπιταλιστικής οικονομίας.

Ενώ από την «εξίσωση» κάθε άλλο παρά μπορεί να βγει η γεωπολιτική διάσταση, η σφοδρή ενδοϊμπεριαλιστική αντιπαράθεση που βρίσκεται σε εξέλιξη σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή, που βέβαια διεξάγεται σε όλα τα «πεδία», με την εμπλοκή σε αυτήν και του εγχώριου κεφαλαίου.

Ολα αυτά κι ενώ στο φόντο των «σύννεφων» που μαζεύονται ξανά στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία, η συζήτηση για τον τραπεζικό τομέα είναι σε πλήρη εξέλιξη και στην Ευρωζώνη, τροφοδοτώντας σφοδρές αντιπαραθέσεις ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη που προσπαθούν να «θωρακίσουν» τα συμφέροντα των μονοπωλίων τους, με χαρακτηριστικό αυτή την περίοδο το παράδειγμα της Ιταλίας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο ετοιμάζονται να μετατρέψουν τις δυσκολίες του κεφαλαίου, των τραπεζών σε νέα βάρη και θυσίες για το λαό, είτε αυτό αφορά την ένταση των κατασχέσεων, των πλειστηριασμών, των εκβιασμών, είτε ακόμα και σενάρια που διακινούνται για νέες ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, ακόμα και με «κούρεμα» καταθέσεων.

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα χρειάζεται να δυναμώσει την πάλη του ενάντια στους σχεδιασμούς κυβέρνησης - κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών «θεσμών». Να μην πληρώσει ο λαός, να περάσει στην αντεπίθεση με τη σημαία των δικών του αναγκών.