Η ενίσχυση των επιχειρήσεων, εκτός από το ζεστό χρήμα με τα γνωστά προγράμματα και τις επιδοτήσεις, συμπληρώνεται με τη διαιώνιση όλου του νομικού οπλοστασίου της «ευελιξίας» που θεσμοθετήθηκε διαδοχικά από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ την τελευταία 20ετία. Η «ζούγκλα» στην αγορά εργασίας παραμένει ζούγκλα και μετά την παρουσίαση του προσχεδίου νόμου για τις μορφές ευέλικτης απασχόλησης που έκανε χτες η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας. Τα ψιλομπαλώματα που κάνει το υπουργείο δεν αλλάζουν σε τίποτα το καθεστώς της πιο σκληρής εκμετάλλευσης που έχει επιβληθεί σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους μέσα από αυτές τις μορφές απασχόλησης.

Παρά τους κομπασμούς και τις υποσχέσεις του υπουργείου παραμένουν σε ισχύ η ενοικίαση εργαζομένων, η μερική απασχόληση, τα «μπλοκάκια», η δυνατότητα για εκ περιτροπής εργασία, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας (κατάργηση σταθερού ημερήσιου χρόνου), η δυνατότητα των επιχειρήσεων για διαθεσιμότητα, κλπ. Την ίδια στιγμή, όπως προκύπτει από το άρθρο 15, η κυβέρνηση διατηρεί και το ισχύον καθεστώς της «διαδοχικής ασφάλισης», δεν κάνει καμιά αναπροσαρμογή και οι ασφαλισμένοι σε περισσότερα του ενός Ταμείου κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου τους θα συνεχίσουν να χάνουν το 20%-40% των συντάξιμων αποδοχών τους! «Ανθρακας» αποδείχτηκαν οι περίφημες υποσχέσεις του Α. Λοβέρδου, ο οποίος δίνοντας και το στίγμα της πολιτικής του πρόβαλε το σύνθημα: «"Ούτε απορρύθμιση, ούτε υπερρύθμιση". Δηλαδή όχι στην εργασιακή ζούγκλα, αλλά όχι και στις αγκυλώσεις!». Προφανώς για τον υπουργό είναι αγκύλωση η κατάργηση της αθλιότητας που ονομάζεται ενοικίαση εργαζομένων, είναι αγκύλωση ο σταθερός ημερήσιος χρόνος, το 8ωρο και το 7ωρο, το δικαίωμα σε πλήρη και σταθερή εργασία.

Χαρακτηριστικό του πνεύματος των «εγγυήσεων» που δίνει δήθεν το σχέδιο νόμου είναι, π.χ., η πρόβλεψη για τη μερική απασχόληση. «Οι εργαζόμενοι με σύμβαση ή σχέση εργασίας μερικής απασχόλησης - γράφει το σχετικό άρθρο - δεν επιτρέπεται να αντιμετωπίζονται δυσμενέστερα σε σχέση με τους εργαζόμενους με κανονική απασχόληση, εκτός εάν συντρέχουν αντικειμενικοί λόγοι οι οποίοι τη δικαιολογούν»! Δεν επιτρέπεται... αλλά επιτρέπεται. Η ιουσηίτικη «λογική» στο απόγειό της.

Το ίδιο σε άλλο σημείο. Ενώ υποτίθεται ότι ο εργαζόμενος προσλαμβάνεται για μερική απασχόληση ο εργοδότης μπορεί να του επιβάλει παραπάνω ώρες εργασίας, «αν παραστεί ανάγκη για πρόσθετη εργασία πέρα από τη συμφωνηθείσα ο εργαζόμενος έχει υποχρέωση να την παράσχει, αν είναι σε θέση να το κάνει και η άρνησή του δεν αντίκειται στην καλή πίστη». Του ίδιου φυράματος είναι η πλειοψηφία των «εγγυήσεων» που δίνει το προσχέδιο νόμου.