Η κυβέρνηση εντάσσει το αγροτικό ζήτημα στο λεγόμενο «νέο παραγωγικό μοντέλο». Είναι παγίδα. Λένε ότι πρέπει να παράγουμε «νέα προϊόντα». Χτες, το ΒΗΜΑ πρότεινε ως διέξοδο την ανθοκομία που δεν είναι και επιδοτούμενη. Εύλογα τα ερωτήματα. Το γάλα, το μαλλί, το κρέας είναι αχρείαστα; Το βαμβάκι, το στάρι, το λάδι, το ρύζι, τα λαχανικά, όλα αυτά είναι ξεπερασμένα; Η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία δε συνδέονται με τη μεταποίηση; Το μαλλί, το βαμβάκι δε συνδέονται με την κλωστοϋφαντουργία; Ολα αυτά και άλλα που μπορούμε να παράγουμε δε συνδέονται με το διατροφικό ζήτημα για το λαό; Ο πρωθυπουργός μίλησε για αγροτική παραγωγή συνδεδεμένη με τον τουρισμό, τη μεσογειακή διατροφή. Είναι στήριξη των επιχειρηματιών για επενδύσεις στον αγροτουρισμό και όχι στήριξη των μικρομεσαίων αγροτών. Οι βιομήχανοι οργανώνουν μεγάλα θερμοκήπια, καθετοποιημένες επιχειρήσεις στους κλάδους των τροφίμων. Παραδείγματα, η ΦΑΓΕ, η ΒΙΒΑΡΤΙΑ με τα κατεψυγμένα λαχανικά, αλλά και μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις στην Κρήτη. Ο,τι μπορεί να παραχθεί στην Ελλάδα, να μην εισάγεται. Χρειάζεται μεγάλη παραγωγή, όχι μονοπωλιακή, αλλά κοινωνική, μαζί με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικροπαραγωγών. Αυτή η ανάπτυξη συμφέρει τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, τη μικρομεσαία αγροτιά. Είναι κόντρα στο κεφάλαιο. Να γιατί ο αγώνας της αγροτιάς είναι δίκαιος, η ικανοποίηση των αιτημάτων της συμφέρει όλο το λαό.