Η εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και οι πρώτοι τρεις μήνες της κυβερνητικής εξουσίας συνδυάστηκαν με έναν καταιγισμό συνθημάτων και υποσχέσεων που υπηρετούν τον ψευδεπίγραφο τίτλο της «νέας διακυβέρνησης». Σε μια περίοδο που η αστική τάξη της χώρας χρειάζεται άμεσα την προώθηση νέου γύρου καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, προσαρμοσμένου στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης και στην ανάγκη για παραπέρα θωράκιση του ίδιου του αστικού πολιτικού συστήματος, η εναλλαγή των εταίρων του δικομματισμού στην εξουσία δε θα μπορούσε παρά να συνδυαστεί με μια τέτοια καθολική προπαγάνδα, προκειμένου να προχωρήσει χωρίς αντιδράσεις από τα λαϊκά στρώματα η ανατροπή όσων κατακτήσεων και δικαιωμάτων έχουν περισωθεί μέχρι σήμερα.

Η αστική τάξη και οι πολιτικοί εκπρόσωποί της - στην προκειμένη περίπτωση το ΠΑΣΟΚ - επιστράτευσαν ένα «ιδεολογικό περιτύλιγμα», με τη φιλοδοξία από τη μια να τρομοκρατήσουν το λαό και από την άλλη να του δημιουργήσουν την ψευδαίσθηση ότι μέσα από μια «πατριωτική συστράτευση» και την προώθηση των «ριζικών ανατροπών» θα βγει η χώρα από την κρίση και μάλιστα προς δικό του όφελος.

«Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε ένα δίλημμα - είναι ορισμένες στιγμές στην ιστορία ενός έθνους που οι επιλογές του το καθορίζουν για τις επόμενες δεκαετίες (...) Ο καθένας πρέπει να σηκώσει το βάρος σύμφωνα με τις δυνατότητές του». Το συγκεκριμένο αταξικό κάλεσμα του Γ. Παπανδρέου από την ομιλία του στο Ζάππειο, όταν κήρυξε την έναρξη του «εθνικού κοινωνικού διαλόγου», αποτελεί τον «πυρήνα» της επιχείρησης παραπλάνησης των λαϊκών στρωμάτων.

Ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα δημιούργησαν ένα κλίμα «καταστροφολογίας» για την ελληνική οικονομία, με αιχμή του δόρατος τα «δημοσιονομικά ελλείμματα» και το «δημόσιο χρέος», στη συνέχεια επιχείρησαν να πείσουν τα λαϊκά στρώματα για την αναγκαιότητα μιας «εθνικής προσπάθειας». Μαζί με τις «πατριωτικές» κορόνες, η νέα κυβέρνηση επιστράτευσε προπαγανδιστικά και τις «αρχές» της «διαφάνειας», της «αξιοκρατίας», της «διαβούλευσης», του «αυτόνομου πολιτικού συστήματος», που θα οδηγήσουν δήθεν «τη χώρα σε μια νέα πορεία».

Τι κρύβεται όμως πίσω από την «εθνική προσπάθεια» και την εφαρμογή των «αρχών» που διατυμπανίζει ο Γ. Παπανδρέου και οι υπουργοί του; Το σύνολο της στρατηγικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το οποίο θα αποτυπωθεί στο «πρόγραμμα σταθερότητας» και θα σηματοδοτεί μια ακόμα τετραετία σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής.

Η κυβέρνηση ονοματίζει «νέο πατριωτισμό» το παραπέρα πετσόκομμα των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σ' αυτό το πλαίσιο, αναβαπτίζεται σαν «εθνικός στόχος» η «στρατηγική της Λισαβόνας» της ΕΕ, η οποία, προσαρμοσμένη στις σύγχρονες «κρισιακές» ανάγκες του συστήματος, επιδιώκει την ταχύτερη προώθηση των προαποφασισμένων καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων (Εργασιακό και Ασφαλιστικό), που θα μειώσουν ακόμα περισσότερο την τιμή της εργατικής δύναμης.

Ο «νέος πατριωτισμός» είναι το εφεύρημα της κυβέρνησης για να υποταχθούν οι εργαζόμενοι σε μια πολιτική που τσακίζει τα δικαιώματά τους. Δίνοντας για πολλοστή φορά το στίγμα αυτής της πολιτικής, ο πρωθυπουργός, την Τρίτη, κατά τη συνάντησή του με δημοσιογράφους στο Μέγαρο Μαξίμου, σημείωσε: «Τα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας αναδεικνύονται περισσότερο με την κρίση και μέσα στο 2010 θα γίνουν τομές και ανατροπές (...) για να στηριχθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας».

Ο «νέος πατριωτισμός» είναι το δόλωμα του ΠΑΣΟΚ για να φορτωθούν τα λαϊκά στρώματα αδιαμαρτύρητα στις πλάτες τους τα ελλείμματα που δημιούργησε η φιλομονοπωλιακή στρατηγική των κυβερνήσεων του δικομματισμού. Για να αποδεχτούν το «πάγωμα» και τις μειώσεις των μισθών και των συντάξεων, τις δραστικές περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες.

Οσοι σήμερα επικαλούνται ένα «νέο πατριωτισμό», είναι αυτοί που θα τον χρησιμοποιήσουν σαν όχημα για να παραδώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο τα τελευταία κομμάτια της δημόσιας περιουσίας, ισχυριζόμενοι - όπως έκαναν και στο πρόσφατο παρελθόν - ότι η «μείωση του δημοσίου τομέα» θα επιφέρει δήθεν και μείωση των ελλειμμάτων. Ηδη, στο στόχαστρο της κυβέρνησης έχουν μπει τα ακίνητα του Δημοσίου, αλλά και εκτάσεις γης που διαχειρίζεται η Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου.

Παράλληλα, μέσω νέων «μετοχοποιήσεων», ετοιμάζονται η περαιτέρω παράδοση στους ιδιώτες του ΟΠΑΠ, της ΕΥΑΘ, της ΕΥΔΑΠ, των ΕΛΠΕ, της ΔΕΠΑ, του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος». Ξεπουλούν το δημόσιο πλούτο για να συγκεντρώσουν 2,5 δισ. ευρώ - σύμφωνα με τους υπολογισμούς τους - που θα τα εμφανίσουν στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Στόχος τους είναι να φανούν συνεπείς στις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στο πλαίσιο της ΕΕ και να ενισχύσουν την κερδοφορία του μεγάλου κεφαλαίου.

Η προώθηση ακριβώς αυτής της αντιδραστικής πολιτικής χρειάζεται τον κατάλληλο «δούρειο ίππο». Η κυβέρνηση υποσχόμενη μια ψευδεπίγραφη «νέα εθνική και κοινωνική συμφωνία» και αξιοποιώντας τις ξεπουλημένες ηγεσίες των κορυφαίων συνδικαλιστικών οργανώσεων, ενεργοποίησε το λεγόμενο «κοινωνικό διάλογο» και τη «διαβούλευση».

Πρόκειται για μια προσπάθεια να ντυθεί με το μανδύα της λαϊκής έγκρισης και συμμετοχής μια βαθιά ταξική και προαποφασισμένη μέχρι την τελευταία της λεπτομέρεια πολιτική. Τα όσα θα νομοθετήσει η κυβέρνηση καμιά σχέση δεν έχουν με τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Πρόκειται για μέτρα που προβλέπονται από τις συμφωνίες και τις συνθήκες που έχει υπογράψει στο πλαίσιο της ΕΕ.

Από αυτή τη σκοπιά, όση «διαβούλευση» κι αν γίνει για το Ασφαλιστικό, η όλη διαδικασία θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην καρατόμηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων και στην πλήρη ανατροπή του κοινωνικού χαρακτήρα του ασφαλιστικού συστήματος. Αυτή τη φορά, η κυβέρνηση δεν επιδιώκει μόνο την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και τη μείωση των συντάξεων, αλλά τη δραστική περιστολή της συμμετοχής του κράτους και των εργοδοτών στη χρηματοδότηση των Ταμείων και τη μεταφορά τους στις πλάτες των εργαζομένων.

Αντίστοιχα, η «διαβούλευση» για το «φορολογικό νομοσχέδιο» θα επιφέρει την αύξηση των άμεσων και έμμεσων φόρων, την κατάργηση του «αφορολόγητου ορίου», την κατάρτιση νέας φορολογικής κλίμακας που θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τους μισθωτούς, την αύξηση των φόρων γονικών παροχών και κληρονομιών. Την ίδια στιγμή εξετάζεται από την κυβέρνηση το ενδεχόμενο αύξησης του ΦΠΑ. Ο πρωθυπουργός άφησε ορθάνοιχτη την πόρτα την προηγούμενη Τρίτη, τονίζοντας: «Το θέμα θα τεθεί σε διαβούλευση στα πλαίσια του διαλόγου για το φορολογικό νομοσχέδιο».

Η «διαβούλευση», που ξεκίνησε για τις εργασιακές σχέσεις, θα καταλήξει μέσα στο Γενάρη σε νομοσχέδιο στη Βουλή, με το οποίο ενισχύονται και νομιμοποιούνται όλες οι μορφές «ελαστικής απασχόλησης» («μπλοκάκια», «εκ περιτροπής εργασία», «ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι» «συμβάσεις έργου»). Υλοποιώντας ακριβώς αυτή την πολιτική, η κυβέρνηση εξαγγέλλει προσλήψεις βάσει των συγκεκριμένων απαράδεκτων εργασιακών καθεστώτων.

Οι προσλήψεις προσωπικού που ανακοίνωσε στο «Αττικό Νοσοκομείο» ο πρωθυπουργός, για τη λειτουργία των 77 κλινών των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), υπάγονται στο καθεστώς των «ενοικιαζόμενων» εργαζομένων με «εργολάβο» το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΕΕΛΠΝΟ), που τους έχει προσλάβει με συμβάσεις ορισμένου χρόνου (συμβάσεις έργου) και με «μπλοκάκια».

Στο προπαγανδιστικό πακέτο της «διαβούλευσης» και της «κοινωνικής συναίνεσης», η κυβέρνηση συμπεριέλαβε και τις «αξίες» της «διαφάνειας» και της «αξιοκρατίας». Από την πρώτη ώρα, ο πρωθυπουργός προσπάθησε να αποδώσει την αύξηση των δημόσιων χρεών και ελλειμμάτων στα φαινόμενα της «διαφθοράς». Επιδίωξε και μ' αυτόν τον τρόπο να αφήσει στο απυρόβλητο την πολιτική που τα δημιουργεί και την οποία ακολούθησαν με συνέπεια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, ενισχύοντας τους επιχειρηματικούς ομίλους με ζεστό κρατικό χρήμα και προσφέροντας τεράστιες φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο.

Συνδέοντας λάθρα την κρίση με τη διαφθορά, ο πρωθυπουργός υποσχέθηκε «διαφάνεια παντού». Πλέον, με τη «διαφάνεια» που αποφάσισε η κυβέρνηση, το 4% του ΑΕΠ από τον κρατικό προϋπολογισμό θα κατευθυνθεί στις δημόσιες επενδύσεις που θα καρπωθούν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Με απόλυτη «διαφάνεια» περισσότερα από 25 δισ. ευρώ μέσω των κοινοτικών επιδοτήσεων του ΕΣΠΑ θα πέσουν στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου με πρόσχημα την τόνωση της «πραγματικής οικονομίας». Με «διαφάνεια» και μέσω της ανάρτησης στο Ιντερνετ θα γνωρίζουν οι εργαζόμενοι τα δικαιώματα που χάνουν και τις μειώσεις που δέχονται στις αποδοχές τους.

Οσο για την περιβόητη «αξιοκρατία» που υποσχέθηκε η νέα κυβέρνηση, αυτή άρχισε και τελείωσε με τις 30.000 απολύσεις των εργαζομένων στα προγράμματα «stage» που σύμφωνα με την τελευταία δήλωση του πρωθυπουργού την προηγούμενη Τρίτη αποτελούσαν μαζί με τη «διαφθορά» τις μεγαλύτερες αιτίες για την «κατασπατάληση των πόρων και τη διόγκωση των ελλειμμάτων»!

Για την επίτευξη των στρατηγικών επιλογών της κυβέρνησης και πολύ περισσότερο για την εφαρμογή τους, χρειάζεται η συγκρότηση ενός πανίσχυρου αστικού κρατικού μηχανισμού. Το «αυτόνομο πολιτικό σύστημα λογοδοσίας και διαφάνειας», που έσπευσε να λανσάρει ο Γ. Παπανδρέου, προτείνοντας την αλλαγή του εκλογικού νόμου (με την παραλλαγή του «Γερμανικού μοντέλου) και την προώθηση του «Καποδίστρια 2», έρχονται ακριβώς για να υπηρετήσουν τις σύγχρονες ανάγκες του αστικού πολιτικού συστήματος και τις απαιτήσεις της πλουτοκρατίας.

Με το νέο εκλογικό νόμο, τη δημιουργία πολλών μονοεδρικών εδρών και τη διατήρηση του μπόνους των 40 ή 50 εδρών, εξασφαλίζεται για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ταυτόχρονα, με την προώθηση του «Καποδίστρια 2», της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης μέσα στο 2010, όπως ανακοίνωσε ήδη ο πρωθυπουργός, θα υπάρξουν ευρύτερες συνενώσεις δήμων και θα δημιουργηθούν μεγάλες περιφέρειες στη χώρα, με Τοπικές και Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις «ικανές» να προωθήσουν στο μέγιστο βαθμό τις αντεργατικές και αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης προωθούνται με τις «ευλογίες» της ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο ότι ο πρωθυπουργός διαπίστωσε πως ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αν. Σαμαράς «δεν λέει όχι στον εκλογικό νόμο αλλά προτείνει μια παραλλαγή του συστήματος», αφού όπως ανέφερε είναι «κοινή διαπίστωση και των δυο ότι το σημερινό εκλογικό σύστημα παράγει μαύρο πολιτικό χρήμα»...

Είτε με την επίφαση του «νέου πατριωτισμού», είτε με τις υποσχέσεις για μια «νέα διακυβέρνηση», βασισμένη σε «αξίες», αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουν τα λαϊκά στρώματα είναι ότι η κυβέρνηση με τη στήριξη και της ΝΔ επιδιώκει στο όνομα ιδεολογημάτων να ισοπεδώσει και τις τελευταίες κατακτήσεις της εργατικής τάξης, διασφαλίζοντας την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου.