ΕΤΣΙ ΕΓΙΝΕ; «Η διαίρεση της χώρας ήταν επιλογή των ΗΠΑ και του Αντενάουερ που προτιμούσαν μια Δυτική Γερμανία προπύργιο της Δύσης παρά μια ουδέτερη Ενιαία Γερμανία, λύση που προωθούσε η Μόσχα μέχρι και το 1955, μια φόρμουλα που εφαρμόσθηκε την ίδια χρονιά στην Αυστρία με τον τερματισμό της τετραμερούς συμμαχικής κατοχής (...) τον ρόλο κλειδί της Μόσχας στη δυναμική μιας μελλοντικής ενοποίησης αναγνώρισε ο ίδιος ο Αντενάουερ μιλώντας σε Συνέδριο της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης λίγο μετά την αποχώρησή του από την Καγκελαρία το 1963» (ο Γ. Καπόπουλος στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΤΟ «ΠΑΡΤΙ»: «Το τι απέγινε είναι γνωστό. Η βίαια προσαρμογή των τέως σοβιετικών δορυφόρων στις νόρμες των αγορών μετέφερε στις ανατολικές κοινωνίες όλα αυτά που θα ήθελαν να αποτινάξουν οι δυτικές. Προλεταριοποίησε στρώματα, διόγκωσε την ανεργία, διεύρυνε τις κοινωνικές διαφορές. Με μια κουβέντα έσπειρε απελπισία και απογοήτευση, αποτέλεσμα της οποίας είναι η επανεμφάνιση των σταλινικών μορφωμάτων, ή η έκρηξη της ακροδεξιάς. Το τείχος γκρεμίστηκε, παίρνοντας μαζί του μια ολόκληρη εποχή. Και ο κόσμος όλος δικαιολογημένα το γιορτάζει. Αλλά το "πάρτι" δεν τέλειωσε. Οσο υπάρχουν τείχη (όπως αυτά που ορθώθηκαν πάνω στα συντρίμμια του Βερολίνου) θα υπάρχουν και άνθρωποι πρόθυμοι να τα σαρώσουν» (ο Χρ. Μαχαίρας στο ΕΘΝΟΣ).

ΟΙ ΑΧΑΡΙΣΤΟΙ: «Ρωτήθηκαν περίπου 29.000 πολίτες σε 27 χώρες και μόλις 11% δήλωσαν ικανοποιημένοι από τη λειτουργία του καπιταλισμού (...) λίγο πάνω από τους μισούς (51%) υποστήριζαν ότι τα προβλήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με ισχυρότερη ρύθμιση των αγορών και μεταρρυθμίσεις, άλλα 23% έκριναν ανεπανόρθωτα τα ελαττώματα της λεγόμενης "ελεύθερης οικονομίας της αγοράς", πιστεύοντας ότι χρειαζόμαστε ένα εντελώς νέο οικονομικό σύστημα (πρώτοι εδώ οι Γάλλοι με 43%). Ισχυρότερες κυβερνητικές παρεμβάσεις για πιο ίση κατανομή του πλούτου ήθελε το 67% όσων ρωτήθηκαν, για να ρυθμίζεται η επιχειρηματική δραστηριότητα το 56%, για να τεθούν υπό κρατική ιδιοκτησία ή άμεσο έλεγχο οι μεγάλες επιχειρήσεις το 47% (...) με κάποια έκπληξη μετέδωσε τη σχετική είδηση την ημέρα της ιστορικής επετείου το γερμανικό περιοδικό Spiegel» (η Ε. Παπαδάκη στα ΝΕΑ).