Στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πέρασε χτες η σκυτάλη της αντικομμουνιστικής εκστρατείας, που τις τελευταίες μέρες είχε ως επίκεντρο το Βερολίνο και τις εκδηλώσεις για την 20ή επέτειο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Η νέα φιέστα περιλάμβανε, ανάμεσα σε άλλα, την επιλεκτική επιστράτευση 89 νέων από τα 27 κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που γεννήθηκαν το Νοέμβρη του 1989, για να συμβολίσουν δήθεν την «Ευρώπη που επανενώθηκε», προκειμένου, όμως, να μπορεί το κεφάλαιο να εκμεταλλεύεται ιδιαίτερα τους νέους. Για να βιώνουν την καπιταλιστική «ελευθερία» της ανεργίας, της ανασφάλιστης και χωρίς δικαιώματα δουλειάς, της φτώχειας, της εμπορευματοποιημένης Υγείας και Παιδείας.

Από μια τέτοια φιέστα δε θα μπορούσαν, βέβαια, να λείψουν πρωτεργάτες της αντεπανάστασης, όπως ο Τσέχος Βάτσλαβ Χάβελ, που ευχαρίστησε με θέρμη τους ιμπεριαλιστές για τη βοήθεια που πρόσφεραν για την παλινόρθωση του καπιταλισμού στην πρώην Τσεχοσλοβακία. Ανάμεσα σε άλλα, δεν παρέλειψε να καλέσει και σε ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας σε βάρος λαών και χωρών, κάνοντας λόγο για «ολοκληρωτισμό» που πρέπει να παταχθεί.

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου για τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Τούσσας επεσήμανε στην παρέμβασή του:

«Τι πανηγυρίζουν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με παράτες, γιορτές, εκδηλώσεις, δηλώσεις, τελετές και φανφάρες για την "πτώση του Τείχους" του Βερολίνου; Στην πραγματικότητα, πανηγυρίζουν για την καπιταλιστική παλινόρθωση, την ανατροπή του σοσιαλισμού.

Ο ιμπεριαλισμός δεν μπόρεσε ποτέ να συμβιβαστεί στην ιδέα της κοσμοϊστορικής σημασίας της Οχτωβριανής - Σοσιαλιστικής Επανάστασης, της οικοδόμησης της Σοβιετικής Ενωσης. Οτι με την καθοριστική συμβολή της Σοβιετικής Ενωσης στη μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών, σε μια σειρές χώρες της Ευρώπης, μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, η αστική τάξη έχασε την εξουσία και την ιδιοκτησία της στα μέσα παραγωγής, η καπιταλιστική βαρβαρότητα ανατράπηκε από "της Γης τους κολασμένους" που ξεκίνησαν να οικοδομούν μία ανώτερη δίκαιη και ανθρώπινη κοινωνία, το σοσιαλισμό. Ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση για την αστική τάξη αποτέλεσε η δημιουργία του πρώτου "κράτους εργατών και αγροτών επί γερμανικού εδάφους".

Οσο κι αν επιχειρούν να παραχαράξουν την αλήθεια οι πολιτικοί υπάλληλοι της πλουτοκρατίας, η αλήθεια παραμένει μία: Η δημιουργία δύο γερμανικών κρατών και των δύο Βερολίνων, ανατολικού και δυτικού, ήταν αποτέλεσμα της δράσης των ΗΠΑ, Αγγλίας και Γαλλίας στο γερμανικό έδαφος, που ξεκινούν από τη συνειδητή παραβίαση των αποφάσεων, που από κοινού με την ΕΣΣΔ είχαν πάρει στον αντιχιτλερικό συνασπισμό.

Η ρήση του πρώτου καγκελάριου της ΟΔΓ με την ίδρυσή της, στα 1948, "Καλύτερα μισή Γερμανία και να είναι δική μας - παρά ολόκληρη και δική τους" τα λέει όλα.

Τα πανηγύρια των αστών δεν μπορούν να διαγράψουν και να σβήσουν από την ιστορική μνήμη την τεράστια συμβολή του σοσιαλισμού στην ανθρωπότητα. Οι εργαζόμενοι στην "ενιαία" καπιταλιστική Γερμανία, που σπαράσσεται από την καπιταλιστική οικονομική κρίση, την ανεργία (17% στην ανατολική πλευρά, έναντι 8,9% στη δυτική), την κατεδάφιση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, δεν ξεχνούν ότι στη Γερμανική Λαϊκή Δημοκρατία η ανεργία ήταν άγνωστη λέξη. Η Υγεία και η Παιδεία ήταν δημόσια και δωρεάν για όλους και όχι ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα. Η εργάσιμη βδομάδα από τις μικρότερες στην Ευρώπη. Τα συντάξιμα όρια ηλικίας το ίδιο. Παρά τη λυσσαλέα αντικομμουνιστική προπαγάνδα, στις δημοσκοπήσεις εμφανίζεται το 57% των Ανατολικογερμανών να λένε ότι περνούσαν καλύτερα στη ΓΛΔ. Ενας στους δύο Γερμανούς (παγγερμανικά) θα επιθυμούσε τις κατακτήσεις της ΓΛΔ στον τομέα της Παιδείας και της Υγείας. Ακόμα και μέσα στη νέα γενιά, που δε γνώρισε τη ΓΛΔ, το 51% των νέων 18 έως 29 χρόνων τάσσεται υπέρ του σοσιαλιστικού συστήματος.

Οι βαρύγδουπες δηλώσεις του πολιτικού προσωπικού των μονοπωλίων περί "επανένωσης της Ευρώπης", "εμπέδωσης της δημοκρατίας και της ελευθερίας" ας μην ξεγελούν κανέναν. Για τη δημοκρατία της τάξης τους, δηλαδή τη δικτατορία του κεφαλαίου, μιλάνε. Στην ελευθερία του κεφαλαίου να εκμεταλλεύεται τους εργάτες για να μετατρέπει τον ιδρώτα τους και το αίμα τους σε κέρδη, αναφέρονται.

Το τείχος του Βερολίνου έπεσε για να σηκώσει ο ιμπεριαλισμός γιγάντια τείχη στη ζωή και τα δικαιώματα των λαών. Τα πανηγύρια των αστών δεν κρύβουν την πραγματικότητα. Μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές, η ζωή του εργαζόμενου λαού χειροτέρεψε, τα βάσανα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων πολλαπλασιάστηκαν, η ταξική εκμετάλλευση εντάθηκε, οι ιμπεριαλιστές αποθηριωμένοι ματοκυλάνε τους λαούς σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Ομως, όλη αυτή η εκστρατεία αντικομμουνισμού και ιστορικής παραχάραξης, που έχει ξεπεράσει τα όρια της υστερίας, κρύβει και μία άλλη πλευρά: Το φόβο και την ιστορική αγωνία της αστικής τάξης. Το ξέρει, ο καπιταλισμός αποτελεί ιστορικά ξεπερασμένο σύστημα. Ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός εδώ και δεκαετίες αποτελεί κοινωνική αναγκαιότητα, απαραίτητο όρο και προϋπόθεση για τη μετάβαση της ανθρωπότητας σε ανώτερο κοινωνικό επίπεδο, από τη βαρβαρότητα στο "βασίλειο της ελευθερίας". Οσα κομμάτια από το "τείχος του Βερολίνου" και να παρατάξουν έξω από το Ευρωκοινοβούλιο οι αστοί, δεν μπορούν να εμποδίσουν την κοινωνική εξέλιξη.

Ο 21ος αιώνας θα είναι αιώνας νέων, ακόμη μεγαλύτερων σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Κι αυτή τη φορά, διδαγμένος από τα λάθη του, ο σοσιαλισμός - κομμουνισμός θα δώσει οριστικά και αμετάκλητα την απάντηση στην ιστορική αναγκαιότητα.

Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ συμβάλλει για την ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής - αντιμονοπωλικής πάλης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική και τους πολιτικούς υπηρέτες του κεφαλαίου, για ριζικές αλλαγές, τη Λαϊκή Εξουσία, το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό».