Ποιους βολεύει η εκλογολογία; Ποιος ωφελείται όταν επί μήνες την πολιτική συζήτηση μονοπωλούν κατ' αποκλειστικότητα ερωτήματα όπως «πότε θα γίνουν οι εκλογές», «ποιος θα είναι πρώτο κόμμα», «θα υπάρξει ή όχι αυτοδύναμη κυβέρνηση», «θα κάνει ο Καραμανλής ανασχηματισμό ή "πρόωρες"»; Αρκεί να σκεφτεί κανείς ποιοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν την πολιτική αντιπαράθεση σ' αυτό το ακίνδυνο για το αστικό πολιτικό σύστημα πεδίο, για να καταλάβει και ποιος είναι αυτός που πραγματικά ευνοείται από τη συζήτηση. Για να καταλάβει ποια συμφέροντα υπηρετεί η εκλογολογία και η σεναριολογία, διανθισμένη με παραιτήσεις βουλευτών, γκάλοπ και άλλες «μεταβλητές», που είτε κατασκευάζονται, είτε συγκυριακά προστίθενται σαν αναγκαίο σκηνικό στην αποπροσανατολιστική συζήτηση.

Τα πρώτα και μεγαλύτερα «ηχεία» της συζήτησης περί εκλογολογίας είναι η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Τα στελέχη τους κλείνουν τα στόματα και τα αυτιά τους όταν είναι να αρθρώσουν το παραμικρό για τα βαριά αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα που - κοινή συναινέσει- περνάνε σωρηδόν. Στον αντίποδα, διαγκωνίζονται μεταξύ τους σε ατάκες, ερμηνείες και προβλέψεις όταν είναι να σχολιάσουν τα γκάλοπ, τη μια ή την άλλη πτυχή των υπαρκτών σκανδάλων που αγγίζουν και τους δυο μέχρι το μεδούλι. Την εκλογολογία, με αφορμή και τη ΔΕΘ, συντηρούν και αναπαράγουν ακόμα οι εκπρόσωποι των μεγαλοεργολάβων, μεγαλοεφοπλιστών και γενικά των μεγαλοεργοδοτών. Εχοντας εξασφαλίσει τη συγκατάθεση των εταίρων του δικομματισμού στην υλοποίηση μέτρων που είναι «αναγκαία» για τη διασφάλιση της κερδοφορίας τους, βάζουν ανοιχτά ζήτημα «συναίνεσης», στο όνομα του να μη διαταραχτεί η σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος.

Σ' αυτό το πλαίσιο δεν είναι τυχαία η παρέμβαση την περασμένη βδομάδα των μεγαλοεργοδοτών, που μέσω του ΕΒΕΑ και του ΣΕΒ επανέφεραν μετεκλογικά σενάρια που προβλέπουν ακόμα και συνεργασία ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προχωρήσουν τα μέτρα που στόχο έχουν τη διατήρηση και ενίσχυση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Σενάρια που προσθέτουν πλευρές στην προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, η οποία ούτως ή άλλως βρίσκεται σε εξέλιξη και αφορά στο σύνολό τους τα κόμματα που είτε στηρίζουν είτε δεν αμφισβητούν το αστικό πολιτικό σύστημα, τη στρατηγική του κεφαλαίου.

Η εκλογολογία ευνοεί αυτούς που θέλουν το λαό εγκλωβισμένο σε ψευτοδιλήμματα, φοβισμένο στη γωνία, ώστε να μην ασχολείται, να μην αντιδρά στο πετσόκομμα των δικαιωμάτων του, που γίνεται με τη συναίνεση των κομμάτων του κεφαλαίου. Να γιατί είναι προς το συμφέρον των εργαζόμενων και του λαού να φέρουν τη συζήτηση στα δικά τους μέτρα. Είναι όρος και προϋπόθεση για αλλαγές προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων το εργατικό λαϊκό κίνημα να επιβάλλει με την πάλη του τη δική του «ατζέντα». Να κολλήσει στον τοίχο και να τιμωρήσει αυτούς που στο παρασκήνιο συμφωνούν στη συντριβή εργασιακών, ασφαλιστικών και άλλων δικαιωμάτων, την ώρα που στο προσκήνιο εμφανίζονται να διαφωνούν για το ποιος είναι λιγότερο ή περισσότερο ικανός διαχειριστής της ίδιας βάρβαρης πολιτικής. Σήμερα, δεν υπάρχει πτυχή της ζωής του λαού που να μην πλήττεται από την κυρίαρχη πολιτική που εκπονείται και υλοποιείται σε ολόκληρη την Ευρώπη και στην Ελλάδα. Γι' αυτό στην πρώτη γραμμή μπαίνει η πολιτική επιλογή που είναι μονόδρομος για το λαό: ο δρόμος που καθορίζεται από την πάλη κατά του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, ο δρόμος που οδηγεί στη λαϊκή εξουσία.