Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση επικαλείται κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου, αξιοποιώντας και τις δικές τους αντιθέσεις, για να εξωραΐσει την ταξική - αντιλαϊκή της πολιτική, υπερασπιζόμενη για παράδειγμα την «υγιή επιχειρηματικότητα» έναντι της «κρατικοδίαιτης» και τους «επιχειρηματίες της παραγωγής» έναντι των «παράσιτων». Τελευταίο παράδειγμα αποτελούν οι ύμνοι του Αλ. Τσίπρα από τη ΔΕΘ για τους βιομήχανους της Βόρειας Ελλάδας, τους οποίους παρουσιάζει ως «καλούς εργοδότες», «παραγωγικούς», αφήνοντας ταυτόχρονα υπονοούμενα για τον ΣΕΒ, τον οποίο κατηγορεί για πιο «ακραίες» θέσεις. Για να δούμε όμως πόσο μεγάλες είναι οι «διαφορές» τους... Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος σημείωνε σε συνέντευξή του για τη ΔΕΘ: «Το μισθολογικό κόστος, που ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι ελληνικές επιχειρήσεις, πραγματικά αντιμετωπίστηκε. Ομως ό,τι θετικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει, χάθηκε από την υπερφορολόγηση, από το υψηλό ενεργειακό κόστος, από τους υπόλοιπους κοστολογικούς παράγοντες (...) Εχουμε κάνει και τη σχετική μας πρόταση: Κατά προτεραιότητα, ό,τι δημοσιονομικό περιθώριο δημιουργηθεί από τώρα και στο εξής θα πρέπει να δοθεί σε φοροελαφρύνσεις στην επιχειρηματικότητα...». Αφού λοιπόν οι βιομήχανοι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης τα τελευταία χρόνια, τώρα διεκδικούν επιθετικά ακόμα περισσότερα, πάντα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Και όπως έδειξαν οι εξαγγελίες Τσίπρα από τη ΔΕΘ, όπου τα μέτρα για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας «δίνουν και παίρνουν», η κυβέρνηση δεν χάνει την ευκαιρία να ικανοποιεί τις αξιώσεις τους.