Τρίτη 12 Ιούνη 2018
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 14
ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΗ (ΤΕΤΡΑΣΕΛΙΔΟ)

Στα κόκκινα στολίστηκε, για μια ακόμα φορά, την προηγούμενη Παρασκευή το απόγευμα η Λάρυμνα. Στα κόκκινα για να υποδεχτεί το Κάπα Κάπα Εψιλον. Δεσμοί ακατάλυτοι. Χρόνια και χρόνια πριν. Πολύ πριν γίνει σύνθημα στις διαδηλώσεις το «χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», στη Λάρυμνα, στο Κόκκινο, στο Μαρτίνο, το 1977, γινόταν συνείδηση μέσα από την πράξη. Την πράξη των κομμουνιστών, που στα δύσκολα χρόνια της δυναστείας Μποδοσάκη μπήκαν μπροστά στις πύλες, κατέβηκαν στις στοές της εξόρυξης του Νικελίου, στάθηκαν πάνω απ' τις φωτιές στις υψικαμίνους, για να οργανώσουν έναν προς έναν τους εργάτες, ώσπου να φτάσει εκείνη η κορυφαία στιγμή που πάνω από χίλιοι εργάτες «έσβησαν την τσιμινιέρα», άναψαν τη φωτιά ενός αγώνα, για τον οποίο ακόμα και σήμερα, 40 χρόνια μετά, η εργατική τάξη της χώρας μας, με το Κόμμα της στην πρώτη γραμμή, έχει κάθε λόγο να νιώθει ιδιαίτερα περήφανη.

Το απόγευμα της Παρασκευής, 8 Ιούνη του 2018, όλα αυτά ζωντάνεψαν και πάλι, στην εκδήλωση με θέμα «Η πρόταση του ΚΚΕ για την αξιοποίηση του μεταλλευτικού πλούτου της χώρας. Ο ρόλος της ΛΑΡΚΟ και η αξιοποίησή της προς όφελος των εργαζομένων για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών».

«Ηρθα (απ' τη Στυλίδα που μένει σήμερα, συνταξιούχος όντας) για μένα αλλά και για τον Δήμο» (τον Κουτσλιωτάκη, μια εξαιρετική μορφή του αγώνα στη ΛΑΡΚΟ), μας είπε ένας από τους παλιούς συντρόφους που συναντήσαμε, ο Χρήστος Οικονόμου, πρόεδρος του Σωματείο της ΛΑΡΚΟ στη μεγάλη απεργία του 1977. «Ηρθαμε για το Κόμμα», μας είπαν χωρίς άλλες λέξεις σύντροφοι του αγώνα από τότε, που θυμόντουσαν τον «Ριζοσπάστη» να 'χει στήσει τσαντίρι έξω από το εργοστάσιο και μιλούσαν για τον Γιώργη τον Μωραΐτη σα νάταν ο αδερφός που έχουν χρόνια να τον δουν.

Ηταν μια συγκλονιστική βραδιά, αυτή της Παρασκευής, στη Λάρυμνα. Το Κόμμα, το ΚΚΕ, ήρθε εδώ για μια ακόμα φορά, με τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα της ΚΕ του, τον σύντροφο Δημήτρη Κουτσούμπα, να μιλήσει: Για τη μεταλλευτική βιομηχανία και το σχέδιο για να υπηρετεί αυτή τις λαϊκές ανάγκες. Για το πώς με το Κόμμα μπροστά μπορεί, επιβάλλεται, να ανατραπεί η εξουσία της αστικής τάξης, να γίνουν οι εργάτες αφέντες του μόχθου τους. Κι ήρθαν κι έδεσαν όλα: Η μνήμη για τους αγώνες που δόθηκαν - όχι μόνο στη μεγάλη απεργία του '77, αλλά ξανά και ξανά στα μετέπειτα χρόνια - με τη γνώση για το σήμερα, που για μια ακόμα φορά το ΚΚΕ ως συλλογικός νους κι οργανωτής της εργατικής τάξης εκφέρει, καλώντας στην καινούργια συστράτευση. Το γλέντι που ακολούθησε μετά από την ομιλία ήρθε να προσθέσει έναν ακόμα κρίκο σ' αυτούς τους ακατάλυτους δεσμούς.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ