Τη σφοδρή αντιπαράθεση ανάμεσα σε μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον ενεργειακό τομέα και σε κάθε περίπτωση την πρόθεση να ανοίξουν οι «δουλειές» όσων δραστηριοποιούνται στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), αντανακλούν εκθέσεις του Ευρωκοινοβουλίου για τις ΑΠΕ και την ενεργειακή απόδοση, που υπερψηφίστηκαν χτες από την πλειοψηφία του.

Η πρώτη έκθεση (αναδιατύπωση προηγούμενης) αφορούσε στην προώθηση της χρήσης Ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές με βασικά της στοιχεία: Αύξηση του δεσμευτικού στόχου συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα της ΕΕ από 27% που προτείνει η Επιτροπή σε 35% μέχρι το 2050, δεσμευτικά εθνικά σχέδια που θα παρακολουθούνται από την Επιτροπή για να επιτευχθεί ο στόχος του 35% σε επίπεδο ΕΕ, αύξηση των ΑΠΕ στις μεταφορές στο 12%, κατά παρέκκλιση από τους κανόνες ανταγωνισμού εθνική χρηματοδότηση σε επιχειρήσεις ΑΠΕ που δεν θα θεωρείται κρατική ενίσχυση, καθώς και κοινά χρηματοδοτικά προγράμματα σε επιχειρήσεις από περισσότερα κράτη - μέλη, αλλά και ανάμεσα σε κράτη - μέλη της ΕΕ και τρίτες χώρες, προώθηση της αυτοκατανάλωσης Ενέργειας από ΑΠΕ όχι μόνο μεμονωμένα αλλά και υπό τη μορφή κοινοτήτων, που θα μπορούν μάλιστα να μεταπωλούν το περίσσευμά τους, μείωση των βιοκαυσίμων - βιοενέργειας στο ενεργειακό μείγμα.

Ως προς το τελευταίο εκδηλώνεται παρέμβαση μονοπωλιακών ομίλων που δραστηριοποιούνται στα βιοκαύσιμα, ακόμα και κρατών όπως η Μαλαισία, που επιδιώκουν αύξηση. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μονοπώλια παραγωγής Ενέργειας από απόβλητα, που ζητάνε καταψήφιση τροπολογιών για απαγόρευσή τους.

Ανεξάρτητα απ' την έκβαση της αντιπαράθεσης, το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη ακριβότερη και απλησίαστη Ενέργεια για το λαό.

Η αναδιατύπωση της δεύτερης οδηγίας για την ενεργειακή απόδοση επίσης είναι ενδεικτική των προθέσεων της ΕΕ. Βασικά σημεία της είναι: Ο δεσμευτικός στόχος ενεργειακής απόδοσης το 40% (αντί του προτεινόμενου 30% από την Επιτροπή) μέχρι το 2030, οι εθνικοί δεσμευτικοί στόχοι για κάθε κράτος - μέλος, η χρηματοδότηση, από ΕΤΕπ και άλλα ταμεία της ΕΕ, των έργων (βλ. επιχειρήσεων) ενεργειακής απόδοσης, τα υποχρεωτικά μέτρα ενεργειακής απόδοσης από 1-1-2021 σε όλα τα δημόσια κτίρια (αντί μόνο των κτιρίων της κεντρικής δημόσιας διοίκησης που προτείνει η Επιτροπή), η χρήση αντίστοιχων μηχανισμών, όπως οι «έξυπνοι μετρητές», για τη «δημιουργία ανταγωνιστικής αγοράς παροχής υπηρεσιών ενεργειακής απόδοσης».

Και αυτή η οδηγία είναι «κομμένη και ραμμένη» στα μέτρα των ομίλων, που με παρεμβάσεις σε κτίρια (καταρχήν σε όλα τα δημόσια για να είναι εξασφαλισμένοι με κρατικό χρήμα), μετρητές και άλλες τεχνολογίες, παροχή υπηρεσιών ενεργειακής απόδοσης κ.λπ. αποκτούν ένα νέο πεδίο κερδοφορίας και μάλιστα εξασφαλισμένο με κρατικό και ευρωενωσιακό χρήμα, μία νέα αγορά.

Το Ευρωκοινοβούλιο ψήφισε και για τη Διακυβέρνηση της Ενεργειακής Ενωσης νέο κανονισμό, που δίνει συγκεκριμένη δομή στην Ενεργειακή Ενωση μεταξύ κρατών - μελών και Επιτροπής. Στην ουσία, ενοποιεί σε ένα ενιαίο κείμενο υποχρεώσεις των κρατών - μελών και στις πέντε διαστάσεις της Ενεργειακής Ενωσης (ενεργειακή ασφάλεια, «αλληλεγγύη», εσωτερική αγορά Ενέργειας, μετριασμός της ζήτησης, απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές, ανανεώσιμες πηγές και έρευνα, καινοτομία και ανταγωνιστικότητα). Καθορίζει ακόμα την υποχρέωσή τους να καταρτίσουν σε 1 χρόνο εθνικό ενοποιημένο σχέδιο για την Ενέργεια και το κλίμα για την περίοδο 2021 - 2030, όπως και για τις ακόλουθες δεκαετείς περιόδους, μακροπρόθεσμες στρατηγικές χαμηλών εκπομπών σε ορίζοντα 50 ετών, εκθέσεις προόδου, έλεγχο των σχεδίων και της προόδου από την Επιτροπή.