Αποσπάσματα από την εισήγηση για τα ζητήματα των ΤΕΙ
Στην εισήγηση για τα ΤΕΙ ειπώθηκε μεταξύ άλλων:
«Δεν θα κάτσουμε στα αυγά μας μπροστά στις νέες εξελίξεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ μαζί με τις διοικήσεις. Τα σχέδια που ετοιμάζουν οδηγούν είτε στη δημιουργία νέων ιδρυμάτων είτε σε συγχωνεύσεις πανεπιστημίων με ΤΕΙ είτε στο κλείσιμο σχολών και τμημάτων. Κριτήριό τους είναι "να εξοικονομήσουν πόρους", όπως λένε, δηλαδή να πετσοκόψουν και άλλο την πενιχρή χρηματοδότηση στην Παιδεία, να "συνδεθούν καλύτερα τα ιδρύματα με τις ανάγκες της αγοράς", δηλαδή να μας ετοιμάσουν να είμαστε πιο φτηνοί, ευέλικτοι, χωρίς δικαιώματα εργαζόμενοι και σήμερα πελάτες να πληρώνουμε πανάκριβα τη μόρφωσή μας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ παρουσιάζει τα σχέδιά της για τα ΤΕΙ ως "καινοτομία" που θα φέρει στην Ανώτατη Εκπαίδευση, "τελειώνει, λέει, με τις παθογένειες του παρελθόντος". Πουλάει παραμύθια για να μη δούμε πως όχι μόνο συνεχίζει την πολιτική παλιότερων κυβερνήσεων που τσάκισε το δικαίωμά μας στη μόρφωση και τη δουλειά, αλλά εντείνει ακόμα περισσότερο την επίθεση στα δικαιώματά μας.
Τι σημαίνουν και τι επιβάλλουν αυτές οι στοχεύσεις;
Λένε πως η κατάσταση αυτή "συμβάλλει στον ανταγωνισμό, άρα θα γίνουμε καλύτεροι". Αλήθεια, σήμερα πώς βοήθησε αυτός ο ανταγωνισμός τους νοσηλευτές για να βρουν δουλειά; Δεν αξιοποιείται τελικά για να πέσουν τα δικαιώματα όλων προς τα κάτω στη λογική "ο πιο φθηνός συμφέρει τον εργοδότη"; (...)
Μας λένε ότι αυτό ανοίγει δυνατότητες για να έχουμε όλοι ένα πτυχίο. Ας μας απαντήσουν, για ποιο λόγο σήμερα οι νέοι δεν μπορούν να τελειώσουν τις σπουδές τους; Επειδή είναι τεμπέληδες, χαζοί, δεν παίρνουν τα γράμματα; Στο ΤΕΙ πάνω από το 50% των σπουδαστών αναγκάζεται να δουλέψει για να σπουδάσει, φοιτητικές εστίες δεν υπάρχουν, οι λίστες αναμονής μπορεί να οδηγήσουν να χάνονται εξάμηνα, οι ελλείψεις σε καθηγητές οδηγούν να καθυστερούν τα μαθήματά μας, όπως έγινε φέτος στο ΤΕΙ Αθήνας όπου κινδυνέψαμε να χάσουμε το εξάμηνο ή και να μην μπορούμε να κάνουμε διπλωματική επειδή δεν υπάρχουν καθηγητές. Αυτοί είναι οι λόγοι που δυσκολευόμαστε να πάρουμε πτυχίο, λόγοι που οφείλονται στη δική τους πολιτική, που εφαρμόζουν χρόνια.
Η ουσία είναι ότι θέλουν να πετύχουν όσων αντέχουν οι τσέπες να σπουδάζουν και όσοι δεν μπορούν να οδηγούνται στη μαθητεία και την κατάρτιση.
Λένε ότι είναι φυσιολογικό να μαθαίνουμε, να σκεφτόμαστε και να δρούμε με κριτήριο τις ανάγκες της αγοράς.
Ρωτάμε:
Τα κριτήρια της αγοράς δεν ήταν που οδήγησαν να φτιαχτούν ΤΕΙ σε κάθε χωριό για να ενισχυθεί, όπως έλεγαν, η ανάπτυξη στις περιφέρειες και να στηριχτούν οι τοπικές κοινωνίες; Με τα ίδια κριτήρια δεν μιλούν σήμερα για την ανάγκη συμμαζέματος της Ανώτατης Εκπαίδευσης; Ποιο το αποτέλεσμα τελικά για τους φοιτητές; Σχολές να ανοιγοκλείνουν, σε άλλη σχολή να μπαίνεις και από άλλη να βγαίνεις, το πτυχίο που κατάφερες να πάρεις να μην αναγνωρίζεται.
Τα κριτήρια της αγοράς δεν επιβάλλουν να εξοικονομούνται πόροι και δυναμικό; Δηλαδή, να πετσοκόβονται οι ανάγκες των σπουδαστών επειδή κοστίζουν!
Πώς συνέβαλε η συνεργασία του ΤΕΙ Πειραιά με το Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Πειραιά; Μήπως αντιμετωπίστηκε η ανεργία των αποφοίτων που ξεπερνά το 20%; Οι απόφοιτοι που δουλεύουν στον κλάδο βρήκαν δουλειά με καλύτερους όρους, με δικαιώματα;
Τα ίδια κριτήρια, αυτά της αγοράς, είναι που έχουν οδηγήσει το 2017 να υπάρχουν 24 νεκροί από πλημμύρες, να ρυπαίνεται ο Σαρωνικός από σαπιοκάραβα, να γκρεμίζονται πόλεις από σεισμό. Γιατί τα μέτρα πρόληψης, προστασίας είναι κόστος και δεν ευνοούν τις επενδύσεις.
Επιβεβαιώνεται πως η επιχειρηματική λειτουργία στις σχολές μας δεν μπορεί να εξασφαλίσει την κάλυψη των αναγκών μας για μόρφωση και δουλειά, ενισχύει και δεν αντιμετωπίζει τα προβλήματα που έχουμε».
Ειδικότερη αναφορά έκανε η εισήγηση στο σχέδιο της κυβέρνησης για τη δημιουργία του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής και στην πείρα από τη δράση του ΜΑΣ στα ΤΕΙ Αθήνας και Πειραιά με αφορμή αυτές τις εξαγγελίες. Μεταξύ άλλων επισήμανε:
«Οι δυνάμεις του ΜΑΣ στο ΤΕΙ δεν μείναμε με σταυρωμένα χέρια κόντρα στην αναμονή - εφησυχασμό και τις αυταπάτες που κυβέρνηση, διοικήσεις και πολιτικές δυνάμεις καλλιεργούσαν στο όνομα ότι "αναβαθμιζόμαστε". Μπήκαμε μπροστά στην οργάνωση του αγώνα διεκδικώντας ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών μας.
Στην προσπάθεια αυτή ήρθαμε αντιμέτωποι με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, τις διοικήσεις των σχολών μας, μερίδα καθηγητών που καλλιεργούσαν τον εφησυχασμό και μας έλεγαν να δεχτούμε το Πανεπιστήμιο με τους όρους τους ή αλλιώς εκβιαστικά μας έλεγαν ότι θα μείνουμε ΤΕΙ μέχρι να μας κλείσουν.
Αντιμετωπίσαμε αυτούς τους εκβιασμούς και τις δυνάμεις που τους αναπαρήγαγαν μέσα στις σχολές και τους συλλόγους είτε λέγοντάς μας να μην κινητοποιούμαστε γιατί θα γίνουμε ΙΕΚ είτε να μείνουμε όπως είμαστε στο όνομα ότι θα γίνουμε χειρότερα (...)
Ηρθαμε κόντρα με τη λογική που μας ήθελε "να κοιτάξουμε το μαγαζί μας" και να "παλέψουμε μόνοι μας", όπως προσπαθούσαν ορισμένοι να μας καλλιεργήσουν, λογική επικίνδυνη που αποδυναμώνει τον αγώνα μας. Δεν στοιχηθήκαμε πίσω από συντεχνιακά αιτήματα είτε των διοικήσεων επαγγελματικών συλλόγων είτε διοικήσεων και μερίδας καθηγητών μας, που δεν έχουν καμιά σχέση στην πραγματικότητα με τις ανάγκες των σπουδαστών, των εργαζομένων. Κόντρα στη λογική που μας ήθελε να βλέπουμε ανταγωνιστικά τους αποφοίτους των πανεπιστημίων, λες και δεν "βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι" της εργασιακής περιπλάνησης και των τσακισμένων εργασιακών δικαιωμάτων! Αναδείξαμε ότι χρειάζεται να οργανώσουμε τον αγώνα και τις διεκδικήσεις μας από κοινού φοιτητές και σπουδαστές που δεχόμαστε κοινή επίθεση στο δικαίωμά μας στη μόρφωση, στη δουλειά και τη ζωή! Και αποδεικνύεται ότι έχουμε τη δύναμη και πρέπει μέσα από τον οργανωμένο αγώνα και τους συλλόγους μας να δώσουμε συνέχεια στον αγώνα αυτό, μαζί με το εργατικό κίνημα και τα σωματεία.
Επιβεβαιώθηκε πως το διεκδικητικό πλαίσιο του ΜΑΣ είναι αυτό που μπορεί να ενοποιήσει, να συντονίσει και να ενώσει όλους τους σπουδαστές και φοιτητές σε έναν κοινό αγώνα για ουσιαστική αναβάθμιση των σπουδών μας (...)
Το γεγονός ότι κάθε μέρα μπαίνουν νέες δυνάμεις στον αγώνα, στις Γενικές Συνελεύσεις, στην οργάνωση των κινητοποιήσεων, τμηματικών συνελεύσεων και ετών είναι μήνυμα ενθαρρυντικό.
Γιατί αποδεικνύει πως υπάρχει διέξοδος! Οι σπουδαστές επιλέγουν το δρόμο του αγώνα, κόντρα στο συμβιβασμό και την αναμονή, διεκδικούν μόρφωση και σπουδές.
Οι δυνάμεις του ΜΑΣ έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε ώστε αυτά τα βήματα να πολλαπλασιαστούν σε κάθε τμήμα, έτος και σχολή, να πολλαπλασιαστούν εστίες αντίστασης και διεκδίκησης παντού».