«Η προστασία και η προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων των μεταναστών, ανεξαρτήτως της κατάστασής τους, υπήρξε και θα είναι πάντα προτεραιότητά μας». Αν η φράση αυτή, από τη δήλωση εφτά επιτρόπων της ΕΕ για τη προχτεσινή Παγκόσμια Μέρα Μετανάστη, δεν συνιστά τον ορισμό της υποκρισίας, είναι επειδή την «κατατροπώνει» η επόμενη, με την οποία ισχυρίζονται ότι «η προστασία όσων έχουν εγκαταλείψει τον τόπο γέννησής τους, είτε από επιλογή, είτε βίαια, βρίσκεται στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ατζέντας για τη μετανάστευση»! 'Η, η αμέσως παρακάτω: «Εργαζόμαστε αδιάκοπα, εντός και εκτός της ΕΕ, σε στενή συνεργασία με τα κράτη - μέλη και τους διεθνείς εταίρους, για να σώζουμε ζωές, να παρέχουμε προστασία, να προσφέρουμε ασφαλείς και νόμιμες οδούς μετανάστευσης και να αντιμετωπίζουμε τις αιτίες που αναγκάζουν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους»! Ολα αυτά, ενόσω η ΕΕ είναι από τους κύριους υπαίτιους για τον ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων, με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί ή συμμετέχει, ενώ στο εσωτερικό της γίνεται το «μάλε βράσε» με τη διαχείριση του Προσφυγικού - Μεταναστευτικού, όπως δείχνει και ο διπλός εγκλωβισμός χιλιάδων κατατρεγμένων στα ελληνικά νησιά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάθε τρεις και λίγο, όπως στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, η ΕΕ συζητά πόσα επιπλέον μέτρα καταστολής θα εφαρμόσει στα σύνορα, ώστε να μην περνάει «κουνούπι», ενώ υλοποιούνται κατάπτυστες συμφωνίες, όπως αυτή με την Τουρκία, και έχει αποδειχθεί η εμπλοκή ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στα κυκλώματα αποτροπής, ακόμα και βίαιης ανάσχεσης ροής μεταναστών από τη Λιβύη. Επομένως, αν οι πρόσφυγες και μετανάστες έχουν τέτοιους φίλους, τι να τους κάνουν τους εχθρούς;
«Εχουμε σχέδιο. Εχουμε τη δύναμη. Μπορούμε καλύτερα» ήταν ένα από τα συνθήματα που επαναλάμβανε ο Κυρ. Μητσοτάκης στο πρόσφατο συνέδριο της ΝΔ, όπου παρουσίασε βασικές θέσεις του κόμματός του. Μια από τις πιο εμβληματικές είναι ο «εκσυγχρονισμός του συνδικαλιστικού νόμου», στον οποίο περιλαμβάνεται και η αλλαγή προς το χειρότερο της νομοθεσίας για τις απεργίες, κατά τον ίδιο τρόπο που την προωθεί τώρα και η κυβέρνηση. Καθόλου τυχαία, μάλιστα, κορυφαία στελέχη της ΝΔ έχουν δηλώσει ότι ανυπομονούν να ψηφίσουν τη συγκεκριμένη διάταξη, όταν τη φέρει η κυβέρνηση. Κατά τα άλλα, στα προγραμματικά μέτρα που παρουσίασε η ΝΔ είναι η μείωση της φορολογίας για το κεφάλαιο, η «απλοποίηση» των αδειοδοτήσεων για τους επιχειρηματικούς ομίλους, «προσιτό ενεργειακό κόστος» για τις ενεργοβόρες βιομηχανίες, «σύγχρονο» και «φιλοεπενδυτικό» χωροταξικό και πολεοδομικό πλαίσιο κ.ά. Βέβαια, όσο περισσότερο άκουγε κανείς τον Κυρ. Μητσοτάκη, τόσο του γεννιόταν η απορία μήπως έκανε αντίλαλο η τηλεόραση από την αναμετάδοση της ομιλίας του Τσίπρα από την «αναπτυξιακή» φιέστα στην Ελευσίνα, όπου κι αυτός διαφήμιζε την ικανότητα της κυβέρνησης να δελεάζει το κεφάλαιο, βελτιώνοντας με παρόμοια μέτρα το «επιχειρηματικό περιβάλλον». Τελικά το «εμπιστευθείτε μας» που έβαλαν ως τίτλο την επόμενη μέρα ορισμένα ΜΜΕ για την ομιλία Μητσοτάκη, έχει τον ίδιο αποδέκτη με το «εμείς τα κάνουμε καλύτερα» του Τσίπρα: Το κεφάλαιο, τις ανάγκες και τα συμφέροντά του.
«Αυταρχισμός», «δικτατορία του κομμουνιστικού κόμματος», «σταλινικός ολοκληρωτισμός», «βία και τρομοκρατία» και άλλα τέτοια κοσμητικά απευθείας από το χυδαιολόγιο της αστικής τάξης και της τρομάρας της για το πρώτο εργατικό κράτος στον κόσμο επιστρατεύει κάποιος «δόκτορας» στη χτεσινή «Εφημερίδα των Συντακτών», για να μιλήσει υποτίθεται για την Οκτωβριανή Επανάσταση. Και καλά ο «διδάκτορας» και ο καημός του, για το ότι «αρκετοί αριστεροί παραμένουν ακόμα εγκλωβισμένοι στους μύθους που πλαισίωσαν τον Οκτώβρη και αποτέλεσαν τον πυρήνα της ιδεολογίας του μαρξισμού λενινισμού». Αλλά η «Εφημερίδα των Συντακτών» εργολαβία την έχει πάρει την αναπαραγωγή όλων των αντιδραστικών και ανιστόρητων ιδεολογημάτων για την Οκτωβριανή Επανάσταση; Τόσα άρθρα που έχει δημοσιεύσει τους τελευταίους μήνες, φτάνουν για να γεμίσει μια ολόκληρη έκδοση με τους κάθε λογής απολογητές του καπιταλισμού, που στάζουν χολή για την Οκτωβριανή Επανάσταση και τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, έχοντας το βλέμμα στραμμένο όχι βέβαια στο χτες, αλλά στο σήμερα και το αύριο.