«Η προστασία και η προάσπιση των θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών όλων των μεταναστών, ανεξαρτήτως της κατάστασής τους, υπήρξε και θα είναι πάντα προτεραιότητά μας». Αν η φράση αυτή, από τη δήλωση εφτά επιτρόπων της ΕΕ για τη προχτεσινή Παγκόσμια Μέρα Μετανάστη, δεν συνιστά τον ορισμό της υποκρισίας, είναι επειδή την «κατατροπώνει» η επόμενη, με την οποία ισχυρίζονται ότι «η προστασία όσων έχουν εγκαταλείψει τον τόπο γέννησής τους, είτε από επιλογή, είτε βίαια, βρίσκεται στο επίκεντρο της ευρωπαϊκής ατζέντας για τη μετανάστευση»! 'Η, η αμέσως παρακάτω: «Εργαζόμαστε αδιάκοπα, εντός και εκτός της ΕΕ, σε στενή συνεργασία με τα κράτη - μέλη και τους διεθνείς εταίρους, για να σώζουμε ζωές, να παρέχουμε προστασία, να προσφέρουμε ασφαλείς και νόμιμες οδούς μετανάστευσης και να αντιμετωπίζουμε τις αιτίες που αναγκάζουν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους»! Ολα αυτά, ενόσω η ΕΕ είναι από τους κύριους υπαίτιους για τον ξεριζωμό χιλιάδων ανθρώπων, με τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί ή συμμετέχει, ενώ στο εσωτερικό της γίνεται το «μάλε βράσε» με τη διαχείριση του Προσφυγικού - Μεταναστευτικού, όπως δείχνει και ο διπλός εγκλωβισμός χιλιάδων κατατρεγμένων στα ελληνικά νησιά. Και σαν να μην έφτανε αυτό, κάθε τρεις και λίγο, όπως στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής, η ΕΕ συζητά πόσα επιπλέον μέτρα καταστολής θα εφαρμόσει στα σύνορα, ώστε να μην περνάει «κουνούπι», ενώ υλοποιούνται κατάπτυστες συμφωνίες, όπως αυτή με την Τουρκία, και έχει αποδειχθεί η εμπλοκή ευρωπαϊκών κυβερνήσεων στα κυκλώματα αποτροπής, ακόμα και βίαιης ανάσχεσης ροής μεταναστών από τη Λιβύη. Επομένως, αν οι πρόσφυγες και μετανάστες έχουν τέτοιους φίλους, τι να τους κάνουν τους εχθρούς;