Δυσαρέσκεια και έντονος προβληματισμός επικρατούσαν χτες το πρωί, ανάμεσα στους 100 περίπου εργαζόμενους που εξακολουθούν να εργάζονται, στη βιομηχανία ενδυμάτων «ΚΑΤΕΡΙΝΑ» στην Κατερίνη, γερμανικής ιδιοκτησίας, που αύριο βάζει οριστικά «λουκέτο», πετώντας στο δρόμο 450 εργαζόμενους συνολικά.

Η «μητρική» εταιρία ROLLMANN, κλείνει την κερδοφόρα επιχείρηση, μεταφέροντας την παραγωγική δραστηριότητα στη Βουλγαρία, όπου απασχολεί ήδη 2.000 εργαζόμενους και αναμένει μεγαλύτερη ακόμα κερδοφορία, λόγω του πολύ χαμηλού εργατικού κόστους.

«Τώρα τι κάνουμε;» ήταν το βασικό ερώτημα των εργαζομένων, που μετρούν λίγες ακόμη ώρες δουλιάς. Εντονη ήταν και η δυσαρέσκειά τους για το σωματείο της επιχείρησης, η ηγεσία του οποίου, στενά προσδεδεμένη με τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, αποδέχτηκε και επέβαλε «εργασιακή ειρήνη», για τη «σωτηρία των θέσεων εργασίας»! Ετσι, αποδείχτηκε στην πράξη για μια ακόμη φορά, το αδιέξοδο της ταξικής συνεργασίας.

Η «ΚΑΤΕΡΙΝΑ» πρωτολειτούργησε πριν 25 χρόνια. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90 απασχολούσε 1.000 εργαζόμενους. Εδώ και 5 χρόνια, μάς λέει η Ελευθερία Αμανατίδου, εργάτρια της επιχείρησης που συνταξιοδοτήθηκε πριν 2 χρόνια, άρχισε η σταδιακή μείωση του προσωπικού και σήμερα είχαν μείνει 450 εργαζόμενοι, που έβγαζαν μεγαλύτερη παραγωγή από τους 1.000.

Η εντατικοποίηση της εργασίας ήταν το μεγάλο πρόβλημα και το άγχος των εργαζομένων. Οπως αποκαλύπτει η Ελευθερία Αμανατίδου, όταν εργαζόταν η ίδια στην παραγωγή, 6 εργάτριες έβγαζαν 120 κομμάτια μανίκια την ημέρα. «Εγώ έλεγα πως ήταν πολλά και δεν έπρεπε να δουλεύουμε σαν αυτόματα. Με καλούσαν συνέχεια στο γραφείο για παρατηρήσεις και απειλές γιατί παρεμπόδιζα το ρυθμό της παραγωγής. Σήμερα 3 εργάτριες βγάζουν 160 κομμάτια!».

Απέναντι σ' αυτή την τρομοκράτηση και την υπερεντατικοποίηση το σωματείο αδρανούσε. Η ίδια διοίκηση εμπόδισε στο παρελθόν κλιμάκια του ΚΚΕ να περιοδεύσουν στο εργοστάσιο.

Ο Νίκος δουλεύει για χρόνια στην επιχείρηση, καθώς και η γυναίκα του και ο γιος του. Τώρα είναι και οι τρεις χωρίς δουλιά και για να εργαστούν σε άλλη επιχείρηση είναι μάλλον αδύνατο, αφού η Κατερίνη δεν έχει μεγάλες παραγωγικές μονάδες, τα τελευταία 10 χρόνια έχασε 5.500 θέσεις εργασίας στην κλωστοϋφαντουργία - ιματισμό και η ανεργία στην περιοχή ξεπερνά ήδη το 30%. Είναι συνοφρυωμένος, αμείλικτος, συντετριμμένος. Παίρνει την προκήρυξη της ΝΕ Πιερίας του ΚΚΕ. «Τώρα τι γίνεται;», αναρωτιέται. Χρειάζεται αγώνας τού λέει κάποιος, όχι μοιρολατρία.

Το κλείσιμο της «ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ» αναμένεται να έχει σημαντικές επιπτώσεις και στην οικονομική ζωή της Κατερίνης γενικά.