Στα γνωστά «μαγειρέματα» της στατιστικής κατέφυγε και πάλι η κυβέρνηση, με αφορμή την κατάθεση στη Βουλή χτες του Κοινωνικού Προϋπολογισμού για το 2001, προκειμένου να αποκρύψει την αντιλαϊκή της πολιτική. Ετσι στον προϋπολογισμό που κατέθεσε ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Τ. Γιαννίτσης, επιχειρείται να αθροιστούν οι δαπάνες που προέρχονται από τη συνεισφορά των εργαζομένων μέσω των ταμείων τους με τις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες από τον τακτικό προϋπολογισμό. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι από ένα σύνολο 9 τρισ. των συνολικών κοινωνικών δαπανών, η κρατική επιχορήγηση είναι μόνο 920 δισεκατομμύρια δραχμές, δηλαδή περίπου το 10%.

Ομως ακόμα και αυτή η κρατική επιχορήγηση βαίνει μειούμενη. Ενώ το 2000 αυξήθηκε κατά 6,37% από 817 δισ. το 1999, στα 895 δισ., φέτος έχει πτωτική τάση και διαμορφώνεται στα 920 δισ. δηλαδή αύξηση κατά 2,2% με την οποία στην πραγματικότητα δεν καλύπτεται ούτε ο πληθωρισμός. Επιπλέον αν απ' αυτή την επιχορήγηση αφαιρεθούν τα 505 δισ. του ΟΓΑ, και τα 155 δισ. του ΝΑΤ, για την κατάσταση των οποίων υπεύθυνη είναι η κυβερνητική πολιτική που ξεκληρίζει τους αγρότες και καταλήστευσε το άλλοτε κραταιό ταμείο των ναυτεργατών, η επιχορήγηση περιορίζεται στα 315 δισ. δραχμές! Είναι δε χαρακτηριστικό ότι η χρηματοδότηση του ΙΚΑ, του μεγαλύτερου ταμείου καθηλώνεται στα 209,6 δισ. όσο και στον περυσινό προϋπολογισμό. Παγωμένη στα 33 δισ. είναι και η επιχορήγηση στο ΤΕΒΕ, στο ΤΑΕ (5,8 δισ.) στο ΤΣΑ (3δισ.) ενώ στα ίδια επίπεδα με το 2000 είναι οι επιχορηγήσεις στον ΟΑΕΔ και στον ΟΕΚ.

Αλλά ακόμα και αν δεχτούμε τη λογική του αθροίσματος των δαπανών που κάνουν τα ταμεία των εργαζομένων και τα έξοδα του τακτικού προϋπολογισμού επί του συνόλου των δαπανών, πάλι αποδεικνύεται ότι η συμμετοχή του κράτους την τελευταία δεκαετία συνεχώς μειώνεται. Ετσι όπως προκύπτει και από τα στοιχεία του προϋπολογισμού (Πίνακας 1) ενώ οι δαπάνες των ταμείων για συντάξεις, υγεία πρόνοια και γενικές δαπάνες έφταναν το 1991 σε ποσοστό 70,2%, το 2001 η συμμετοχή τους ανήλθε στο 75,6%. Αντίθετα η συμμετοχή του κράτους μειώθηκε από 29,8% το 1991 στο 24,4% φέτος, ακολουθώντας τη γενική τάση μείωσης της κρατικής συνεισφοράς στο σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης. Επιπλέον πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτή η συμμετοχή αφορά πριν απ' όλα τις υποχρεώσεις του κράτους ως εργοδότη απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους, στρατιωτικούς, δημοτικούς υπαλλήλους κλπ.

Προκλητικοί είναι και οι ισχυρισμοί περί της βελτίωσης της θέσης των συνταξιούχων. Ο προϋπολογισμός διαπιστώνει αύξηση των δαπανών για τις συντάξεις κατά 9,8%, ή κατά 363 δισ. δραχμές από το 2000, το 2001. Ομως αυτή η «αύξηση» δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι το 70% των συνταξιούχων του ΙΚΑ παίρνουν τις κατώτερες συντάξεις, ενώ σε άλλα ταμεία περιορίζονται σε απλά βοηθήματα. Η αύξηση αυτή δεν προήλθε από τη βελτίωση των συντάξεων αλλά από την αύξηση του αριθμού των συνταξιούχων κατά 130.000 περίπου στην κατηγορία της κύριας ασφάλισης και κατά 35.000 στην επικουρική. Ετσι ο συνολικός αριθμός των συνταξιούχων για την κύρια σύνταξη ανέρχεται φέτος στα 2.199.760 άτομα, έναντι 3.799.030 ασφαλισμένων -εργαζομένων. Η δε σχέση τους διαμορφώνεται σε 1 συνταξιούχος προς 1,7 εργαζόμενους. Σχέση που δείχνει και τη συνολική αποτυχία της κυβέρνησης στον τομέα της απασχόλησης.

Και στο φετινό προϋπολογισμό αποτυπώνεται η γνωστή τακτική της κυβέρνησης να εμφανίζει σαν άσκηση κοινωνικής πολιτικής, παροχές που προέρχονται από τα χρήματα των εργαζομένων ή των συνταξιούχων, όπως στην περίπτωση του ΛΑΦΚΑ. Ετσι με τις κρατήσεις των συνταξιούχων χρηματοδοτήθηκαν το οργανικό έλλειμμα του ΙΚΑ και άλλα ταμεία με 20 δισεκατομμύρια το 2001, ενώ οι συνολικές πληρωμές του ΛΑΦΚΑ από το 1993 που επιβλήθηκε ο φόρος στις συντάξεις, έχουν φτάσει τα 101 δισ. δραχμές.