Εκτός από τις αναμενόμενες «κραυγές» του Προέδρου των ΗΠΑ περί «πολεμικής πράξης», που «συνιστούν» οι επιθέσεις της περασμένης Τρίτης, οι οποίες - βέβαια - «θα απαντηθούν» και μάλιστα, όχι μόνο στο πρόσωπο των τρομοκρατών ή των «τρομοκρατών» (για να μην ξεχνιόμαστε), αλλά και αυτών που τους «υποθάλπουν» (δηλαδή, χώρες και λαούς στη «γλώσσα» του ιμπεριαλισμού), στο επίπεδο του συμβολικού θα παιχτούν και άλλες ακόμη ανάλογες «παραστάσεις», απαραίτητες, από προπαγανδιστικής άποψης, για να «ντυθούν» με «αίσθημα» τα νέα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που ετοιμάζουν τα «γεράκια» του (κτιριακώς, μόνο, λαβωμένου) Πενταγώνου.

Πρόκειται για τις ίδιες κυβερνήσεις, που ματοκύλισαν τα Βαλκάνια και κλείνουν τα μάτια στις καθημερινές ταφές βρεφών στο Ιράκ, λόγω του δολοφονικού εμπάργκο, που έχουν επιβάλει με τις ιδιότητες των «δημοκρατών» και «υπερασπιστών της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», για να αναφέρουμε μόνο δύο παραδείγματα της «ανθρωπιστικής» πρακτικής της «πεφωτισμένης» Δύσης. Πρόκειται για τις ίδιες κυβερνήσεις, που βάφτισαν «παράπλευρες απώλειες» τα πτώματα στο Βελιγράδι και το Αλέξινατς και «στρατιωτικούς στόχους» τα καταφύγια προσφύγων στη Βαγδάτη. Πρόκειται για τους ίδιους θεσμούς της ιμπεριαλιστικής φάσης του καπιταλισμού, που έχουν μετατρέψει τα ερείπια του δυτικού διαφωτισμού, σε προκεχωρημένο φυλάκιο του ιδεολογικού εποικοδομήματος, της χειρότερης επίθεσης του συστήματος που έχει γνωρίσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα ...σε «ειρηνικές» περιόδους.

Σήμερα, δε θα δακρύσω. Δε θα κρατήσω ούτε ένα δευτερόλεπτο σιγής. Αντίθετα: Θα ουρλιάξω και θα θυμώσω ακόμη περισσότερο. Είναι ο μόνος φόρος τιμής, που μου επιτρέπει η ανθρώπινη υπόστασή μου να αποτίσω στο δίχρονο Αμερικανάκι που βρισκόταν στο μοιραίο αεροπλάνο και που έχασε τη ζωή του, χωρίς καν να προλάβει να τη συνειδητοποιήσει, στο βρέφος από το Ιράκ, στον δεκάχρονο δολοφονημένο Παλαιστίνιο, στις ανήλικες «παράπλευρες απώλειες» της «νέας τάξης».