Οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας στο Σωματείο Ξενοδοχοϋπαλλήλων Ρόδου δεν στεγάζονται μόνο σε κοινό ψηφοδέλτιο, ανεξαρτήτως πολιτικών αποχρώσεων, αλλά έχουν αποδείξει και την ικανότητά τους να υπηρετούν με μια φωνή τα συμφέροντα των ξενοδόχων. Με βάση τα έργα και τις ημέρες τους, μερικά από τα οποία συνοψίζουμε παρακάτω, δεν είναι περίεργο ότι πέρασε μισός μήνας από την προκήρυξη της απεργίας, μέχρι να οριστεί συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου.

Στην πραγματικότητα, αυτοί οι συνδικαλιστές δεν βλέπουν κανέναν λόγο να γίνει απεργία, αν «πιαστούμε» από τις δηλώσεις του προέδρου του Σωματείου σε τοπικά ΜΜΕ, όπου χαρακτήρισε τη φετινή σεζόν ως «μία από τις καλύτερες για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους». Μέρες πριν την απεργία, δίνουν άλλοθι σε εργοδότες και κυβέρνηση να παρουσιάζουν τον Τουρισμό ως διέξοδο και ελπίδα για τους εργαζόμενους και τους ανέργους, να συκοφαντούν τους αγώνες των ξενοδοχοϋπαλλήλων, που βλέπουν την εκμετάλλευση από σεζόν σε σεζόν να μεγαλώνει.

Το 2012, τη χρονιά που η Ομοσπονδία υπέγραψε «ψαλίδισμα» της τάξης του 15% στην κλαδική Σύμβαση, οι συνδικαλιστές της πλειοψηφίας στη Ρόδο έβαλαν τη σφραγίδα τους σε αντίστοιχες περικοπές, ύψους 13%, στους μισθούς των εργαζομένων. Παράλληλα, με κάθε τοπική Συλλογική Σύμβαση που υπογράφουν, «ξηλώνουν» και από ένα δικαίωμα των ξενοδοχοϋπαλλήλων. Στα λόγια, όμως, κάνουν το μαύρο - άσπρο και τις μειώσεις «αυξήσεις».

Πρόσφατο παράδειγμα είναι η τοπική Συλλογική Σύμβαση που υπογράφηκε στα τέλη του Μάρτη, που «στα χαρτιά» προβλέπει αύξηση στο επίδομα εποχικότητας από 10% σε 11,8% για την τρέχουσα χρονιά. Τα «καλά νέα» διαφημίστηκαν ιδιαίτερα από τους συνδικαλιστές, που «ξέχασαν» όμως να προσθέσουν ότι με την ίδια Σύμβαση καταργήθηκε το επίδομα για το μήνα Απρίλη! Στην πράξη, η μικρή αύξηση δεν ισοφαρίζει την απώλεια του επιδόματος ενός μήνα.

Με την ίδια τακτική στο παρελθόν, το 2014, είχαν πανηγυρίσει για «αυξήσεις» στο βασικό μισθό, ενώ «πετσόκοψαν» το επίδομα προϋπηρεσίας. Συγκεκριμένα, η πρόβλεψη για υπολογισμό της προϋπηρεσίας με βάση μόνο τον πραγματικό χρόνο εργασίας, δηλαδή χωρίς να προσμετράται ο «νεκρός» χρόνος, όπως ίσχυε για τους εποχικούς εργαζόμενους, έφερε μειώσεις στους ξενοδοχοϋπαλλήλους του νησιού, και μάλιστα σημαντικές για τους παλιότερους εργαζόμενους.

Αυτό που φροντίζει πάνω απ' όλα η πλειοψηφία του Σωματείου είναι ακόμα κι αυτές οι κουτσουρεμένες Συμβάσεις να μην στέκονται εμπόδιο στην κερδοφορία των ξενοδόχων, αλλά να μπορούν οι τελευταίοι ανεμπόδιστα να τις γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια. Δίπλα στις κυβερνήσεις που έχουν φροντίσει να καταργήσουν την υποχρεωτικότητα στην εφαρμογή των Συλλογικών Συμβάσεων, βάζουν κι αυτοί πρόθυμα το χέρι τους, ώστε να κρατούν τους εργαζόμενους ανοργάνωτους, μακριά από τη διεκδίκηση και από τις «κακές παρέες» με σωματεία που αγωνίζονται και συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Από τη μία, μπορεί κανείς να διαβάσει τις δηλώσεις του προέδρου του Σωματείου, στις οποίες περηφανεύεται για τα «εύσημα» που έλαβε από επιθεωρήτρια του υπουργείου Εργασίας για την «καλύτερη πανελλαδικά» Σύμβαση και «εύχεται» να μην υπάρχει «κάποιος κακός εργοδότης ο οποίος να έχει βρει κάποιο παραθυράκι για να μην την εφαρμόσει».

Από την άλλη υπάρχει η πραγματικότητα: Οι εργοδότες μέσα από «παραθυράκια» και ορθάνοιχτες πόρτες δεν εφαρμόζουν τη Συλλογική Σύμβαση, την τηρούν στα χαρτιά ή για ένα πολύ μικρό μέρος από το σύνολο του προσωπικού τους. Εργαζόμενοι με το βασικό μισθό, εργαζόμενοι μέσα από εργολαβικά συνεργεία, νέοι κάτω των 25 ετών που γίνονται ανάρπαστοι ως πιο φτηνοί, μαθητευόμενοι και πρακτικά ασκούμενοι, είναι «αόρατοι» για το κλαδικό σωματείο. Το ίδιο και οι πέντε επιχειρησιακές συμβάσεις που υπογράφηκαν από Ενώσεις Προσώπων σε ξενοδοχεία του νησιού, λίγο μετά την τοπική Σύμβαση, και προβλέπουν μισθούς στο ύψος της ΕΓΣΣΕ.

Από τις διαπραγματεύσεις μέχρι την υπογραφή και την εφαρμογή της, η πλειοψηφία του Σωματείου φρόντισε η υπόθεση της Σύμβασης να μείνει μακριά από τους εργαζόμενους, από την οργάνωση αγώνων για αναπλήρωση των μεγάλων απωλειών. Για το λόγο αυτό, στάθηκε απέναντι στις δυνάμεις του ΠΑΜΕ και των τριών συνεργαζόμενων επιχειρησιακών σωματείων σε «Mira Mare», «Amilia Mare - Paradise Village» και «Sheraton», που τους προηγούμενους μήνες με συσκέψεις, συζητήσεις και κινητοποιήσεις ανέδειξαν το αίτημα για υποχρεωτικότητα της Συλλογικής Σύμβασης.

Οι εργοδοτικοί συνδικαλιστές έφτασαν στο σημείο να «τιμωρήσουν» με εξάμηνη διαγραφή από τα μητρώα του Σωματείου τρεις εργαζόμενους, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, επειδή αντιπαρατίθενται στις επιλογές της πλειοψηφίας, αποκαλύπτουν το ρόλο της ως στήριγμα των εργοδοτών και διεκδικούν μέσα από τα επιχειρησιακά τους σωματεία Συλλογικές Συμβάσεις. Μετά από αγωγή και ασφαλιστικά μέτρα στα οποία κατέφυγαν οι εργαζόμενοι, το δικαστήριο με προσωρινή διαταγή ανέστειλε την ισχύ της κατάπτυστης απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου.