Στην ομιλία του ο Ν. Αμπατιέλος αναφέρθηκε στα δεκάδες επιτυχημένα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ που έγιναν αυτό το διάστημα και στο σύνθημά τους (δανεισμένο από το στίχο του Τ. Λειβαδίτη) «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για το δίκιο», και αναφορικά με το τι είναι δίκαιο και τι άδικο σήμερα, επισήμανε:

«Οι εκατοντάδες απαντήσεις που συγκεντρώθηκαν από τα ερωτηματολόγια που διακινήσαμε αυτό το διάστημα στα σχολεία και έβαζαν αυτές τις ερωτήσεις είναι αποκαλυπτικές: Αδικο, γράψανε μαθητές, είναι το να μην μπορούμε να κάνουμε όνειρα για το μέλλον μας, ο περιορισμός της ελευθερίας, η φτώχεια, η κοροϊδία και το ψέμα, η ανισότητα, ο διαχωρισμός ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, η εκμετάλλευση, ο φασισμός, οι πόλεμοι, το ίδιο το σύστημα!

Και ναι... άδικο είναι το ίδιο το σύστημα που ζούμε!

...Οχι για όλους... Αδικο για τους πολλούς, για το λαό και τα παιδιά του και παράδεισος για τους λίγους, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που θησαυρίζουν πάνω στις δικές μας πλάτες, που τους χαρίζει ζωή μέσα στα πλούτη και τη χλιδή!

Αυτό που τόσο γλαφυρά περιέγραψαν με τις απαντήσεις τους οι μαθητές έχει ονοματεπώνυμο: Είναι ο καπιταλισμός, ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Νόμος του, τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών. Τα κέρδη των λίγων είναι η φτώχεια και η δυστυχία των λαών.

Ζούμε καθημερινά τα αποτελέσματα αυτού του συστήματος και όσων το στηρίζουν: Φτώχεια, ανεργία, αβεβαιότητα, στέρηση βασικών αναγκών της νεολαίας στη μόρφωση, τη δωρεάν Παιδεία. Χτύπημα δικαιωμάτων σε μια σειρά τομείς με αποτέλεσμα σημαντικές πλευρές για τη ζωή κάθε νέου ανθρώπου, όπως η Υγεία, η ανάγκη για πολιτισμό και δημιουργία, για αθλητισμό και τόσα άλλα, να γίνονται όλο και περισσότερο πολυτέλεια, ανάλογα με το πόσο "βαστά η τσέπη" καθενός.

Αποτελέσματα αυτού του συστήματος όμως είναι και οι σημερινοί πόλεμοι και η προσφυγιά. Είναι μάλιστα από τα πιο βάρβαρα, δείχνουν το αποκρουστικό του πρόσωπο...

Τι είναι όμως ο πόλεμος; Γιατί γίνεται;

Μέσα στα σχολικά βιβλία δίνονται διάφορες απαντήσεις...

Ιστορία Γ' Λυκείου:

Για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: "Η δολοφονία του Αψβούργου πρίγκιπα οδήγησε στην έκρηξη ευρωπαϊκού πολέμου... Πολλοί θεώρησαν τον πόλεμο λύτρωση από την πεζή καθημερινότητα του αστικού πολιτισμού και ευκαιρία για ηρωισμούς, αυτοθυσίες και διακρίσεις"(!) Βαρέθηκαν δηλαδή την καθημερινότητα και είπαν τι να κάνουμε, ας ξεκινήσουμε κάνα πόλεμο για να ξεφύγουμε απ' τη "ρουτίνα"!

Για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: "Η πορεία προς την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνδέεται άρρηκτα με τη σταθερή εμμονή της χιτλερικής Γερμανίας να επιβάλει τη θέλησή της".

Πολιτική Παιδεία Α' Λυκείου: "Στην πραγματικότητα, ο πόλεμος είναι η αποτυχία της πολιτικής. Πόλεμος σημαίνει ότι τα κράτη δεν μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα και τις διαφορές τους, στο πλαίσιο αμοιβαίας συνεννόησης και υποχώρησης".

Τι λοιπόν λένε τα σχολικά βιβλία και όχι μόνο; Οτι ο πόλεμος είναι πρόβλημα "αποτυχίας της πολιτικής", μη συνεννόησης, τρόπος να ξεφύγουμε από την πεζή καθημερινότητα, αποτέλεσμα "εμμονών" κάποιων τρελών.

Και για να μη μιλάμε μόνο ιστορικά, σκεφτείτε πόσα έχουμε ακούσει για τους σημερινούς πολέμους. Οτι αιτία είναι οι διαφορετικές θρησκείες, για τους τζιχαντιστές και τη "σύγκρουση πολιτισμών" ότι αιτία είναι κάποιοι φανατικοί ιμάμηδες κ.λπ.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν είναι μια θεωρητική συζήτηση, αναλύσεις για κάποιες χώρες μακρινές. Μας αφορά άμεσα, ζούμε ήδη τις τραγικές συνέπειές του».

Αφού μίλησε για τις πραγματικές αιτίες των πολέμων, που έχουν να κάνουν με τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και αγορών, ο Ν. Αμπατιέλος σημείωσε ακόμα ότι:

• «Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο δεν υπάρχει γιατί από την άλλη μεριά του Αιγαίου είναι μουσουλμάνοι ή επειδή είναι "τρελός" ο Ερντογάν, αλλά γιατί και από τη μία και από την άλλη μεριά κουμάντο στην οικονομία και την εξουσία κάνουν οι καπιταλιστές, που στη δίψα τους για νέα κέρδη και νέες αγορές δε διστάζουν να βάζουν τους λαούς σε τεράστιους κινδύνους.

Γιατί και οι Ελληνες καπιταλιστές έχουν το βλέμμα τους στην ανοικοδόμηση των περιοχών που γκρέμισε ο πόλεμος, γιατί και οι Ελληνες καπιταλιστές παίρνουν μέρος στους ανταγωνισμούς θέλοντας να εξασφαλίσουν νέα κέρδη.

Η χώρα μας, άλλωστε, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, και με τη σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να βάζει τη σφραγίδα της, παίρνει μέρος στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, διαθέτοντας εδάφη, αέρα και θάλασσα για να διεξάγονται οι επιθέσεις.

• Δεν είναι τυχαία τα "ευχαριστώ" των ΗΠΑ για τη βάση του ΝΑΤΟ στη Σούδα της Κρήτης. Από τη Σούδα φεύγουν οι πύραυλοι που βομβαρδίζουν τις άλλες χώρες. Η Σούδα ήταν το ορμητήριο για τους 56 πυραύλους "Τόμαχοκ" που σφυροκόπησαν τη Συρία πριν από ένα μήνα. Ακόμα, γιατί ελληνικά στρατεύματα βρέθηκαν έξω από τα σύνορα της χώρας στο Κόσσοβο, στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο, στη Σομαλία, στο Μάλι. Τώρα που μιλάμε, η Ελλάδα συμμετέχει σε 13 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων.
• Δεν είναι τυχαία τα "ευχαριστώ" του Ομπάμα προς την ελληνική κυβέρνηση, γιατί δίνει σταθερά το 2% του ΑΕΠ, δηλαδή 3,8 δισ. (!) για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ - και όταν οι μαθητές διεκδικούν λεφτά για την Παιδεία, για δωρεάν υποδομές, για πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού... η κυβέρνηση απαντάει, δεν γίνεται γιατί "δεν υπάρχει σάλιο"... Ας σκεφτεί καθένας πόσο επίκαιρο είναι το σύνθημα "Δώστε λεφτά για την Παιδεία, πουλήστε κάνα πύραυλο να πάρουμε βιβλία".

Ο πόλεμος είναι στο DNA του καπιταλισμού, όπως είναι και οι οικονομικές κρίσεις, που τις συνέπειές της πληρώνει ο ελληνικός λαός τα τελευταία 8 χρόνια. Είναι στο DNA του συστήματος που έχει για αξίες το "ο θάνατός σου η ζωή μου", είναι νόμος η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, είναι νόμος απαράβατος - ότι όλα κινούνται για να εξασφαλίζονται τα κέρδη των λίγων.

Αυτός ο κανόνας καθρεφτίζεται και μέσα στο σημερινό σχολείο.

Παρουσιάζουν για πρότυπο τον "επιχειρηματία - ηγέτη" που πατά επί πτωμάτων για να πετύχει. Μας λένε πως πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί για να προοδεύσουμε. Προσπαθούν να διαιρέσουν το λαό και να βάλουν ανάμεσά μας ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές. Συχνά ακούμε "κοίτα εσύ να τη βολέψεις, να μη σε νοιάζει τι κάνει ο διπλανός σου"».

Ακόμα, ο Ν. Αμπατιέλος τόνισε ότι:

«Το νέο, το σύγχρονο βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής. Το πραγματικά ριζοσπαστικό και ελπιδοφόρο βρίσκεται στον συλλογικό, οργανωμένο αγώνα που έχει στο στόχαστρό του τις αιτίες που γεννούν όσα ζούμε, στον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, το σοσιαλισμό. (...)

Ο σοσιαλισμός είναι μια κοινωνία χτισμένη πάνω σε νέα θεμέλια, γι' αυτό χρειάζεται και ένα σχολείο τελείως διαφορετικό από το σημερινό.

Χρειάζεται ένα σχολείο που:

• Θα διαπαιδαγωγεί με τις αρχές της ανιδιοτέλειας, της συλλογικότητας και της προσφοράς για την πρόοδο της κοινωνίας.
• Δεν θα διαχωρίζει τους μαθητές. Μέσα σε αυτό όλοι θα είναι ίσοι, απ' όπου και αν κρατάει η σκούφια του καθενός, ανεξάρτητα από θρησκεία και το χρώμα του δέρματος, θα μορφώνει όλους ολόπλευρα χωρίς διακρίσεις.
• Θα είναι δωρεάν για όλα τα παιδιά και θα τα ετοιμάζει να αντιμετωπίσουν δημιουργικά τη ζωή, όποιο επάγγελμα και αν ακολουθήσουν.
• Θα δίνει το απαραίτητο υπόβαθρο για να προσεγγίζεται όλος ο πλούτος της γνώσης που έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα.
• Θα διδάσκει την αλήθεια και θα βοηθάει να διαμορφώνεται η προσωπικότητα, αναπτύσσοντας τις ιδιαίτερες κλίσεις και τα ενδιαφέροντά κάθε μαθητή.

Η ύπαρξη του σοσιαλισμού τον προηγούμενο αιώνα απέδειξε, παρά τις αδυναμίες, αυτή τη δυνατότητα.

Φέτος, 100 χρόνια από τον κόκκινο Οχτώβρη, το κοσμοϊστορικό γεγονός της σοσιαλιστικής επανάστασης, όταν για πρώτη φορά οι εργάτες πήραν την εξουσία, άνοιξε το δρόμο, φωτίζει το μέλλον.

Η προσφορά της σοσιαλιστικής κοινωνίας του 20ού αιώνα στη ζωή και στα δικαιώματα των νέων δεν μπορεί να συγκριθεί ακόμα και με την πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα», είπε ο Ν. Αμπατιέλος και μίλησε αναλυτικά για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού.

Και κλείνοντας την ομιλία του κάλεσε τους νέους:

«Να γίνουμε περισσότεροι αυτοί που μεταδίδουμε το μικρόβιο του συλλογικού αγώνα μέσα στους νέους, αυτοί που παλεύουμε για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των νέων (...)

Να γίνουμε περισσότεροι αυτοί που παλεύουμε για τον πιο όμορφο στόχο: Για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Οπως έγραψε στην τελευταία μαθητική κινητοποίηση ένα σχολείο στο πανό του, "ο κόσμος δεν αλλάζει με κουβέντες, δεν άλλαξε ποτέ με προσευχές"... τώρα όλοι στον αγώνα»!