Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:
Από την Ηπειρο και τα νησιά του Ιονίου μέχρι την Κρήτη και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τις γειτονιές της Αττικής, οι μαθητικές αυτές γιορτές ήταν δεκάδες και αυτό το Σαββατοκύριακο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το Μαθητικό Φεστιβάλ στο Ιλιον, όπου μίλησε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπατιέλος, και αποσπάσματα από την ομιλία του δημοσιεύουμε στο παρόν 4σέλιδο «Νεολαία».
Τα ζητήματα του σχολείου που βιώνουν σήμερα οι μαθητές και του σχολείου που έχουν ανάγκη, ο πόλεμος και οι αιτίες που τον δημιουργούν, η προσφυγιά την οποία βιώνουν μέσα από τις εικόνες που ζουν τριγύρω τους και η αλληλεγγύη των λαών, τα ναρκωτικά, η αδικία που είναι στο DNA του καπιταλιστικού συστήματος και ο αγώνας για το δίκιο για τον οποίο μιλά το σύνθημα των Φεστιβάλ, ήταν από τα θέματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο των ομιλιών και των συζητήσεων που έγιναν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων. Σε πολλά Φεστιβάλ έγιναν παρουσιάσεις συλλογικών ερευνητικών εργασιών που ετοίμασαν ομάδες μαθητών, συμβάλλοντας στο να ανοίξει η κουβέντα γύρω από διάφορα ζητήματα που απασχολούν και ενδιαφέρουν τους μαθητές.
Παράλληλα, μέσα από τις εκδηλώσεις, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν και με άλλα αθλήματα, μέσα από επιδείξεις που έγιναν στο πλαίσιό τους. Τέτοια παραδείγματα ήταν οι επιδείξεις ενόργανης γυμναστικής, χορού, πυγμαχίας και άλλων πολεμικών τεχνών, παρκούρ, που παρουσιάστηκαν σε Ζωγράφου, Καλλιθέα και Λάρισα.
Το ενδιαφέρον των μαθητών συγκέντρωσαν τα διάφορα παιχνίδια που ετοιμάστηκαν ειδικά για τις εκδηλώσεις των Φεστιβάλ, συνδυάζοντας την αναζήτηση της γνώσης και τον προβληματισμό με την ψυχαγωγία. Επιτραπέζια και παιχνίδια ερωτήσεων οργανώθηκαν σε Μενίδι, Εύοσμο, Ηράκλειο και αλλού, quizdom στο Βόλο, ενώ οι μαθητές της Καλλιθέας διοργάνωσαν «Κυνήγι του χαμένου θησαυρού» με θέμα «Μαθαίνοντας για τον Νίκο Μπελογιάννη», αφού οι εκδηλώσεις πέρασαν και από το σχολείο που φέρει το όνομα του κομμουνιστή αγωνιστή. Στο ίδιο πλαίσιο της γνωριμίας με την Ιστορία και τους αγώνες του λαού, στη Λευκάδα διοργανώθηκε ιστορικός περίπατος σε επιλεγμένα σημεία της πόλης που είναι συνδεδεμένα με τη σύγχρονη ιστορία του τόπου, με έμφαση στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου Πολέμου.
Με τη μαθητική δημιουργία να έχει τον πρώτο λόγο, όλα σχεδόν τα είδη μουσικής παρουσιάστηκαν στις εκδηλώσεις των Φεστιβάλ. Από έντεχνο, ροκ και χιπ χοπ που ερμήνευσαν μαθητικά μουσικά συγκροτήματα, μέχρι παραδοσιακή μουσική και τραγούδια από πολιτιστικούς συλλόγους και ομάδες μαθητών. Μεταξύ άλλων, παρουσιάστηκαν παραδοσιακές μουσικές από τον Πόντο (στον Εύοσμο), την Κρήτη (στο Ηράκλειο) και απ' όλη τη χώρα (στη Μυτιλήνη και την Καλλιθέα).
Παράλληλα, οι χώροι που φιλοξένησαν τα Φεστιβάλ λειτούργησαν σε πολλές περιπτώσεις ως υπαίθρια εικαστικά εργαστήρια, καθώς πέρα από τις εκθέσεις (φωτογραφίας, ζωγραφικής κ.λπ.) που είχαν ετοιμαστεί, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε δημιουργία κολάζ, γκράφιτι κ.λπ. με θεματολογία εμπνευσμένη από τις μαθητικές κινητοποιήσεις του χειμώνα που πέρασε, από το δράμα των προσφύγων, την Οχτωβριανή Επανάσταση και άλλα θέματα που ενδιαφέρουν και προβληματίζουν τους μαθητές.
Αποσπάσματα από την ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ στο Μαθητικό Φεστιβάλ στο Ιλιον
Στην ομιλία του ο Ν. Αμπατιέλος αναφέρθηκε στα δεκάδες επιτυχημένα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ που έγιναν αυτό το διάστημα και στο σύνθημά τους (δανεισμένο από το στίχο του Τ. Λειβαδίτη) «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για το δίκιο», και αναφορικά με το τι είναι δίκαιο και τι άδικο σήμερα, επισήμανε:
«Οι εκατοντάδες απαντήσεις που συγκεντρώθηκαν από τα ερωτηματολόγια που διακινήσαμε αυτό το διάστημα στα σχολεία και έβαζαν αυτές τις ερωτήσεις είναι αποκαλυπτικές: Αδικο, γράψανε μαθητές, είναι το να μην μπορούμε να κάνουμε όνειρα για το μέλλον μας, ο περιορισμός της ελευθερίας, η φτώχεια, η κοροϊδία και το ψέμα, η ανισότητα, ο διαχωρισμός ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, η εκμετάλλευση, ο φασισμός, οι πόλεμοι, το ίδιο το σύστημα!
Και ναι... άδικο είναι το ίδιο το σύστημα που ζούμε!
...Οχι για όλους... Αδικο για τους πολλούς, για το λαό και τα παιδιά του και παράδεισος για τους λίγους, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που θησαυρίζουν πάνω στις δικές μας πλάτες, που τους χαρίζει ζωή μέσα στα πλούτη και τη χλιδή!
Αυτό που τόσο γλαφυρά περιέγραψαν με τις απαντήσεις τους οι μαθητές έχει ονοματεπώνυμο: Είναι ο καπιταλισμός, ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Νόμος του, τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών. Τα κέρδη των λίγων είναι η φτώχεια και η δυστυχία των λαών.
Ζούμε καθημερινά τα αποτελέσματα αυτού του συστήματος και όσων το στηρίζουν: Φτώχεια, ανεργία, αβεβαιότητα, στέρηση βασικών αναγκών της νεολαίας στη μόρφωση, τη δωρεάν Παιδεία. Χτύπημα δικαιωμάτων σε μια σειρά τομείς με αποτέλεσμα σημαντικές πλευρές για τη ζωή κάθε νέου ανθρώπου, όπως η Υγεία, η ανάγκη για πολιτισμό και δημιουργία, για αθλητισμό και τόσα άλλα, να γίνονται όλο και περισσότερο πολυτέλεια, ανάλογα με το πόσο "βαστά η τσέπη" καθενός.
Αποτελέσματα αυτού του συστήματος όμως είναι και οι σημερινοί πόλεμοι και η προσφυγιά. Είναι μάλιστα από τα πιο βάρβαρα, δείχνουν το αποκρουστικό του πρόσωπο...
Τι είναι όμως ο πόλεμος; Γιατί γίνεται;
Μέσα στα σχολικά βιβλία δίνονται διάφορες απαντήσεις...
Ιστορία Γ' Λυκείου:
Για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: "Η δολοφονία του Αψβούργου πρίγκιπα οδήγησε στην έκρηξη ευρωπαϊκού πολέμου... Πολλοί θεώρησαν τον πόλεμο λύτρωση από την πεζή καθημερινότητα του αστικού πολιτισμού και ευκαιρία για ηρωισμούς, αυτοθυσίες και διακρίσεις"(!) Βαρέθηκαν δηλαδή την καθημερινότητα και είπαν τι να κάνουμε, ας ξεκινήσουμε κάνα πόλεμο για να ξεφύγουμε απ' τη "ρουτίνα"!
Για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: "Η πορεία προς την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνδέεται άρρηκτα με τη σταθερή εμμονή της χιτλερικής Γερμανίας να επιβάλει τη θέλησή της".
Πολιτική Παιδεία Α' Λυκείου: "Στην πραγματικότητα, ο πόλεμος είναι η αποτυχία της πολιτικής. Πόλεμος σημαίνει ότι τα κράτη δεν μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα και τις διαφορές τους, στο πλαίσιο αμοιβαίας συνεννόησης και υποχώρησης".
Τι λοιπόν λένε τα σχολικά βιβλία και όχι μόνο; Οτι ο πόλεμος είναι πρόβλημα "αποτυχίας της πολιτικής", μη συνεννόησης, τρόπος να ξεφύγουμε από την πεζή καθημερινότητα, αποτέλεσμα "εμμονών" κάποιων τρελών.
Και για να μη μιλάμε μόνο ιστορικά, σκεφτείτε πόσα έχουμε ακούσει για τους σημερινούς πολέμους. Οτι αιτία είναι οι διαφορετικές θρησκείες, για τους τζιχαντιστές και τη "σύγκρουση πολιτισμών" ότι αιτία είναι κάποιοι φανατικοί ιμάμηδες κ.λπ.
Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν είναι μια θεωρητική συζήτηση, αναλύσεις για κάποιες χώρες μακρινές. Μας αφορά άμεσα, ζούμε ήδη τις τραγικές συνέπειές του».
Αφού μίλησε για τις πραγματικές αιτίες των πολέμων, που έχουν να κάνουν με τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και αγορών, ο Ν. Αμπατιέλος σημείωσε ακόμα ότι:
Γιατί και οι Ελληνες καπιταλιστές έχουν το βλέμμα τους στην ανοικοδόμηση των περιοχών που γκρέμισε ο πόλεμος, γιατί και οι Ελληνες καπιταλιστές παίρνουν μέρος στους ανταγωνισμούς θέλοντας να εξασφαλίσουν νέα κέρδη.
Η χώρα μας, άλλωστε, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, και με τη σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να βάζει τη σφραγίδα της, παίρνει μέρος στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, διαθέτοντας εδάφη, αέρα και θάλασσα για να διεξάγονται οι επιθέσεις.
Ο πόλεμος είναι στο DNA του καπιταλισμού, όπως είναι και οι οικονομικές κρίσεις, που τις συνέπειές της πληρώνει ο ελληνικός λαός τα τελευταία 8 χρόνια. Είναι στο DNA του συστήματος που έχει για αξίες το "ο θάνατός σου η ζωή μου", είναι νόμος η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, είναι νόμος απαράβατος - ότι όλα κινούνται για να εξασφαλίζονται τα κέρδη των λίγων.
Αυτός ο κανόνας καθρεφτίζεται και μέσα στο σημερινό σχολείο.
Παρουσιάζουν για πρότυπο τον "επιχειρηματία - ηγέτη" που πατά επί πτωμάτων για να πετύχει. Μας λένε πως πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί για να προοδεύσουμε. Προσπαθούν να διαιρέσουν το λαό και να βάλουν ανάμεσά μας ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές. Συχνά ακούμε "κοίτα εσύ να τη βολέψεις, να μη σε νοιάζει τι κάνει ο διπλανός σου"».
Ακόμα, ο Ν. Αμπατιέλος τόνισε ότι:
«Το νέο, το σύγχρονο βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής. Το πραγματικά ριζοσπαστικό και ελπιδοφόρο βρίσκεται στον συλλογικό, οργανωμένο αγώνα που έχει στο στόχαστρό του τις αιτίες που γεννούν όσα ζούμε, στον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, το σοσιαλισμό. (...)
Ο σοσιαλισμός είναι μια κοινωνία χτισμένη πάνω σε νέα θεμέλια, γι' αυτό χρειάζεται και ένα σχολείο τελείως διαφορετικό από το σημερινό.
Χρειάζεται ένα σχολείο που:
Η ύπαρξη του σοσιαλισμού τον προηγούμενο αιώνα απέδειξε, παρά τις αδυναμίες, αυτή τη δυνατότητα.
Φέτος, 100 χρόνια από τον κόκκινο Οχτώβρη, το κοσμοϊστορικό γεγονός της σοσιαλιστικής επανάστασης, όταν για πρώτη φορά οι εργάτες πήραν την εξουσία, άνοιξε το δρόμο, φωτίζει το μέλλον.
Η προσφορά της σοσιαλιστικής κοινωνίας του 20ού αιώνα στη ζωή και στα δικαιώματα των νέων δεν μπορεί να συγκριθεί ακόμα και με την πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα», είπε ο Ν. Αμπατιέλος και μίλησε αναλυτικά για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού.
Και κλείνοντας την ομιλία του κάλεσε τους νέους:
«Να γίνουμε περισσότεροι αυτοί που μεταδίδουμε το μικρόβιο του συλλογικού αγώνα μέσα στους νέους, αυτοί που παλεύουμε για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των νέων (...)
Να γίνουμε περισσότεροι αυτοί που παλεύουμε για τον πιο όμορφο στόχο: Για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.
Οπως έγραψε στην τελευταία μαθητική κινητοποίηση ένα σχολείο στο πανό του, "ο κόσμος δεν αλλάζει με κουβέντες, δεν άλλαξε ποτέ με προσευχές"... τώρα όλοι στον αγώνα»!
Το ερώτημα σήμερα για κάθε νέο, κάθε φοιτητή είναι: Θα μείνουμε θεατές, θα πούμε «δεν γίνεται τίποτα» ή θα πρωταγωνιστήσουμε στον αγώνα ενάντια στις συμφωνίες και τα μνημόνιά τους, διεκδικώντας τα δικαιώματά μας στη μόρφωση, στη δουλειά και στη ζωή; Τα ερωτήματα που μας θέτουν χιλιάδες φοιτητές, «μπορούμε να τους φοβίσουμε;», «μπορεί να γίνει κάτι;», έχουν απάντηση: Ναι, μπορούμε να τους φοβίσουμε! Γιατί «δεν γίνεται τίποτα» όσο δεν κάνουμε τίποτα!
Ειδικά οι πρωτοετείς φοιτητές, που πολλοί, τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί να συμμετείχαν στις μαθητικές κινητοποιήσεις και τώρα έχουν μπει στη σχολή τους γεμάτοι όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες, μπορούν να δώσουν νέα πνοή στο φοιτητικό κίνημα. Είναι πραγματικά η «φρέσκια δύναμη» στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, που μπορούν να κάνουν ακόμα πιο ισχυρό το μήνυμα της αντίστασης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας.
Με άνοδο σε ψήφους και ποσοστά της Πανσπουδαστικής ΚΣ στέλνουμε μήνυμα τη μέρα των φοιτητικών εκλογών σε κυβέρνηση, ΕΕ - ΔΝΤ, επιχειρηματικούς ομίλους, ότι η νεολαία είναι εδώ, διεκδικεί τα σύγχρονα δικαιώματά της, δεν τα παζαρεύει στο βωμό των κερδών τους, δεν την έχουν βάλει στο χέρι. Στέλνουμε μήνυμα ότι:
Μπορούμε αν τους αντιπαλέψουμε όλοι μαζί, ανασυγκροτώντας το φοιτητικό κίνημα. Μεταμορφώνοντας τους φοιτητικούς μας συλλόγους σε πραγματικά κάστρα αντίστασης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις τους και τα κόμματά τους. Δυναμώνοντας το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, την πανελλαδική αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική συσπείρωση φοιτητικών συλλόγων και επιτροπών ετών και τμημάτων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, με τη συμμετοχή μας στον αγώνα που βάζει μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας. Ενώνοντας τη φωνή μας με τα εργατικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με τους συλλόγους αυτοαπασχολούμενων και τους αγροτικούς συλλόγους που παλεύουν ενάντια στα μονοπώλια.
Μπορούμε αν βάλουμε μαχητικά στο προσκήνιο των διεκδικήσεών μας τα δικαιώματά μας για ολοκληρωμένες σπουδές στο αντικείμενό μας, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Για συνθήκες ζωής στο ύψος των δυνατοτήτων που έχει δώσει η ανάπτυξη της επιστήμης. Για ελεύθερο δημιουργικό χρόνο, για πρόσβαση στην αθλητική δραστηριότητα και την πολιτιστική δημιουργία. Μπορούμε αν βάλουμε στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο που μπαίνει εμπόδιο στα παραπάνω. Τους μονοπωλιακούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, το κράτος τους. Τις ιμπεριαλιστικές τους ενώσεις, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.
Μπορούμε δυναμώνοντας το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Αυτό που φοβίζει πραγματικά το σύστημα, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, είναι να συναντηθεί κάθε νέος που αγωνιά και προβληματίζεται για το αύριο, με την πρωτοπόρα δύναμη των κομμουνιστών και των φίλων τους, που μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ κρατάνε τη φλόγα της αντίστασης αναμμένη και ζωντανό τον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, κρίσεις, φτώχεια, ανεργία. Που με την ακούραστη καθημερινή προσπάθεια, κόντρα σε αντιξοότητες, οργανώνουν και πρωτοστατούν στην πάλη, μέσα και έξω από τις σχολές, ενάντια στο σύστημα, τη σάπια ιδεολογία του και τους μηχανισμούς του.
Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2016), αφού πιστώνει στην κυβέρνηση τα «θετικά βήματα» που έχουν γίνει έως τώρα στον τομέα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, δίνει την κατεύθυνση για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα:
«Το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο πολιτικής για τη βελτίωση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της ΕΕΚ (Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση) θα περιλαμβάνει μέτρα με σκοπό:
Για την προώθηση των παραπάνω στόχων δεν είναι τυχαία, άλλωστε, και η βαρύτητα που δίνεται μέσω της χρηματοδότησης της μαθητείας, αφού στα κονδύλια για το ΕΣΠΑ (2014 - 2020), βρίσκεται στην 3η θέση με ποσοστό 17,33%. Φυσικά η πρόσβαση στη χρηματοδότηση αυτή, όπως ξεκαθαρίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαιτεί πλήρη και ολοκληρωτική υποταγή στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων. (...)
Ειδικά στη χώρα μας, μετά από 8 χρόνια βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάπτυξης απαιτεί και προσαρμογές στη δομή και το περιεχόμενο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, και σε νομοθετικό επίπεδο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (ν. 4386/2016) ακολουθεί κατά πόδας την κυβέρνηση των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (ν. 4186/2016). Π.χ. διατήρηση της πρόβλεψης του νόμου της ΝΔ για καθορισμό ειδικοτήτων με βάση τις προτάσεις των «κοινωνικών εταίρων», καταργήσεις και συμπτύξεις τομέων και ειδικοτήτων - λ.χ. ιχθυοκαλλιέργειας, δασοπονίας - κ.ά. Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές στη «συνεχή εναρμόνιση της ΤΕΕ με τις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας», «τον επανασχεδιασμό των προγραμμάτων σπουδών με βάση το διεθνές και ευρωπαϊκό πλαίσιο», «ο επανασχεδιασμός αυτός θα βασίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά και στις ανάγκες της οικονομίας σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, αλλά και με βάση τη χρηματοδότηση».
Οι αλλαγές που επιχειρεί η κυβέρνηση είναι πλέον ξεκάθαρο ότι θα επιφέρουν και χωροταξική οργάνωση των τομέων και των ειδικοτήτων με βάση τη ζήτηση και τις ανάγκες της αγοράς. Στόχος λοιπόν και αυτών των αλλαγών, όπως και όλων των προηγούμενων, με μια φράση είναι να συνδεθεί άμεσα η ΤΕΕ με τη διευκόλυνση και την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης, εκπαιδεύοντας και καταρτίζοντας το αναγκαίο φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Το ποιοτικά νέο σχετικά στοιχείο είναι ότι επιδιώκουν σ' αυτό το σχεδιασμό να εμπλέξουν πιο άμεσα και τους εκπαιδευτικούς και συνολικά τη λειτουργία του σχολείου, και αυτό διαφαίνεται πιο χαρακτηριστικά με το έτος μαθητείας.
Επιπρόσθετα, με την υλοποίηση του σχεδίου μαθητείας:
Η θέση μας για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο με το περιεχόμενο που αυτό παίρνει, για τις επαγγελματικές σχολές μετά από αυτό, δίνει απαντήσεις στις αγωνίες παιδιών και εκπαιδευτικών για το σήμερα.
Εχοντας αυτή τη θέση ως πυξίδα, μπαίνουμε μπροστά στον αγώνα για να αποσπώνται κατακτήσεις, να μπαίνουν εμπόδια σε μια στρατηγική που είναι δρομολογημένη.
Γιατί δεν συμβιβαζόμαστε με την κατάσταση στην ΤΕΕ, που βάζει μεγάλα εμπόδια στην προσπάθεια των μαθητών να μάθουν την ειδικότητα που επέλεξαν, που αμφισβητεί τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.
Παλέψαμε όλο το προηγούμενο διάστημα και παλεύουμε με αιτήματα και στόχους πάλης που μπορούν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες νεανικές και λαϊκές ανάγκες, κόντρα στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων, των κυβερνήσεων, που υποβαθμίζει τη ΤΕΕ.
Δεν παραπέμπουμε τη λύση των προβλημάτων, που και αυτή η κυβέρνηση με την πολιτική της θα οξύνει, σε ένα απώτερο μέλλον. Παλεύουμε σήμερα ώστε να υπάρχουν κατακτήσεις, αξιοποιώντας όλες τις μορφές δράσης, πρωτοβουλίες ανάδειξης προβλημάτων.