Στο σημερινό 4σέλιδο «Νεολαία» μπορούμε να βρούμε:

• Αποσπάσματα από την ομιλία του Γραμματέα του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκου Αμπατιέλου, στο Μαθητικό Φεστιβάλ στο Ιλιον.
• Ρεπορτάζ από τα δεκάδες Μαθητικά Φεστιβάλ που έγιναν το Σαββατοκύριακο.
• Αρθρο μπροστά στις φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές που θα γίνουν στις 24 Μάη.
• Αρθρο για τις εξελίξεις στην Επαγγελματική Εκπαίδευση.

Στα Τρίκαλα

Από την Ηπειρο και τα νησιά του Ιονίου μέχρι την Κρήτη και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τις γειτονιές της Αττικής, οι μαθητικές αυτές γιορτές ήταν δεκάδες και αυτό το Σαββατοκύριακο. Ανάμεσά τους ξεχωρίζει το Μαθητικό Φεστιβάλ στο Ιλιον, όπου μίλησε ο Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ, Νίκος Αμπατιέλος, και αποσπάσματα από την ομιλία του δημοσιεύουμε στο παρόν 4σέλιδο «Νεολαία».

Τα ζητήματα του σχολείου που βιώνουν σήμερα οι μαθητές και του σχολείου που έχουν ανάγκη, ο πόλεμος και οι αιτίες που τον δημιουργούν, η προσφυγιά την οποία βιώνουν μέσα από τις εικόνες που ζουν τριγύρω τους και η αλληλεγγύη των λαών, τα ναρκωτικά, η αδικία που είναι στο DNA του καπιταλιστικού συστήματος και ο αγώνας για το δίκιο για τον οποίο μιλά το σύνθημα των Φεστιβάλ, ήταν από τα θέματα που βρέθηκαν στο επίκεντρο των ομιλιών και των συζητήσεων που έγιναν στο πλαίσιο των εκδηλώσεων. Σε πολλά Φεστιβάλ έγιναν παρουσιάσεις συλλογικών ερευνητικών εργασιών που ετοίμασαν ομάδες μαθητών, συμβάλλοντας στο να ανοίξει η κουβέντα γύρω από διάφορα ζητήματα που απασχολούν και ενδιαφέρουν τους μαθητές.

Στην Ηλιούπολη

Παράλληλα, μέσα από τις εκδηλώσεις, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωριστούν και με άλλα αθλήματα, μέσα από επιδείξεις που έγιναν στο πλαίσιό τους. Τέτοια παραδείγματα ήταν οι επιδείξεις ενόργανης γυμναστικής, χορού, πυγμαχίας και άλλων πολεμικών τεχνών, παρκούρ, που παρουσιάστηκαν σε Ζωγράφου, Καλλιθέα και Λάρισα.

Το ενδιαφέρον των μαθητών συγκέντρωσαν τα διάφορα παιχνίδια που ετοιμάστηκαν ειδικά για τις εκδηλώσεις των Φεστιβάλ, συνδυάζοντας την αναζήτηση της γνώσης και τον προβληματισμό με την ψυχαγωγία. Επιτραπέζια και παιχνίδια ερωτήσεων οργανώθηκαν σε Μενίδι, Εύοσμο, Ηράκλειο και αλλού, quizdom στο Βόλο, ενώ οι μαθητές της Καλλιθέας διοργάνωσαν «Κυνήγι του χαμένου θησαυρού» με θέμα «Μαθαίνοντας για τον Νίκο Μπελογιάννη», αφού οι εκδηλώσεις πέρασαν και από το σχολείο που φέρει το όνομα του κομμουνιστή αγωνιστή. Στο ίδιο πλαίσιο της γνωριμίας με την Ιστορία και τους αγώνες του λαού, στη Λευκάδα διοργανώθηκε ιστορικός περίπατος σε επιλεγμένα σημεία της πόλης που είναι συνδεδεμένα με τη σύγχρονη ιστορία του τόπου, με έμφαση στην περίοδο της Εθνικής Αντίστασης και του Εμφυλίου Πολέμου.

Στη Μυτιλήνη

Με τη μαθητική δημιουργία να έχει τον πρώτο λόγο, όλα σχεδόν τα είδη μουσικής παρουσιάστηκαν στις εκδηλώσεις των Φεστιβάλ. Από έντεχνο, ροκ και χιπ χοπ που ερμήνευσαν μαθητικά μουσικά συγκροτήματα, μέχρι παραδοσιακή μουσική και τραγούδια από πολιτιστικούς συλλόγους και ομάδες μαθητών. Μεταξύ άλλων, παρουσιάστηκαν παραδοσιακές μουσικές από τον Πόντο (στον Εύοσμο), την Κρήτη (στο Ηράκλειο) και απ' όλη τη χώρα (στη Μυτιλήνη και την Καλλιθέα).

Παράλληλα, οι χώροι που φιλοξένησαν τα Φεστιβάλ λειτούργησαν σε πολλές περιπτώσεις ως υπαίθρια εικαστικά εργαστήρια, καθώς πέρα από τις εκθέσεις (φωτογραφίας, ζωγραφικής κ.λπ.) που είχαν ετοιμαστεί, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε δημιουργία κολάζ, γκράφιτι κ.λπ. με θεματολογία εμπνευσμένη από τις μαθητικές κινητοποιήσεις του χειμώνα που πέρασε, από το δράμα των προσφύγων, την Οχτωβριανή Επανάσταση και άλλα θέματα που ενδιαφέρουν και προβληματίζουν τους μαθητές.

Στον Πειραιά

Στην Καλλιθέα

Στην ομιλία του ο Ν. Αμπατιέλος αναφέρθηκε στα δεκάδες επιτυχημένα Μαθητικά Φεστιβάλ της ΚΝΕ που έγιναν αυτό το διάστημα και στο σύνθημά τους (δανεισμένο από το στίχο του Τ. Λειβαδίτη) «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για το δίκιο», και αναφορικά με το τι είναι δίκαιο και τι άδικο σήμερα, επισήμανε:

«Οι εκατοντάδες απαντήσεις που συγκεντρώθηκαν από τα ερωτηματολόγια που διακινήσαμε αυτό το διάστημα στα σχολεία και έβαζαν αυτές τις ερωτήσεις είναι αποκαλυπτικές: Αδικο, γράψανε μαθητές, είναι το να μην μπορούμε να κάνουμε όνειρα για το μέλλον μας, ο περιορισμός της ελευθερίας, η φτώχεια, η κοροϊδία και το ψέμα, η ανισότητα, ο διαχωρισμός ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, η εκμετάλλευση, ο φασισμός, οι πόλεμοι, το ίδιο το σύστημα!

Και ναι... άδικο είναι το ίδιο το σύστημα που ζούμε!

...Οχι για όλους... Αδικο για τους πολλούς, για το λαό και τα παιδιά του και παράδεισος για τους λίγους, για τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους που θησαυρίζουν πάνω στις δικές μας πλάτες, που τους χαρίζει ζωή μέσα στα πλούτη και τη χλιδή!

Αυτό που τόσο γλαφυρά περιέγραψαν με τις απαντήσεις τους οι μαθητές έχει ονοματεπώνυμο: Είναι ο καπιταλισμός, ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Νόμος του, τα συμφέροντα των βιομηχάνων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών. Τα κέρδη των λίγων είναι η φτώχεια και η δυστυχία των λαών.

Ζούμε καθημερινά τα αποτελέσματα αυτού του συστήματος και όσων το στηρίζουν: Φτώχεια, ανεργία, αβεβαιότητα, στέρηση βασικών αναγκών της νεολαίας στη μόρφωση, τη δωρεάν Παιδεία. Χτύπημα δικαιωμάτων σε μια σειρά τομείς με αποτέλεσμα σημαντικές πλευρές για τη ζωή κάθε νέου ανθρώπου, όπως η Υγεία, η ανάγκη για πολιτισμό και δημιουργία, για αθλητισμό και τόσα άλλα, να γίνονται όλο και περισσότερο πολυτέλεια, ανάλογα με το πόσο "βαστά η τσέπη" καθενός.

Αποτελέσματα αυτού του συστήματος όμως είναι και οι σημερινοί πόλεμοι και η προσφυγιά. Είναι μάλιστα από τα πιο βάρβαρα, δείχνουν το αποκρουστικό του πρόσωπο...

Τι είναι όμως ο πόλεμος; Γιατί γίνεται;

Μέσα στα σχολικά βιβλία δίνονται διάφορες απαντήσεις...

Ιστορία Γ' Λυκείου:

Για τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο: "Η δολοφονία του Αψβούργου πρίγκιπα οδήγησε στην έκρηξη ευρωπαϊκού πολέμου... Πολλοί θεώρησαν τον πόλεμο λύτρωση από την πεζή καθημερινότητα του αστικού πολιτισμού και ευκαιρία για ηρωισμούς, αυτοθυσίες και διακρίσεις"(!) Βαρέθηκαν δηλαδή την καθημερινότητα και είπαν τι να κάνουμε, ας ξεκινήσουμε κάνα πόλεμο για να ξεφύγουμε απ' τη "ρουτίνα"!

Για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: "Η πορεία προς την κήρυξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου συνδέεται άρρηκτα με τη σταθερή εμμονή της χιτλερικής Γερμανίας να επιβάλει τη θέλησή της".

Πολιτική Παιδεία Α' Λυκείου: "Στην πραγματικότητα, ο πόλεμος είναι η αποτυχία της πολιτικής. Πόλεμος σημαίνει ότι τα κράτη δεν μπορούν να επιλύσουν τα προβλήματα και τις διαφορές τους, στο πλαίσιο αμοιβαίας συνεννόησης και υποχώρησης".

Τι λοιπόν λένε τα σχολικά βιβλία και όχι μόνο; Οτι ο πόλεμος είναι πρόβλημα "αποτυχίας της πολιτικής", μη συνεννόησης, τρόπος να ξεφύγουμε από την πεζή καθημερινότητα, αποτέλεσμα "εμμονών" κάποιων τρελών.

Και για να μη μιλάμε μόνο ιστορικά, σκεφτείτε πόσα έχουμε ακούσει για τους σημερινούς πολέμους. Οτι αιτία είναι οι διαφορετικές θρησκείες, για τους τζιχαντιστές και τη "σύγκρουση πολιτισμών" ότι αιτία είναι κάποιοι φανατικοί ιμάμηδες κ.λπ.

Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος δεν είναι μια θεωρητική συζήτηση, αναλύσεις για κάποιες χώρες μακρινές. Μας αφορά άμεσα, ζούμε ήδη τις τραγικές συνέπειές του».

Αφού μίλησε για τις πραγματικές αιτίες των πολέμων, που έχουν να κάνουν με τον έλεγχο πλουτοπαραγωγικών πηγών και αγορών, ο Ν. Αμπατιέλος σημείωσε ακόμα ότι:

• «Η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο δεν υπάρχει γιατί από την άλλη μεριά του Αιγαίου είναι μουσουλμάνοι ή επειδή είναι "τρελός" ο Ερντογάν, αλλά γιατί και από τη μία και από την άλλη μεριά κουμάντο στην οικονομία και την εξουσία κάνουν οι καπιταλιστές, που στη δίψα τους για νέα κέρδη και νέες αγορές δε διστάζουν να βάζουν τους λαούς σε τεράστιους κινδύνους.

Γιατί και οι Ελληνες καπιταλιστές έχουν το βλέμμα τους στην ανοικοδόμηση των περιοχών που γκρέμισε ο πόλεμος, γιατί και οι Ελληνες καπιταλιστές παίρνουν μέρος στους ανταγωνισμούς θέλοντας να εξασφαλίσουν νέα κέρδη.

Η χώρα μας, άλλωστε, με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, και με τη σημερινή των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ να βάζει τη σφραγίδα της, παίρνει μέρος στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, διαθέτοντας εδάφη, αέρα και θάλασσα για να διεξάγονται οι επιθέσεις.

• Δεν είναι τυχαία τα "ευχαριστώ" των ΗΠΑ για τη βάση του ΝΑΤΟ στη Σούδα της Κρήτης. Από τη Σούδα φεύγουν οι πύραυλοι που βομβαρδίζουν τις άλλες χώρες. Η Σούδα ήταν το ορμητήριο για τους 56 πυραύλους "Τόμαχοκ" που σφυροκόπησαν τη Συρία πριν από ένα μήνα. Ακόμα, γιατί ελληνικά στρατεύματα βρέθηκαν έξω από τα σύνορα της χώρας στο Κόσσοβο, στη Βοσνία, στο Αφγανιστάν, στο Λίβανο, στη Σομαλία, στο Μάλι. Τώρα που μιλάμε, η Ελλάδα συμμετέχει σε 13 ΝΑΤΟικές αποστολές εκτός συνόρων.
• Δεν είναι τυχαία τα "ευχαριστώ" του Ομπάμα προς την ελληνική κυβέρνηση, γιατί δίνει σταθερά το 2% του ΑΕΠ, δηλαδή 3,8 δισ. (!) για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ - και όταν οι μαθητές διεκδικούν λεφτά για την Παιδεία, για δωρεάν υποδομές, για πρόσληψη εκπαιδευτικού προσωπικού... η κυβέρνηση απαντάει, δεν γίνεται γιατί "δεν υπάρχει σάλιο"... Ας σκεφτεί καθένας πόσο επίκαιρο είναι το σύνθημα "Δώστε λεφτά για την Παιδεία, πουλήστε κάνα πύραυλο να πάρουμε βιβλία".

Ο πόλεμος είναι στο DNA του καπιταλισμού, όπως είναι και οι οικονομικές κρίσεις, που τις συνέπειές της πληρώνει ο ελληνικός λαός τα τελευταία 8 χρόνια. Είναι στο DNA του συστήματος που έχει για αξίες το "ο θάνατός σου η ζωή μου", είναι νόμος η άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων, είναι νόμος απαράβατος - ότι όλα κινούνται για να εξασφαλίζονται τα κέρδη των λίγων.

Αυτός ο κανόνας καθρεφτίζεται και μέσα στο σημερινό σχολείο.

Παρουσιάζουν για πρότυπο τον "επιχειρηματία - ηγέτη" που πατά επί πτωμάτων για να πετύχει. Μας λένε πως πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί για να προοδεύσουμε. Προσπαθούν να διαιρέσουν το λαό και να βάλουν ανάμεσά μας ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές. Συχνά ακούμε "κοίτα εσύ να τη βολέψεις, να μη σε νοιάζει τι κάνει ο διπλανός σου"».

Ακόμα, ο Ν. Αμπατιέλος τόνισε ότι:

«Το νέο, το σύγχρονο βρίσκεται στο δρόμο της ανατροπής. Το πραγματικά ριζοσπαστικό και ελπιδοφόρο βρίσκεται στον συλλογικό, οργανωμένο αγώνα που έχει στο στόχαστρό του τις αιτίες που γεννούν όσα ζούμε, στον αγώνα για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, της ζωής με δικαιώματα, το σοσιαλισμό. (...)

Ο σοσιαλισμός είναι μια κοινωνία χτισμένη πάνω σε νέα θεμέλια, γι' αυτό χρειάζεται και ένα σχολείο τελείως διαφορετικό από το σημερινό.

Χρειάζεται ένα σχολείο που:

• Θα διαπαιδαγωγεί με τις αρχές της ανιδιοτέλειας, της συλλογικότητας και της προσφοράς για την πρόοδο της κοινωνίας.
• Δεν θα διαχωρίζει τους μαθητές. Μέσα σε αυτό όλοι θα είναι ίσοι, απ' όπου και αν κρατάει η σκούφια του καθενός, ανεξάρτητα από θρησκεία και το χρώμα του δέρματος, θα μορφώνει όλους ολόπλευρα χωρίς διακρίσεις.
• Θα είναι δωρεάν για όλα τα παιδιά και θα τα ετοιμάζει να αντιμετωπίσουν δημιουργικά τη ζωή, όποιο επάγγελμα και αν ακολουθήσουν.
• Θα δίνει το απαραίτητο υπόβαθρο για να προσεγγίζεται όλος ο πλούτος της γνώσης που έχει κατακτήσει η ανθρωπότητα.
• Θα διδάσκει την αλήθεια και θα βοηθάει να διαμορφώνεται η προσωπικότητα, αναπτύσσοντας τις ιδιαίτερες κλίσεις και τα ενδιαφέροντά κάθε μαθητή.

Η ύπαρξη του σοσιαλισμού τον προηγούμενο αιώνα απέδειξε, παρά τις αδυναμίες, αυτή τη δυνατότητα.

Φέτος, 100 χρόνια από τον κόκκινο Οχτώβρη, το κοσμοϊστορικό γεγονός της σοσιαλιστικής επανάστασης, όταν για πρώτη φορά οι εργάτες πήραν την εξουσία, άνοιξε το δρόμο, φωτίζει το μέλλον.

Η προσφορά της σοσιαλιστικής κοινωνίας του 20ού αιώνα στη ζωή και στα δικαιώματα των νέων δεν μπορεί να συγκριθεί ακόμα και με την πιο ανεπτυγμένη καπιταλιστική χώρα», είπε ο Ν. Αμπατιέλος και μίλησε αναλυτικά για τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού.

Και κλείνοντας την ομιλία του κάλεσε τους νέους:

«Να γίνουμε περισσότεροι αυτοί που μεταδίδουμε το μικρόβιο του συλλογικού αγώνα μέσα στους νέους, αυτοί που παλεύουμε για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των νέων (...)

Να γίνουμε περισσότεροι αυτοί που παλεύουμε για τον πιο όμορφο στόχο: Για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού.

Οπως έγραψε στην τελευταία μαθητική κινητοποίηση ένα σχολείο στο πανό του, "ο κόσμος δεν αλλάζει με κουβέντες, δεν άλλαξε ποτέ με προσευχές"... τώρα όλοι στον αγώνα»!

Το ερώτημα σήμερα για κάθε νέο, κάθε φοιτητή είναι: Θα μείνουμε θεατές, θα πούμε «δεν γίνεται τίποτα» ή θα πρωταγωνιστήσουμε στον αγώνα ενάντια στις συμφωνίες και τα μνημόνιά τους, διεκδικώντας τα δικαιώματά μας στη μόρφωση, στη δουλειά και στη ζωή; Τα ερωτήματα που μας θέτουν χιλιάδες φοιτητές, «μπορούμε να τους φοβίσουμε;», «μπορεί να γίνει κάτι;», έχουν απάντηση: Ναι, μπορούμε να τους φοβίσουμε! Γιατί «δεν γίνεται τίποτα» όσο δεν κάνουμε τίποτα!

Ειδικά οι πρωτοετείς φοιτητές, που πολλοί, τα προηγούμενα χρόνια, μπορεί να συμμετείχαν στις μαθητικές κινητοποιήσεις και τώρα έχουν μπει στη σχολή τους γεμάτοι όνειρα, ελπίδες και προσδοκίες, μπορούν να δώσουν νέα πνοή στο φοιτητικό κίνημα. Είναι πραγματικά η «φρέσκια δύναμη» στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, που μπορούν να κάνουν ακόμα πιο ισχυρό το μήνυμα της αντίστασης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας.

Με άνοδο σε ψήφους και ποσοστά της Πανσπουδαστικής ΚΣ στέλνουμε μήνυμα τη μέρα των φοιτητικών εκλογών σε κυβέρνηση, ΕΕ - ΔΝΤ, επιχειρηματικούς ομίλους, ότι η νεολαία είναι εδώ, διεκδικεί τα σύγχρονα δικαιώματά της, δεν τα παζαρεύει στο βωμό των κερδών τους, δεν την έχουν βάλει στο χέρι. Στέλνουμε μήνυμα ότι:

• Απορρίπτουμε το 4ο μνημόνιο, τη συμφωνία - λεηλασία και τα νέα μέτρα. Τσαλακώνουμε το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι «ο κόσμος τη στηρίζει γι' αυτό και δεν διαμαρτύρεται». Δεν σκορπάμε την ψήφο μας στην αποχή, που την επόμενη μέρα θα την αξιοποιήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για να «αποδείξει» ότι έχει τουλάχιστον την ανοχή της νέας γενιάς, ότι εγκρίνει το 3ο και το νέο 4ο μνημόνιο. Δεν δίνουμε ψήφο στη ΔΑΠ, που την επόμενη μέρα θα είναι ένα ακόμη επιχείρημα της ΝΔ ότι «πρέπει να κυβερνήσει» και να εφαρμόσει τα μέτρα μέχρι κεραίας και ακόμα πιο γρήγορα. Ούτε στην ΠΑΣΠ, «νεκρανασταίνοντας» το κόμμα της, το ΠΑΣΟΚ, που επιδιώκει να γίνει συμπλήρωμα στην επόμενη αντιλαϊκή συγκυβέρνηση και να συνεχίσει το σερί στην ψήφιση ΟΛΩΝ των μνημονίων έως σήμερα.
• Θέλουμε να σπουδάζουμε δωρεάν και ολοκληρωμένα στο αντικείμενό μας, χωρίς να στενάζουν οι οικογένειές μας από τα έξοδα, χωρίς να αναγκαζόμαστε να παρατάμε τις σπουδές μας για να δουλέψουμε και να τα βγάλουμε πέρα. Η υποχρηματοδότηση των σχολών μας, στο όνομα του ότι «δεν υπάρχει σάλιο», συμβαίνει την ίδια ώρα που η κυβέρνηση ξοδεύει το 2% του ΑΕΠ σε δαπάνες για το ΝΑΤΟ και δίνει δεκάδες φοροελαφρύνσεις σε εφοπλιστές, βιομήχανους κ.ά. Οι «αντοχές της οικονομίας», που επικαλούνται η κυβέρνηση, οι διοικήσεις ιδρυμάτων και οι παρατάξεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, φαίνεται αφορούν μόνο τα δικαιώματά μας. Για τους επιχειρηματικούς ομίλους, τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ και τη στήριξή τους δεν υπάρχουν «όρια»...
• Διεκδικούμε μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Απορρίπτουμε τον εργασιακό μεσαίωνα που ετοιμάζουν στη νεολαία, την ανεργία, τις ελαστικές μορφές εργασίας. Δεν δεχόμαστε το παραμύθι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ότι πρέπει να υποστούμε τη νέα συμφωνία για να έρθουν επενδύσεις, ώστε η αγορά εργασίας να γίνει παράδεισος. Γιατί οι επενδύσεις και τα κίνητρα για αυτές είναι το άθλιο εργασιακό μέλλον, είναι οι μισθοί των 500 ευρώ, η δουλειά με το «μπλοκάκι», οι ειδικές οικονομικές ζώνες, τα ξεχαρβαλωμένα ωράρια ώστε να είναι ό,τι ώρα απαιτεί η επιχείρηση ο εργαζόμενος απίκο, είναι το χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, η κατάργηση της Κυριακής αργίας. Η COSCO και το εργασιακό κάτεργο που επικρατεί εκεί, δείχνει τι σημαίνει καπιταλιστική επένδυση.
• «Φτάνει πια» με τη λεηλασία στις οικογένειές μας, με το πετσόκομμα επιπλέον δύο συντάξεων στους παππούδες μας, τουλάχιστον ενός ακόμα μισθού στους γονείς μας, με το κόψιμο επιδοτήσεων για θέρμανση, για φάρμακα κ.λπ., με τους φουσκωμένους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Εξοργιζόμαστε με δηλώσεις σαν του Δ. Καμμένου (βουλευτής ΑΝΕΛ) που δήλωσε ότι είναι καλύτερο να παίρνει τις συντάξεις το κράτος και να τις δίνει στις επιχειρήσεις από το να τις δίνουν οι παππούδες στα εγγόνια τους (!) ...«για να πίνουν φραπέ».
• Δεν δεχόμαστε άλλες θυσίες για τα κέρδη τους, ούτε το αφήγημα της κυβέρνησης ότι «οι θυσίες πιάνουν τόπο», ότι ανοίγει ο δρόμος για τη διευθέτηση του χρέους, που το δημιούργησαν στηρίζοντας τους επιχειρηματικούς ομίλους. Από την όποια διευθέτηση του χρέους δεν έχει να προσδοκά τίποτα ο λαός και η νεολαία, παρά μόνο το κεφάλαιο, αφού το κρατικό χρήμα που θα απελευθερωθεί θα πάει για τη στήριξή του.
• Απορρίπτουμε την προπαγάνδα της κυβέρνησης που λέει ότι «κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί». Η κυβέρνηση όντως κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί για τους μονοπωλιακούς ομίλους, γι' αυτό παίρνει συχαρίκια από τους βιομήχανους, αλλά και από την Μέρκελ, τον Σόιμπλε, τον Τραμπ (πιο πριν και τον Ομπάμα) και άλλους γιατί παίρνει σκληρά μέτρα χωρίς να «ανοίξει ρουθούνι». Δεν μας κοροϊδεύουν με τα «αντίμετρα» που πλασάρει η κυβέρνηση ως φιλολαϊκά και αφορούν κυρίως το κεφάλαιο. Είναι η ομολογία της κυβέρνησης ότι θα συνεχίσει τον κατήφορο για το λαϊκό εισόδημα.
• Δεν μένουμε απαθείς μπροστά στους επικίνδυνους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στους οποίους εμπλέκει η κυβέρνηση το λαό και τη νεολαία, για να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων στο μοίρασμα της λείας των πηγών και των δρόμων Ενέργειας στην περιοχή μας. Διεκδικούμε την απεμπλοκή της χώρας μας από τους ανταγωνισμούς, από τη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που όχι μόνο δεν μας προστατεύει, όπως επικαλούνται οι υπερασπιστές τους - η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ - αλλά μας βάζει σε μεγαλύτερους κινδύνους.

Μπορούμε αν τους αντιπαλέψουμε όλοι μαζί, ανασυγκροτώντας το φοιτητικό κίνημα. Μεταμορφώνοντας τους φοιτητικούς μας συλλόγους σε πραγματικά κάστρα αντίστασης ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, ενάντια στους επιχειρηματικούς ομίλους, τις κυβερνήσεις τους και τα κόμματά τους. Δυναμώνοντας το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών, την πανελλαδική αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική συσπείρωση φοιτητικών συλλόγων και επιτροπών ετών και τμημάτων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ, με τη συμμετοχή μας στον αγώνα που βάζει μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες μας. Ενώνοντας τη φωνή μας με τα εργατικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, με τους συλλόγους αυτοαπασχολούμενων και τους αγροτικούς συλλόγους που παλεύουν ενάντια στα μονοπώλια.

Μπορούμε αν βάλουμε μαχητικά στο προσκήνιο των διεκδικήσεών μας τα δικαιώματά μας για ολοκληρωμένες σπουδές στο αντικείμενό μας, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Για συνθήκες ζωής στο ύψος των δυνατοτήτων που έχει δώσει η ανάπτυξη της επιστήμης. Για ελεύθερο δημιουργικό χρόνο, για πρόσβαση στην αθλητική δραστηριότητα και την πολιτιστική δημιουργία. Μπορούμε αν βάλουμε στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο που μπαίνει εμπόδιο στα παραπάνω. Τους μονοπωλιακούς ομίλους, τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τους υπηρετούν είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση, το κράτος τους. Τις ιμπεριαλιστικές τους ενώσεις, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Μπορούμε δυναμώνοντας το ΚΚΕ και την ΚΝΕ. Αυτό που φοβίζει πραγματικά το σύστημα, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του, είναι να συναντηθεί κάθε νέος που αγωνιά και προβληματίζεται για το αύριο, με την πρωτοπόρα δύναμη των κομμουνιστών και των φίλων τους, που μέσα στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ κρατάνε τη φλόγα της αντίστασης αναμμένη και ζωντανό τον αγώνα για μια καλύτερη κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους, κρίσεις, φτώχεια, ανεργία. Που με την ακούραστη καθημερινή προσπάθεια, κόντρα σε αντιξοότητες, οργανώνουν και πρωτοστατούν στην πάλη, μέσα και έξω από τις σχολές, ενάντια στο σύστημα, τη σάπια ιδεολογία του και τους μηχανισμούς του.

Από φετινές κινητοποιήσεις μαθητών των ΕΠΑΛ

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (2016), αφού πιστώνει στην κυβέρνηση τα «θετικά βήματα» που έχουν γίνει έως τώρα στον τομέα της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, δίνει την κατεύθυνση για το τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα:

«Το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο πολιτικής για τη βελτίωση της ποιότητας και της αποτελεσματικότητας της ΕΕΚ (Επαγγελματική Εκπαίδευση και Κατάρτιση) θα περιλαμβάνει μέτρα με σκοπό:

• Την καλύτερη εναρμόνιση της παροχής ΕΕΚ με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και τη βελτίωση της συνεργασίας με τους ενδιαφερόμενους φορείς.
• Την προσαρμογή των προγραμμάτων σπουδών, τη βελτίωση του αναλυτικού προγράμματος διδασκαλίας και την κατάρτιση νέων συγγραμμάτων.
• Την προώθηση μηχανισμών απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, ώστε να αντιμετωπίζονται οι μελλοντικές ελλείψεις δεξιοτήτων.
• Τη διαμόρφωση εθνικής προσέγγισης για τη διασφάλιση της ποιότητας και για την εφαρμογή αρχών διαφάνειας.
• Την αύξηση του αριθμού σπουδαστών και αποφοίτων που συμμετέχουν σε προγράμματα μαθητείας, μέσω της αναμόρφωσης των εν λόγω προγραμμάτων για 150 ειδικότητες και επαγγέλματα».

Για την προώθηση των παραπάνω στόχων δεν είναι τυχαία, άλλωστε, και η βαρύτητα που δίνεται μέσω της χρηματοδότησης της μαθητείας, αφού στα κονδύλια για το ΕΣΠΑ (2014 - 2020), βρίσκεται στην 3η θέση με ποσοστό 17,33%. Φυσικά η πρόσβαση στη χρηματοδότηση αυτή, όπως ξεκαθαρίζει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαιτεί πλήρη και ολοκληρωτική υποταγή στις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων. (...)

Ειδικά στη χώρα μας, μετά από 8 χρόνια βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάπτυξης απαιτεί και προσαρμογές στη δομή και το περιεχόμενο της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό, άλλωστε, και σε νομοθετικό επίπεδο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ (ν. 4386/2016) ακολουθεί κατά πόδας την κυβέρνηση των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (ν. 4186/2016). Π.χ. διατήρηση της πρόβλεψης του νόμου της ΝΔ για καθορισμό ειδικοτήτων με βάση τις προτάσεις των «κοινωνικών εταίρων», καταργήσεις και συμπτύξεις τομέων και ειδικοτήτων - λ.χ. ιχθυοκαλλιέργειας, δασοπονίας - κ.ά. Είναι χαρακτηριστικές οι αναφορές στη «συνεχή εναρμόνιση της ΤΕΕ με τις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας», «τον επανασχεδιασμό των προγραμμάτων σπουδών με βάση το διεθνές και ευρωπαϊκό πλαίσιο», «ο επανασχεδιασμός αυτός θα βασίζεται στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αλλά και στις ανάγκες της οικονομίας σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, αλλά και με βάση τη χρηματοδότηση».

Οι αλλαγές που επιχειρεί η κυβέρνηση είναι πλέον ξεκάθαρο ότι θα επιφέρουν και χωροταξική οργάνωση των τομέων και των ειδικοτήτων με βάση τη ζήτηση και τις ανάγκες της αγοράς. Στόχος λοιπόν και αυτών των αλλαγών, όπως και όλων των προηγούμενων, με μια φράση είναι να συνδεθεί άμεσα η ΤΕΕ με τη διευκόλυνση και την ενίσχυση της επιχειρηματικής δράσης, εκπαιδεύοντας και καταρτίζοντας το αναγκαίο φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό. Το ποιοτικά νέο σχετικά στοιχείο είναι ότι επιδιώκουν σ' αυτό το σχεδιασμό να εμπλέξουν πιο άμεσα και τους εκπαιδευτικούς και συνολικά τη λειτουργία του σχολείου, και αυτό διαφαίνεται πιο χαρακτηριστικά με το έτος μαθητείας.

Επιπρόσθετα, με την υλοποίηση του σχεδίου μαθητείας:

• Δίνονται νέες επιδοτήσεις και κίνητρα στις επιχειρήσεις, με το 65% της αμοιβής των μαθητευόμενων να επιδοτείται από το κράτος. Η μαθητεία έρχεται να λύσει, ανάμεσα σε άλλα, την ανακύκλωση του εργατικού δυναμικού. Δεν απαντά σήμερα στην ανάγκη των νέων για μόνιμη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα.
• Με την ολοκλήρωση του 4ου έτους δημιουργούνται απόφοιτοι της ΕΕΚ πολλαπλών κατηγοριών. Θα υπάρχουν αυτοί που τελειώνουν τα ΕΠΑΛ με πτυχίο επιπέδου 4, αυτοί που παρακολούθησαν επιτυχώς το 4ο έτος, οι οποίοι θα παίρνουν πιστοποιητικό, και αυτοί που θα ολοκληρώνουν τη διαδικασία πιστοποίησης από τον ΕΟΠΠΕΠ.
• Αυτό θα οδηγήσει σε πιο άμεση εμπλοκή των σχολείων και των καθηγητών με τις επιχειρήσεις, θα μετατρέψει τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία σε γραφεία εύρεσης εργασίας, μεταλλάσσοντας το ρόλο και την αποστολή τόσο του σχολείου, όσων και των εκπαιδευτικών. Στο σχέδιο προβλέπεται επικοινωνία με φορείς του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, καταγραφή των θέσεων και αποστολή της τελικής πρότασης στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης.
• Την ίδια στιγμή που προωθείται αποφασιστικά το 4ο μεταλυκειακό έτος - τάξη μαθητείας, συνεχίζεται η υποβάθμιση του περιεχομένου του βασικού προγράμματος στα ΕΠΑΛ, με τις δεκάδες χαμένες διδακτικές ώρες εξαιτίας των κενών, τα τμήματα που κλείνουν ή συγχωνεύονται, τα βιβλία που λείπουν και αναγκάζουν καθηγητές και μαθητές να κάνουν το μάθημα με φωτοτυπίες, τα απαρχαιωμένα ή ακόμα και ανύπαρκτα εργαστήρια, χωρίς την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή.

Η θέση μας για το Ενιαίο Δωδεκάχρονο Σχολείο με το περιεχόμενο που αυτό παίρνει, για τις επαγγελματικές σχολές μετά από αυτό, δίνει απαντήσεις στις αγωνίες παιδιών και εκπαιδευτικών για το σήμερα.

Εχοντας αυτή τη θέση ως πυξίδα, μπαίνουμε μπροστά στον αγώνα για να αποσπώνται κατακτήσεις, να μπαίνουν εμπόδια σε μια στρατηγική που είναι δρομολογημένη.

Γιατί δεν συμβιβαζόμαστε με την κατάσταση στην ΤΕΕ, που βάζει μεγάλα εμπόδια στην προσπάθεια των μαθητών να μάθουν την ειδικότητα που επέλεξαν, που αμφισβητεί τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών.

Παλέψαμε όλο το προηγούμενο διάστημα και παλεύουμε με αιτήματα και στόχους πάλης που μπορούν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες νεανικές και λαϊκές ανάγκες, κόντρα στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων, των κυβερνήσεων, που υποβαθμίζει τη ΤΕΕ.

• Απαιτούμε σήμερα κάθε νέος να μπορεί να έχει πρόσβαση στην ειδικότητα που επιλέγει. Κανένα σχολείο χωρίς εκπαιδευτικούς και βιβλία. Παλέψαμε ενάντια στις διαθεσιμότητες, στα κλεισίματα των ολιγομελών τμημάτων που και αυτή η κυβέρνηση υλοποίησε το φθινόπωρο. Απαιτούμε να μην κλείσει, να μην συγχωνευθεί καμία ειδικότητα.
• Διεκδικούμε ούτε ένα ευρώ να μη δοθεί από την τσέπη των λαϊκών οικογενειών, των μαθητών και των σπουδαστών. Δωρεάν βιβλία σε όλους τους σπουδαστές και όχι από φωτοτυπίες.
• Να καταργηθεί κάθε πιστοποίηση, κάθε επαγγελματική εξέταση, το πτυχίο να είναι η μόνη προϋπόθεση για το επάγγελμα.
• Καμιά σκέψη για δίδακτρα. Δωρεάν και με κρατική ευθύνη να δίνονται όλα τα απαραίτητα αναλώσιμα, τα βιβλία κ.λπ.
• Απόσυρση του σχεδίου εφαρμογής μεταλυκειακού έτους - τάξης μαθητείας.
• Το σχολείο και ο σύλλογος διδασκόντων δεν πρέπει να αναλάβουν το ρόλο του διαμεσολαβητή με τις επιχειρήσεις και την αγορά εργασίας.
• Τα σχολεία δεν πρέπει να μετατραπούν σε γραφεία εύρεσης εργασίας.
• Η εργασιακή - επαγγελματική πρακτική άσκηση των αποφοίτων να γίνεται μετά την ολοκλήρωση του σχολείου, με ευθύνη του κράτους, χωρίς περιορισμούς και κριτήρια και για όσους το επιθυμούν.
• Το σχολείο πρέπει να αναλαμβάνει μόνο το κομμάτι της καθαρά εκπαιδευτικής διαδικασίας, μέσα από σύγχρονες υποδομές και εργαστήρια, με εκπαιδευτικούς που θα έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά.
• Το κομμάτι του ελέγχου και της εποπτείας είναι ευθύνη της κυβέρνησης και των αρμόδιων υπουργείων, αλλά και των αντίστοιχων εποπτικών μηχανισμών.
• Η πρακτική άσκηση των αποφοίτων των ΕΠΑΛ δεν πρέπει να έχει τη μορφή της δουλειάς χωρίς δικαιώματα.
• Οι απόφοιτοι να μπορούν να κάνουν πρακτική άσκηση η οποία θα είναι δεμένη με την εκπαιδευτική διαδικασία που έχει προηγηθεί και έχει ολοκληρωθεί με την αποφοίτηση. Αυτή να αποτελεί διαδικασία βαθύτερης γνώσης της ειδικότητας και όχι να αξιοποιούνται οι πρακτικάριοι από τους εργοδότες ως φτηνά εργατικά χέρια.
• Για όλη τη διάρκεια της πρακτικής, να υπάρχει ασφάλιση και πληρωμή με βάση την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
• Οχι στον υποκατώτερο μισθό που εισάγεται, τη φτηνή εργασία για τις επιχειρήσεις.
• Κατάργηση κάθε είδους πιστοποίησης και εξετάσεων μετά την πρακτική.
• Κανένα εμπόδιο για την άδεια άσκησης επαγγέλματος.
• Εργαστήρια σύγχρονα, χωρίς την εμπλοκή εταιρειών και ιδιωτών, βιβλία σύγχρονα, με ευθύνη του κράτους. Μείωση των μαθητών ανά τάξη και εργαστήριο (δύο εκπαιδευτικούς ανά 10 μαθητές), η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών ευθύνη του κράτους, καμία εμπλοκή των επιχειρήσεων.

Δεν παραπέμπουμε τη λύση των προβλημάτων, που και αυτή η κυβέρνηση με την πολιτική της θα οξύνει, σε ένα απώτερο μέλλον. Παλεύουμε σήμερα ώστε να υπάρχουν κατακτήσεις, αξιοποιώντας όλες τις μορφές δράσης, πρωτοβουλίες ανάδειξης προβλημάτων.