Τη «χρυσή ευκαιρία» που σηματοδοτούν η συμφωνία και τα παράλληλα μνημόνια, που υπογράφονται αυτές τις μέρες, για έξοδο της «χώρας» από την «κρίση» και την «επιτροπεία», αναπαράγουν τα αστικά επιτελεία. Ανάμεσα σε άλλα, διαβάσαμε για το πώς θα μπορούσε η Ελλάδα να είναι «μια απελευθερωμένη από τις αγκυλώσεις» χώρα («Καθημερινή»), αλλά και αναλύσεις όπως ότι «είναι τέτοιο το μέγεθος της προσαρμογής, διαρθρωτικής και δημοσιονομικής, που η ανάκαμψη μπορεί να έλθει ανά πάσα στιγμή. Αρκεί οι πολιτικοί μας να μην κλωτσήσουν ακόμη μια φορά την καρδάρα με το γάλα...» («Βήμα»). Βεβαίως, αν έψαχνε κανείς τις παραμέσα σελίδες, εύκολα διαπίστωνε τι και ποιον αφορούν οι «ευκαιρίες» και οι «εθνικοί» στόχοι: Ενταση και διευκόλυνση των ιδιωτικοποιήσεων, ώστε να ανοίξουν νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο, ελπίδες για ένταξη στο μηχανισμό ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, για να διασφαλιστεί φτηνό χρήμα στους επιχειρηματικούς ομίλους, φοροληστεία και τσάκισμα των συντάξεων ως αντάλλαγμα για «ευκολίες πληρωμής» των κρατικών χρεών που δημιούργησαν οι καπιταλιστές, αναδιαρθρώσεις σε Υγεία - Παιδεία και βέβαια στην «αγορά εργασίας», ώστε το φτηνό εργατικό δυναμικό να προσαρμόζεται στις (νέες) ανάγκες των καπιταλιστών. Κι από κοντά, αναλύσεις για την «ευκαιρία» που έχει η Ελλάδα να παίξει «στα γεμάτα» στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς στην περιοχή για να αναδειχτεί σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κόμβο», όπως σχεδιάζει το εγχώριο κεφάλαιο. Από την άλλη, βέβαια, για εργαζόμενους και ανέργους η «ευκαιρία» είναι να βρουν «απασχόληση» με ημερομηνία λήξης, με τσακισμένα εργατικά δικαιώματα και «να κάνουν και το σταυρό τους», όπως έλεγε τις προάλλες ο πρωθυπουργός, που τα κέρδη των καπιταλιστών θα 'χουν την «ευκαιρία» να ανακάμψουν...