Δίπλα στην 4η Μονάδα (ΑΗΣ Β') λειτουργεί μια καινούργια μονάδα, η οποία χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη όχι το λιγνίτη αλλά το φυσικό αέριο. Σε αυτή δουλεύουν μόλις 47 εργαζόμενοι, τη στιγμή που η λειτουργία μιας αντίστοιχης λιγνιτικής μονάδας θα χρειαζόταν δεκαπλάσιο αριθμό θέσεων εργασίας. Επιπλέον, το φυσικό αέριο είναι μια πρώτη ύλη που η χώρα εισάγει και μάλιστα με υψηλό κόστος, ενώ στην περιοχή της Μεγαλόπολης υπάρχουν κοιτάσματα λιγνίτη τα οποία μπορούν να διατηρηθούν για 20 - 30 χρόνια ακόμα. Οι εργαζόμενοι θυμούνται τις αναλύσεις για τη «μεταλιγνιτική περίοδο» που έδιναν και έπαιρναν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με προβλέψεις ότι ο λιγνίτης «τελειώνει το 2017». Σήμερα, όμως, προκύπτει ότι τα συγκεκριμένα ορυχεία έχουν αποθέματα έως το 2045.

Την ίδια στιγμή που η προστασία του περιβάλλοντος προβλήθηκε στο παρελθόν ως βασικός λόγος για να περιοριστεί η χρήση του λιγνίτη, οι σχεδιασμοί που γίνονται για τη Μεγαλόπολη και την ευρύτερη περιοχή δείχνουν πως η προστασία των φυσικών πόρων προβλήθηκε εντελώς προσχηματικά. Σήμερα, υπουργεία, δημοτικές και περιφερειακές αρχές συζητούν για την κατασκευή μονάδων διαχείρισης των απορριμμάτων όλης της Πελοποννήσου, τη λειτουργία εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στην περιοχή, καθώς και για χώρο ταφής επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων.