Πέμπτη 13 Απρίλη 2017
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο σημερινό 4σέλιδο «Εργαζόμενοι και Λαϊκή Συμμαχία» μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:

  • Λιγνιτικό Κέντρο Μεγαλόπολης: Ρεπορτάζ από την περιοδεία του Ν. Καραθανασόπουλου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος, με αφορμή τις εξελίξεις στον κλάδο της Ενέργειας
  • Πανελλαδική Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ: Ανακοίνωση με αφορμή την τελική συμφωνία «Μαρινόπουλου» - «Σκλαβενίτη» και τις εξελίξεις που δρομολογούνται
  • Χρονικό: Η απεργία των μεταλλωρύχων στο Μαντούδι τον Απρίλη του 1934
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ - ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΤΟΥ ΠΑΜΕ
Κανένας εργαζόμενος εφησυχασμένος και απροετοίμαστος

Ανακοίνωση για τη συμφωνία «Σκλαβενίτη» - «Μαρινόπουλου» και τις εξελίξεις που δρομολογούνται

Από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην πρώην «Μαρινόπουλος»

MotionTeam

Από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων στην πρώην «Μαρινόπουλος»
Καθώς προχωρά η επιχειρηματική συμφωνία «Σκλαβενίτη» - «Μαρινόπουλου», με τη σύσταση της νέας εταιρείας με την επωνυμία «Ελληνικές Υπεραγορές Σκλαβενίτη» και τις ταμπέλες του «Σκλαβενίτη» να παίρνουν τη θέση του «Μαρινόπουλου» στα καταστήματα, η Πανελλαδική Γραμματεία Εμπορίου - Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ απευθύνεται στους εργαζόμενους των καταστημάτων της πρώην «Μαρινόπουλους».

Με ανακοίνωσή της καλεί τους χιλιάδες εργαζόμενους, που έζησαν όλο το προηγούμενο διάστημα την ανασφάλεια για τα δικαιώματα και τις θέσεις εργασίας τους, ανασφάλεια που δημιούργησαν τα επιχειρηματικά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες τους από τους εργοδότες του κλάδου, να μη βιαστούν να «κάνουν ταμείο» για τα αποτελέσματα της επιχειρηματικής συμφωνίας, να μην εφησυχάζουν, αλλά να δυναμώσουν την ενότητά τους μέσα από τα σωματεία τους και τις Επιτροπές Αγώνα.

***

Ολόκληρη η ανακοίνωση της Πανελλαδικής Γραμματείας Εμπορίου - Υπηρεσιών του ΠΑΜΕ έχει ως εξής:

«Ισως είναι νωρίς ακόμα για να "κάνουμε ταμείο" και να αξιολογήσουμε το παρόν και το μέλλον μας ως εργαζόμενοι σε άλλη εταιρεία, όταν όμως τα φώτα της δημοσιότητας σβήσουν και φύγουν πάνω από τη συμφωνία και τις ανακατατάξεις μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων, με συμφωνίες πάνω και κάτω από το τραπέζι, με δικαστήρια αλλά και εξωδικαστικές κινήσεις, θα βρεθούμε αντικειμενικά μπροστά σε νέες εξελίξεις και δυσκολίες, που θα είναι αντανάκλαση των συνολικών διεργασιών στον κλάδο του Εμπορίου.

Στο Εμπόριο, τα τελευταία χρόνια, εντείνεται ο λυσσαλέος ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων για την κυριαρχία τους στην αγορά. Η συγκέντρωση του κεφαλαίου σε όλο και λιγότερες επιχειρήσεις φέρνει εξαγορές, λουκέτα, κανόνια, συγχωνεύσεις, με θύματα τους εργαζόμενους σε κάθε επιχείρηση, με ανεργία, με ένταση της εκμετάλλευσης.

Η πείρα που έχουμε αποκτήσει συνολικά το τελευταίο διάστημα, διαλύει στην πράξη όλα τα επιχειρήματα που κυριαρχούσαν τα προηγούμενα χρόνια, πως δήθεν τις επιχειρήσεις τις κλείνουν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους, με τα δήθεν μαξιμαλιστικά αιτήματα που προβάλλουν. Τόσο στον κλάδο του Εμπορίου όσο και σε άλλους κλάδους, είναι δεκάδες οι επιχειρήσεις που κατεβάζουν ρολά και οδηγούνται στον αφανισμό λόγω του ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων, λόγω διαφορετικών επιλογών και επενδύσεων που καθορίζονται από νέα πεδία κερδοφορίας που προσβλέπουν τα αφεντικά, και όχι εξαιτίας των "καλών" ή "κακών" χειρισμών που κάνει ο κάθε εργοδότης.

Ο "Σκλαβενίτης" δεν βγήκε μπροστά για την ψυχή της μάνας του. Υπολογίζει σε νέα πεδία κερδοφορίας, νέες φοροαπαλλαγές, νέα ανταλλάγματα από την κυβέρνηση. Αλλωστε, η έως σήμερα ανάπτυξη του ομίλου "Σκλαβενίτη" βασίστηκε στις πολύμορφες ενισχύσεις από την πλευρά της κυβέρνησης με χρηματοδοτήσεις και φοροελαφρύνσεις και κυρίως με τη σκληρή, εντατικοποιημένη μέχρι λιποθυμίας, εργασία των εργαζομένων. Παράλληλα, γιγαντώθηκε μέσα στην κρίση με το κλείσιμο και την εξαγορά μικρών αλυσίδων super market, που συνοδεύτηκε με απολύσεις χιλιάδων εμποροϋπάλληλων.

Χαμένος είναι ο εργαζόμενος που σηκώνει ψηλά τη σημαία του εργοδότη

Ο "εθνικός στόχος" της ανάπτυξης, των κερδών του ομίλου και το σλόγκαν "όλοι μαζί μπορούμε", δεν μπορεί να σβήσει την κάθετη γραμμή που αντικειμενικά χωρίζει τους εργοδότες από τους εργαζόμενους, τους εκμεταλλευτές από τους εκμεταλλευόμενους. Τα σεμινάρια ενσωμάτωσης και συμβιβασμού από την εργοδοσία στους εργαζόμενους, στη λογική της εταιρικής γαλήνης, δηλαδή στη θέση που αναφέρει πως οι ανάγκες των εργαζομένων ικανοποιούνται αρκεί να υπάρχει δουλειά και να πηγαίνει καλά η επιχείρηση, ακυρώνονται από τη ζοφερή πραγματικότητα που κυριαρχεί στα καταστήματα της επιχείρησης.

Η ανάπτυξη του ομίλου δεν βελτίωσε την καθημερινότητα των εργαζομένων μέσα και έξω από τις πόρτες των καταστημάτων. Τα μονοπώλια είναι "καταδικασμένα" να αυξάνουν τα κέρδη τους, να μεγαλώνουν τις διαστάσεις τους και την κυριαρχία τους, για να ανταπεξέρχονται στον ανταγωνισμό και σε αυτό το κυνήγι του κέρδους ο "Σκλαβενίτης" δεν αποτελεί εξαίρεση.

Χαμένος από χέρι είναι όποιος εργαζόμενος νομίζει ότι έχει εξασφαλισμένη την εργασία του, τα όποια δικαιώματα έχουν απομείνει. Χαμένος είναι ο εργαζόμενος που σηκώνει ψηλά τη σημαία του αφεντικού του, που θεωρεί την επιχείρηση οικογένεια, που βάζει τα πόδια του στα παπούτσια του εργοδότη, που παρακολουθεί τις εξελίξεις με τα παραμορφωτικά γυαλιά του εργοδότη και όχι με τα δικά του.

Οι νόμοι του καπιταλισμού, του συστήματος που βασίζεται στη διαρκή και με ένταση εκμετάλλευση, είναι αδυσώπητοι. Οσο προχωρά η συγκέντρωση του πλούτου σε λιγότερες επιχειρήσεις και ο κλάδος θα παρουσιάζει υψηλότερα ποσοστά μονοπώλησης, τόσο ο ανταγωνισμός θα επιδρά σε βάρος των δικαιωμάτων μας. Οι επιχειρήσεις θα κοιτούν να μειώσουν το "εργατικό κόστος", δηλαδή τους μισθούς μας, θα τσακίζουν τα ωράριά μας, θα μελετούν την "απαλλαγή" τους από λειτουργικά βάρη (διπλά λογιστήρια, πολλές αποθήκες, πολλά καταστήματα σε κάθε περιοχή).

Κανένας εφησυχασμός!

Μη μένουμε απροετοίμαστοι στη θύελλα που έρχεται! Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να αισθάνεται εφησυχασμένος! Αλλωστε, τόσο το κείμενο με τους όρους της συμφωνίας όσο και οι τωρινές γενικότερες εξελίξεις, με την κυβέρνηση να ετοιμάζει νέο Γολγοθά για τους εργαζόμενους, με νέα άγρια μέτρα ενάντια στο λαϊκό εισόδημα και τις εργασιακές σχέσεις, με απελευθέρωση απολύσεων, με χτύπημα των αγώνων και της συνδικαλιστικής δράσης, απαιτούν επαγρύπνηση και αγωνιστικότητα.

Εχουμε πλέον συσσωρευμένη πείρα από τους αγώνες μας, από τις πυκνές εξελίξεις των τελευταίων μηνών! Οταν ο προηγούμενος εργοδότης αξιοποιούσε όλο το νομικό οπλοστάσιο των κυβερνήσεων ώστε να απαλλαγεί από εμάς, που τον κάναμε πάμπλουτο από τη σκληρή και αδιάκοπη δουλειά μας.

Εχουμε εμπειρία από τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, από το επιχειρησιακό σωματείο του "Μαρινόπουλου", που σε κοινό βηματισμό με την κυβέρνηση και την εργοδοσία χρησιμοποίησε όλους τους τρόπους για να απομονώσει τους εργαζόμενους από τα κλαδικά σωματεία, να διασπάσει την ενότητα που χτίστηκε με βάση ένα πλαίσιο αιτημάτων και δράσης μέσα από ανοιχτές, δημοκρατικές και συλλογικές διαδικασίες, που διαμόρφωσαν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης.

Γνωρίζουμε το ρόλο του επιχειρησιακού σωματείου στον "Σκλαβενίτη", που ανήκει στις δυνάμεις του ΜΕΤΑ (ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΕ). Είναι η φωνή του εργοδότη ανάμεσά μας, ένας μηχανισμός που το Διοικητικό Συμβούλιο απαρτίζεται από διευθυντικά στελέχη του ομίλου. Χωρίς εμφάνιση και ανακοινώσεις, χωρίς συνελεύσεις, με σταθερή απεργοσπασία και απουσία από κάθε εργατική διεκδίκηση, φυλάνε τα νώτα της εργοδοσίας, απαγορεύοντας οποιαδήποτε άλλη φωνή να συμμετέχει με ψηφοδέλτιο που εκφράζει τα ταξικά μας συμφέροντα.

Να πολλαπλασιαστούν οι εστίες αντίστασης

Ολους αυτούς, ξεχωριστά αλλά και μαζί ως ενιαίο μπλοκ, θα τους βρούμε μπροστά μας το επόμενο διάστημα. Εχουμε μπόλικη πείρα από οργάνωση αγώνων με βάση τις ανάγκες μας, με τη δημιουργία Επιτροπών Αγώνα στα καταστήματα, στις αποθήκες, μαζί με τα κλαδικά Σωματεία Εμποροϋπαλλήλων σε όλη τη χώρα. Οι αγώνες μας, οι απεργίες, οι στάσεις εργασίας, και όχι οι συνδιαλλαγές των σωματείων με τα πρώην και νυν αφεντικά, έφεραν αποτελέσματα, άσκησαν πιέσεις στη μάχη του μεροκάματου, της διασφάλισης των θέσεων εργασίας.

Σε κάθε όμιλο, σε κάθε super market, σε κάθε πολυκατάστημα είναι ανάγκη να πολλαπλασιάζονται οι εστίες αντίστασης, να έρχονται τα εργατικά δικαιώματα στο προσκήνιο.

Εχουμε απέναντί μας ενιαία όλη τη μεγαλοεργοδοσία του κλάδου! "Σκλαβενίτης", "My market", "Bασιλόπουλος", "Market In", LIDL, "Praktiker", "Μασούτης", "Καρυπίδης", "Attica", "Notos", "Inditex" και πάει λέγοντας, έχουν ενιαία γραμμή απέναντί μας! Εχουμε περάσει ήδη αρκετές φουρτούνες με χιλιάδες απολύσεις, με κλεισίματα επιχειρήσεων ("Sprider", "Φωκάς", "Ηλεκτρονική" κ.λπ.) και η επίθεση είναι αδιάκοπη. Στα "H&M" προσπαθούν να περάσουν νέες άθλιες συμβάσεις, στο "Λεμονή" κλείνουν καταστήματα, στο "Πλαίσιο" και στα "Public" επικρατούν συνθήκες γαλέρας και ο κατάλογος δεν έχει τέλος.

Σας καλούμε να οργανωθείτε στα κλαδικά σας σωματεία! Να ενισχύσετε το Σωματείο Εργαζομένων στις επιχειρήσεις του ομίλου "Μαρινόπουλος" στη Β. Ελλάδα, τις Επιτροπές Αγώνα σε κάθε κατάστημα, σε κάθε αποθήκη! Ολοι οι εργαζόμενοι μαζί, με ταξική ενότητα απέναντι στα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων και το πολιτικό προσωπικό τους.

Αυτή είναι η μόνη ενότητα που γνωρίζουμε! Η ίδια η ζωή μας επιβεβαίωσε ότι χαμένοι αγώνες είναι οι αγώνες που δεν γίνονται! Στο δρόμο του ταξικού αγώνα, θα συναντιόμαστε καθημερινά!».

«Επόμενη μέρα» με εντατικοποίηση και «θολά» σημεία

Μιλώντας για την καθημερινότητα που ζουν σήμερα οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, ο Αχμετ Μουσταφά, μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, εργαζόμενος στην επιχείρηση «Eλληνικές Υπεραγορές "ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ"» (πρώην «Μαρινόπουλος»), αναφέρει: «Η "επόμενη μέρα" περιλαμβάνει συνθήκες εντατικοποίησης, περισσότερες ώρες δουλειάς σε καθημερινή βάση, ωράρια που φτάνουν μέχρι μεταμεσονύκτιες ώρες για να ετοιμαστούν τα καταστήματα. Περιλαμβάνει δουλειά και τις Κυριακές, καθώς τα καταστήματα μπορεί να παραμένουν κλειστά για τους πελάτες, οι εργαζόμενοι όμως καλούνται να δουλέψουν προετοιμάζοντας το άνοιγμα της επόμενης μέρας. Το επόμενο διάστημα, παράλληλα με τα βήματα στη λειτουργία της νέας επιχείρησης, θα αποσαφηνιστούν σημαντικά ζητήματα, όπως οι όροι δουλειάς και οι συμβάσεις».

Επιπλέον τονίζει: «Μπορεί οι εργαζόμενοι μέσα και από τις κινητοποιήσεις να έβαλαν το στίγμα τους και να μην έχουν γίνει απολύσεις και βλαπτικές μεταβολές στις συμβάσεις, αλλά ο ανταγωνισμός μεταξύ των επιχειρηματικών ομίλων του κλάδου οδηγεί και σε επίθεση στα δικαιώματά μας. Ηδη έχει γίνει σαφές το πνεύμα στο οποίο κινείται η εργοδοσία. "Θα σε έχω όποτε θέλω και όπου θέλω, αφού σε πληρώνω": Με αυτή τη φράση μπορούμε να συνοψίσουμε το μήνυμα που μετέφερε στους εργαζόμενους με τα σεμινάρια που διοργάνωσε το προηγούμενο διάστημα».

Τα κλαδικά σωματεία, το επιχειρησιακό σωματείο στη Βόρεια Ελλάδα, συνεχίζουν προσηλωμένα τη δράση τους: «Ενημερώνουμε τους συναδέλφους σε κάθε κατάστημα και αποθήκη, συζητάμε για την ανάγκη να μην υπάρξει κανένας εφησυχασμός. Υπενθυμίζουμε τις κινητοποιήσεις μας για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και των δικαιωμάτων μας, για να μην υπάρξει καμία βλαπτική μεταβολή στους όρους εργασίας. Ξεκαθαρίζουμε πως στον ίδιο δρόμο, μέσα από τις Επιτροπές Αγώνα και τα σωματεία, χρειάζεται να συνεχίσουμε τον αγώνα, με κριτήριο τις ανάγκες μας», καταλήγει ο Αχ. Μουσταφά.

Με κριτήριο το κέρδος...

Δίπλα στην 4η Μονάδα (ΑΗΣ Β') λειτουργεί μια καινούργια μονάδα, η οποία χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη όχι το λιγνίτη αλλά το φυσικό αέριο. Σε αυτή δουλεύουν μόλις 47 εργαζόμενοι, τη στιγμή που η λειτουργία μιας αντίστοιχης λιγνιτικής μονάδας θα χρειαζόταν δεκαπλάσιο αριθμό θέσεων εργασίας. Επιπλέον, το φυσικό αέριο είναι μια πρώτη ύλη που η χώρα εισάγει και μάλιστα με υψηλό κόστος, ενώ στην περιοχή της Μεγαλόπολης υπάρχουν κοιτάσματα λιγνίτη τα οποία μπορούν να διατηρηθούν για 20 - 30 χρόνια ακόμα. Οι εργαζόμενοι θυμούνται τις αναλύσεις για τη «μεταλιγνιτική περίοδο» που έδιναν και έπαιρναν στις αρχές της δεκαετίας του 2000, με προβλέψεις ότι ο λιγνίτης «τελειώνει το 2017». Σήμερα, όμως, προκύπτει ότι τα συγκεκριμένα ορυχεία έχουν αποθέματα έως το 2045.

Την ίδια στιγμή που η προστασία του περιβάλλοντος προβλήθηκε στο παρελθόν ως βασικός λόγος για να περιοριστεί η χρήση του λιγνίτη, οι σχεδιασμοί που γίνονται για τη Μεγαλόπολη και την ευρύτερη περιοχή δείχνουν πως η προστασία των φυσικών πόρων προβλήθηκε εντελώς προσχηματικά. Σήμερα, υπουργεία, δημοτικές και περιφερειακές αρχές συζητούν για την κατασκευή μονάδων διαχείρισης των απορριμμάτων όλης της Πελοποννήσου, τη λειτουργία εργοστασίου καύσης απορριμμάτων στην περιοχή, καθώς και για χώρο ταφής επικίνδυνων βιομηχανικών αποβλήτων.

«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ» ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ
Κερδισμένοι οι επιχειρηματικοί όμιλοι, χαμένοι οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και ο λαός

Περιοδεία και συζήτηση με εργαζόμενους στο Λιγνιτικό Κέντρο Μεγαλόπολης πραγματοποίησε ο Ν. Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος

Πριν πιάσει δουλειά η πρωινή βάρδια στο Ψαθί
Πριν πιάσει δουλειά η πρωινή βάρδια στο Ψαθί
Με εργαζόμενους στο Λιγνιτικό Κέντρο Μεγαλόπολης συζήτησε ο Νίκος Καραθανασόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτής του Κόμματος, στο πλαίσιο περιοδείας που έγινε την περασμένη Παρασκευή, με αφορμή τις εξελίξεις στον τομέα της Ενέργειας.

Η περιοδεία ξεκίνησε λίγο πριν την έναρξη της πρωινής βάρδιας, με πρώτο «σταθμό» τους εργαζόμενους στο ορυχείο στο Ψαθί. Ακολούθησε συζήτηση στην 4η μονάδα του ΑΗΣ Μεγαλόπολης. Η περιοδεία ολοκληρώθηκε με ομιλία στην πλατεία της πόλης. Επίσης, ο Νίκος Καραθανασόπουλος είχε συναντήσεις με τον διευθυντή του ΑΗΣ Β' και τον διευθυντή των ορυχείων.

Τα δύο ορυχεία και οι τρεις μονάδες, δύο λιγνιτικές και μια που λειτουργεί με φυσικό αέριο, λειτουργούν με βάρδιες εργαζομένων που καλύπτουν όλη τη διάρκεια του 24ωρου. Οι θέσεις εργασίας τη δεκαετία του 1990 έφταναν τους 3.000 εργαζόμενους στο μόνιμο προσωπικό, ενώ δίπλα σε αυτούς υπήρχαν και 500 έκτακτοι. Σήμερα, οι εργαζόμενοι έχουν περιοριστεί περίπου στους 2.000. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη νέα μονάδα φυσικού αερίου υπάρχουν μόνο 47 θέσεις εργασίας. Εκτός από τη μείωση στον αριθμό των εργαζομένων, σοβαρές αλλαγές υπάρχουν και στις εργασιακές σχέσεις με τις οποίες δουλεύουν. Συμβασιούχοι και εργολαβικοί εργαζόμενοι έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια τόσο ώστε σήμερα να αποτελούν περίπου το μισό εργατικό δυναμικό.

Νέοι κρίκοι στην αντιλαϊκή αλυσίδα της «απελευθέρωσης»

Με εργαζόμενους της 4ης Μονάδας
Με εργαζόμενους της 4ης Μονάδας
Αφετηρία της συζήτησης σε κάθε χώρο στάθηκαν οι εξελίξεις που αφορούν την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στο πλαίσιο της δεύτερης «αξιολόγησης».

«Αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι κεραυνός εν αιθρία», τόνισε ο Νίκος Καραθανασόπουλος. Οπως επισήμανε, οι τρέχουσες εξελίξεις αποτελούν έναν ακόμα κρίκο στη μακρά αλυσίδα της «απελευθέρωσης» του τομέα της Ενέργειας σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, μιας αλυσίδας που ξεκινά από τη δεκαετία του '90. Στόχος της «απελευθέρωσης» είναι η διευκόλυνση των επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στον κλάδο.

«Δεν είναι υπόθεση απλά των μνημονίων, αλλά είναι η πολιτική της ΕΕ που θέλει να εξυπηρετήσει τους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους», υπογράμμισε. Εξήγησε πως ο στόχος αυτός μπορεί να υπηρετηθεί μέσα από διαφορετικές μορφές: Η μορφή της συρρίκνωσης της ΔΕΗ μέσα από τις δημοπρασίες του ηλεκτρικού ρεύματος και της απώλειας του 50% του πελατολογίου της, η διαδικασία πώλησης λιγνιτικών και υδροηλεκτρικών μονάδων παραγωγής σε ιδιώτες, ο δρόμος του «στρατηγικού επενδυτή», αποτελούν μια σειρά πιθανά σενάρια γύρω από τα οποία διαβουλεύονται αλλά και αντιπαρατίθενται οι επιχειρηματικοί όμιλοι.

«Αυτοί οι οποίοι θα κερδίσουν από το όποιο σχέδιο επικρατήσει θα είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και χαμένοι θα εξακολουθήσουν να είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στο χώρο της ΔΕΗ, αλλά και ταυτόχρονα τα λαϊκά νοικοκυριά, τα οποία θα βλέπουν το ηλεκτρικό ρεύμα να ακριβαίνει όλο και περισσότερο, θα αναγκάζονται να ζουν σε συνθήκες ενεργειακής φτώχειας», σημείωσε.


Στο φόντο αυτό, τόνισε την ανάγκη να μην εγκλωβιστεί η συνείδηση των εργαζομένων στη διαπάλη που υπάρχει ανάμεσα στους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και τα κόμματα που υπηρετούν τα συμφέροντά τους, για τη μορφή με την οποία θα γίνουν τα επόμενα βήματα στην «απελευθέρωση» στον τομέα της Ενέργειας. «Ούτε οι υποσχέσεις της κυβέρνησης ότι θα διαφυλάξει τον δημόσιο χαρακτήρα της ΔΕΗ, ούτε η πολιτική της ΝΔ για ιδιωτικοποίηση, ούτε η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για το "σπάσιμο" σε μεγάλη και μικρή ΔΕΗ και πώληση της μικρής ΔΕΗ, μπορούν να αποτελέσουν εξέλιξη που εξυπηρετεί τους εργαζόμενους και το λαό», τόνισε, μεταξύ άλλων.

Κερδισμένοι και χαμένοι

Οπως αναδείχθηκε και μέσα από τη συζήτηση, από αυτήν τη διαδικασία υπάρχουν οι κερδισμένοι και οι χαμένοι.

Κερδισμένοι είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι που θα βάλουν χέρι στο πελατολόγιο της ΔΕΗ, στις μονάδες της, είτε θα αναλάβουν συνολικά το ρόλο του «στρατηγικού επενδυτή». Είναι οι επιχειρήσεις που θα αυξήσουν τα κέρδη τους, «φουσκώνοντας» υπέρογκα την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος και λαμβάνοντας παχυλές επιδοτήσεις, ιδιαίτερα για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Οι χαμένοι της υπόθεσης, οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ και τα λαϊκά νοικοκυριά, έχουν ήδη σήμερα αρκετή πείρα για τα αποτελέσματα στα οποία οδηγεί ο δρόμος της «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας.

Για τους εργαζόμενους στην επιχείρηση, η μετοχοποίηση της ΔΕΗ στα τέλη της δεκαετίας του '90 έφερε τη μεταφορά του αποθεματικού των ασφαλιστικών τους ταμείων στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ. Οι εργασιακές σχέσεις έχουν ανατραπεί, με τους συμβασιούχους και τους εργολαβικούς εργαζόμενους να αυξάνονται με γρήγορο ρυθμό.

Από την άλλη, τα λαϊκά νοικοκυριά είδαν την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος να αυξάνεται κατά 147% από το 2009 μέχρι το 2016, στο ίδιο διάστημα δηλαδή, κατά το οποίο μισθοί και συντάξεις συρρικνώθηκαν, ενώ η ανεργία γιγαντώθηκε. Αποτέλεσμα του δυσβάστακτου κόστους του ρεύματος είναι το 30% των νοικοκυριών να ζει σήμερα σε συνθήκες «ενεργειακής φτώχειας». Να μην μπορεί, δηλαδή, να έχει ηλεκτρική ενέργεια, σε μια χώρα που είναι πλούσια σε ορυκτά καύσιμα και Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας.

Τι σημαίνει «βιώσιμη» και κερδοφόρα ΔΕΗ

«Αν κάνουμε αγώνα για να μείνει η ΔΕΗ ως έχει, τότε έχουμε χάσει από χέρι, γιατί παίζουμε σε ξένο γήπεδο», είπε στους εργαζόμενους ο Νίκος Καραθανασόπουλος. Ξεκαθάρισε ότι οι διακηρύξεις της κυβέρνησης για τον «δημόσιο χαρακτήρα» της ΔΕΗ και την ανάγκη να διασφαλιστεί δεν μπορούν να μεταφραστούν σε τίποτα θετικό για τους εργαζόμενους. «Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι μια μετοχοποιημένη ΔΕΗ, μια ΔΕΗ που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και με σκοπό το κέρδος, έχει ως στόχο να ξεζουμίζει τον εργαζόμενο, να πουλάει ακριβά το ρεύμα στα λαϊκά νοικοκυριά και πολύ φθηνά στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους», ανέφερε.

Υπενθύμισε τις σκανδαλώδεις συμβάσεις με την ΠΕΣΙΝΕ, για παράδειγμα, που υπάρχουν πριν ακόμα η ΔΕΗ μετατραπεί σε ανώνυμη εταιρεία. Εξάλλου, τα χτυπήματα στις εργασιακές σχέσεις, οι εργολαβίες, οι αλλεπάλληλες αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος, οι διακοπές της ηλεκτροδότησης σε λαϊκά νοικοκυριά που δεν μπορούν να πληρώσουν, είναι πλευρές της επίθεσης που φύτρωσαν στο έδαφος της «δημόσιας ΔΕΗ». Το πρόσφατο παράδειγμα της πρόθεσης της διοίκησης της ΔΕΗ να αναθέσει τη διαχείριση των ληξιπρόθεσμων οφειλών σε εισπρακτικές εταιρείες και funds, αποτελεί ένα ακόμα δείγμα για το τι μπορούν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από τη σημερινή «δημόσια ΔΕΗ».

Οπως τονίστηκε, για να είναι κερδοφόρα και «βιώσιμη» η ΔΕΗ πρέπει να ξεζουμίζει τους εργαζόμενους και να πουλά ακριβό ρεύμα στο λαό. «Η γίδα δεν κουτσαίνει από το κέρατο», σχολίασε ο Νίκος Καραθανασόπουλος και σημείωσε ότι η ΔΕΗ δεν «κουτσάθηκε» από τα λαϊκά νοικοκυριά που δεν μπορούν να εξοφλήσουν τους λογαριασμούς του ρεύματος, ούτε από τους μισθούς των εργαζομένων της. Την ίδια στιγμή που οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά νοικοκυριά κατηγορούνται με προκλητικό τρόπο για τα προβλήματα της ΔΕΗ, κάποιοι άλλοι βρίσκονται στο απυρόβλητο: Οι επιχειρήσεις λαμβάνουν γενναιόδωρες «εγγυημένες τιμές» για το ρεύμα που παράγουν από τα φωτοβολταϊκά και τις ανεμογεννήτριες, αγοράζουν φθηνό το ρεύμα στις δημοπρασίες και το πωλούν σε πολλαπλάσιες τιμές, μεγαλοοφειλέτες συσσωρεύουν ανενόχλητοι χρέη εκατομμυρίων ευρώ.

«Η ΔΕΗ δεν έχει λεφτά να πληρώσει μια ώρα υπερωρία και τα λεφτά στους εργολάβους ρέουν», σχολίασε χαρακτηριστικά ένας από τους εργαζόμενους...

Για την Ενέργεια γίνονται πόλεμοι

O κίνδυνος ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου ήταν επίσης στα θέματα που απασχόλησαν τη συζήτηση. «Για την Ενέργεια γίνονται πόλεμοι και η γειτονιά μας είναι ένα εύφλεκτο πεδίο», αναφέρθηκε χαρακτηριστικά.

Σε συνθήκες στις οποίες οξύνονται οι αντιθέσεις, οι ανταγωνισμοί και η διαπάλη για τις πηγές και τους αγωγούς Ενέργειας στην ευρύτερη περιοχή, η κυβέρνηση προσβλέπει στη «γεωστρατηγική αναβάθμιση» της Ελλάδας και τη μετατροπή της σε «ενεργειακό και διαμετακομιστικό κέντρο», εμπλέκοντας το λαό στο κουβάρι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων...

Ενιαίος κρατικός φορέας Ενέργειας, με την εξουσία στα χέρια του λαού

Με ευκαιρία την περιοδεία και τη συζήτηση, ο Νίκος Καραθανασόπουλος κάλεσε τους εργαζόμενους να προβληματιστούν γύρω από τα κριτήρια που πρέπει να ικανοποιούνται όσον αφορά την αξιοποίηση των ενεργειακών πηγών. Ο ενεργειακός σχεδιασμός που θα αξιοποιεί το σύνολο των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας και θα περιορίζει την ανάγκη για εισαγόμενες πηγές Ενέργειας, η εξασφάλιση φθηνού και επαρκούς ρεύματος για τις λαϊκές ανάγκες, τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στον κλάδο, τα μέτρα για την ασφάλεια και την υγεία τους, η προστασία του περιβάλλοντος, είναι πλευρές της συζήτησης αυτής.

Ολα τα παραπάνω όμως, όπως τόνισε, έχουν κοινό εχθρό το κυνήγι του κέρδους από τους επιχειρηματικούς ομίλους, δεν μπορούν να εξασφαλιστούν στο πλαίσιο του σημερινού συστήματος. Η ικανοποίηση των προϋποθέσεων αυτών μπορεί να γίνει μόνο μέσα από έναν ενιαίο κρατικό φορέα Ενέργειας, σε συνθήκες όπου οι εργαζόμενοι θα έχουν στα χέρια τους τα κλειδιά της οικονομίας και τη δική τους εξουσία. «Οσο η Ενέργεια είναι εμπόρευμα και κάποιος κερδίζει από αυτό, είτε είναι λιγνίτης, είτε είναι υδροηλεκτρικό, είτε είναι φυσικό αέριο, είτε φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, τόσο θα βλέπουμε να αυξάνονται οι τιμές, για να μπορεί να έχει κέρδος», υπογράμμισε.

Οι εργαζόμενοι να μπουν μπροστά στον αγώνα

«Κάποιος πρέπει να μπει μπροστά», αναφέρουν μέσα στη συζήτηση ορισμένοι από τους εργαζόμενους. Στην πραγματικότητα, τόσο οι αρνητικές εξελίξεις που προδιαγράφονται, όσο και η σημερινή κατάσταση που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι, φέρνουν στο προσκήνιο την ανάγκη για οργάνωση και αγώνα, την ανάγκη να μπουν μπροστά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Στο παραπάνω φόντο, δεν έλειψαν και οι φωνές που εξέφρασαν τη δυσαρέσκειά τους για τη στάση που κρατούν οι δυνάμεις που πλειοψηφούν στα σωματεία του χώρου και στη ΓΕΝΟΠ. Εξάλλου, αυτές οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες έχουν μεγάλες ευθύνες για τη στάση που κράτησαν σε όλη την πορεία της ΔΕΗ: Επιχειρηματολόγησαν για την «καλή απελευθέρωση» που μπορεί, υποτίθεται, να υπάρξει, συμφώνησαν στη μετοχοποίηση της ΔΕΗ και στη μεταφορά των αποθεματικών του Ασφαλιστικού στο μετοχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ, συνεχίζουν άλλοτε πιο φανερά άλλοτε πιο προσεκτικά να μεταφέρουν μέσα στους εργαζόμενους τη φωνή της διοίκησης της επιχείρησης, απουσιάζουν από την προσπάθεια οργάνωσης των συμβασιούχων και τον αγώνα για τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

Οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι δουλεύουν με 8μηνες και 2μηνες συμβάσεις. Από τη λήξη της μίας σύμβασης μέχρι την υπογραφή μιας επόμενης μεσολαβεί πάντα διάστημα ανεργίας. «Δουλεύουμε για οχτώ μήνες και στη συνέχεια μένουμε στην ανεργία τουλάχιστον για άλλους τέσσερις μήνες πριν πιάσουμε ξανά δουλειά», λένε οι εργαζόμενοι. Οπως εξηγούν, με τον τρόπο αυτό ανακυκλώνεται το προσωπικό, ανεργία και δουλειά με ημερομηνία λήξης διαδέχονται η μια την άλλη. Τα «διαλείμματα» της ανεργίας εξασφαλίζουν στην επιχείρηση ότι κανένας συμβασιούχος δεν θα αξιώσει τη μετατροπή της σύμβασής του σε αορίστου χρόνου. Οι μισθοί τους διαμορφώνονται με βάση την ΕΓΣΣΕ, δηλαδή κινούνται σε επίπεδα πολύ πιο χαμηλά από αυτούς των μόνιμων συναδέλφων τους. «Θολό τοπίο» είναι το καθεστώς κάτω από το οποίο δουλεύουν οι εργολαβικοί εργαζόμενοι, από την άποψη των μισθών, των ωραρίων και των συνθηκών.

Οι εργαζόμενοι αυτοί, αν και αποτελούν το μισό εργατικό δυναμικό του Λιγνιτικού Κέντρου και παράλληλα αντιμετωπίζουν χειρότερους όρους δουλειάς, βρίσκονται με το ένα ή και με τα δύο πόδια έξω από τα σωματεία του χώρου. Για παράδειγμα, το Σωματείο των Χειριστών δίνει στους συμβασιούχους εργαζόμενους το δικαίωμα του εκλέγειν αλλά όχι του εκλέγεσθαι...

Στον αντίποδα, το κλαδικό Σωματείο Ενέργειας Πελοποννήσου εγγράφει ως μέλη του όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας με την οποία δουλεύουν, προβάλλει αιτήματα και διεκδικήσεις που προωθούν την ενότητα των εργαζομένων του κλάδου.

Το κλαδικό Σωματείο, το οποίο δρα από το 2011, έχει ζητήσει επανειλημμένα την εγγραφή του στη δύναμη του Εργατικού Κέντρου Αρκαδίας, χωρίς ωστόσο να γίνει δεκτό. Πριν από έναν περίπου μήνα το αίτημά του απορρίφθηκε για μια ακόμα φορά από την πλειοψηφία των αντιπροσώπων στο Εργατικό Κέντρο. «Οι περισσότεροι από τους αντιπροσώπους αυτούς είναι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ», σχολιάζουν οι εκπρόσωποι του σωματείου, και καλούν τους εργαζόμενους να βγάλουν συμπεράσματα και να οργανωθούν στο κλαδικό τους Σωματείο, να παλέψουν για να αλλάξει ο συσχετισμός στα σωματεία του χώρου τους.

ΜΑΝΤΟΥΔΙ
Η απεργία των μεταλλωρύχων τον Απρίλη του 1934

Αρχές Απρίλη 1934, μεταλλωρύχοι στο Μαντούδι Χαλκίδας γράφουν μια ακόμα ιστορία αγώνα. Ξεκινούν μια απεργία που κράτησε περίπου ένα μήνα, διεκδικώντας τα στοιχειώδη, καταβολή των δεδουλευμένων, αύξηση του μεροκάματου, 8ωρο. Η απεργία τελείωσε με προσωρινή νίκη των εργατών, αλλά και κλιμάκωση της αντίδρασης της εργοδοσίας και του αστικού κράτους: Λίγο καιρό μετά, εργάτες που πρωτοστάτησαν στον αγώνα εκτοπίζονται, ενώ στο μεσοδιάστημα είχαν ξεκινήσει νέες απεργίες από μεταλλωρύχους της ευρύτερης περιοχής.

Σήμερα, ο «Ριζοσπάστης» καταγράφει ένα σύντομο χρονικό της απεργίας στο Μαντούδι.

Τους ξεσήκωσε η «σκλάβικη ζωή»

Οι άθλιες συνθήκες εργασίας που επικρατούν στα μεταλλεία στο Μαντούδι και την ευρύτερη περιοχή είναι αυτές που γεννούν τις αντιδράσεις των εργατών.

Σε φύλλο του «Ριζοσπάστη», μερικές μέρες μετά το ξεκίνημα της απεργίας, γίνεται αναφορά στις συνθήκες αυτές:

«Εκείνο που ξεσήκωσε τους μεταλλωρύχους είναι η πραγματικά σκλάβικη ζωή, η αισχρή εκμετάλλευση, οι απάνθρωπες μέθοδοι της εταιρείας. Οι μεταλλωρύχοι Μαντουδίου και γενικά της περιφέρειας Λίμνης (Ψηλή Ράχη, Κάκαβος, Καντούνια) παίρνουν ένα εξευτελιστικό μεροκάματο. Για 8ωρη και 10ωρη εξαντλητική δουλειά το μεροκάματο των μιναδόρων είναι 38 - 40 δραχμές, των μπαζαδόρων 23 - 32, των γυναικών και των νέων 15 - 24. Να σημειωθεί ότι δουλεύουν και μικρά παιδιά 13 χρόνων.

Ιδιαίτερα στις εταιρείες Ολλανδική και Λένου (Ψηλή Ράχη) όπου δουλεύουν 230 μεταλλωρύχοι και 40 γυναίκες, η κατάσταση είναι πιο αφόρητη γιατί οι εργάτες αναγκάζονται να πηγαίνουν 2 - 3 ώρες ποδαρόδρομο για να πιάνουν δουλειά.

Δεν είναι μόνο τα εξευτελιστικά μεροκάματα. Οι εκμεταλλευτικές εταιρείες Εγγλεζική και Παπαστράτη Μαντουδίου, η εταιρεία του Πάλη, η Ολλανδική και του Λάνου στην Ψηλή Ράχη και η εταιρεία του Κάκαβου δεν πληρώνουν τακτικά τα μεροκάματα, κρατάνε τον κόπο των εργατών και τον χρησιμοποιούν για τις δουλειές τους.

Η τρομοκρατία που εφαρμόζουν οι εταιρείες αυτές είναι μεγάλη. Η Ολλανδική σχόλασε 9 εργάτες με 10χρονη και 15χρονη υπηρεσία, επειδή πρωτοστάτησαν στην οργάνωση του σωματείου και δεν τους έδωσε καμιά αποζημίωση».

Ξεκίνημα της απεργίας

Η απεργία ξεκίνησε στις 6 ή 7 Απρίλη. Στο φύλλο του «Ριζοσπάστη» στις 7/4 η απεργία αναγγέλλεται με λίγες λέξεις: «Χαλκίδα, 6 του Απρίλη (Του ανταποκριτή μας).- Σύμφωνα με πληροφορίες από το Μαντούδι, κηρύσσεται αύριο (σήμερα) απεργία 300 μεταλλωρύχων, που δουλεύουν εκεί. Με την απεργία τους οι εργάτες θα διεκδικήσουν την πληρωμή όλων των μεροκάματων, που τους καθυστερούν μήνες τώρα και τα άλλα τους αιτήματα». Καθώς οι ανταποκρίσεις από την επαρχία την εποχή εκείνη δεν ήταν πάντα τακτικές και ορισμένες φορές παρουσίαζαν κάποιες ελλείψεις, λίγες μέρες μετά μαθαίνουμε ότι «οι απεργοί είναι 140 και οι απεργοσπάστες ελάχιστοι».

Και αυτός ο αγώνας αντιμετωπίζει την εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, που συνδυάζεται με την προσπάθεια συνδικαλιστικών δυνάμεων να εγκλωβίσουν τους εργάτες στη γραμμή της ταξικής συνεργασίας. Στις 15/4 ο «Ριζοσπάστης» σημειώνει ότι έχουν συμπληρωθεί πέντε μέρες απεργίας (σ.σ. η ανταπόκριση έχει γραφτεί στις 11/4), η οποία συνεχίζεται «παρά τα εξαιρετικά τρομοκρατικά μέτρα του κράτους και της ληστρικής εταιρείας. Ο ενωματάρχης, πιστός υπηρέτης της εταιρείας, συνέλαβε προχθές δύο εργάτες που κάτω από τις διαμαρτυρίες των απεργών αναγκάστηκε να τους απολύσει. Ο σοσιαλφασίστας Τριανταφύλλου (σ.σ. όπως φαίνεται από άλλα δημοσιεύματα, ήταν μέλος της διοίκησης του σωματείου) για να καλμάρει τη μαχητικότητα των απεργών παρέσυρε την πλειοψηφία της διοίκησης για να πάνε στον υπομοίραρχο ξοδεύοντας 600 δρχ. από το σωματείο, ενώ το μεταξύ οι εργάτες είχαν απελευθερώσει τους συλληφθέντες». Από το ρεπορτάζ αναδεικνύεται ότι γενικότερα η διοίκηση του σωματείου δεν ανταποκρίνεται στις αγωνιστικές διαθέσεις των εργατών, καθώς «είναι διστακτική και αναποφάσιστη, ενώ οι εργάτες σε τέσσερις συνεχείς συνελεύσεις τους διαδήλωσαν την απόφασή τους να παλέψουν μέχρι τη νίκη».

Η οργάνωση και στήριξη του αγώνα

Η απεργία γίνεται «με τη στενή και ζωντανή καθοδήγηση του Ενωτικού Εργατικού Κέντρου Χαλκίδας και της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας». Εχει τη συνδρομή από την Εργατική Βοήθεια Χαλκίδας, που «ενίσχυσε τους απεργούς με 100 δραχμές για πρώτη δόση», ενώ «όλοι οι όμιλοι κάνουν έκτακτο έρανο για την ενίσχυση των απεργών».

Ακόμα, «κολλήθηκαν προκηρύξεις του Ενωτικού Κέντρου (σ.σ. Ενωτικό Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας) και του Κομμουνιστικού Πυρήνα Μαντουδίου, που καλούν τους απεργούς να συνεχίσουν την απεργία τους μέχρι τη νίκη, να την επεκτείνουν και στις άλλες επιχειρήσεις, να τσακίσουν κάθε απεργοσπάστη και με διαδηλώσεις στα γραφεία της εταιρείας να επιβάλουν τα αιτήματά τους. Μόνο 10 απεργοσπάστες στρατολόγησε η εταιρεία (...) και δουλεύουν στους φούρνους.

Εξαιρετική εντύπωση προκάλεσε στους εργαζόμενους η δήλωση φτωχών επαγγελματικών ότι θα τους χορηγούν τρόφιμα κατά τη διάρκεια της απεργίας (...) Οι μεταλλωρύχοι αψηφώντας και χτυπώντας κάθε τρομοκρατικό μέτρο, πρέπει να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι τη νίκη και να καθαιρέσουν τον προδότη Τριανταφύλλου που στέκεται εμπόδιο στον αγώνα τους».

Επιπλέον, για τη δράση του κομμουνιστικού πυρήνα αναφέρεται πως στάθηκε καθοδηγητής «καθ' όλη τη διάρκεια της απεργίας (...) Κυκλοφορούσε προκηρύξεις, ξεσκέπαζε κάθε προσπάθεια εκφυλισμού της απεργίας και προσπαθούσε να συνδυάσει τον αγώνα για τα μεροκάματα με τον αγώνα κατά του φασισμού και του πολέμου».

Υποχώρηση της εργοδοσίας και γενικός ξεσηκωμός στην περιφέρεια

Στις 24/4 σημειώνεται πως οι μεταλλωρύχοι στο Μαντούδι έχουν ήδη συμπληρώσει 18 μέρες απεργίας. Από το ρεπορτάζ εκείνης της μέρας φαίνεται πως η εργοδοσία υποχωρεί και οι εργάτες αποφάσισαν να σταματήσουν την απεργία, αλλά να παραμείνουν σε αγωνιστική επαγρύπνηση σε περίπτωση που δεν υλοποιηθούν τα αιτήματά τους.

Σημειώνονται τα εξής:

«Παρά τα τρομοκρατικά μέτρα και τις απειλές της αστυνομίας, παρά τις λυσσασμένες προσπάθειες της εταιρείας να σπάσει την απεργία, παρά την αντίδραση ορισμένων μελών του Διοικητικού Συμβουλίου και συγκεκριμένα του Τριανταφύλλου, μπροστά στην αποφασιστικότητα και τη συνοχή των απεργών το υπουργείο αναγκάστηκε να διατάξει την πληρωμή των καθυστερουμένων ημερομισθίων των εργατών.

Η εταιρεία δήλωσε πως θα πληρώσει στις 24 του μηνός (σήμερα). Υστερα από αυτό έγινε συνέλευση των απεργών, εξηγήθηκε η σημασία της πρώτης νίκης και πάρθηκε απόφαση να συνεχισθεί η απεργία σε περίπτωση που δεν πληρωθούν τα μεροκάματα της απεργίας, σε περίπτωση μη επαναπρόσληψης των απεργών στην ίδια δουλειά, σε περίπτωση μη διωξίματος των 10 απεργοσπαστών που δουλεύουν στους φούρνους.

Χαρακτηριστικό της μαχητικότητας είναι ότι αποφάσισαν να μην επιτρέψουν τη φόρτωση του βαποριού που επρόκειτο να έλθει στις 20 του μηνός. Η εταιρεία, βλέποντας τις διαθέσεις των εργατών, τηλεγράφησε και έτσι το καράβι δεν ήρθε».

Παράλληλα με την απεργία στο Μαντούδι, «παρατηρείται και γενικό ξεσήκωμα όλων των μεταλλωρύχων της περιφέρειας». Συγκεκριμένα: «Με την καθοδήγηση του αντιπροσώπου της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας, οργανώθηκε σωματείο των μεταλλωρύχων της περιφέρειας Λίμνης. Γίνανε συσκέψεις στις μπούκες, οργανώθηκαν 9 εργοστασιακές ομάδες και κινητοποιήθηκαν περί τους 140 εργάτες που γράφτηκαν όλοι στο σωματείο. Οι εγγραφές συνεχίζονται και καταβάλλεται προσπάθεια να τραβηχτούν στο σωματείο όλοι οι μεταλλωρύχοι.

Επίσης, στις 19 του μηνός έγινε συνέλευση του σωματείου με 98 εργάτες παρ' όλα τα μέτρα της αστυνομίας και των εταιρειών.

Από τη συνέλευση αυτή βγήκε πενταμελής επιτροπή και επέδωσε ψήφισμα ζητώντας επαναπρόσληψη απολυθέντων, εφαρμογή 8ώρου, εξίσωση μεροκάματου γυναικών και νέων για ίση δουλειά, 6ωρη δουλειά στους ανήλικους, ίδρυση ταμείου ασφαλίσεως, ασθενείας, ανικανότητας, γήρατος, ατυχημάτων και ταμείου συντάξεων, προικοδοτούμενων από την εταιρεία και το κράτος, να γίνεται έλεγχος του ταμείου αλληλοβοήθειας, να καθαιρεθεί η διοίκηση και να εκλεγεί νέα από τους εργάτες.

Οι μεταλλωρύχοι αποφάσισαν να οργανώσουν τον απεργιακό τους αγώνα και ανέθεσαν εν λευκώ το ζήτημα στο Διοικητικό Συμβούλιο και την απεργιακή επιτροπή. Επίσης, αποφάσισαν να κατέβουν την Πρωτομαγιά σε 24ωρη απεργία. Η διεύθυνση της εταιρείας δήλωσε ότι θα απαντήσει την Τρίτη (προχτές) και σύγχρονα απέλυσε 25 εργάτες για να τρομοκρατήσει τους μεταλλωρύχους.

Μπροστά στα τρομοκρατικά αυτά μέτρα το Διοικητικό Συμβούλιο συνήλθε και αποφάσισε την κάθοδο στον απεργιακό αγώνα.

Η αστυνομία για να χτυπήσει την κίνηση πήρε έκτακτα μέτρα. Μάλιστα, στη Στροφιλιά πήγε στο σπίτι του κόκκινου προέδρου του Κοινοτικού Συμβουλίου για να συλλάβει τον αντιπρόσωπο της Ενωτικής αλλά δεν τον βρήκε φυσικά».

«Ενθουσιασμός στους απεργούς από τη νίκη τους»

Στις 3/5 ο «Ριζοσπάστης» αναγγέλλει την επιτυχή κατάληξη της απεργίας (δεν αναφέρεται συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης της):

«Σύμφωνα με πληροφορίες έληξε με πλήρη νίκη η απεργία των μεταλλωρύχων Μαντουδίου ύστερα από την καλή και αδιάκοπη καθοδήγηση της Ενωτικής Γενικής Συνομοσπονδίας. Οι απεργοί με τα γυναικόπαιδά τους κατέβηκαν ομαδικά την τελευταία μέρα της απεργίας στο λιμάνι, εμποδίζοντας ένα καράβι να φορτώσει μετάλλευμα. Μπροστά στην αποφασιστικότητα των απεργών η εταιρεία δέχτηκε τα αιτήματά τους.

-- Την πληρωμή όλων των καθυστερούμενων μεροκάματων

-- Την πληρωμή των ημερών της απεργίας

-- Την επαναπρόσληψη όλων των απεργών και το διώξιμο των 10 απεργοσπαστών που δούλεψαν στους φούρνους

-- Την αύξηση του μεροκάματου 20%

Μεγάλος ενθουσιασμός επικρατεί ανάμεσα στους απεργούς από τη νίκη τους».

Στο ίδιο ρεπορτάζ αναφέρεται και η νίκη της απεργίας που έγινε στην Ψηλή Ράχη στη Λίμνη: «Τηλεγραφούν από την Ψηλή Ράχη ότι και η απεργία των μεταλλωρύχων της ολλανδικής εταιρείας Χόϊντερ νίκησαν και επέβαλαν όλα τους τα αιτήματα στην εταιρεία».

Λίγες μέρες μετά οι μεταλλωρύχοι υλοποιούν την απόφασή τους να κατέβουν σε απεργία την Πρωτομαγιά. Στις 5/5 μαθαίνουμε από τον «Ριζοσπάστη»: «Οι μεταλλωρύχοι του Μαντουδίου κατέβηκαν την Πρωτομαγιά σε 24ωρη απεργία. Σε συγκέντρωσή τους αναλύθηκε η σημασία της νίκης τους κατά την τελευταία απεργία, κατά την οποία επέβαλαν όλες τις διεκδικήσεις τους ύστερα από τη μαζική τους κάθοδο στην παραλία και την παρεμπόδιση των απεργοσπαστών να φορτώσουν μετάλλευμα στα καράβια. Τονιστήκαν τα καινούργια καθήκοντά τους και αναλύθηκε το ιστορικό της Πρωτομαγιάς».



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ