-- Θα μπορούσε ο κ. Τσίπρας να πει «εγώ μόλις βρήκα πλεόνασμα, έδωσα 13η σύνταξη» - σε εισαγωγικά, πείτε το επίδομα - «ενώ ο Μητσοτάκης δεν θα το έκανε, που το καταψήφισε»...

-- Ε, καλά αυτό θα το έκανε κι η ΝΔ, θα το έκαναν όλοι και το έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ κ.λπ. Αυτά γίνονται και συμβαίνουν στο σύστημα, όποια κυβέρνηση βρίσκει, ακόμα και από κάποια κονδύλια και μπορεί να τα αξιοποιήσει, είτε ευρωπαϊκά είτε άλλα, μπορεί να δώσει κάτι για να φτιάξει και το προφίλ της, για να ετοιμάσει και εκλογές, τέλος πάντων για να απαλύνει κάπως... Δεν είναι εκεί το πρόβλημα και από αυτή την άποψη εμείς έχουμε ψηφίσει τέτοια μέτρα - σήμερα με αυτή την κυβέρνηση, όπως και με προηγούμενες κυβερνήσεις - που έστω στο ελάχιστο ανακουφίζουν. Βέβαια, την ίδια στιγμή τους τα παίρνει διπλά και τριπλά από άλλα μέτρα που έχει πάρει. Αρα, εκεί είναι το κύριο ζήτημα κι έτσι πρέπει να κρίνονται οι πολιτικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι μια συντηρητική κυβέρνηση η ΝΔ και είναι πιο συντηρητική σε σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ - στην ιδεολογία της, τις απόψεις της, στο πώς θα τις εκφράσει στην πολιτική - αλλά την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολύ καλά τη δουλειά του κεφαλαίου, διότι μπορεί πιο εύκολα - απ' ό,τι κόμματα όπως η ΝΔ - να χειραγωγήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, δυνάμεις που είναι πιο μαχητικές, πιο δυναμικές, σε κοινωνικούς αγώνες, που έχουν διαπαιδαγωγηθεί έτσι και αγωνίζονται για το δίκιο.

-- Το έχει καταφέρει αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ;

-- Ο ΣΥΡΙΖΑ έως ένα μεγάλο βαθμό ακόμα εξακολουθεί να χειραγωγεί. Μπορεί να είναι ιδιόμορφη η χειραγώγηση, να μην είναι αποδοχή δηλαδή αυτής της πολιτικής, όμως αυτή η μοιρολατρία, αυτό το «τίποτα δεν γίνεται», αυτή η απαξίωση των ελπίδων και των προσδοκιών, ξέρετε δημιουργεί στη συνέχεια αντίθετα συναισθήματα. Οταν ο άλλος εναποθέτει πολλές ελπίδες σε μία κυβέρνηση, με διάφορες προσδοκίες, διακηρύξεις προεκλογικές και λέει ότι «κάτι θα γίνει τέλος πάντων με αυτό τον άνθρωπο ή με αυτό το κόμμα και το ψηφίζω και το επιλέγω», μετά όταν αυτό καταρρέει μέσα του, και βλέπει ότι κι αυτός κάνει τα ίδια και χειρότερα σε μια σειρά τομείς με τους προηγούμενους, τότε η απογοήτευση, αυτή η κατάσταση ότι «όλοι ίδιοι είναι» οδηγεί σε αδιέξοδα στη σκέψη, οδηγεί σε συντηρητικές αναδιπλώσεις κι αυτά είναι τα επικίνδυνα ζητήματα. Και γι' αυτό εμείς λέμε ότι τέτοια κόμματα, που ξεκίνησαν ως κόμματα τυχοδιωκτισμού - οπορτουνισμού παλιότερα, εντάχθηκαν στο αστικό σύστημα μέσω της σοσιαλδημοκρατίας και πήραν από το ΠΑΣΟΚ και μάλιστα ό,τι χειρότερο μπορεί να πει κανένας είχε το παλιό ΠΑΣΟΚ έτσι όπως λειτουργούσε, έτσι όπως τους γνωρίσαμε προηγούμενες δεκαετίες και χρόνια και έφτασε εδώ που έφτασε. Και είναι επικίνδυνο από αυτή την άποψη.