-- Η συζήτηση έτσι κι αλλιώς έχει ανοίξει, δηλαδή και σε συμπολίτες μας εργαζόμενους, όταν πάμε σε χώρους δουλειάς όλοι συναντάμε αυτό το ζήτημα. Σκέφτονται μήπως ήταν καλύτερη η δραχμή, μήπως δεν θα έπρεπε, μήπως φταίει το ευρώ...

Βέβαια, εδώ γίνεται μια σκόπιμη διαστρέβλωση κι από Μέσα Ενημέρωσης κι από πολιτικά κόμματα, όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι άλλες δυνάμεις, είτε αριστερές είτε λεγόμενες ευρωσκεπτικιστικές, που είναι και στο ακροδεξιό φάσμα του πολιτικού συστήματος, ΧΑ και άλλοι, που εντοπίζουν το πρόβλημα στο νόμισμα, λες και το νόμισμα από μόνο του μπορεί να σου λύσει οικονομικά προβλήματα ή να ανακουφίσει το λαό.

-- Εχει διαφορά, γιατί είναι σημαντικό αυτό, ξέρετε όλοι εντάσσουν το ΚΚΕ στις δυνάμεις που είναι κατά του ευρώ και θεωρούν - αυτοί που το λένε - ότι είναι υπέρ της δραχμής. Θέλω να μου το ξεκαθαρίσετε αυτό.

-- Μα εμείς είμαστε υπέρ της αποδέσμευσης από την ΕΕ και από κάθε τέτοια συμμαχία.

-- Αν φεύγαμε τώρα από το ευρώ, είναι μια καλή λύση;

-- Κοιτάξτε, πρέπει να δούμε κατάματα την πραγματικότητα. Η ΕΕ δεν είναι ένα σταθερό μόνιμο οικοδόμημα πλέον, δεν ήταν ποτέ κατά τη γνώμη μας, αλλά τα τελευταία χρόνια και λόγω της οικονομικής κρίσης, αλλά και λόγω της όξυνσης όλων των αντιθέσεων διεθνώς και των εξελίξεων που έχουμε, υπάρχει πολύ σοβαρό ζήτημα αποσταθεροποίησης, αλλαγής αυτού που ξέρουμε σήμερα ως ΕΕ. Δηλαδή και χώρες μπορεί να φύγουν - ήδη το περσινό μήνυμα με το Brexit της Μ. Βρετανίας, από την ΕΕ βεβαίως έφυγε, στο ευρώ δεν ήταν ποτέ - αλλά και άλλες δυνάμεις που αναπτύσσονται και η τάση αυτή, είναι κυρίαρχες σε ορισμένες χώρες κι από τμήματα της αστικής τάξης. Δεν μιλάμε για το τι λέει ο εργάτης, το λαϊκό κίνημα, ο απλός λαός, που υποφέρει από αυτό το καπιταλιστικό οικοδόμημα. Μιλάμε για το ότι και τμήματα της αστικής τάξης, του μεγάλου κεφαλαίου, λόγω των ειδικών συμφερόντων που έχουν, για να υπηρετήσουν καλύτερα τα δικά τους συμφέροντα, την κερδοφορία τους κ.λπ., επιλέγουν αυτή την τακτική. Επιλέγουν για παράδειγμα την τακτική του προστατευτισμού, της εθνικής αναδίπλωσης, που παρότι η παγκοσμιοποίηση είναι τάση στο σύγχρονο καπιταλισμό διεθνώς, η διεθνοποίηση της οικονομίας, εντούτοις ταυτόχρονα αυτό συνυπάρχει και με το γεγονός ας πούμε ότι το εθνικό πεδίο είναι το σημείο αναπαραγωγής του κεφαλαίου, άρα έχει εθνική βάση το κεφάλαιο και οι αντιθέσεις αυτές και οι ανισομετρίες, όλα αυτά δημιουργούν τέτοιες τάσεις.

Το ΚΚΕ λέει άλλο και αυτό βρίσκεται σε αντίθεση και σε σύγκρουση και με το τμήμα της αστικής πολιτικής που μιλάει για έξοδο από την Ευρωζώνη ή την ΕΕ και με την πολιτική άλλων δυνάμεων, άλλων αριστερών δυνάμεων, που μάλιστα εμφανίζονται «υπερεπαναστατικά» και λένε να βγούμε από το ευρώ, χωρίς να έχουν ουσιαστικά πρόταση. Για να υπάρχει πρόταση φιλολαϊκής διεξόδου, σε όφελος της χώρας και του λαού μας, της εργατικής τάξης, των αγροτών, των επαγγελματιών, των λαϊκών στρωμάτων, αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με άλλη οικονομία, με άλλη κοινωνία. Δηλαδή σημαίνει ότι θα πρέπει να έχεις τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στα χέρια σου, θα πρέπει να τα κοινωνικοποιήσεις, θα πρέπει να κάνεις σχέδιο στην οικονομία και την κοινωνία κεντρικά, επιστημονικά επεξεργασμένο για την ανάπτυξη της οικονομίας. Σημαίνει ότι πρέπει ταυτόχρονα να αποδεσμευτείς βέβαια από τέτοιες ενώσεις, που δεν σου αφήνουν ελεύθερο πεδίο δράσης, όπως είναι η ΕΕ ή και άλλοι σχηματισμοί που μπορεί να γίνουν, γιατί μπορεί να δούμε κι άλλες νομισματικές ενώσεις. Δεν σημαίνει ότι κι αν αλλάξει η ΕΕ δεν θα φτιαχτούν άλλες. Αλλά το τι θα επιλέξεις σαν χώρα πρέπει να είναι ο λαός κυρίαρχος και να έχει αυτός πραγματικά την εξουσία.

-- Για σας είτε δραχμή είτε ευρώ, εντός ΕΕ, είναι το ίδιο, απ' ό,τι καταλαβαίνω;

-- Οχι, δεν είναι το ίδιο. Διαφορετικές επιπτώσεις μπορεί να έχει και προσωρινά, κάποια λύση μπορεί να είναι χειρότερη από την άλλη...

-- Ποια θα είναι η χειρότερη;

-- Μα οποιαδήποτε, είτε το ένα είτε το άλλο... Πρέπει να κατανοηθεί η ουσία.

-- Μια στιγμή, κ. Κουτσούμπα, έχει σημασία. Θα ήταν χειρότερη μία λύση δραχμής μέσα στην ΕΕ, απ' ό,τι είναι το ευρώ μέσα στην ΕΕ;

-- Μα, αν ήταν όλα τα ίδια κι απαράλλαχτα δεν θα άλλαζε τίποτα καταρχήν. Μπορεί σε κάποιες πλευρές της ζωής των εργαζομένων να ήταν και χειρότερες, έτσι είναι η κατάσταση αυτή. Δεν σημαίνει όμως αυτό ότι το ευρώ είναι χειρότερο και η δραχμή είναι καλύτερη ή το ευρώ είναι καλύτερο και η δραχμή χειρότερη. Είναι αστείο πράγμα. Μιλάμε για αστεία πράγματα. Δηλαδή η επίσημη πολιτική, έτσι όπως αναπτύσσεται και από Μέσα Ενημέρωσης, αλλά γενικότερα και από πολιτικά κόμματα και από πολιτικές δυνάμεις, δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να αποπροσανατολίζουν και το χειρότερο: Να βάζουν το εργατικό κίνημα, την εργατική τάξη και το λαό μας, τα καταπιεσμένα στρώματα, κάτω από τη σημαία του μεγάλου κεφαλαίου και των συμμαχιών του.