Ενώ οι διεργασίες για το Κυπριακό περιπλέκονται και με τη νέα όξυνση στο Αιγαίο, τις συνεχείς παραβιάσεις και προκλήσεις του τουρκικού κράτους, δυναμώνουν οι προσπάθειες διαφόρων υπερασπιστών της διχοτομικής λύσης στο Κυπριακό, γνωστών υποστηρικτών του καταψηφισμένου Σχεδίου Ανάν και μεταξύ αυτών και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που υποβαθμίζουν τις διεθνείς διαστάσεις του προβλήματος, ως πρόβλημα πρωταρχικά εισβολής και κατοχής των τουρκικών δυνάμεων το 1974.

Οι θέσεις που προβάλλονται περιορίζουν τις αιτίες του Κυπριακού στην κατάσταση που υπήρχε στο Νησί τη δεκαετία του 1960, που εκφραζόταν με συχνές εντάσεις ανάμεσα σε μερίδες της ελληνοκυπριακής και της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Κατάσταση βέβαια που και αυτή αντανακλούσε την παρέμβαση της Βρετανίας, την όξυνση ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ευρύτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, πλαίσιο μέσα στο οποίο καταγράφονταν και οι επιδιώξεις του τουρκικού κεφαλαίου και οι «κόντρες» ελληνικής και τουρκικής αστικής τάξης.

Για παράδειγμα, την περασμένη Τρίτη, άρθρο του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ Π. Τριγάζη στην «Αυγή» έκρινε σκόπιμο, ελάχιστα 24ωρα μετά τη νέα πρόκληση στα Ιμια, να τονίσει μεταξύ άλλων για τη σημερινή κατάσταση στο Κυπριακό: «Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε στην κυβέρνηση Ερντογάν ότι από το 2002 απομακρύνθηκε από το δόγμα Ετσεβίτ ότι "το Κυπριακό λύθηκε το 1974", δηλώνοντας έκτοτε ότι επιθυμεί λύση στο πλαίσιο του ΟΗΕ, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος και για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ»

Ενώ στη συνέχεια χαρακτήριζε «μύθο» το ότι «το Κυπριακό ως πρόβλημα δημιουργήθηκε το 1974 και είναι μόνο πρόβλημα εισβολής και κατοχής», ουσιαστικά υποβαθμίζοντας την επιλογή της τουρκικής πλουτοκρατίας να χρησιμοποιήσει στρατιωτική εισβολή - κατοχή για να υπερασπιστεί τα στρατηγικά της συμφέροντα στην περιοχή.

Στην ίδια επικίνδυνη γραμμή κινείται και σχετική τοποθέτηση του Ν. Φίλη, στελέχους και πρώην υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ.

Τέτοιες προσεγγίσεις, σε μια περίοδο που συνολικά τα αστικά επιτελεία στη χώρα μας σε μεγάλο βαθμό καλλιεργούν κλίμα «εφησυχασμού» και προετοιμασίας του εδάφους για αποδοχή της παρουσίας (με κάποια μορφή) τουρκικών κατοχικών δυνάμεων στο Νησί, είναι πολύ επικίνδυνες. Δηλαδή, ενώ προωθείται διχοτομική λύση - δύο κρατών και ενισχύονται οι κίνδυνοι διαιώνισης των συνεπειών της τουρκικής κατοχής στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, προβάλλονται θέσεις υποβάθμισης της εισβολής - κατοχής.

Και ενώ κλιμακώνονται οι επικίνδυνοι ενδοϊμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην περιοχή, επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός από το κύριο, επιδιώκεται η απόκρυψη των επιδιώξεων της αστικής τάξης της Τουρκίας να προωθήσει τα γεωστρατηγικά της συμφέροντα στο Αιγαίο σε αντιπαράθεση με την ελληνική αστική τάξη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους λαούς.