Πού καταλήγει με όλα τα παραπάνω η πλειοψηφία της ΓΣΕΒΕΕ; Ασκεί κριτική προς τις κυβερνήσεις, γιατί «ο στόχος μετασχηματισμού του οικονομικού μοντέλου κατανάλωσης προς ένα περισσότερο φιλικό μοντέλο για τη διευκόλυνση επενδύσεων αποτυγχάνει διαδοχικά». Ζητάει «επιπρόσθετο δημοσιονομικό χώρο και χρόνο στην ελληνική οικονομία, προκειμένου να αξιοποιηθεί για την τόνωση της επενδυτικής ζήτησης», εξ ου και σχολιάζει ως θετικό το ότι «οι πολιτικές δυνάμεις αρχίζουν να συγκλίνουν σε χαμηλότερους στόχους πρωτογενών πλεονασμάτων» και τους ζητάει «εθνικό σχέδιο για την ανάπτυξη και την παραγωγική ανασυγκρότηση, με κίνητρα για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα (σ.σ. σε αυτήν περιλαμβάνονται επιχειρήσεις ακόμα και με 250 εργαζόμενους), με χαμηλότερη φορολόγηση, αναπροσαρμογή των ασφαλιστικών επιβαρύνσεων». Με δυο λόγια, ζητάει επιτάχυνση και κλιμάκωση αυτής ακριβώς της πολιτικής που τσακίζει τα εργατικά - λαϊκά εισοδήματα και δικαιώματα (για τα οποία «κλαίει» κατά τ' άλλα...), προκειμένου να επιτευχθεί το «περισσότερο φιλικό μοντέλο για τις επενδύσεις», να αυξηθεί η δυνατότητα του αστικού κράτους να παρέχει μεγαλύτερες ενισχύσεις και φοροαπαλλαγές στο κεφάλαιο!