Τη δική της πολύτιμη συμβολή στην εκδήλωση είχε η θεατρική ομάδα της ΤΕ Πειραιά. Ο Δημήτρης Κανέλλος, η Πολυξένη Καράκογλου, ο Θοδωρής Καρέλας και οι Altera Vita που τραγούδησαν καθώς και όλοι οι ηθοποιοί υπό τη σκηνοθεσία της Αννας Λιανοπούλου ζωντάνεψαν με μοναδικό τρόπο πλευρές της συμβολής του ΚΚΕ στην εργατική πάλη την περίοδο 1918 - 1936.

Αποσπάσματα από δημοσιεύματα του «Ριζοσπάστη», γράμματα στρατιωτών από το μέτωπο της Μικράς Ασίας και μαρτυρίες προσφύγων μετά την Καταστροφή, δημιούργησαν κλίμα συγκίνησης και περηφάνιας για το μεγαλείο της εργατικής τάξης και του Κόμματός της, του ΚΚΕ. Με τον πιο ζωντανό τρόπο, οι συντελεστές της παράστασης έδωσαν την απάντηση στο ερώτημα «τι φταίει για τη μίζερη ζωή του εργάτη», που δεν είναι άλλο από τη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια των καπιταλιστών. Ανάμεσα στα τραγούδια που ακούστηκαν ήταν η «Προσφυγιά», αλλά και μελοποιημένα ποιήματα του Κώστα Βάρναλη, όπως «Ο Οδηγητής», «Στην Εξορία», «Η μπαλάντα του Κυρ Μέντιου» κ.ά.

Ακόμα και το κλείσιμο της εκδήλωσης, με τους εκατοντάδες παρευρισκόμενους να τραγουδούν με πάθος και υψωμένη γροθιά τη «Διεθνή» ήταν ένα στιγμιότυπο μοναδικό. Μια δέσμευση ότι τα 100 χρόνια ζωής και δράσης που κλείνει το ΚΚΕ το 2018 θα σηματοδοτηθούν από την παραπέρα ισχυροποίηση του Κόμματος και την ενίσχυση της πάλης για την ανατροπή του σάπιου καπιταλισμού, για την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.